[Yaoi] Dear Moon เดือนแรม

ลำดับตอนที่ #9 : แรม : ก็แค่ SPY

~9~

♥.ก็แค่ SPY.♥

"หึ..กล้าวัดใจไหม..เราน่ะ"

วัดใจเหรอผมงงๆกับพี่แกว่ะวัดใจอะไรวะผมมองพี่แกอย่างสงสัย สายตาของพี่แกที่มองมายังผมแลเย็นเยือกจนหน้าขนลุกแต่สำหรับผมน่ะไอ้สายแบบนั้นผมไม่กลัวมันเลยซักนิด ผมว่าแม่หน้ากลัวกว่าเยอะผมสบตากลับอย่างไม่กลัวสายตาพี่แกก็ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างไอ้ฝุ่นจะกลัว จู่ๆพี่แกกะตุกยิ้มมุมปากดีดนิ้วเสียงดังแป๊ะ!แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ ไอ้เก้าคู่อริผมที่กำลังนั่งจู๋จี๋กับใครก็ไม่รู้ลุกขึ้นเดินออกไปซักพักก็เดินกลับมาพร้อมถาดที่ในนั้นมีปืนกระบอกนึงเหล้าอย่างดีหนึ่งขวดกับแก้วชอทอีกสองลูกมาวางตรงหน้าผมกับพี่แกแล้วมันก็ทิ้งท้ายไว้บางอย่างว่า

"คืนนี้มึงได้สนุกแน่..ไอ้จ๋อ..หึ!"

ว่าแล้วมันก็เดินไปลากคนที่มันจู๋จี๋ด้วยเดินออกจากห้องไป ทำไมหัวใจรู้สึกหวิวๆวะผมหันไปมองไอ้จีเฮอออ!รายนั้นฟุบโต๊ะไปแล้วส่วนอีกรายนึงก็เอ่อคชารายนั้นแทบจะเปิดห้องได้อยู่ล่ะ ผมถอนหายพรืดอย่างเอือมระอาก่อนจะหันกับมาสบตากับพี่แกอีกครั้ง

"กล้าไหมล่ะ"

หึ!คิดว่าคนอย่างไอ้ฝุ่นจะกลัวหรือไงก็เอาสิวะจะวัดก็วัดอยากจะทดสอบอะไรก็จัดมาเลยไม่กลัวหรอก..ชิล์!!

"ถ้าไม่รับ..ก็เสียชื่อไอ้ฝุ่นสิ..อยากจัดอะไรก็มาเถอะ..กล้าอยู่แล้ว"

"หึ!..ก็ดี..กติกาง่ายนิดเดียว"

"มองหน้าเพื่อ..พูดมาสิครับ..พี่!"

"หึ!..ปากเก่งจริงก็แค่ทุกครั้งก่อนเหนี่ยวไกล..หนึ่งชอทก่อน..แล้วถ้าปืนดังเมื่อไร..แพ้ทันที"

"กดของการแพ้ชนะล่ะ..จะเอายังไง"

"ก็ถ้าหากพี่ชนะ..น้องก็ต้องทำตามที่พี่สั่งทุกอย่าง"

"แล้วถ้าผมชนะล่ะ..ผมจะได้อะไรล่ะ"

"ทุกอย่างที่น้องต้องการเลย"

"ว้าว..อย่างงี้ก็เฟียวเลยอะดิ..รออะไรล่ะก็เริ่มเลยสิ"

ลังเลไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดีมาสิได้ทุกอย่างที่ต้องการด้วยแต่ก็แปลกนะที่จู่ๆพี่แกมาเล่นแบบนี้แต่ถ้าไม่เสี่ยงซักตั้งมันก็ไม่รู้สิว่าจะดีหรือร้ายเอาเป็นไงเป็นกันเสี่ยงซักตั้งคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เฮียปืนแกอาสาเป็นกรรมการให้แกพูดอะไรกับพี่นิ่งก็ไม่รู้แล้วก็ถามใครเริ่มก่อนเฮียปืนจะโยนเหรียญเสี่ยงให้และแน่นอนผมเลือกก้อยด้านโปรดของผมเลยส่วนพี่แกเลือกกลางมันจะออกได้ไงกลางศูนย์จุดห้าในร้อยเปอร์เซ็นจากการคำนวนว่ามันจะออก แต่เหลือเชื่อระหว่างที่ผมคิดอะไรเพลินๆเหรียญที่เฮียโยนไปแม่งออกกลางจริงโครตพลีกเลยสรุปง่ายๆไอ้พี่นิ่งขอเรียกอย่างนี้แล้วกันเพราะหน้าแม่งนิ่งจริงได้เริ่มก่อนเอาเลยครับผมไม่ขัดอยู่แล้วก่อนหลังก็ได้เล่นเหมือนกัน

ตึก! แปร๊ก!

พี่นิ่งแกเริ่มก่อนผ่านไปนัดแรกนัดต่อมาเป็นของผมจากที่ฟังเสียงเมื่อกี้ปืนแก๊บแน่นนอนเอาล่ะชอทแรก

อึก! ตึก! แปร๊ก!

อื้อหือ..เหล้าแรงใช้ได้เลยนิเค้มเป็นบ้านัดแรกของผมผ่านไป เสียงปืนที่ไร้แก๊บยังคงดังต่อจนนัดสุดท้ายตกมาอยู่ที่ผมอย่านะอย่าลั่นก็พอ

อึก! ตึก! กิกๆๆๆๆ อึก! ปัง!

เวรแล้วไงกูบ้าเอ๊ยแพ้เหรอเนี้ยผมมองตาไอ้พี่นิ่งมุมปากพี่แกที่เหยียดยกอย่างเยาะเย้ยสายตาที่สื่อบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ ผมหลับตาพลูลมหายใจออกอย่างระงับสติอารมณ์ตัวเองอันที่จริงผมไม่ใช่คนที่จะยอมรับความพ่ายแพ้แต่คราวนี้ผมต้องยอมจริงๆเพราะอะไรก็รู้อยู่ในเมื่อผมตกลงยอมรับเงื่อนไขเองผมก็ไม่มีสิทธิที่จะทวงอะไรได้อยู่แล้ว

"ฟู่ว์..จะให้ผมทำอะไรก็ว่ามา"

"ใจเย็นไอ้น้อง..ดื่มเจ้านี่ก่อนสิ"

แป๊ะ!!

ไอ้พี่นิ่งหันไปส่งซิกให้กับเฮียปืนเหมือนจะอะไรกันซักอย่างแล้วเฮียปืนแกก็ดีดนิ้วเรียกของที่สั่งก็เข้ามา รอซักพักสิ่งที่เฮียสั่งก็เข้ามา อึก!จึก!กึก!ไม่เอาๆๆเฮียมึงสั่งจุดอ่อนกูทำเพื่อผมมองเฮียปืนอย่างค้อนเคือง จะไม่ให้เคืองได้ไงเฮียแม่งเล่นสั่งspyมาให้ผมบ้าบอสิ้นดีไม่ใช่ไม่กล้าแต่มันมีเหตุไงเอาตรงๆนะอย่างอื่นที่แรงๆอะผมดื่มได้นะแต่พอเป็นspyผมคออ่อนไง เคยมีเหตุการไงตอนนั้นผมอยู่ม.6ไปงานวันเกิดเพื่อนคนนึงมันบอกว่าตังเราน้อยกินของอ่อนๆไปก่อนนะด้วยความที่เราเคยสัดแต่ของแรงเสียเคยงะก็เลยเอาวะลองเสียหน่อยก็ไม่เสียหายอะไรพอดื่มได้ซักพักเท่านั้นแหละผมก็จำอะไรไม่ได้เลย ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายของอีกวันเปลือยท่อนบนในห้องไอ้ชินบนเตียงไอ้ชาญ ผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งก็ช่วงจังหวะเดียวกับไอ้ชาญไอ้ชินเดินเข้ามาพอดีแล้วมันก็เราเรื่องของผมตอนไม่ได้สติให้ผมฟังบอกเลยว่าหน้าอายเอามากๆนับแต่นั้นเป็นต้นมา ผมเลยตั้งปฏิญาณเลยว่าจะไม่แตะมันอีกแต่นี่เฮียแม่งฮึ่ย!

"ไม่ดื่มได้ไหมอะ.."

"คำสั่งกูอย่าขัด"

"เฮียอะ...โว๊ะ!ก็ได้วะ..แค่ขวดเดียวนะเฮีย"

"กูอุตส่าห์สั่งมาตั้งเยอะอย่าทำให้มันเสียของดิ..ดื่มให้หมดไปเถอะ"

"เฮียอะ..งืออออออ!..ใจร้ายวะ"

"อย่ามางอแงกับกูครับ..กูไม่ใช่เพื่อนมึงเข้าใจนะ"

"ครับ!..เฮีย!!"

อึกๆๆๆๆๆๆ ตึง!

ใจร่มๆเข้าไว้เดี๋ยวคืนนี้ก็ผ่านไปใจเย็นๆครื่นฝุ่นจงใจร่มเย็นเข้าไว้ ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าทุกอย่างกำลังผ่านไปด้วยดีคืนนี้จะเป็นไงก็ชั่งแม่งเช้ายอมรับชะตากรรมเป็นพอ

สายฟ้า's

ผมกำลังนั่งมองผลงานของผมอยู่แปลกดีนะจากคนที่ไม่ค่อยพูดอย่างผมยอมเอ่ยประโยคยาวๆเพราะคนๆนี้ หึหึ..หน้าสนุกดีนิแต่ตอนนี้ชักสนุกยิ่งกว่าเพราะคนตรงน่าเริ่มออกอาการล่ะ

"คชาฮาบบบ..อาเอ้า..เอิก..กลาบหน่ายยย..สิ"

"เอ่อออ...เฮียผมว่าผมพามัน.."

"ไม่ต้องเดียวกูจัดการเอง..มึงดูไอ้จีดีกว่าไหม"

"เอางั้นเหรอเฮีย"

"ก็เออสิ.."

"ฮึก..คชา..ฮึก..ทิ้งเค้า..ฮือออ"

หึหึ!..เหมือนเด็กเลยผมมองไปรอบๆตอนนี้ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันเฮียเดือนพาเมียไปแล้วส่วนไอ้ปืนกับไอ้พอดพากันลากไอ้รามกลับส่วนเพื่อนของไอ้เด็กงอแงนี่ก็ไปกันหมดแล้วเหลือแต่ผมกับไอ้เด็กงอแงนี่แหละ อืมมม..

"ฮือออ..ฮึก..ทิ้งเค้ากัน..ฮึก..หมดเลย..ฮือออ!!"

"หยุดร้องเถอะ..มองพี่สิ"

"ฮึก..พี่เป็น..ฮึก..ใคร"

"เป็นแค่..ผู้ชายคนหนึ่ง"

"ฮึก..กวนทีน..ฮึก"

"หึหึ!..งั้นก็หยุดร้องสิ"

"ฮึก..ผมอยากบ้าน..ฮึก"

"ครับ..กลับบ้าน"

อืมม..ปรับอารมณ์ง่ายแต่เข้าใจยากแฮะยิ่งกว่าเด็กอีกพอผมจะจูงมือไปกับสะบัดมือผมออกแล้วเจ้าตัวก็ชูมือเบะปาก อ่าาา..เด็กชัดๆพอหันหลังจะให้ขี่ก็กับชักดิ้นชักงอ ครับเลยจำต้องอยู่ในท่าแม่อุ่มลูกเดินออกจากผับมาที่รถถ้าถามว่ามีใครมองไหมบอกเลยว่าไม่เพราะผมออกหลังร้านแต่กว่าผมจะถึงรถทุลักทุเลมากไอ้งอแงมันดิ้นทำลูกชายผมตื่นไปทีนึงแล้วพอถึงรถจะจับให้นั่งดีๆแม่งยิ่งกว่าปิงอีกเอาขาร็อคเอวผมอยู่เลย เฮออ..ถ้าไม่ปล่อยก็ไปมันทั้งอย่างเนี้ยแหละ ผมขับรถกลับคอนโดโดยที่ปิงยังหนึบอยู่บนตัวพอผมลงจากรถฝากกุลแจเสร็จก็ขึ้นห้องระหว่างอยู่ในลิฟท์จนถึงห้องไอ้งอแงเล่นอะไรก็ไม่รู้ แม่ง!..กว่าลูกชายผมจะสงบได้เสือกทำให้ให้ตื่นขึ้นมากอีกเดี๋ยวเถอะเดี๋ยวจะให้รับผิดชอบ ผมเปิดห้องเดินมาที่เตียงหือเหมือนจะรู้เนอะทิ้งตัวลงเตียงผมเฉย ผมได้แต่มองไอ้งอแงที่นอนบนเตียงของผมเหมือนเตียงตัวเอง ผมทิ้งไอ้งอแงไว้ก่อนแล้วเข้าไปจัดการธุระตัวเองในห้องน้ำ(ระในฐานที่เข้าใจ) นานแค่ไหนผมไม่รู้หรอกที่ผมอยู่ในห้องน้ำพอผมเดินออกมาก็เจอไอ้งอแงเปลือยเกือบทั้งตัวดีที่ยังเหลืออันเดอร์แวร์ติดตัวไว้แต่ว่า..

เอ่อออ อึก!

ขาวมากแววตาเยิ้มๆปากสีพรีชหน้างับยอดอกสีชมพูอ่อนๆผมเคยเจอนี่แหละว่าผู้ชายก็หน้าฟัดได้ไอ้งอแงบ่นว่าร้อนทำยังกะเป็นเจ้าของห้องงั้นแหละ ผมเลยเดินไปเร่งแอร์ไห้และได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าให้ใจร่มๆไว้ผมทำตัวตามปกติเดินไปอีกข้างของเตียงแล้วตัวลงนอนผมพยายามข่มตาหลับแต่ซักพักก็มีไออุ่นๆมานาบหลังผม เอ่อ..ไม่แปลกใจหรอกว่าเป็นใครเพราะมีอยู่คนเดียวผมเลยพลิกหันเอาแขนมาพาดตัวไอ้งอแงไว้ หึหึ!..อยากรู้นักว่าถ้าเช้าตื่นขึ้นมาแล้วเจอว่าตัวเองอยู่ในสภาพแบบนี้แล้วจะเป็นยังไงหน้าสนุกดีชั่งเพลินแล้วสิ

 =================================

ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ