ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉลองต้อนรับ
ร้านโโนเอะริ
"ร้านอาหารอร่อยมาเลยใ่ไหมโิ" นารุโะพูและยิ้มอย่ามีวามสุมาเลยไ้เอน้อสาวฝาแฝอเา
"อร่อยมาเลยล่ะ นารุโะ" โิพูและหัวเราะ
"นี่าสึเะ นายเป็นไบ้าล่ะ นี้ๆบอรัับาุระรึยัล่ะ" นารุโะถามึ้นมาและยิ้มหวานให้าสึเะ
ไม่ไ้เอันนานมาแล้ว ยัยเอะเบอะแถมยัสวยน่ารัมาเลย ริๆผมแอบรัเธอมานานแล้ว ั้แ่เธอหายัวไปหลายปีมาเลย ใ่แล้วนที่ผมรัมาือนารุโะยัยเอะเบอะอผมเอ
"ทำไมัน้อบอรัับาุระ้วยล่ะ" าสึเะพูและหันมามอนารุโะรหน้าเลย
"าสึเะเหล้าสาเอร่อยอนายีว่านะ" ิามารุพูและหยิบเหล้าสาเให้าสึเะื่ม
"อย่าให้าสึเะื่มเหล้าสาเนะ เ้าบ้า" นารุโะะโนบอ แ่ไม่ทันารแล้วล่ะ
าสึเะื่มเหล้าสาเไปแล้ว สัพัานเ้าแล้วล่ะ าสึเะื่มเหล้าสาเนหมวแรามมา้วยวที่2เรื่อยๆ นารุโะมอูาสึเะ
"าสึเะื่มพอแล้วล่ะนะ าสึเะ" นารุโะพู
าสึเะหันมาูบริมฝีปาอนารุโะทันทีอย่าอ่อนโยนมาและสอลิ้นหนาเ้าไปในโพรปาอนารุโะรานหาวามหวานในโพรปาอเธอ
"ปล่อยเ้าบ้าาสึเะเถอะ เพราะมันเอรัน้อสาวันอยู่นานแล้วล่ะ" นารุโะพูและื่มับินไป้วย
าสึเะปล่อยออาริมฝีปาอนารุโะ้าๆ นารุโะูลมเ้าเ็มปอ่อน าสึเะ้อนัวนารุโะอุ้มท่าเ้าสาวึ้นมา(ฝึอุ้มเ้าสาวเ้าเรือนหอเหรอ เะ - แม่มนัเินทา) (-_-#) (ฝึอุ้มเ้าเรือนหอ้วยล่ะ - เะ) (-๐- )
"ใ่ เ้าาสึเะรันารุโะแบบแสทุรั้ที่อยู่ใล้เท่านั้นล่ะ น่ารำาริๆล่ะ" ิามารุพูและื่มอีแ้วแล้วล่ะ
บ้านระูลอุิฮะ
"ะไปไหนเหรอ่ะ าสึเะ" นารุโะถามอย่าสสัยเท่านั้น
"หึ ไปที่ไหนที่มีนมาัเท่านั้นเอ" าสึเะพูและพานารุโะไปที่นไม่ัวาวามสุเท่านั้น
"ปล่อยนะ เ้าบ้าาสึเะ" นารุโะพูและิ้นไปทุบหน้าอาสึเะอย่าแรๆ
แ่าสึเะไม่ไ้สนใะโนทุบแผออเาอย่าแร เาอุ้มนารุโะไปที่บ้านอเาไล่ะ
"ถึบ้านอเรา2นแล้วล่ะ นารุโะ" าสึเะพูและยิ้มมุมปาเ้าเล่ห์
าสึเะอุ้มนารุโะเ้าไปในบ้านอเาและวานารุโะลบนพื้นให้เธอยืน ่อนาสึเะะทรุลไปบนพื้นทาเินบ้าน
"เ้าูเป็ เป็นอะไรรึเปล่าล่ะ" นารุโะถามเพราะเป็นห่วาสึเะมาเลย
นารุโะเลย้อับแน้าวาอาสึเะวาที่บ่าอเธอพยุึ้น "เ้าูเป็ ห้อนอนอนายอยู่ไหนล่ะ่ะ" นารุโะพูและหันูาสึเะเห็นเาหันมายิ้มเ้าเล่ห์ให้เธออี้วย
าสึเะเ้ามาูบริมฝีปาอนารุโะอย่าเร้าร้อนมาเลย เาสอลิ้นหนาอเาเ้าไปในโพรปาอเธอทำให้นารุโะอ่อนแรไปเลย าสึเะปลเสื้อผ้าอนารุโะับอาสึเะ้วยทิ้ามทาเินในบ้าน ทั้2นูบอย่าเร้าร้อนันนถึไปหน้าห้อนอนอาสึเะ เาเปิประูห้อนอนเ้าไปในห้อนอนและปิประูห้อล็อ้วย าสึเะับปลบราอนารุโะับาเสีำอเาออไป้วยทิ้ลพื้นห้อนอน
าสึเะูบนารุโะอย่าโหยหาหวานที่หายไปนานเลย นนารุโะล้มลบนเียนอนอาสึเะเลย าสึเะูบนารุโะและันัวอนารุโะไปอยู่บนหมอนนอนเลยนั่น เาถอนูบออ้าานารุโะ าสึเะยิ้มเ้าเล่ห์มามอูนารุโะที่ำลัูลมเ้าปออยู่นั่น
"พร้อมยัล่ะ นารุโะ" าสึเะพูและยิ้มมุมปาึ้น
นารุโะรู้แล้วว่าไม่รอาาานในราบเทพบุรนนี้ไ้แน่เลย เธอพยัหน้าลแทนือยอมแล้ว าสึเะเห็นแล้วและปลที่เหลืออเธอับเาออไป โยนทิ้้าเียนอนเลย เาับาเรียวๆสวยอนารุโะอ้าออและเริ่มแสรัที่โหยหาอย่าอ่อนโยน่อน ทำให้นารุโะราออมาไ้อารม์นั่นเอ าสึเะูบริมฝีปาอเธอสอลิ้นหนาอเาเ้าไปในโพรปาอนารุโะรานเอาหวานในพรปาอเธออีรั้ าสึเะเร่แสวามรัาอ่อนโยนเป็นวามเร้าร้อนไปแทน นทำให้นารุโะรู้สึะละลายอยู่แล้ว เธอเริ่มไม่มีสิแล้วมันเริ่มมืลๆไปเรื่อยๆ
บ้านอุสึมาิ
"ไหวไหม่ะ นารุโะุ" ฮินาะถามเป็นห่วเพราะนารุโะเมาหนัเลยนั้น
"ไหวรับ ภรรยาที่น่ารัอัน ฮินาะ" นารุโะพูและยิ้มส่ให้ฮินาะ
"นั่รนี้แปปนะ่ะ เี๋ยวไปาแฟำมาให้ื่มนะ่ะ นารุโะุ" ฮินาะพูและรีบไปาแฟำให้ผู้เป็นสามีอเธอ
นารุโะำลัิว่าอนนี้น้อสาวฝาแฝอเาโนเ้าี้เ๊ปล่ำอยู่มั้ยนะ อำไม่ไ้เลย (ป่านนี้เสร็ไปนานแล้วล่ะ โะเอ๋ย! - แม่มนัเินทา) (-๐- ) ฮินาะเอาาแฟำร้อนมาให้นารุโะื่มแ้เมาหนัเท่านั้น นารุโะรับาแฟำาฮินาะมาื่มและมอูฮินาะำลัเินไป
"ฮินาะ เธอะไปไหนเหรอล่ะ" นารุโะถามอย่าสสัยมาเลย
"ไปเปิน้ำอุ่นๆให้นารุโะุอาบน้ำไ่ะ" ฮินาะพูและยิ้มหวาน
"อบใมาเลยนะ ฮินาะ ันรัเธอมาเลยนะรับ" นารุโะพูและยิ้ม
"่ะ" ฮินาะานรับและหน้าแเหมือนลูมะเือเทศสุแล้ว้วย
************************************************************************
เิอมเม้นหรือิมไ้ามสบายนะ่ะ
"ร้านอาหารอร่อยมาเลยใ่ไหมโิ" นารุโะพูและยิ้มอย่ามีวามสุมาเลยไ้เอน้อสาวฝาแฝอเา
"อร่อยมาเลยล่ะ นารุโะ" โิพูและหัวเราะ
"นี่าสึเะ นายเป็นไบ้าล่ะ นี้ๆบอรัับาุระรึยัล่ะ" นารุโะถามึ้นมาและยิ้มหวานให้าสึเะ
ไม่ไ้เอันนานมาแล้ว ยัยเอะเบอะแถมยัสวยน่ารัมาเลย ริๆผมแอบรัเธอมานานแล้ว ั้แ่เธอหายัวไปหลายปีมาเลย ใ่แล้วนที่ผมรัมาือนารุโะยัยเอะเบอะอผมเอ
"ทำไมัน้อบอรัับาุระ้วยล่ะ" าสึเะพูและหันมามอนารุโะรหน้าเลย
"าสึเะเหล้าสาเอร่อยอนายีว่านะ" ิามารุพูและหยิบเหล้าสาเให้าสึเะื่ม
"อย่าให้าสึเะื่มเหล้าสาเนะ เ้าบ้า" นารุโะะโนบอ แ่ไม่ทันารแล้วล่ะ
าสึเะื่มเหล้าสาเไปแล้ว สัพัานเ้าแล้วล่ะ าสึเะื่มเหล้าสาเนหมวแรามมา้วยวที่2เรื่อยๆ นารุโะมอูาสึเะ
"าสึเะื่มพอแล้วล่ะนะ าสึเะ" นารุโะพู
าสึเะหันมาูบริมฝีปาอนารุโะทันทีอย่าอ่อนโยนมาและสอลิ้นหนาเ้าไปในโพรปาอนารุโะรานหาวามหวานในโพรปาอเธอ
"ปล่อยเ้าบ้าาสึเะเถอะ เพราะมันเอรัน้อสาวันอยู่นานแล้วล่ะ" นารุโะพูและื่มับินไป้วย
าสึเะปล่อยออาริมฝีปาอนารุโะ้าๆ นารุโะูลมเ้าเ็มปอ่อน าสึเะ้อนัวนารุโะอุ้มท่าเ้าสาวึ้นมา(ฝึอุ้มเ้าสาวเ้าเรือนหอเหรอ เะ - แม่มนัเินทา) (-_-#) (ฝึอุ้มเ้าเรือนหอ้วยล่ะ - เะ) (-๐- )
"ใ่ เ้าาสึเะรันารุโะแบบแสทุรั้ที่อยู่ใล้เท่านั้นล่ะ น่ารำาริๆล่ะ" ิามารุพูและื่มอีแ้วแล้วล่ะ
บ้านระูลอุิฮะ
"ะไปไหนเหรอ่ะ าสึเะ" นารุโะถามอย่าสสัยเท่านั้น
"หึ ไปที่ไหนที่มีนมาัเท่านั้นเอ" าสึเะพูและพานารุโะไปที่นไม่ัวาวามสุเท่านั้น
"ปล่อยนะ เ้าบ้าาสึเะ" นารุโะพูและิ้นไปทุบหน้าอาสึเะอย่าแรๆ
แ่าสึเะไม่ไ้สนใะโนทุบแผออเาอย่าแร เาอุ้มนารุโะไปที่บ้านอเาไล่ะ
"ถึบ้านอเรา2นแล้วล่ะ นารุโะ" าสึเะพูและยิ้มมุมปาเ้าเล่ห์
าสึเะอุ้มนารุโะเ้าไปในบ้านอเาและวานารุโะลบนพื้นให้เธอยืน ่อนาสึเะะทรุลไปบนพื้นทาเินบ้าน
"เ้าูเป็ เป็นอะไรรึเปล่าล่ะ" นารุโะถามเพราะเป็นห่วาสึเะมาเลย
นารุโะเลย้อับแน้าวาอาสึเะวาที่บ่าอเธอพยุึ้น "เ้าูเป็ ห้อนอนอนายอยู่ไหนล่ะ่ะ" นารุโะพูและหันูาสึเะเห็นเาหันมายิ้มเ้าเล่ห์ให้เธออี้วย
าสึเะเ้ามาูบริมฝีปาอนารุโะอย่าเร้าร้อนมาเลย เาสอลิ้นหนาอเาเ้าไปในโพรปาอเธอทำให้นารุโะอ่อนแรไปเลย าสึเะปลเสื้อผ้าอนารุโะับอาสึเะ้วยทิ้ามทาเินในบ้าน ทั้2นูบอย่าเร้าร้อนันนถึไปหน้าห้อนอนอาสึเะ เาเปิประูห้อนอนเ้าไปในห้อนอนและปิประูห้อล็อ้วย าสึเะับปลบราอนารุโะับาเสีำอเาออไป้วยทิ้ลพื้นห้อนอน
าสึเะูบนารุโะอย่าโหยหาหวานที่หายไปนานเลย นนารุโะล้มลบนเียนอนอาสึเะเลย าสึเะูบนารุโะและันัวอนารุโะไปอยู่บนหมอนนอนเลยนั่น เาถอนูบออ้าานารุโะ าสึเะยิ้มเ้าเล่ห์มามอูนารุโะที่ำลัูลมเ้าปออยู่นั่น
"พร้อมยัล่ะ นารุโะ" าสึเะพูและยิ้มมุมปาึ้น
นารุโะรู้แล้วว่าไม่รอาาานในราบเทพบุรนนี้ไ้แน่เลย เธอพยัหน้าลแทนือยอมแล้ว าสึเะเห็นแล้วและปลที่เหลืออเธอับเาออไป โยนทิ้้าเียนอนเลย เาับาเรียวๆสวยอนารุโะอ้าออและเริ่มแสรัที่โหยหาอย่าอ่อนโยน่อน ทำให้นารุโะราออมาไ้อารม์นั่นเอ าสึเะูบริมฝีปาอเธอสอลิ้นหนาอเาเ้าไปในโพรปาอนารุโะรานเอาหวานในพรปาอเธออีรั้ าสึเะเร่แสวามรัาอ่อนโยนเป็นวามเร้าร้อนไปแทน นทำให้นารุโะรู้สึะละลายอยู่แล้ว เธอเริ่มไม่มีสิแล้วมันเริ่มมืลๆไปเรื่อยๆ
บ้านอุสึมาิ
"ไหวไหม่ะ นารุโะุ" ฮินาะถามเป็นห่วเพราะนารุโะเมาหนัเลยนั้น
"ไหวรับ ภรรยาที่น่ารัอัน ฮินาะ" นารุโะพูและยิ้มส่ให้ฮินาะ
"นั่รนี้แปปนะ่ะ เี๋ยวไปาแฟำมาให้ื่มนะ่ะ นารุโะุ" ฮินาะพูและรีบไปาแฟำให้ผู้เป็นสามีอเธอ
นารุโะำลัิว่าอนนี้น้อสาวฝาแฝอเาโนเ้าี้เ๊ปล่ำอยู่มั้ยนะ อำไม่ไ้เลย (ป่านนี้เสร็ไปนานแล้วล่ะ โะเอ๋ย! - แม่มนัเินทา) (-๐- ) ฮินาะเอาาแฟำร้อนมาให้นารุโะื่มแ้เมาหนัเท่านั้น นารุโะรับาแฟำาฮินาะมาื่มและมอูฮินาะำลัเินไป
"ฮินาะ เธอะไปไหนเหรอล่ะ" นารุโะถามอย่าสสัยมาเลย
"ไปเปิน้ำอุ่นๆให้นารุโะุอาบน้ำไ่ะ" ฮินาะพูและยิ้มหวาน
"อบใมาเลยนะ ฮินาะ ันรัเธอมาเลยนะรับ" นารุโะพูและยิ้ม
"่ะ" ฮินาะานรับและหน้าแเหมือนลูมะเือเทศสุแล้ว้วย
************************************************************************
เิอมเม้นหรือิมไ้ามสบายนะ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น