[Yaoi] Dear Moon เดือนแรม

ลำดับตอนที่ #8 : แรม : จ้องตา

~8~

♥.จ้องตา.♥

  ปัญหาแม่งมีมากมายทุกวันและวันนี้เองก็เช่นกันหลังจากที่เคลียเรื่องเมื่อคืนได้เช้านี้ก็มีงานเข้าต่อ ผมต้องไปเคลียเรื่องที่ไอ้รามมันไปก่อไว้จนพี่นิลโทรหาผมบอกให้ไปจัดการที่เหลือให้เรียบร้อย ครับเพื่อนผมเวลาทำงานอะไรคาไว้ทีไรผมต้องไล่ตามเก็บกวาดทุกที และท้ายสุดกับคำปลอบใจที่ว่า 'ไม่เป็นไรถือเสียว่าระบายความเครียด' อย่างนี้ก็ได้เหรอ ผมไม่เคยรู้หรอกว่าเวาลาผมเครียดหรือโกรธตัวเองนั้นเป็นยังไง รู้แต่เพรียงว่าเวลาตัวเองโกรธหรือเข้าสภาวะกดดันอย่างรุนแรงหรืออะไรก็ตาม ผมจะจำอะไรไม่ได้เลยซักครั้งที่ผมมีอาการ เอ่อจะพยายามไม่พูดมากก็แล้วกัน (นข : ก็ดีกว่าเฮียไม่พูดอะไรเลยนะ..ไม่งั้นเรื่องเดินต่อไม่ได้นะเฮีย) งานที่ไอ้รามไปก่อไว้มีผมกระทบต่อแก๊งของผมเหมือนกันไม่งั้นพี่มันไม่โทรมาบอกผมหรอก

"เรียบร้อยแล้วครับเฮีย"

"อืม"

"เฮียครับ!..แย่แล้วครับ"

"อะไร"

"โกดังอาวุธ!..ไฟไหม้ครับเฮีย!"

งานมาเวรอะไรนักหนาวะผมไม่ได้เอ่ยตอบแต่อย่างใดเพรียงแต่ขึ้นรถได้ผมก็ไปที่เกิดเหตุทันที พอมาถึงก็เจอพ่อกับไอ้วาอยู่ก่อนแล้วสภาพไอ้วายังคงมีรอยจากเมื่อคืนไม่หาย ผมเดินเข้าไปดูสถานการณ์ลูกน้องมากมายวิ่งกันให้วุ่นผมมองภาพเหล่านั้นอย่างเบื่อหน่าย

"ไปขังว่าที่สามีของเขาไว้ใช่ไหม"

คำของพ่อทำให้ผมชำเลืองหางตามองก็เข้าใจอยู่หรอกว่าจะพูดอะไรแต่ใช่ว่าจะมีเรื่องนี้เรื่องเดียวเสียที่ไหนล่ะที่เป็นสาเหตุ ผมเลือกที่จะยักไหล่ให้เป็นคำตอบสีหน้าของพ่อเหมือนเอือมละอากับผมมากแต่ท่านก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ เวลาผ่านไปไม่นานเหตุการณ์ทุกอย่างก็สงบลงพร้อมกับการเคลียเรื่องของที่เสียหาย อะไรหลายๆอย่างก็โอเคแล้ว ช่วงบายผมมีเรียนพอเคลียจบผมก็กลับมาเตรียมตัวไปมอต่อ  ช่วงนี้ไม่ค่อยอะไรมากเพราะอยู่ในช่วงอาทิตย์แรกๆของการเปิดเทอม มันจะเป็นอะไรที่วุ่นๆกับเรื่องรับน้องมากผมอยู่ปี3ถึงจะไม่ค่อยได้ร่วมกิจการแต่การที่จะเข้าไปเรียนมันก็ลำบาก(สำหรับผมอะนะ)พอถึงห้องเรียนก็ตัวใครตัวมัน จนเวลาผ่านไป

ปึง!

"...."

"อย่ามองอย่างนั้นสิ..ไปดื่มกัน"

"เพื่อ.."

"มึงอะ..ลืมได้ไงวะวันนี้วันเกิดพี่พรายกับพี่เดือนนะเว้ย"

"เออ..ไปก็ไป"

"มันต้องอย่างงี้สิ..เพื่อน"

"เรื่องเมื่อวาน..ยังไม่เคลีย"

"แฮะๆ..โอเคเดี๋ยวกูเลี้ยงมึงเองนะ.."

"เออ"

ไอ้รามถึงกับหน้าหงอ..หึ..ก็แปลกดีแต่จะว่าไปผมพึ่งนึกขึ้นได้ก็ตอนที่ไอ้รามพูดเนี่ยแหละ ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเฮียเดือนกับพี่พรายของขวัญที่จะให้ก็ยังไม่มีเลย ผมนั่งมองหน้าไอ้รามซักแป๊บก็นึกออกว่าจะให้อะไร ไอ้รามยังกวนตีนไม่เลิกแค่ผมมองหน้ามันแม่งก็พลามอะไรนักไม่รู้หน้ารำคาญชิบ ผมโทรสั่งไอ้เก้าให้เตรียมของให้พร้อมสำหรับคืนนี้ อืมมม..เหมือนนึกออกอีกเรื่องนึงผมเลยโทรหาไอ้ปืนเพื่อจัดการอะไรบางอย่างให้ผมว่าคืนนี้คงมีอะไรสนุกๆมาให้ลองแล้วสิ

อีกด้าน

ฝุ่น's

หลังจากเมื่อคืนไปออกกำลังกายแล้วโดนปืนจ่อหัวมาฝันผวากึ่งหลับกึ่งตื่นกว่าจะได้นอนก็เกือบตี5 แถมต้องลากสังขานมามหาลัยอีกเพราะมีเรียนเช้า เฮ้อชีวิตมันชั่งวุนวายเสียเหลือเกินผมนั่งฟุบลงกับโต๊ะใต้ต้นไม้ต้นโปรดของผมอย่างเพลียจิต ไม่นานก็มีเสียงทักขึ้นตรงหน้า ผมปลายตามองก็รู้กันอยู่ว่าใคร

"เป็นไงบ้างวะ..ไอ้ฝุ่น"

"ตาอย่างกะหมาแพนดี่เลยนะมึง..ไม่ได้นอนเหรอเมื่อคืนน่ะ"

"นอนห่าไร..มึงก็รู้อยู่นิไอ้ชา"

"หึหึ.."

"หึ..ว่าแต่กูอะมึงเองก็ไม่ต่างกันนิ"

"กูไม่ได้นอนเพราะน้องปอหลอกเฟ้ย"

"เหรออออ"

"เอออออ"

หึ..วอนทีนจริงๆเลยนะมึง มันเป็นอย่างนี้ประจำแหละเวลามีเรื่องให้โกยเมื่อไรมันต้องมีข้ออ้างประจำแหละแต่ที่มันพูดถึงปอผมว่าเป็นเรื่องจริงแฮะ หลักฐานเห็นชัดขนาดนี้จะไม่เชื่อก็กะไรอยู่ผมฟุบลงตามเดิมไอ้ชาก็นั่งเล็นโทรศัพท์ของมันไป เสียงทักดังขึ้นอีกครั้งผมกับไอ้ชาพากันเงยมองก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมกับคนอื่นๆและตัวมันเองต่างวิ่งกันหัวซุกหัวซุนนั้นไง

"ฝุ่น..คือเรา"

"ไม่ต้องพูดกูเข้าใจ..เป็นกู กูก็ทำแบบเดียวกับมึงนั่นแหละ"

"แต่เรา..อยากขอโทษ"

"เออๆ..กูให้อภัย..แล้วไอ้ข้าวกับไอ้นายอะ"

"แฮ้งทั้งคู่"

เจริญล่ะแบบนี้จะเรียนรู้เรื่องไหมเนี่ยเฮ้ย ผมนั่งๆนอนๆอยู่อย่างนั้นจนถึงเวลาเรียน หมดไปอีกหนึ่งวันกับการเรียน อืมมม..หือ..เสียงโหวกเหวกวายอยู่หน้าคณะผม มันเป็นจุดสนใจแก้เซ็งให้ผมอย่างดีผมเลยเดินออกไปดู..เอ่ออ

"ก็น่ารักดีหรอกนะ..แต่ปากหมาไปหน่อยวะ"

"หึ..ปากกูหมาแล้วมันหนักหัวบรรพบุรุษมึงมากหรือไงถึงได้มากวนทีนกูอย่างนี้..หลบไปกูจะไปหาเพื่อนกู"

"เฮ้ย..ปากดีเกินไปแล้วนะ..มาอยู่ในถิ่นพวกกูก็หัดเคารพรุ่นพี่หน่อยสิวะ"

"เออ..ใช่ เพื่อนพี่อุตส่าห์มาทักดีๆมึงก็หัดรับไมตรีเสียบ้างสิ..ไอ้น้อง"

"หึ..ใครเป็นน้องมึงมิทราบวะแล้วที่เดินมาลวนลามคนอื่นเนี่ยนั่นเรียกว่าทักดีๆแล้วเหรอฮะ..เฮอะ!กูไม่อยากเถียงกับพวกฝูงหมาแล้วว่ะ..หลบไปไอ้สวะกูจะไปหาเพื่อนกู!"

"พูดกันดีๆไม่ชอบหรือไงวะ..มึงนิ"

พรึบ!

ตุบ!

"มึงเป็นใครวะ!"

"โทษทีพี่..นั่นเพื่อนกู"

ตุบ!

ผมทนดูมานานล่ะตอนแรกว่าเซ็งๆแต่ตอนนี้ชักขึ้นๆล่ะตอนที่มาดูก็ไม่ได้คิดว่าเป็นไอ้จีหรอก แต่พอเห็นว่าเป็นมันร่างกายแม่งไปเองเสียงโอดครวญดังได้ไม่นานเสียงผู้คนตระโกนว่า'รองมา'ความไวเป็นหนึ่งไอ้จีขว้าแขนผมได้ก็ลากกันไปยาวๆเลย แฮก..แฮก..ต่างคนต่างหอบแดกวิ่งมาไกลพอตัว เมื่อเริ่มปรับลมหายใจได้ผมเปิดเรื่องถามต้นสายปลายเหตุก่อนเลย

"มึง..ไปทำยังไง..วะ..ถึงได้ไปทะเลาะกับพวกมันอะ"

"ก็กูจะ..แฮก..มาหามึง..แต่พวกแม่งเดินมาหาเรื่องกูก่อนนะ..มึงคิดว่าคนอย่างกูยอมหรือไง..แล้วต่อมาก็เป็นอย่างที่มึงเห็นน่ะแหละ"

"แล้วมึงมีเรื่องอะไรถึงมาหากูด้วยตัวเองวะ"

"เฮียปืนเรียกตัวว่ะ..เห็นว่าเป็นวันเกิดพี่ชายเฮียอะ..เข้าใจตรงกันนะ"

"เออ..คืนนี้กูไป"

"อย่าเบียวเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมานะมึง..รู้ไหมเฮียคาดโทษมึงแล้วนะ..คราวเนี้ย"

"ครับบบบ..กูไม่เบี่ยวแน่"

ห่าน!..สั่งยังกับแม่กูเลยนะ..เฮ้อออ!!เคลียเรื่องเสร็จงานมาต่อครับพอมันพูดจบก็เดินลอยหน้าลอยตาไปเลย เออกูเข้าใจในความเป็นมึงครับเพื่อนจะว่าไปเรื่องงานวันเกิดเฮียยังไม่ถึงไม่ใช่เหรอวะ แล้วงานวันเกิดใครทำเฮียต้องให้กูไปด้วยวะจะถามแม่งก็เสือกไม่อยู่ซะล่ะ เอาวะไปก็ไปถ้าได้ไปแล้วเดี๋ยวก็รู้เองน่ะล่ะ

ณ Moon D club

ที่นี่เป็นสถานที่ที่เฮียแกชอบมาจัดงายวันเกิดที่สุด ผมมาตามที่ไอ้จีบอกห้องเดิมzoneเดิมพอถึงก็เจอเฮียและใครอีกหลายคนที่ผมไม่ค่อยรู้จักและคนบ้างคนที่ผมรู้จักดีแล้วก็แก๊งหกเสาหลักแต่มาไม่ครบแฮะคาดพี่เขยไอ้เบลนด์และก็พี่ท็อปที่ไม่ได้มา ผมนั่งลงข้างๆไอ้จีแล้วเอ่ยให้ความเคารพเฮียปืนไปตามมารยาทผมมองไปรอบๆหือ..ทำไมรู้สึกคุ้นๆจังเหมือนเคยเจอกันที่ไหนวะ ผู้ชายคนนึงที่ทำทรงผมปิดตาข้างเดียวผิวขาวหน้าคมคนนี้คุ้นๆว่ะแต่นึกไม่ออก

"อะๆไหนก็ครบองค์ประชุมแล้วนะ..ติดธุระไม่กี่คนคงไม่อะไรหรอกมั้ง..งั้นกูขอแนะนำเจ้าของวันเกิดก่อนเลยก็แล้วกัน..นี่พี่ชายกูแสงเดือนส่วนนี่..เอ่อ..จะให้ใช้สถานะใหนครับพี่พราย"

"เดือนเราตามใจเดือนนะ"

"เปิดไปเถอะ..ปิดบังอะไรไปกูก็ทุกข์อยู่ดี"

"งั้นผมเอาตามเห็นสมควรนะพี่..อืม..นี่คือพี่สะใภ้กูนะครับเข้าใจตรงกันหมดเนอะ..เอาล่ะฉลองให้เต็มที่..เพราะวันนี้กูเลี้ยง"

เสียงเฮลั่นห้องแล้วเฮียปืนแนะนำเจ้าของวันเกิดให้ทุกคนรู้จักผมเข้าแก๊งมาสี่ห้าปียังไม่รู้จักพี่ชายเฮียมันเลยซักคนแล้วเฮียก็ค่อยๆแนะนำเพื่อนพี่ชายเฮียแล้วก็เพื่อนๆเฮียให้พวกผมได้รู้จักทีละคนจนมาถึงผู้ชายคนนั้น..ฮึ่ย!ทำไมวะทำไมกูหยุดมองไม่ได้เลยวะแม่ง!!

"นี่พวกมึงคนนี้เพื่อนกูชื่อไอพอดมือดีด้านเทคนิคส่วนนี่ชื่อเพลิงรามน้องชายพี่เพลิงพรายเจ้าของวันเกิดแล้วก็คนนี้ชื่อสายฟ้า..มันเป็นคนไม่ค่อยพูดน่ะนะ"

"สวัสดีครับพี่ๆ"

ผมยกมือไหว้ตามไอ้จีไอ้ชาไป..ครับบัดนี้เหล่าน้ำสีสวยต่างทยอยมาเสริฟตามคำสั่งเฮีย เมื่อของครบเฮียแกก็เปิดก่อนเลยไอ้จีนี่ยิ้มแฉ่งกระดกเอาๆไม่เหมือนคนที่พรึ่งเสียขวัญมาเลยซักนิดส่วนไอ้ชานี่รู้ๆกันอยู่รับหลังแมงปอไอ้นี่เล่นใหญ่เดี๋ยวเถอะซักวันจะเอาไปฟ้อง ส่วนผมก็ดื่มของผมไปแต่ก็ยังติดใจเพื่อนเฮียที่ชื่อสายฟ้าอยู่ดีทำไมแม่งคุ้นๆจังวะ ผมไม่รู้หรอกว่าผมมองคนที่ชื่อสายฟ้านานแค่ไหนแต่บอกได้เลยว่าตอนนี้ผมกับเขาจ้องตากันอยู่

"น้อง..มองไอ้ธันแบบนี้ระวังตกหลุมเอานะ..หึหึ"

ผู้ชายที่ชื่อไอพอดทักขึ้นทำให้ผมสะดุ่งและเลือกที่จะหลบตาก่อน เสียงอีกคนที่หัวเราะข้างๆคนที่ไอพอดรู้สึกว่าจะชื่อเพลิงราม เพลิงรามมองหน้าผมแบบยียวนนิดๆแล้วก็ดื่มต่อ ผมเองพยายามไม่มองแต่ก็อดไม่ได้อยู่ดีและเหมือนเขาจะรู้ตัวก็เลย..

"หึ..กล้าวัดใจไหม..เราน่ะ"

 =================================

ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ