Werewolf

ลำดับตอนที่ #1 : 1

            วันนี้อากาศหนาว ฟ้าเริ่มมืดลง อีกไม่นานเธอก็ต้องกลับบ้าน การมาอยู่คนเดียวตอนนี้ ไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก โดยเฉพาะแถวชายป่าที่เธอกำลังเดินอยู่ หมู่บ้านของเราเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆที่ถูกล้อมรอบไปด้วยเทือกเขาและป่าใหญ่

            ‘ถึงเวลาต้องกลับแล้ว’ เธอคิดพร้อมกับเดินกลับบ้าน ตัวบ้านของเธออยู่ห่างจากที่ๆเดินอยู่ไม่มากนัก ระหว่างที่เดินอยู่นั้น เธอก็รู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องฉันอยู่ หันไปมองรอบตัวก็ไม่เห็นใครเลย

            ‘รีบหน่อยดีกว่า’ อีกไม่เท่าไรก็จะถึงบ้าน ในตอนนั้นก็มีเสียงเหมือนคนกระโจน ทันทีที่หันไปหาต้นตอเสียง ก็เจอกับเด็กหนุ่ม เค้าดูเหมือนผ่านสงครามมา เนื้อตัวดูสกปรกมอมแมม เสียงที่ได้ยินเมื่อกี้ก็คงเป็นเสียงที่เขาพยายามที่จะกระโจนมาหาเธอและหมดสติล้มลงตรงนั้น

            ‘ทำไงดีล่ะ แถวนี้ไม่มีใครอยู่เลย เอากลับไปที่บ้านละกัน’ เธอค่อยๆพยุงเอาเด็กหนุ่มเข้าไปไว้ในบ้าน เค้าดูไม่ดีเลย มีแผลเต็มตัวเค้าไปหมด

            ‘เช็ดตัว ทำแผล ทำอาหาร ให้ดีกว่า’

ระหว่างที่เธอเช็ดหน้า เธอก้ได้เห็นใบหน้าจริงๆของเขา เด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี ใบหน้าติดหวาน

‘หน้าตาน่ารักดีนะ’เธอคิดพลางยิ้มกับตัวเองและออกไปทำอาหารให้เค้า

ตอนที่เธอกลับมา เธอพบว่าเค้าตื่นแล้ว และดูงุนงงมาก พอเธอเข้าไปในห้อง เค้าก็หันขวับมามองเธออย่างสงสัย และทำท่าเหมือนป้องกันตัวเอง เหมือนกลัวเธอ

“ใจเย็นๆนะ ฉันเห็นเธอหมดสติอยู่ เลยพาเข้ามา ถ้าปล่อยเธอไว้ข้างนอกเดี่ยวก็หนาวตายพอดี อ่ะ....นี่ ฉันทำอาหารมาให้เธอ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันไม่ทำไรเธอหรอก”ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยนที่สุด เขาดูเหมือนจะผ่อนคลายลงบ้าง และเอาอาหารไปกิน

‘เค้าดูหิวโซทีเดียว’

“พอรึเปล่า ให้ฉันทำมาเพิ่มอีกมั้ย” เขาส่ายหน้าให้ฉันแทนคำตอบ การส่ายหน้านี่คงหมายถึงว่าพอแล้วสินะ

“ฉันคิดว่าเธอคงต้องอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อหน่อยนะ ชุดที่เธอใส่ควรต้องทำความสะอาดซักหน่อย มันดูสกปรกมาก ส่วนห้องน้ำอยู่ทางนั้นนะ”ฉันพูดพร้อมกับที่ยื่นเสื้อผ้าและชี้ทางให้เค้า

“ขอบคุณนะ ... ขอบคุณที่ช่วยผมเอาไว้”เป็นคำพูดแรกที่ได้ยินจากปากเขา

“ไม่เป็นไรจ้ะ” ฉันพูดและยิ้มให้เขา ก่อนที่ก้มลงเก็บจานชาม ส่วนเค้าเดินไปเข้าห้องน้ำ