คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter : 03 .. Three Sports - ไตรกีฬาเฮฮาปาร์ตี้
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Title : The (Boys') Marry (1st Episode ; Beginning of Final Sovereign)
Chapter : 03 .. Three Sports - ไตรกีฬาเฮฮาปาร์ตี้
Author : NaR!eZ-Narilada
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันจันทร์ที่ 7 สิงหาคม ค.ศ. 2006 , เวลา 18.4x น.หลังหมดงานเทศกาลในวันนี้
ณ ไฮสคูลโอไดบะเซ็นเตอร์ , ไฮสคูลโอไดบะ
ตกเย็นหลังจากเก็บกวาดพื้นที่ในส่วนที่จัดงานเทศกาลแล้ว พวกมิยาโกะก็เรียกตัวเหล่าเทมเมอร์ทั้งหลายมา แน่นอนว่าเหตุผลก็คือทำตามข้อตกลงที่ว่าจะได้มีการคุยกันกับพวกเด็กที่ถูกเลือกที่เคยมีข่าวไปทั่วโลกนั่นเอง
ตอนนี้เองที่พวกเทมเมอร์เหลือบไปเห็นไดสึเกะนั่งอยู่ข้าง ๆ ไดอาน่า แม้จะแปลกใจอยู่หน่อย ๆ ว่าทำไมเป็นอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ ที่พวกเขาประหลาดใจอยู่ตอนนี้ก็คือไม่คิดว่าทั้งไดสึเกะ ฮิคาริ หรือแม้แต่ไทจิเองก็ยังเป็นเด็กที่ถูกเลือกนั่นด้วย ... ก็แหงล่ะ ตอนคุยกันเรื่องซอเวอเรนก็เล่นคุยกันแต่ปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่ยอมบอกว่าเป็นเด็กที่ถูกเลือกเลย มิน่าล่ะถึงได้ทิ้งท้ายไว้ว่าให้แสร้งทำเป็นไม่รู้จักกันเอาไว้ก่อน
หลังจากได้พบกันแล้วต่างฝ่ายต่างก็แนะนำตัวกัน ต่อมาโคจิโร่ก็เปิดประเด็นเรื่องความผิดปกติที่ยังหาสาเหตุไม่ได้ หรือก็คือปัญหาการตัดขาดการเชื่อมต่อระหว่างสองโลกนั่นเอง เจ้าคนรู้ปัญหาอย่างไทจิก็ทำได้แนบเนียนเสียเหลือเกิน ส่วนคนที่แสร้งทำก็ได้แต่ตอบอ้อมแอ้มไปพลาง ๆ ดีนะที่พวกเขาค่อนข้างชินกับการออกตามสื่อต่าง ๆ ทำให้สามารถเก็บอาการพิรุธได้ดี
สุดท้ายก็คุยยาวกันไปถึงเกือบ ๆ สามทุ่มโน่น และส่วนใหญ่ก็เป็นการคุยนอกเรื่องด้วย มีแค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละที่จะได้คุยกันเป็นการเป็นงาน ดูจากสรรพนามที่เปลี่ยนไปในการพูดของทาคาโตะก็พอจะเดาได้ว่าตอนนี้ระดับความเชื่อใจต่อพวกไทจิมีมากขึ้นกว่าเดิมเป็นกองจากที่ตอนแรกติดลบต่ำกว่าศูนย์
แน่นอนว่าพวกเทมเมอร์นั้นรู้กันอยู่แล้วว่าทาคาโตะเป็นรอยัลไนท์ ทำให้พลอยรู้จักกับรอยัลไนท์ตนอื่นบ้าง ทางฝั่งพวกไทจิที่แน่ ๆ ก็มีไทจิ ไดสึเกะในคราบไดอาน่า กับฮิคาริที่รู้เรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับรอยัลไนท์ และคิดว่าคนอื่นก็น่าจะรู้ .. แต่ทว่าพอทาคาโตะลองกระซิบกระซาบลองถามเลียบเคียงจากไดอาน่าดูแล้วปรากฏว่าเรื่องรอยัลไนท์เนี่ย พวกที่เหลือก็รับรู้กันแค่ว่ามีหน้าที่ทำอะไรเฉย ๆ แค่นั้นเอง แต่รายละเอียดกลับไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่ามีใครบ้าง และไม่เคยเจอกันเลยด้วย..
ตอนนี้เองที่ทาคาโตะเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงต้องเก็บไว้เป็นความลับในวงแคบแค่นั้น.. การแก้ไขในทางที่ดีให้คนที่รู้เรื่องรู้ราวทำคงจะดีกว่าสินะเนี่ย?...
เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลาสามทุ่ม ก็เป็นอันบอกเลิกการพูดคุยนี่ โคจิโร่กับโจเป็นกลุ่มแรกที่ขอตัวลุกออกไป แต่ดูผิวเผินคงจะเหมือนโจโดนฉุดกระชากออกไปฝ่ายเดียวมากกว่า ตามด้วยยามาโตะ ทาเครุ อิโอริ และมิยาโกะที่อยู่หอพักเดียวกัน ต่อจากนั้นก็เป็นโซระและมีมี่ที่ออกไป โดยมีการหันมาถามไทจิว่าไม่กลับบ้านหรือไง และเพราะมีเรื่องต้องคุยต่อเรื่องงานเทศกาล ก็เลยเดี๋ยวจะกลับไปทีหลัง.. นี่คือคำตอบของไทจิ และมันก็คือคำโกหกด้วยเช่นกัน..
เมื่อมั่นใจว่าคนนอก(?)พากันออกไปหมดแล้ว ไทจิก็เรียกให้โอเมก้าที่ซ่อนอยู่ออกมา พร้อมกับให้วีที่อยู่ในคราบของไดสึเกะกลับมาเป็นร่างกายเดิมของตัวเองแล้วเปิดประเด็นขึ้น ตอนนี้เทมเมอร์พร้อมพาร์ทเนอร์ก็นั่งหน้าสลอนกันอยู่พร้อมเพรียง ก็มีทาคาโตะ กิล กรานิ รูกิ เรนะ เจ็นเรีย เทียร์ ชูจอน จูริ และเลโอ ...
"เอาล่ะ ฮิคาริบอกฉันแล้วเรื่องที่พวกนายคุยกันเมื่อตอนบ่าย มีอะไรสงสัยจากตอนนั้นอีกหรือเปล่า"
"ก็ไม่เชิงมีน่ะนะ คือเรื่องนักรบในตำนานน่ะมัน.."
เจ้าของนัยน์ตาสีแดงเลือดอ้อมแอ้มพูดออกมาไม่กล้าทำอะไรมาก แหงสิ ก็รองหัวหน้ารอยัลไนท์นั่งประจันหน้าอยู่นี่ ขืนทำไรไม่ดีเข้าไปไม่รู้จะโดนเจี๋ยนเมื่อไหร่
"เกร็งทำไมทาคาโตะ หมอนี่น่ะไม่ได้โหดเหมือนตอนอยู่ในร่างดิจิมอนหรอก เผลอ ๆ จะเผยแก๊กรั่วอีกต่างหาก"
วีหลิ่วตามองอีกฝ่ายก่อนจะเห็นไปเหลือบมองโอเมก้าด้วยสายตาที่ไม่มีความเคารพนับถือแฝงอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว แน่นอนโอเมก้าก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้หรอกนะ แต่มันจริงมั้ยล่ะ ถ้าไม่ทำตัวน่าเกรงขามใครมันจะเชื่อฟัง ทั้งกลุ่มรอยัลไนท์น่ะเหมือนจะมีวีกับทีเอร์เท่านั้นแหละที่ทำตัวไม่ค่อยยำเกรงรองหัวหน้าอย่างเขาเท่าไหร่
"จริงสิคะพี่ ไหนว่าวันนี้พวกทาคุยะคุงจะมาช่วงบ่ายยังไงล่ะคะ นี่ฉันก็แว่บออกจากหลังครัวไปเดินอยู่หลายรอบ ยังไม่เห็นวี่แววของพวกเขาเลย"
"ฮิคาริจังหมายถึงเจ้ายะ.. เอ่อ หมายถึงคัมบาระ ทาคุยะที่เป็นหนึ่งในศิลปินกลุ่มเซฟาบีหรือเปล่าครับ?"
เจ้าของฮู้ดสีฟ้าแทรกถามขึ้นมาอย่างสงสัย แต่คำถามนั่นกลับเรียกสายตาสงสัยยิ่งกว่ามาจากพวกไทจิที่นิ่งไปพักหนึ่ง
"อย่าบอกนะว่าพวกนายรู้จักเจ้าหมอนั่นน่ะ!?"
ผู้อาวุโสสุดในกลุ่มตอนนี้โพล่งออกมาลั่น เทมเมอร์และพาร์ทเนอร์ที่เหลือต่างก็พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง เท่านั้นแหละไทจิที่นั่งขัดสมาธิอยู่ถึงกับกุมขมับ สองรอยัลไนท์เผยสีหน้าหมดอารมณ์ ฮิคาริกับไดอาน่ามองกันแล้วยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
"ทำไมต้องทำหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยากแบบนั้นด้วยล่ะ พวกนั้นเป็นศิลปินนี่ ยังไงก็ต้องรู้จักอยู่แล้ว"
เจ้าของผมสีลูกกวาดแสบตาถามอย่างไม่เข้าใจ
"ไม่ใช่แบบนั้นรูกิ คือที่รุ่นพี่ไทจิพูดน่ะหมายถึงว่ารู้จักแบบเป็นเพื่อนหรือเพื่อนสนิทอะไรทำนองนี้หรือเปล่าน่ะ"
"อ่าใช่ พวกฉันกับพวกทาคุยะน่ะจะว่าเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้ รู้จักกันก็ตอนเหตุการณ์ที่สะพานเรนโบวบริดจ์เมื่อสามปีก่อนน่ะ ตอนนั้นฉันกับเรียวได้รับข้อความจากใครก็ไม่รู้ บอกว่าโอเมก้ากำลังอยู่ในอันตรายน่ะก็เลยคิดที่จะไปช่วย ระหว่างทางก็เจอพวกทาคุยะที่กำลังไปทางเดียวกัน ฉันเลยถามเขาว่าจะไปช่วยโอเมก้าหรือ ทาคุยะก็บอกมาประมาณว่าที่นั่นมีดิจิมอนกำลังอาละวาดอยู่ เลยกะจะไปช่วยหน่อย"
"เดี๋ยวก่อนทาคาโตะคุง รู้จักโอเมก้าด้วยหรือคะ?"
"ช่วงหน้าร้อนปี 2002 (ประมาณเดือนสิงหาคม) ระหว่างที่ฉันจะมาหาพวกไทจิดันไปเจอร่างแบ่งภาคเจ้าอะโพคาลิปส์น่ะสิ เลยต้องตามกำจัดมันก่อน แต่ทีนี้มันดันหนีไปโลกมนุษย์ แล้วตอนนั้นอิกดราชิลยังไม่ใช่ตนปัจจุบัน ฉันเลยไม่สามารถเปิดดิจิตอลเกทตามใจชอบได้ ตอนแรกว่าจะส่ง SOS มาหาพวกไทจิ แต่ดันไปเจอคนอีกกลุ่มหรือพวกเทมเมอร์นี่แหละที่อยู่ในเหตุการณ์พอดี ก็เลยขอร้องให้เขาช่วยน่ะ พอจบเรื่องก็ติดต่อกันมาเรื่อย ๆ นั่นล่ะ จนถึงตอนแก้ปัญหาดิจิมอนรถไฟปีศาจตอนต้นหน้าร้อนปี 2003 (ประมาณเดือนมิถุนายน) ฉันก็เลยชวนทาคาโตะที่มีโหมดเชนจ์เข้ามาเป็นสมาชิกกลุ่มรอยัลไนท์ที่อิมพีเรียลพาลาดินเป็นคนก่อตั้งน่ะ"
โอเมก้าตอบคำถามแทน
"โลกกลมดีนะ.."
ไดอาน่าแสดงความเห็น พอเหลือบไปมองรุ่นพี่ที่เคารพรักก็พบว่าตอนนี้ได้ล้มไปนอนกองอยู่กับพื้นเรียบร้อย
"เฮ้ย รุ่นพี่ไทจิเป็นอะไรหรือเปล่าครับ!?"
คำพูดขัดกับน้ำเสียงและภาพลักษณ์หลุดออกมาอีกครั้ง ทาคาโตะทำหน้าเหยเกก่อนจะกระแอมให้อีกฝ่ายรู้ตัว
"...เอ้ย! รุ่นพี่ไทจิคะ.."
"ฉันชักปวดหัวแล้วดิ อุตส่าห์ตามหาเทมเมอร์แทบพลิกแผ่นดินปรากฏว่าพวกโคจิโร่ดันรู้จัก แถมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าไอ้เจ้าลูกศิษย์งี่เง่านั่นความจริงมันก็รู้จักพวกเทมเมอร์อีก.. ฮือ อยากจะร้องไห้ชะมัดเลยอ่ะไดสึเก๊~~"
ว่าแล้วไทจิก็คว้าน้องชายสุดรักสุดหวงเข้ามากอดแล้วร้องไห้แบบไร้น้ำตาไปพลาง ปากก็บ่นโน่นบ่นนี่งึมงำไปเรื่อย โอเมก้ามองหนึ่งในสองคู่ของตัวเองแล้วถอนหายใจ วีมองคู่หูตัวเองที่ถูกลวนลาม(?)หน้าตาเฉยแล้วเมินไปทางอื่นอย่างอนาถจิต ฮิคาริก็หันมาพูดกับทาคาโตะต่อ
"คือพวกทาคุยะคุงเป็นศิลปินรุ่นน้องของพี่ยามาโตะน่ะค่ะ แล้วมีช่วงนึงที่จู่ ๆ ดิจิมอนเกิดหลุดมาที่รีลเวิร์ลเพราะดิจิตอลเกทร้าว ตอนนั้นพวกทาคุยะคุงน่ะเลยใช้พลังบางส่วนของดิจิมอนช่วยจัดการน่ะค่ะ จากนั้นก็มารู้ทีหลังว่าพวกเขาน่ะเป็นผู้ที่ได้สืบทอดพลังสองในสามของนักรบในตำนาน..."
"เอ๊!!!? พวกทาคุยะเป็นนักรบในตำนานเองหรอกหรือ!?"
เครื่องหมายตกใจปนเปกับเครื่องหมายคำถามลอยปนเต็มหัวพวกเทมเมอร์ ในขณะที่เครื่องหมายจุดไข่ปลาลอยเต็มหัวพวกไทจิและสองรอยัลไนท์
ทั้งห้องก็เลยเงียบกริบและไม่พูดอะไรกันต่ออีกเลยจนกระทั่งผ่านไปพักหนึ่ง...
"สรุปคือพวกฉันรู้จักพวกทาคุยะ และรู้ว่าพวกทาคุยะเป็นนักรบในตำนาน แต่ไม่รู้ว่าพวกนั้นมีเพื่อนเป็นเทมเมอร์อย่างพวกนายใช่มั้ยทาคาโตะ...?"
ไทจิถามน้ำเสียงนิ่ง ๆ
"สรุปคือพวกฉันรู้จักพวกทาคุยะ แต่ไม่รู้ว่าพวกทาคุยะเป็นเพื่อนกับเด็กที่ถูกเลือกรุ่นคุณไทจิ และพวกนั้นเป็นนักรบในตำนานสินะครับ...?"
ทาคาโตะถามกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งไม่แพ้กัน
แล้วทั้งสองฝ่ายต่างก็พากันคอตกด้วยความเครียดจับใจ เว้นก็แต่..
"โลกนี่มันกลมได้โล่จริง ๆ เลยนะเนี่ยฮิคาริจัง"
"นั่นสินะไดสึเกะคุง ไม่คิดเลยว่าต่างฝ่ายต่างคลาดกันเพียงแค่นิดเดียวเอง"
"ฮึ่ย!.. เจ้าซาลามันเดอร์ไฟตัวแสบเอ๊ย!! ถ้าเจอนะพ่อจะจับเจี๋ยนให้หายซ่าเลยคอยดู!!!"
แล้วสองผู้นำผมโทนน้ำตาลก็ตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยวพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย... ท่าทางพอทาคุยะมาเจอพวกนี้คงจะสะบักสะบอมไปพักใหญ่แหง ๆ เลยล่ะนะ จริงมั้ย?..
...
มาที่อีกด้านบ้างสิ!..
"นี่มั่นใจหรือว่าทางนี้มันถูกแล้วน่ะ มันต้องเลี้ยวซ้ายไม่ใช่หรือไงกันทางไปโอไดบะน่ะ" : ตัวผลิตน้ำแข็งประจำกลุ่ม
"ก็ผมบอกแต่แรกแล้วว่าให้ถามพี่ทาคุยะเขาน่ะ รายนั้นเขาแม่นเส้นทางนี่นา" : ตัวแอ๊บแบ๊วประจำกลุ่ม
"ก็ทาคุยะนั่นดันโดนอาจารย์วางยามาน่ะสิ ไม่อย่างนั้นไม่หลับเป็นตายแบบนี้หรอก" : ตัวสร้างสีสันหนึ่งเดียวของกลุ่ม
"บอกแต่แรกว่าให้ส่งโคจิไปน่าจะดีกว่าน่ะครับ แต่พวกนายดึงดันจะส่งทาคุยะไปเองนี่นะ" : ตัวพ่อพระของกลุ่ม
"โอ๊ยยย~ เลิกเถียงกันแล้วมาช่วยกันหาเส้นทางจากแผนที่ดีกว่าน่า ไม่อย่างนั้นฉันขับรถไม่ถูกนะ" : ตัวโจ๊กของกลุ่ม
"........." : ตัวหาเรื่องซวยของกลุ่ม
...ไทจิเอ๋ย แบบนี้ความจริงแล้วคนที่ผิดคือนายต่างหาก ไม่ใช่พวกฟรอนเทียร์เสียหน่อย ถ้าไม่ไปวางยาตัวแสบประจำกลุ่มล่ะก็ป่านนี้คงมาถึงโอไดบะกันตั้งแต่ช่วงบ่ายสองบ่ายสามแล้วล่ะ...
...
"ไม่มาพรุ่งนี้ตอนบ่าย ๆ ไปเลยล่ะไอ้พวกตัวแสบ?"
น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยจากปากของบุรุษผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่ม เจ้าคนถูกทักสะดุ้งกันไปเป็นแถบ ๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้แฝงแววจิกกัดอย่างไม่ปิดบัง อีกฝ่ายทำหน้าเหวอก่อนจะตอบกลับมา
"แหม ก็อาจารย์วางยาทาคุยะเองนะคะ ก็รู้ ๆ อยู่ว่าในบรรดาพวกเรามีแต่หมอนั่นที่รู้ทาง แบบนี้พวกเราไม่ผิดนะคะ!"
เส้นอารมณ์คนฟังขาดไปเส้นหนึ่ง ไทจิมองหน้าบรรดาลูกศิษย์ตัวแสบแล้วถอนหายใจ ความจริงก็ไม่ได้โกรธหรืออะไรหรอก แต่มันยั๊วะนี่นา บอกว่าจะมาตอนบ่ายสองบ่ายสาม นี่มันจะตีสองตีสามแล้วยังอุตส่าห์ดอดมาเคาะประตูห้องประธานนักเรียนได้อีก ระหว่างนอนหลับฝันดีอยู่แล้วถูกปลุกขึ้นมามันไม่น่าพิศมัยหรอก จริงไหม?
"ถ้าอาจารย์ง่วงนักก็ปล่อยให้ผมเข้าห้องสักที พวกผมก็ง่วงเหมือนกันครับ"
ตัวผลิตน้ำแข็งบอกสั้น ๆ ได้ใจความคนพูด แต่สำหรับคนฟังนี่ไม่รู้จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า เพราะเหมือนเส้นอารมณ์จะขาดไปอีกเส้นเสียแล้วสิ
"พวกแกนี่ไม่มีความเกรงใจเลยใช่ไหมเนี่ย?"
"พอเถอะรุ่นพี่ไทจิ ปล่อยพวกทาคุยะเข้ามาสักที พวกผมจะได้ตื่นเพราะเสียงทะเลาะเนี่ยแหละ"
ด้วยการที่น้องรักสุดหวงออกปากแบบนี้ใครล่ะจะอดใจไหว.. ไทจิโบกมือไล่(?)ให้ 'หกตัวแสบ' เดินเข้ามาในห้องประธานนักเรียนอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก
"ให้ตายสิ.. ห้องประธานนักเรียนมันกลายเป็นโฮมสเตย์ไปแล้วหรือไงเนี่ย!"
...
วันอังคารที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 2006 , เวลา 10.4x น.
ณ สนามฟุตบอล , สปอร์ตอารีน่า 1
ตามตารางเวลาใหม่ที่รุ่นพี่มิคิริที่เคารพรักของไดสึเกะและฮิโตมิเป็นคนออก ปรากฏว่าจากเดิมการแข่งไตรกีฬาที่จะแข่งในทุกช่วงเย็นของทุกวัน กลับกลายเป็นแข่งตั้งแต่สิบเอ็ดโมงเช้ายันสามโมงเย็น ใครที่เจ๋อลงแข่งมันทุกอย่างเหมือนไดสึเกะก็ซวยไป การแข่งไตรกีฬาเวลาใหม่นี้จะแข่งเป็นเวลาสามวัน และจะไปมอบรางวัลในวันสุดท้ายของงานเทศกาล
แน่นอนว่าการแข่งไตรกีฬานี้เป็นการส่งนักเรียนของแต่ละโรงเรียนเข้ามาแข่ง พูดง่าย ๆ ไตรกีฬาก็เหมือนโอลิมปิกขนาดมินินั่นแหละ ผลแพ้ชนะจากการแข่งจะเป็นตัวตัดสินว่าโรงเรียนของคุณนั้นสุดยอดหรืออ่อนด๋อยเพียงไร
"อย่าแสดงพิรุธหรือความซาดิสม์ออกมาระหว่างแข่งฟุตบอลนะ"
ตัวจริงโบกมือให้ตัวปลอมหยอย ๆ ก่อนจะถูกใครบางคนรวบไปกอดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก... คิดว่าเป็นไทจิงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ เพราะตอนนี้เจ้าตัวกำลังถูกสองเกลอผู้ต่างขั้วรั้งตัวเอาไว้ไม่ให้มาข่วนคนที่กอดไดอาน่าอยู่ รอยยิ้มยียวนถูกส่งไปให้อีกฝ่ายที่เดือดปุด ๆ ยิ่งกว่าน้ำเดือด
"นายอย่าหวงเด็กสาวผู้น่ารักคนนี้เลยน่า หวงจิบิสึเกะต่อไปน่ะดีแล้ว!"
"หน๊อย! หวงน่ะหวงอยู่แล้วเฟ้ย เอามือออกไปจากน้องสาวหมายเลขสองของฉันเดี๋ยวนี้เลยน้า!!"
เสียงแว้ด ๆ และท่าทางดิ้นปั่ด ๆ นั่นช่างเป็นสิ่งที่น่าอับอายแก่สายตาเด็กโรงเรียนอื่นที่มาแข่งไตรกีฬาเป็นอย่างยิ่ง เด็กต่างโรงเรียนหลายคนคงคิดว่าใครเลือกไอ้หมอนี่ให้เป็นประธานนักเรียนกันแน่ แต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องนั้นน่ะ เพราะคนส่วนใหญ่ต่างรู้ซึ้งถึงความสามารถที่แท้จริงของไทจิดี เพราะไอ้หมอนี่แหละเป็นตัวที่ทำให้ไฮสคูลโอไดบะมีชื่อเสียงเรื่องฟุตบอล!
"เรื่องสิ! มามะไดอาน่าจัง~"
ว่าแล้วร่างโปร่งก็จูงมือเด็กสาวไปนั่งติดขอบสนามกีฬาอย่างไม่สนใจไทจิที่กำลังโวยวายราวกับจะเป็นจะตาย วุ่นวายให้รองประธานอย่างยามาโตะต้องมาหยุดความบ้าดีเดือดของเพื่อนสนิทพร้อมกับคำขอโทษของฮิคาริที่ลอยแว่วมากระทบหูของไดอาน่าและอีกคนที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่
...และเมื่อถึงเวลาสิบเอ็ดโมงตรง การแข่งไตรกีฬาชนิดแรกก็เริ่มขึ้น.. อะไรน่ะเหรอ? ฟุตบอลไง ในการแข่งครั้งนี้มีโรงเรียนส่งชื่อเข้าร่วมเพียงหกโรงเรียน อันได้แก่ ไฮสคูลโอไดบะ ไฮสคูลทามาจิ ไฮสคูลโยโดบาชิ สถาบันไฮสคูลจีเซ็นโจชิ สถาบันไฮสคูลจิยุงาโอกะ และจูเนียร์ไฮสคูลฮาจิยามะ แต่ว่าหกโรงเรียนนี้มีแต่คนดัง ๆ ทั้งนั้นเลยล่ะ! เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องผู้ชม.. เต็มสนามแน่นอน บางคนถึงกับจำต้องยืนเขย่งดูในสนามด้วยซ้ำไป
คู่แรกเป็นการปะทะกันระหว่างไฮสคูลโยโดบาชิและสถาบันไฮสคูลจิยุงาโอกะ มาคู่แรกมันก็ตัวดึงดูดคนดูแล้วล่ะ ลองคิดถึงความอลังการนะ ฝ่ายแรกมีทั้งคนที่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจเกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์รายใหญ่ของญี่ปุ่น คนที่เป็นจ้าวแห่งเบเกอรี่ และคนที่มือฝีมือด้านฟุตบอลเป็นอันดับหนึ่งในเขตภูมิภาคชินจุกุ ส่วนฝ่ายสองแม้จะมีเพียงสองในหกสมาชิกของศิลปินกลุ่มชื่อดังที่เป็นตัวดึงดูดคน แต่ทว่าฝ่ายสองก็มีภาษีไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าฝ่ายแรกเท่าไหร่ เพราะฝ่ายสองเนี่ยเป็นรองแชมป์ฟุตบอลระดับประเทศมาสองปีซ้อนแล้วน่ะสิ!
และผลสรุปก็ออกมาว่าจิยุงาโอกะเอฟซีชนะขาดลอยด้วยประตูแปดต่อสามสมศักดิ์ศรีรองแชมป์ระดับประเทศดี ซึ่งนั่นก็ทำให้ทาคุยะและโทโมกิโดนทาคาโตะงอนไปเรียบร้อยจนคัทซึมารุต้องมาปลอบทั้งเพื่อนและรุ่นพี่ ส่วนเจ็นเรียก็ไม่ได้เป็นอะไรมากเท่าไหร่เพราะตัวเองมาลงแข่งไม่ได้จริงจังอะไร ส่วนฮิโรคาสึใจจริงก็แค่จะหาเรื่องมาเที่ยวแค่นั้นแหละ เพราะปกติต้องเฝ้ามัทซึดะเบเกอรี่ที่ชินจุกุโน่น แต่อ้างเหตุผลว่าแข่งไตรกีฬาเลยโดดได้ ทิ้งเคนตะไว้ที่ชิจุกุคนเดียว
คู่สองเป็นการปะทะกันระหว่างไฮสคูลโอไดบะและจูเนียร์ไฮสคูลฮาจิยามะ ผลแพ้ชนะก็รู้ ๆ กันอยู่ ชนะขาดลอยด้วยประตู เจ็ดต่อศูนย์ เพราะโอไดบะเอฟซีนั้นมีทั้งปีศาจของวงการอย่างไทจิ ทายาทของปีศาจหมายเลขหนึ่งอย่างไดสึเกะ(แม้จะไม่ใช่ตัวจริงแต่ก็เนียนมากเรื่องฝีมือ) และทายาทของปีศาจหมายเลขสองอย่างฮิโตมิ ส่วนฮาจิยามะเอฟซีเนี่ยมาแข่งเพราะโดนบังคับเห็น ๆ ความจริงถ้าพูดถึงจูเนียร์ไฮสคูลฮาจิยามะมักจะนึกถึงเรื่องวอลเล่ย์บอลมากกว่าน่ะนะ
คู่สุดท้ายสำหรับฟุตบอลในไตรกีฬาวันแรกคือไฮสคูลทามาจิและสถาบันไฮสคูลจีเซ็นโจชิ ผลแพ้ชนะออกจะผิดคาดไปหน่อยเมื่อในทามาจิเอฟซีกลับไม่มีอิจิโจจิ เคนที่เป็นดั่งเสาหลักของทีม ทำให้ชัยชนะตกเป็นของจีเซ็นโจชิเอฟซีด้วยประตูสามต่อหนึ่ง นับเป็นคู่ที่ดูปกติที่สุดในบรรดาสามคู่ของฟุตบอลแล้ว
และเมื่อการแข่งขันไตรกีฬาประเภทแรกจบลง ก็ได้เวลาพักช่วงครึ่งชัวโมงก่อนจะแข่งไตรกีฬาประเภทสองหรือการแข่งบาสเก็ตบอลนั่นเอง..
...
"ฉันไปที่ห้องเคนมาแล้ว ไม่อยู่ยกครอบครัวเลยล่ะ"
"งั้นเหรอ แล้วอิจิโจจิไปไหนกันล่ะ หรือว่าดูตัวเสร็จแล้วจะไปฮันนีมูนกันเลย"
"จะบ้าหรือไง ข้ามขั้นตอนอะไรไปหรือเปล่า มันต้องแต่งงานก่อนไปฮันนีมูนไม่ใช่หรือไง?"
"จะอะไรก็ช่างเถอะ แต่ขาดการติดต่อตั้งอาทิตย์นึงมันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ หรือว่าจะหนีไปเมืองนอกแล้ว"
"นายนี่นอกจากไดสึเกะแล้วก็ไม่สนใจคนอื่นจริง ๆ ด้วย โชคดีที่ฉันวานให้โคจิโร่กับโจตามหาเคนให้แล้ว...พับผ่าสิ!"
"เฮ้! นายอย่ามาถอนหายใจใส่ฉันแบบนั้นนะเจ้าบ้า! ช่วยเคารพประธานนักเรียนอย่างฉันหน่อยสิ!!"
"ประธานนักเรียนที่ยังกลัวหัวหน้าสามฝ่ายใหญ่มันน่าเคารพตรงไหนกัน ฉันถามทาเครุมาแล้วรอบนึง ว่าฉันกับนายใครน่าเคารพกว่ากัน หมอนั่นตอบว่าฉันล่ะ"
"นั่นน้องชายนายนี่!"
"เสียใจ เพราะฉันถามไดสึเกะ ฮิคาริ โคจิโร่ หรือแม้แต่โซระเอง พวกนั้นต่างก็บอกหมดว่าฉันน่าเคารพกว่านาย"
"ฉันสามารถสั่งไล่รองประธานออกได้ไหมเนี่ย.."
"เสียใจ จะไล่ฉันออกต้องมีเสียงสองในสามที่เห็นด้วย แต่นี่เกือบทุกคนมองว่าฉันไม่ควรถูกไล่ออก เพราะฉะนั้นก็เบื่อขี้หน้าฉันไปอีกห้าหกเดือนก็แล้วกัน"
"ฉันละอยากจะเจี๋ยนนายทิ้งจริง ๆ เลย"
"โอ๊ะ! ส่วนใหญ่คนบอกว่าเกลียดฉันมักจะแอบชอบฉันทุกคนเลยนะ!"
"จะบ้าหรือไง!! ใครบอกว่าฉันรักนายแล้วไปฮันนีมูนกันมาสามรอบน่ะหา! อย่างฉันหรือจะรักนาย ฝันไปเหอะ ยอมอยู่กับของที่เกลียดไปสามปียังดีกว่าอยู่กับนายสามชั่วโมงเลย!"
"ถ้าอย่างนั้นอยู่ด้วยกันสามนาทีนายก็ยังติดใจฉันอยู่ใช่ไหม?"
"อ๊ากกก~ ฉันบอกนายไปแล้วนี่ว่าฉันไม่ได้รักนาย! แล้วทำไมฉันต้องติดใจนายด้วยเล่า!"
"บางทีนายอาจจะชอบฉัน แต่ไม่ถึงกับรักก็ได้"
"โอ๊ย! นั่งจ้องไดสึเกะสามชั่วโมงโดยไม่กระพริบตายังคุ้มกว่าไปชอบนายสามวินาทีเลยด้วยซ้ำ!!"
"........." (โอ๊ย! แกล้งหมอนี่มันสนุกชะมัดเลยให้ตายสิ.. ต่อไปแกล้งอะไรดีนะ หึหึหึ ...)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มีใครเห็นอะไรแว่บ ๆ บ้างหรือยัง..
เรื่องการจับคู่..มันมีเซอร์ไพรส์อยู่ 4-5 คู่น่ะคะ
ถ้าเอาจริง ๆ แล้วก็คู่ธีมปกติตามภาคนั่นล่ะ
ยามาจิ - ทีเคได - เจ็นทาคา - โคจังยะ - โทมารุ
(พวกคู่รอง ๆ สามารถตามเจอได้ในเรื่อง เช่น โจจิโร่ เรียวรูกิ ฯลฯ)
ส่วนคู่เซอร์ไพรส์ก็คือคู่ที่รักกันชอบกันแต่ไม่สมหวัง หรือไม่ก็รักเขาข้างเดียว ประมาณนั้น
(คล้าย ๆ กับอีเว้นต์พิเศษในเกม / เควสลับนั่นแหละ)
อย่างในตอนนี้ก็มีคู่เซอร์ไพรส์แล้ว 1 คู่ ลองเดาดูไหมว่าคู่ไหนเป็นคู่เซอร์ไพรส์?
ใบ้ว่าคู่เซอร์ไพรส์คู่นี้เป็นคู่ที่สวนกระแสแฟคฟิคเรื่องอื่นพอตัวเลยล่ะ
ความคิดเห็น