คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hoon พี่ครับ เรามารักกันเถอะ! :: ข้อตกลง!? [3/8]
ข้อตกลง!?
“ไม่เอา!!!”
เสียงทุ้มห้าวบอกลั่นก่อนเดินหน้านิ่งไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้อง จงฮยอนกับคีย์ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ยืนมองหน้ากันซักพักก็กลายเป็นคิม คิบอมที่ต้องเดินเข้าไปคุยกับน้องเล็กอีกรอบ แทมินยังคงนั่งตีหน้านิ่งมองอย่างเฉยชาหากแต่ข้างในนั้น...
อยากรู้แทบตายว่าพี่จงฮยอนกับพี่คีย์จะทำยังไงต่อ ยังไงก็จะช่วยอยู่แล้วล่ะน่า~
...แต่ขอเล่นตัวซักหน่อยก็แล้วกัน...ฮ่าๆ...
“แทมิน~” คราวนี้เสียงหวานทอดอ่อนพร้อมกับตาสวยๆ ที่มองมาอย่างออดอ้อนจนคนถูกมองเริ่มใจแกว่ง อ่า...เป็นใครเจอไม้นี้ของคีย์ก็ตายเหมือนกันและนั่นก็ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับแทมิน ร่างโปร่งเริ่มชักวุ่นวายใจเล็กน้อยอาการนั้นทำเอาคนช่างอ้อนยิ้มออก
แล้วเล่นลูกไม้เดิมอีกรอบพร้อมกับเพิ่มเสียงให้ออดอ้อนมากกว่าเดิมอีกชนิดเทียบกันไม่ติด
“แทมิน~”
“ครับๆ ยอมแล้วคร้าบ~”
“ฮ่ะๆ แค่นั้นแหละ” คีย์หัวเราะเสียงใสก่อนที่จะตบบ่าน้องอย่างให้กำลังใจ
“เอาน่าแทมๆ น้องรักถ้านายทำสำเร็จ เดี๋ยววันนี้พี่จะทำสุกี้ให้นายเป็นพิเศษเลยดีมั้ย?”
“ชอบเอาของกินมาล่อผมอยู่เรื่อย” ร่างสูงเบ้หน้าในขณะที่คนเจ้าความคิดเสนอข้อเสนอใหม่ต่อ
“แถมพุดดิ้งด้วยล่ะ~”
“ง่าส์~” จบ!!! ตายตรงพุดดิ้งนี่ล่ะ แทมินกลอกสายตาขึ้นลงก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เริ่มจะคิดถึงผลที่ตามมากับพุดดิ้งแล้วตราชั่งก็เอียงไปทางผลที่ตามมาชัดๆ! แต่เมื่อหลุดออกจากความคิดร่างของตัวเองก็ถูกลากแกมดึงมาหน้าประตูห้องของมินโฮเสียแล้ว
ก๊อกๆ...
เป็นมือของคิม จงฮยอนที่เคาะให้เสร็จสรรพแล้วผลุบหายกันไปสองคนราวนินจาเป็ดก็ไม่ปาน
“อ้าว...แทมิน เข้ามาดิมีอะไรรึเปล่า”
TT ยังไม่ทันได้ทำใจเลยอ่าครับพี่น้อง!
“เอ่อ...ผมมาขอยืมเกมส์อ่ะพี่” แถกันสดๆ ให้เลือดไหลกันเห็นๆ งืด~
“อ๋อ!!! ไอ้ที่พี่เคยบอกนายไว้ใช่มะ? เข้ามาก่อนดิเดี๋ยวหาให้” ประตูห้องถูกปิดลงในขณะที่นินจาเป็ด(?)จะย่องๆ ย่องๆ ไปเกาะหนึบที่ประตูเพื่อฟังผลการดำเนินงาน แต่เหมือนว่าทั้งคิม คิบอมและคิม จงฮยอนจะลืมไปว่าห้องแต่ละห้องมันเก็บเสียงทั้งนั้น
ผลก็คือ...
“พี่ได้ยินไรบ้างป่ะ?”
“หึ! ไม่ได้ยินเลยว่ะ แกอ่ะ?”
“เหมือนกันอ่ะ”
“มันคงจะได้ยินอะไรหรอกนะ ห้องมันเก็บเสียง”
“เออเนอะ~!!!” สองเสียงประสานกันอย่างคนนึกได้ก่อนจะร้องเฮ้ยดังลั่นเมื่อเสียงเมื่อครู่ไม่ใช่ของคีย์หรือจงฮยอนแต่เป็นอี จินกิที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ไม่ห่างจากกันนัก ร่างกลมผิวปากหวืดก่อนจะส่งสายตายิบหยีแกมเจ้าเล่ห์มายังน้องๆ ราวกับเครื่องจับเท็จที่กำลังตรวจผู้ร้ายคดีฆาตกรรมยังไงอย่างงั้น
“พวกนายนี่กำลังวางแผนอะไรกันอยู่รึเปล่า”
“เปล่า…” จงฮยอนกดเสียงต่ำก่อนจะเริ่มหาทางรอดด้วยการ...
“คีย์วันนี้แกว่างใช่มะ? ไปซุปเปอร์กันเถอะ”
“เออใช่!!! วันนี้มีเนื้อลดราคาด้วย ไปกันเลยพี่จงฮยอน” ว่าแล้วก็เผ่นแผล่วหายไปทันที ขณะที่เครื่องจับเท็จกำลังเลิกคิ้วสูงเพราะมือถือกับกระเป๋าสตางค์ก็ไม่ได้เอาไปหรือแม้แต่สลิปเปอร์ก็ไม่ถอด นี่มันพิรุธชัดๆ! เพียงไม่กี่วินาทีผู้ร้ายสองคนก็วิ่งกลับมาคว้าโน่นคว้านี่ที่ลืมแล้วเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับบอกทิ้งท้ายก่อนปิดประตูพร้อมๆ กัน
“ไปซุปเปอร์นะคร้าบ~!!!”
ในห้อง...
อี แทมินกำลังได้รับผลกรรมที่ก่อขึ้น(?) ร่างสูงโปร่งของรุ่นพี่ที่กำลังเลือกแผ่นเกมส์จากตั้งซีดีนับร้อยอย่างตั้งอกตั้งใจจนอีกคนไม่กล้าจะเอ่ยปาก แล้วสุกี้ล่ะ? พุดดิ้งล่ะ? TT~ ฮือ~ อี แทมินไม่ไหวจะเคลียร์
นี่เขาคงไม่เห็นแก่กินจนเกินไปใช่มั้ย!?
“เอ่อ...พี่มินโฮ”
“ว่าไง?”
“คือว่า...” น้ำเสียงอึกอักทำให้มินโฮต้องหันกลับมามองเป็นเชิงถาม น้องเล็กจึงจำต้องง้างปากพะงาบๆ
“คือพี่จงฮยอนกับพี่คีย์...” อ้างชื่อสองตัวการพอเป็นพิธีก่อนจะเข้าเรื่องเมื่อร่างสูงหยุดหาแผ่นเกมส์แล้วลากเก้าอี้มานั่งฟังแทมินพูดอย่างจริงจัง ชเว มินโฮเป็นคนฉลาดมาก~! และข้อนี้อี แทมินรู้ดี ยิ่งเลิกหาแผ่นเกมส์ยิ่งชัด!
ชเว มินโฮรู้ว่าแทมินไม่ได้มาเคาะห้องของเขาเพราะแผ่นเกมส์
แต่เป็นเพราะเรื่องอื่นที่สำคัญมากๆ
“คือ...พี่รู้เรื่องพวกคู่วายใช่มั้ย?” อ้อมโลกแล้ว...
“แล้วพี่ก็เป็น ‘เมะ’ ตลอดใช่ป่ะ?” ลงมหาสมุทร... มินโฮพยักหน้ารับก่อนเอ่ยถามกลับไป
“แล้วยังไง?”
“คือพี่จงฮยอนกับพี่คีย์...” หันไปเอาท่านผู้บัญชาการใหญ่บังหน้าอีกรอบเพื่อบ่งบอกว่าตัวเองไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้จริงจริ๊ง! สาบานได้ว่าอี แทมินรักและเคารพชเว มินโฮมากกว่าสุกี้ แต่ไม่อาจสาบานได้ว่ารักและเคารพมากกว่าพุดดิ้งร้านโปรด
“คือพี่จงฮยอนกับพี่คีย์อยากให้พี่ไป ‘เมะ’ กับพี่อนยูอ่าครับ”
“หืมม์”
“ง่าส์...แบบว่า...แค่เข้าไปอยู่ใกล้ๆ คอยกอดหรืออะไรทำนองนั้นอ่า”
“ถ้าพี่ทำอย่างนั้นแล้วพี่จะได้อะไร?”
“แบบว่า...พี่จงฮยอนกับพี่คีย์แค่ขอความร่วมมืออ่า อยากแกล้งพี่อนยูเท่านั้นเอง” มินโฮนั่งนึกอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าเรียบๆ ที่ไม่ค่อยแสดงอาการอะไรเท่าไหร่นักทำให้แทมินลุ้นจนตัวโก่ง ไม่นานเสียงทุ้มก็เอ่ยคำที่แทมินอยากได้ยินมากที่สุด
“ก็ได้”
เยส!!! *O*!!! สุกี้แอนด์พุดดิ้งตกเป็นของแทมินเป็นที่เรียบร้อย!
“แต่มีข้อแม้...”
“ง่าส์...”
“ถ้าพี่ทำให้เกิดกระแส ‘โฮอน’ ได้นายต้องยกแผ่นเกมส์ทั้งหมดที่มีให้พี่ โอเคมั้ย!?” ข้อตกลงถูกสร้างขึ้นในขณะที่อี แทมินกำลังเริ่มประมวลผลกำไรสุทธิ(?) แผ่นเกมส์...พุดดิ้ง...แผ่นเกมส์...พุดดิ้ง...แผ่นเกมส์...ง่าส์~!!! พุดดิ้ง!!!
“โอเคครับ!”
“งั้นก็ตกลงตามนี้”
TBC.
อ่อย~ เหนื่อยโฮกฮากกับการบ้านของอาจารย์มากมาย
เพิ่งทำเสร็จเลยมาปั่นฟิคและเอามาลงนี่แหละเจ้าค่ะ
รับฟิคร้อนๆ ซักตอนมั้ยคะ? ฮ่ะๆๆๆ
ตอนหน้าๆ จะรีบเอามาลงให้นะคะ
ส่วน HELLO BABY อาจจะต้องรอไปอีกซักวันสองวันนะเจ้าคะ
ด้วยจำนวนหน้า/ตอน ของ HB เยอะกว่า SF เท่าตัว
ทำให้ต้องใช้เวลาในการพิมพ์นิดหน่อยค่ะ!
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และการเข้ามาอ่านนะคะ!
ขอบคุณค่ะ!!!
ปล. จะสอบแล้วๆ อย่าลืมอ่านหนังสือกันนะ! ^O^
ความคิดเห็น