คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1; ฟิคน่ะมันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดรั่วแค่ไหนดราม่ายังไงไรเตอร์ไม่เกี่ยว
Chapter 1; ฟิคน่ะมันเปลี่ยนแปลงได้ตลอดรั่วแค่ไหนดราม่ายังไงไรเตอร์ไม่เกี่ยว~
ภาพของหญิงสาวมัดผมหางผ้าสีน้ำตาลไหม้ในชุดนักเรียนที่ดูน่าประหลาดตา วิ่งวนไปมาด้วยท่าทางกระวนกระวายต่อสิ่งรอบข้าง โดยมีสีเขียวชะอุ่มของต้นไม้ใบหญ้าเป็นฉากหลัง.... อะไรนะ? ถ้าคุณอยากถามว่าเกิด(บ้า)อะไรขึ้น เดี๊ยวเราจะตอบ...
ทุกอย่างไม่จีรัง ล้วนแล้วแต่เราจะรังสรรให้มันเป็นอย่างไร
บางครั้ง มันก็ถูกรังสรรเองด้วยสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตา...
นัยต์ตาสีน้ำตาลกลมโตกลอกไปมาพลางทิ้งตัวลงใต้ต้นไม้ต้นนึง พลางคิดย้อนกลับไปเรื่องที่ผ่านมา1ชม.ก่อนหน้านี้...
บรรยากาศ ของวันหยุดสุดสัปดาห์มันช่างไม่อยากตื่นขึ้นมารับรุ่งอรุณเสียจริง แต่ถึงจะ อยากนอนต่อแค่ไหนเธอก็คงไม่สามารถนอนต่อได้ ก็เพราะเพื่อนสาวเคียวโกะนัดเธอ ไว้หรอก... เธอจึงรีบวิ่งกระหืดกระหอบไปเรื่อยๆตามเส้นทางลัดไปร้านเค้กที่เคียวโกะจัง บอก แต่ยิ่งวิ่งกลับยิ่งหลงเข้าไปในเส้นทางที่มีแต่กลิ่นอายของธรรมชาติซะนี่ บทสรุปก็คือเธอร่วงลงทางลาดที่ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่น่าอนาถจริงๆ....
บางทีการอยู่คนเดียวอาจจะเป็นการเยียวยาหัวใจที่ดี
แต่การอยู่คนเดียวมันก็ง่ายต่อการจมดิ่งลงกับความมืดมนในเบื้องลึกของหัวใจเช่นกัน
ร่างบางเจ้าของดวงเนตรชี้ขึ้นดูคล้ายๆแมวเริ่มเดินและใช้สกิล(?)เดินหาทางออกจากป่านั้นจนได้.... อย่าถามว่าทำไมเพราะมันเป็นแค่เนื้อเรื่องดาษๆ คงไม่มีปรากฎการณ์ในตำนานได้หรอก
เหมือนได้ยินเสียงแม่ยก86ทั้งหลายกำลังสบถอยู่หน้าจอมอนิเตอร์....
แต่เพื่อไม่ให้ไรเตอร์ถูกประทุร้ายหลังไมค์ จึงผ่อนผันกันได้....
ฮาฮิ!! ขอโทษค่ะ ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ เดินชนแล้วถามทางต่อมารยาทงามจริง....
ชายตรงหน้าเธอตอนนี้เธอคุ้นหน้ามากๆ... เหมือนคนเคยรู้จักแตกต่างเพียงสีผมของชายคนนี้มีสีเหลืองอมน้ำตาลทองเท่านั้น
คำตอบที่ได้กลับเป็นเพียงความเงียบที่มีความมาคุอัดเข้ามาด้วยเท่านั้น....
“พูดอะไรหัดใช้หัวคิดบ้างไหม” คำจิกกัดที่ไม่นึกว่าจะหลุดออกจากปากคนที่ไม่รู้จักมักจี่ เหมือนถูกกะละมังฟาดหัว...
“….” ที่ไม่ตอบไม่ใช่ว่าไม่โกรธนะ แค่เถียงไม่ออกพยายามนึกคำด่า....
“อิตาลี” ควายตัวเดียวเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบนับประสาอะไรกับคำพูดล่ะ เอ๊... ล้อเล่นกันรึเปล่า?
“ฮ่าๆๆ ล้อฮารุเล่นใช่ไหมคะ กะอีแค่ไถลลงเนินที่ญี่ปุ่นจะมาโผล่ที่อิตาลีได้..” ประตูของแมวไม่มีหูก็ไม่ใช่.. ยิ่งนัยต์ตาเรียวที่จ้องอย่างไม่วางตาเหมือนจะบอกประมาณว่า ‘เห็นฉันเป็นคนขี้เล่นขนาดนั้นเชียว?’ ยิ่งทำให้ใจแป่ว..
แหมๆ นี่ฟิคนา...จะไปจริงจังกับมันทำไม~
------------------------------------------------------------------
หลังดองมาชาติเศษมันก็ดองต่อ.. OZL..(วิ่งหลบรองเท้าชาวบ้าน..)
เรื่องที่ไม่สนุกดองไปก็ไม่มีอะไร เเละเรื่องของไรเตอร์ก็เป็นเช่นนั้น...
ความคิดเห็น