คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chaotic China
“This is your pilot speaking. We have just begun landing in Beijing, China. Expect rain for the following week. Local time is eight am. We should be on grounds in a few minutes. Thank you for flying with us. We hope to see you soon.”
ในที่สุวันที่้อเินทาไปประเทศีน็มาถึ สี่วัน่อานี้แบฮยอนะามิบอสและุอู๋เพื่อัารรวบรวม้อมูลารร่วมลทุนรีสอร์ในเาะทาะวันออเียใ้าแผ่นินให่ ระหว่าสี่วันนี้พวเา้อเราับผู้ลทุนและสำรวบริเวพื้นที่้วยัวเอ
าม้อมูลที่ไ้รับบนเาะมีประารอาศัยอยู่ำนวนหนึ่ านยอลเสนอให้นท้อถิ่นอยู่อาศัย่อระหว่าทำาร่อสร้าและหา่อสร้าเสร็ะเปิรับสมัรพนัานเพื่อเพิ่มอาีพให้พวเา้วย
"าราานแรอวันนี้?" านยอลถามนที่นั่อยู่ทา้าน้ายอน
"มีทาน้าวเ้าับประธานอู๋ที่โรแรมอนิเนนัล หลัานั้นเสนอโรารให้ผู้ถือหุ้น ส่วนอนเย็นุว่า"
ระูลปาร์สร้าบ้านพัไว้บนเาะอำนวยวามสะวเรียบร้อย อนแรานยอลว่าะทำเป็นเาะส่วนัวแ่เพราะบริเวที่ว้ามาึัสินใะสร้าเป็นรีสอร์บนเาะโยมีบริารำน้ำ สปา และนั่เรือเที่ยวเาะ่าๆ เป็นุึูนัท่อเที่ยว
หลัออาสนามบินหนึ่เลาและเ้านาย่าเ็เอสารที่้อใ้อีรั้แล้วเินไปยัรถที่อรออยู่
"านยอล!"
เ้าอื่อสะุ้ทันทีที่ไ้ยินเสียเรีย รหน้ามีร่าสูอประธานอู๋ยืนอยู่ ถึะไม่เยเอันมา่อนแ่แบฮยอนเยเห็นภาพามนิยสารและหนัสือพิมพ์่าๆ ุอู๋สูมา สูว่าานยอลที่เาแอบลวามเห็นว่าสูเหมือนยัษ์เสียอี ุอู๋สวมโทับแว่นาสีำ ุ้มหูสีเินประับหู้าน้าย แบฮยอนเลิิ้ว- เาะไว้อนวัยรุ่น พอเอัวริแล้ว้อบอว่าูีว่าในล้อเยอะเลย ผู้ายนนีู้ีเหมือนรูปปั้นเทพปรัมเินไ้
นรวยๆ นี่สูันแบบนี้ทุนเลยไหม?
"อู๋ อี้ฟาน" านยอลอเพื่อนสนิท
"เลิเรียัน้วยื่อีนไ้แล้ว นายทำให้ันรู้สึเหมือนนแ่" ริสลอา
แบฮยอนรู้ว่าประธานอู๋เยอาศัยอยู่ที่โลมา่อน ภาษาเาหลีเาีมานแทบไม่ไ้ยินสำเนียาว่าาิเลย
"โอ๊ะ!" อี้ฟานอุทานเมื่อเห็นใรอีนยืนอยู่หลัเพื่อนสนิท "นัวเล็นี่ใรันนะ?"
แบฮยอน้มหัวทัทายุอู๋ที่ยิ้มโว์ฟันแบบเินๆ ะที่เ้านายัวเอส่เสียไม่พอใในลำอ
"เลาัน บยอน แบฮยอน" านยอลแนะนำ "แบ นีุ่อู๋"
"เป็นเียริที่ไ้เอัวริรับุอู๋" เลาัวเล็ยยิ้มยื่นมือออมา
"ไม่" อี้ฟานว้ามืออแบฮยอนึ้นมาุมพิ "เป็นเียริอผม่าหาุบยอน"
แบฮยอนรู้สึร้อนไปทั่วหน้าอนนี้แ้มเาแเป็นสรอว์เบอร์รี
"หยุม่อเลาันไ้แล้วริสอู๋!"
"ผมะเพิ่มให้เินเือนุสามเท่าาเิมถ้าุยอมมาทำานับผม" ริสแสร้ไม่ไ้ยินเพื่อนสนิท
แบฮยอนยัยิ้มอบ ไม่รู้มา่อนว่าุอู๋เป็นนมีอารม์ันนานี้
"ผมพูรินะ"
นัวเล็ะัะที่านยอล้อเลาอัวเอเียบๆ
"อบุสำหรับ้อเสนอรับุอู๋แ่ผม่อน้าแฮปปี้ที่ไ้ทำานับุปาร์"
"เหอะ" ใรบานส่เสียเยาะเย้ยเพื่อนสนิท
.
พวทั้หมเาเินทาโยเรือยอร์ออี้ฟานเพื่อไปเาะในวัน่อมา ายหาแห่นี้อุมสมบูร์ไป้วย้นมะพร้าวและพืพันธุ์มามาย ัวเาะรายล้อมไป้วยน้ำทะเลสีฟ้าเียวสใสสะท้อนแสระยิบระยับนแสบาัับทรายสีาวอมมพูราวับแนสุาวี
าวบ้านบนเาะ่าเ้ามาให้าร้อนรับอย่าอบอุ่น ทั้สามนะอาศัยที่บ้านพัอระูลปาร์ระหว่าูาน
"ุมา่วเทศาลประำปีพอี" ีฟหัวหน้าหมู่บ้านบอ "านัอนลาืนถ้าพวุอยามา พวเรามีอาหารและเรื่อื่มสำหรับทุน"
านยอลหันไปถามาราานับเลา่อนะพยัหน้ารับำเิ วันานรับืนสุท้าย่อนลับ ว่าะถึอนนั้นะสรุปโรารไ้แล้ว
"พวุัเทศาลอะไรหรือรับ?" แบฮยอนถาม
สามหนุ่มสวมาเาสั้นับเสื้อเนื้อบา ีอีโอทั้สอสวมแว่นันแส่วนแบฮยอนสวมหมว ริๆ แล้วเป็นหมวอานยอล- หลัรู้ว่าแบฮยอนไม่ไ้เอามาแม้แ่รีมันแานยอล็บัับให้สวมหมวอัวเอไว้
"อพราเทพีันทราน่ะ" ีฟอธิบายร่าวๆ ว่าเป็นประเพีที่ัึ้นเพื่อลอ่วพระันทร์เ็มว มีารเ้นรำร้อเพลและอาหารหลาหลาย "พวุ้อลอเรื่อื่มแอลอฮอล์ึ้นื่อามะพร้าวบนเาะอเรา"
"ฟัูน่าื่นเ้น! ผมสัาว่าะลอเรื่อื่มรับีฟ" ริสอบ านไหนมีแอลอฮอล์านนั้น้อสนุมาแน่ๆ
"เอาเถอะๆ ผมปล่อยให้พวุไปพัผ่อน่อนีว่า แล้ว็อย่าลืมนะรับ ห้ามเ้าไปในป่าทาใ้หลัหโมเย็น"
"ทำไมหรือรับ?"
"อาาศทาอนใ้อเาะแปรปรวนเพราะใล้ับมหาสมุทรแปิฟิ อนลาืนหนาว บาที็ฝนหนั ุแวะไปอนลาวันไ้แ่้อออมา่อนหโมเย็น
"อบุที่บอรับ" านยอลพูเมื่อเห็นีฟทำท่าเป็นัวล ทั้สามนบอลาีฟ่อนอัวเ้าบ้านพั
แบฮยอนมอบ้านรหน้า้วยาเป็นประาย บ้านหลันี้อยูุ่สูสุบนเาะ หันหน้าออหาทะเล รอบัวบ้านเป็นำแพแบบหน้า่ามอเห็นวิว้านอ ้านบนมีห้อนอนสี่ห้อส่วนั้นล่ามีห้อรับแ อาหาร และรัว ในห้อนั่เล่นมีเปียโนสีาวั้อยู่รลา แบฮยอนแอบรี๊ในใพร้อมั้เป้าหมายว่า้อไ้เล่นเพลสัสอสามเพลบนเปียโนหลัาม
"แบฮยอน ุพัห้อทา้ายอผม ส่วนริสะพัห้อทาวา" านยอลถอแว่นาันแออแล้วเินไปยัห้อรัว
"ั้นไปนอน่อนนะ ปวหลัะมั" ริสโอโอยอัวเ้าห้อพัไปนแร
หลัานั้นไม่นานานยอล็เ้าไปในห้ออัวเออีนลายเป็นว่ามีเพียแบฮยอนในห้อนั่เล่น อนนี้พึ่สี่โมนิๆ แบฮยอนอยาไปสำรวเาะอีสัหน่อย นนำเที่ยวบอว่าทาใ้อเาะมีอไม้หายาหลายสายพันธุ์ที่เบ่บานลอปี
แบฮยอนว้าระาษมาเียน้อวามทิ้ไว้
แวะไปสำรวเาะ ะลับมา่อนหโมเย็นรับ
- แบฮยอน
.
านยอลสะุ้ื่นเมื่อไ้ยินเสียฟ้าร้อับิ่ไม้ีเ้าับระห้อนอน ้านอมืแล้วแ่พอฟ้าผ่าาม้วยฟ้าร้ออีรั้ถึเห็นว่ามีพายุเ้า านยอลถอนหายใ เป็นารื่นที่ทำให้รู้สึไม่่อยีเท่าไหร่
"ริส? แบฮยอน?" ร่าสูเินลไปยัห้อนั่เล่นแ่ไม่มีเสียอบ มือถือถูหยิบึ้นมาเ็ารแ้เือน เผื่อว่าสอนนั้นะทิ้ส่วามบอว่าออไปไหน ไม่อยายอมรับหรอว่าเป็นห่ว แ่อนนี้เานลุไปทั้ัว บาทีอาะมีเรื่ออะไรไม่ีเิึ้น- รั้สุท้ายที่านยอลนลุโยไม่มีสาเหุืออนที่อินประสบอุบัิเหุอนลแ่
From: Wu Yifan
To: Park Chanyeol
ที่บริษัทมีปัหานิหน่อย ะลับมาเาะพรุ่นี้เ้า
ป.ล. ืนนี้็ใ้เวลาับุเลานน่ารัไป่อน็แล้วัน รู้หรอว่าอยาอยู่ับเาสอ่อสอแทบแย่
านยอลิ้วระุ ใ้เวลาับุเลานน่ารั? พูถึเลา แบฮยอนหายไปไหนันแน่ ในห้อ็ไม่อยู่ ในรัว็ไม่มี ปิแบฮยอนไม่ใ่นที่ะออไปไหนโยไม่บอ านยอลยันลุไม่หยุ หยิบมือถือออมาอีรั้ะโทรหาเลาแ่ระาษบนโ๊ะที่มีลายมืออแบฮยอนทำให้้อแหนมอนาฬิาบนผนัแทน
7:34 pm.
เลยหโมมาแล้ว แบฮยอนไม่ใ่นผิำพู หาบอว่าะลับมา่อนหโมนัวเล็ไม่มีวันผินัเว้นแ่ว่าะเิเหุบาอย่า านยอลเินวนไปมาในห้อนั่เล่นพลันโทรหาเลาระรัว "รับสายสัทีสิแบฮยอน"
แ่มีเพียเสียระบบรับฝา้อวามอัโนมัิ
วามรู้สึบอว่า้อมีเรื่อไม่ีเิึ้นแน่ๆ ร่าสูัสินใโทรหานที่พอะ่วยเาไ้
"สวัสีรับีฟ ผมานยอล"
"อ่าว ุปาร์นั่นเอ มีอะไรหรือรับ?"
"ุพอะเห็นเลาอผมบ้าไหม?"
"เลา?" เสียอีฟฟัูๆ
"นัวเล็ๆ ที่มาับผมวันนี้ เาไม่อยู่ในบ้านพัแ่ทิ้โน้ไว้ว่าะไปสำรวเาะแล้วะลับมา่อนหโม ผมพึ่ื่นึ้นมา- อนนี้็ทุ่มว่าแล้ว ีฟพอะนึออไหมรับว่าเาไปที่ไหน ผมลัวเาะพาัวเอเ้าไปหาอะไรอันราย"
"ุ้อารให้ผมส่นออไปามหาเาไหม?" ีฟถาม "เรายัแ้ำรวไม่ไ้เพราะยัไม่รบยี่สิบสี่ั่วโม"
"รบวน้วยรับีฟ ผมอไปับุ้วย"
"ผมะเ์นมา่วยแล้วไปหา อย่าพึ่ออมาาที่พั"
.
อนนี้มีนที่ะมา่วยหาแบฮยอนทั้หมหน พวเาสวมใส่เสื้อันฝนพร้อมถือระบอไฟายในมือ ฝนยัลมาไม่หยุและูท่าะหนัึ้นเรื่อยๆ ีฟแบ่พวเาออเป็นสอลุ่มเผื่อะหาเอเร็วึ้น
"ผมะไปหาในป่าทาใ้" านยอละโนแ่ับสายฝน
"แ่รนั้นมันอันรายมานะ" ีฟส่ายหน้า "ผมว่าเลาุไม่น่าไปที่นั่น ผมเือนไว้่อนเ้าพัแล้ว"
แ่านยอลรู้ว่าแบฮยอนเป็นนื้อเียบ
"ผมอยาไปเ็ู่อน" บาอย่าบอเาว่าเลาัวเล็้อเ้าไปในป่านั่นแน่ๆ
ีฟพยัหน้า่อนะาแผนที่มาบอเวรระวัในป่าแล้วยื่นวิทยุสื่อสารให้อันนึ
ระหว่าเินไปป่าทาอนใ้อเาะานยอลรู้สึไ้ว่าเม็ฝนที่ลมาให่และหนัว่า่อนหน้านี้ ใส่เสื้อันฝน็เหมือนไม่ไ้ใส่ อนนี้อาาศหนาวเย็นนมือและเท้าาไปหมหาเทียบับบริเวแถวบ้านพั เาส่อไฟายไปรอบๆ นถึลาป่าแ่็ยัไร้ร่อรอยอแบฮยอน
"นายอยู่รไหน-" านยอลพึมพำับัวเอ ่อนะหยุเินเมื่อเอรอยเท้าในโลน หัวใอานยอลเ้นระรัว เาามรอยเท้าไปนเอ้นิามอร์้นให่ ใบมหึมาอมัน่วยบัเม็ฝนไ้บาส่วน บริเวใล้ๆ ราเาเห็นร่าอเลานอนัวสั่นอยู่
"แบฮยอน!" านยอลวิ่เ้าไปทันที
"ะ-ุปาร์?" นัวเล็เยหน้า วาเรียวหรี่มอหาเ้าอเสียทุ้มทีุ่้นเยแม้มอไม่่อยัเพราะเห็นภาพ้อน ร่าอเลาถูรวบไว้ในอ้อมแนอานยอล วามอุ่นาายออีฝ่ายทำให้รู้สึสบายัว
"นายัวร้อน- เวรเอ๊ย!" านยอลสบถเมื่อสัมผัสโนผิวายร้อนระอุ "แบฮยอนนายไปทำอะไรมาันแน่?!"
อนนี้เือบะสอทุ่ม แบฮยอนาฝนว่าสอั่วโม านยอลำหมัเาทั้โรธทั้เป็นห่ว ูอาารแล้วแบฮยอนลืมาไม่ึ้น้วย้ำ ร่าสูถอเสื้อแ็เอัวเอออแล้วใ้มันห่อัวเลาไว้ สายาสำรวหาบาแผลามร่าาย่อนะพบว่า้อเท้า้าวามีรอย้ำนาให่
"เ็บมาไหม" เสียทุ้มระิบถาม้าหู "เินลับไปไม่ไหวเพราะแบบนี้สินะ" แบฮยอนราอบในลำอุหน้าเ้าหาไออุ่น
านยอลถอนหายใ เาำเป็น้อออาป่าโยเร็วเพื่อพาแบฮยอนไปรัษา หลัสำรวแล้วว่าไม่ไ้บาเ็บรส่วนไหนอีึอุ้มร่าอเลาึ้นมาแนบอ
"เอาแนออไว้ะไ้ไม่หล่น" เาบอนป่วยที่ัวสั่นอยู่แนบออ านยอลวิ่ึ่เินลับบ้านพัเมื่อเห็นว่าฝนเริ่มลมาหนัึ้นเรื่อยๆ
เมื่อลับมาถึที่พัเารีบพาแบฮยอนึ้นไปยัห้อน้ำั้นสอ เปิน้ำร้อนใส่อ่าแล้วถอเสื้อผ้าเปียออาัวเลาทีละิ้น
แบฮยอนป่วยอยู่ านยอลบอัวเอ้ำๆ ระหว่าถอบ็อเอร์ที่เปียนบาแนบเนื้อ หัห้ามใไม่ให้มอผิวาวๆ ึ้นสีมพูาไ้แล้วอุ้มเลาลแ่ในอ่าน้ำร้อน
"อยู่ในนี้่อนนะ เี๋ยวันลับมา"
.
ีฟมาถึบ้านพัไม่นานหลัาไ้รับสายาานยอล
"เาโอเไหม ผมพาหมอมา้วย"
เ้าอบ้านเินนำทั้สอไปยัห้อพัอแบฮยอนที่เาเปิฮีทเอร์ทิ้ไว้หลัาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เลาัวเล็เรียบร้อย
"อนผมเ้าไปเอเานอนัวสั่นอยู่ใ้้นไม้ อนนีู้เหมือนะโอเึ้น" านยอลเปิประูห้อ "แ่ยััวร้อนอยู่"
ร่าสูปล่อยใหุ้หมอรวร่าายนป่วยโย่วยพลิัวและยา้าที่บาเ็บึ้นยามทำแผล
"ุอาบน้ำให้เา้วยน้ำร้อน?" หมอหันลับมาถาม
"รับ ่อนหน้านั่นเาเปียฝนประมาสอั่วโม"
"ุมีสิีมาุปาร์ ุบยอนไ้ึ้นและอาะเป็นหวั" านยอลยิ้มรับำม "แ่มันไม่ใ่เรื่อให่ถ้ารัษาถูวิธี ผมะัยาให้ ยัไ้อฝาุปาร์ูอาารและปลุเาึ้นมาินยาทุหั่วโม"
"เรื่อนั้นไม่มีปัหา เาะไม่เป็นอะไรใ่ไหมรับ"
"ุเป็นเ้านายทีู่แลพนัานีมา อย่าเรียเลยรับ" ีฟทีู่อยู่ห่าๆ แอบำในลำอ "ถ้าหมอบอว่าอาารไม่หนัุแบฮยอนน่าะหายในอีวันสอวัน"
"ถ้ามีอาารไ้ึ้นให้รีบโทรหาผม" ุหมอยื่นยาให้านยอลแล้วเ็บอลระเป๋า "อีอย่าที่สำัมาๆ อย่าปล่อยให้นป่วยหนาวนัวสั่นอี ุ้อให้วามอบอุ่นับร่าายเา"
.
ืนนั้นานยอลนอนไม่หลับ เานั่อยู่้าเียนป๋วยอยเฝ้าอาาร ในมือมีหนัสือเล่มนึเปิไว้โยไม่ไ้รับวามสนใาเ้าอ หรือะลอนับแะี? ร่าสูเอนัวลบนโฟาะว่าะหลับาสัหน่อยหาไม่ไ้ยินเสียนาฬิาปลุ
ปลุแบฮยอนินยา
"แบฮยอน ื่นึ้นมาินยา่อน" เาเย่าร่านป่วยเบาๆ
นป่วยสะลึมสะลือพยัหน้ารับแ่ไม่ยอมลืมาึ้นมาปล่อยให้เ้านายพยุัวึ้นมานั่พิหมอน
"อ้าปา" านยอลแะปลายาอแบฮยอนแล้วปล่อยให้เลาหยิบยาไปินาม้วยารบัับให้ื่มน้ำอีรึ่ว
หลัินยาไปแล้วนัวเล็็รีบมุลับเ้าไปใ้ผ้าห่ม พอเห็นแบบนั้นานยอลึหมุนัวเินออาห้อ
"มะ- ไม่ไป" แบฮยอนยื่นมือออมาว้าแนเสื้อไว้แล้วรวราเสียเบา "นะ- หนาว"
านยอลย่อัวลแล้วถูมือแบฮยอนให้อุ่นึ้น
"ะ- อนะ"
ประธานปาร์นเ่ไม่ล้าแม้แ่ะปิเสธ ยัไหมอ็บอไว้ว่า้อให้ัวอแบฮยอนอุ่น านยอลสอัวเ้าใ้ผ้าห่มผืนให่ว้าเอวบาเ้ามาแนบิแล้วปล่อยให้แบฮยอน่ายาัวเอเป็นหมอน้า มอใบหน้าเล็ๆ ุไร้เ้าหาวามอุ่นบนอ
"อโทษที่ระ- รบวนุ"
านยอลถอนหายใ "นอนเถอะแบฮยอน..."
ืนนั้นเป็นรั้แรในรอบหลายเือนที่แบฮยอนหลับสนิทโยไม่มีอะไรมารบวน
านยอลยัาสว่า ลี เาวระเป็นนให้วามอบอุ่นับแบฮยอนแ่ลับรู้สึว่ามีบาอย่าที่ทำให้ใเารู้สึร้อนๆ ในใะั้น
วามรู้สึที่ไม่มีที่มาที่ไป
วามรู้สึที่ทั้ร้อนรน อบอุ่น สุใ
หาอนนี้ฟ้าถล่มลมา่อหน้า.....หรือัรวาลถูเผาไหม้เป็นุานยอล็ไม่สน
ในเมื่อในวินาทีนี้นในอ้อมแนทำให้เารู้สึอบอุ่นใเหลือเิน
T/N:
เา็แ่เป็นห่วันามภาษาเพื่อนร่วมานแหละม๊า
ที่บ้านพัไม่มีถุน้ำร้อนหรอะุบอส...ผ้าห่มไฟฟ้าไรี้?
ถึับ้อให้วามอบอุ่น้วยารอเลานอนเลยทีเียว!
ฝาไปฟ้อุนายแม่ีไหมนะ ันว่าุนายแม่้อเห็น้วยว่าผิผีแล้วับแ่านทันที555
มาพูุยันไ้ที่ #บบบ ่า
❤️ Happy Valentine's Day ❤️
อให้เป็นวันแห่วามรัที่ี อให้านแบมีโมเมนท์อีเร็วๆ
และอัวไปนอนแล้ว่ะ พรุ่นี้ทำานั้แ่เ้าทั้วันเลยแ
( ꈨຶ ˙̫̮ ꈨຶ )
ปล สำหรับเรื่ออื่นำลัำเนินารอยู่น้า เ้าิาน่ะ
รอ๊อนนนนนนน พล้อมันันอ่ะ อย่าว่าัน
ไลฟ์สไล์นโสมัน็ะหอยๆหน่อยนะะ
(ノ｀⌒´)ノ┫：・┻┻
ความคิดเห็น