[fic kuroko no basket] เปลี่ยน

ลำดับตอนที่ #5 : [บทนำ] คุโรโกะ เท็ตสึยะ [ถ้าดำแล้วแกร่งขึ้น..ผมยอมครับ...](แถมรูป)

คุโรโกะ เท็ตสึยะ


ึ
"อาโอมิเนะคุง..ถ้าผมดำเป็นถ่านเหมือนคุณผมจะเล่นบาสเก่งขึ้นมั้ยครับ...?"

เริ่มประโยคคำถามอย่างเป็นกันเอง...

"...อาจจะ นี่แกอยากตายนักใช่มั้ย?? มา! เดี๋ยวแสงผู้ยิ่งใหญ่คนนี้จะสงเคราะห์แกเอง ไอ้แคระ!!"

และจบบทสนทนาอย่างเป็นกันเอง...
.
.
.
.
.
.
.
"อ๋าาาา!!!!~ คุโรโกจจิจจจจจจ กัดหูอาโอมิเนจจิไม่ได้น้าาาาาาา!!!!!!"







ดวงตากลมโตสีฟ้าใสจ้องมองเพื่อนร่วมทีมซ่อมบาสกันอย่างสนุกสนาน ทั้งคู่รักนายแบบกับไอ้บ้าบาสที่กำลัง 1 on 1 กันอยู่(และกำลังจีบกันไปด้วย...ไม่สิ มีแค่ไอ้บ้าบาสที่กำลังลวนลามนายแบบอยู่ฝ่ายเดียว) ทั้งเซ็นเตอร์ร่างยักษ์ที่กำลังมองคู่รักที่ว่าด้วยสายตาทะมึนเหมือนไม่ได้กินของหวานมาเป็นอาทิตย์(เขาเห็นว่าบนหน้าผากของเพื่อนหัวม่วงคนนั้นมีคำว่าหึงแปะอยู่ตัวเบอเร่อ) ทั้งแม่หมอของทีมที่กำลังฝึกชู้ต(แอบแปลกใจที่ลูกชู้ตนั้นพลาดไปโดนกลางหัวอาโอมิเนะพอดี..ไม่หรอก...สงสัยจะหมั่นไส้) และกัปตันทีมที่กำลังมองมาทางเขา..

....อะเด๊ะ??

สงสัยจะตาฝาด..อืม...ตาฝาดจริงๆด้วย ดันไปเห็นภาพหลอนแบบนั้นซะได้ แย่จริงๆ...

"เท็ตสึยะ..."

...ภาพหหลอนกำลังพูดกับเขา

ภาพหลอนที่ไหนกันเล่า!!!

"ครับ..."

เหมือนเหงื่อไหลพรากทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มซ้อม

"ไม่คิดจะซ้อม...เหรอ?...."

พูดไปพร้อมกับมอบรอยยิ้มแห่งมิตรภาพไปด้วย

"ซ้อม..เอ้อ..กำลังจะไปซ้อมพอดีเลย..ครับ"

แอบหยิบผ้าที่พาดไหล่มาซับเหงื่อ(แห่งความผวา)พร้อมกับส่งรอยยิ้มแห่งมิตรภาพกลับไปให้อีกฝ่ายคืน

"อืม อ้อ..เท็ตสึ มีเรื่องให้ช่วยอยู่อย่างนึงน่ะ"

"เรื่องอะไรเหรอครับ??"
.
.
.
.
"ดูเหมือนว่าไดกิกำลังจะปล้ำเรียวตะกลางสนามแล้วล่ะ.."
.
.
.
.
.
.
.
"อ๋าาาาาา!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! คุโรโกจจิกัดหูอาโอมิเนจจิอีกแล้วววววววววว!!!!!!!"






หลังจากกลับมาจากการซ้อมที่ชมรม(ขอเว้นเรื่องที่เขาไปกัดหูอาโอมิเนะ) คุโรโกะก็อาบน้ำทำความสะอาดร่างกายแล้วมานั่งดูโทรทัศน์การแข่งขันบาสเก็ตบอลพร้อมกัับทานข้าวเย็นไปด้วย

...เขาชอบบาสมาก

คุโรโกะรู้ตัวดีว่าตนนั้นไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ แต่ก็พยายามทำให้ตัวเองได้เป็นตัวจริงและได้ลงแข่งในสนาม แม้ว่าความสนุกในการเล่นบาสนั้นแทบจะไม่หลงเหลืออยู่เลยก็ตาม...

นั่งเหม่อซักพักแล้วถึงจะรู้สึกตัวว่าเขาทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว และรายการบาสที่กำลังดูอยู่ก็จบแล้วด้วย

หลังจากล้างจานเสร็จเรียบร้อยเขาก็เตรียมตัวเข้านอน เพื่อสุขภาพที่ดี(และส่วนสูงที่กำลังจะเพิ่มขึ้นในไม่ช้า)คุโรโกะเลยเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเป็นประจำ 

เปลือกตาค่อยๆปรือลง เตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา...

....ฉับพลัน เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังลั่นห้อง

เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสายโดยไม่ดูชื่อ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงมึนๆ

"..ใครครับ....?"

"โย่ว! เท็ตสึ!! อะไรกันเนี่ย นี่นายนอนแล้วเหรอ? ฮ่าๆ นอนเร็วอย่างนี้ไงถึงได้เตี้ยอยู่แบบนี้น่ะ เออ จริงด้วย พรุ่งนี้สอบว่ะ ช่วยเอาสมุดโน้ตมาให้อ่านตอนช่วงเช้าหน่อยดิ สอบช่วงบ่ายใช่มะ?"

"...."

"เท็ตสึ? ฟังอยู่รึเปล่า อย่าลืมนะเฟ้ย! ชั้นพนันกับเจ้าคิเสะไว้แล้ว ไม่อยากแพ้น่ะ! กะว่าถ้าชนะแล้วจะเอารางวัลอย่างอื่นนอกจากเลี้ยงข้าวเที่ยง...."

"ไอ้ดำเอ้ย!!! กลับบ้านไปจับกุ้งเลยไป!!!!!"


ปิ๊บ!!  กดวางสายในทันที




เขาพ่นลมหายใจอย่างโมโห แล้วตะโกนใส่โทรศัพท์ที่เพิ่งวางสายไป

"ถ้าหากผมได้ร่างกายแบบนั้น ผมใช่มันได้มีประโยชน์กว่าคุณซะอีก!!!!!!"
.
.
.
.
.
.
.
.

คืนนี้เป็นคืนที่เขานอนดึกที่สุด เพราะมัวแต่เล่นของใส่เอสของทีม

-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-__-

จบพาร์ทคุโรโกะ เท็ตสึยะ

พาร์ทต่อไป อาโอมิเนะ ไดกิ






หายไปเกือบอาทิตย์(ไม่นับลงรูป)ไม่โกรธกันน้า~ //แอ๊บแบ๊ว
มาต่อแล้วค่ะ!! เท่านี้ก็เหลืออยู่แค่ 2 คน ไอ้บ้าบาสกับแม่หมอนั่นเองงงง
ใกล้จะจบบทนำแล้วค่ะ เนื่อเรื่องใกล้จะมาแล้วค่ะ!! //ตื่นเต้นกว่าคนอ่านซะอีก....

ไม่รู้จะพูดอะไรดี เอาเป็นว่าขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะค้าาาาาาาา



ดิทเพิ่มค่าาาาา
ไปเจอรูปมา

บังเอิญว่ามันเข้ากับ'รอยยิ้มแห่งมิตรภาพ'ของกัปตันพอดี ฮุฮุฮุ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.




"ไม่คิดจะซ้อม...เหรอ?...."