คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : แรม : เคลียปัญหา
~17~
♥.เครียปัญหา.♥
หลังจากที่ผมเช็คเอกสารแล้วไปส่งไอ้ชาญไอ้ชินเสร็จผมก็กลับมาที่คอนโดผม
ผมคิดมาตลอดทางเรื่องไอ้ชาญที่มันบอกว่าเจ็บตัวเพื่อสิ่งนี้ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดรหัสล็อกหน้าจอในนั้นปรากฎรูปผมตอนหลับใส่ชุดมัถยมปลายแต่นั่นไม่สำคัญผมเปิดไฟล์รูปเข้าไปดูในนั้นมันมีแต่รูปผมในสถานที่ต่างๆผมเริ่มหัวเสียเล็กน้อยแล้วก็เปิดเข้าที่แอบพิเคชั่นโน๊ตดู
ในนั้นมีหน้าโน๊ตบันทึกว่าtop
secretผมเลยเปิดอ่านดูเนื้อหาค่อยข้างที่จะเอ่อเฮออ..หน้าอะนาทตอนแรกก็เกลียดต่อก็อยากเป็นเจ้าของแล้วที่มันเอาคลิบผมไปลงก็เพื่อจะปั่นกระแสของใครคนนึงแต่นั้นไม่ได้กระทบผมเลยซักนิดผมรีบปิดหน้าจอแล้วโยนเข้ากล่องตามเดิม
วันนี้ผมปล่อยหัวสมองให้โล่งอาบน้ำเข้านอนแต่อืมผมอดไม่ได้ที่จะแตะริมฝีปากตัวเองอีกครั้งมันทำให้ผมนึกถึง..ไม่เอาไม่ไปต้องไปนึกถึงผมพลิกตัวไปมาเพื่อไล่ความคิดแล้วหลับตาลงแล้วทุกอย่างมืดไป
เช้าวันใหม่
ผมตื่นขึ้นรีบจัดการตัวเองทุกอย่างโดยไม่ลืมให้ข้าวสุดที่รักแล้วออกไปมหาลัยเพราะมีเรียนเช้ายันเย็นสามวิชาแต่ใช่ว่าผมจะไม่จัดการกระทืบคนหรอกนะหลังเรียนเสร็จผมก็รากไอ้เพื่อนตัวดีไปกับผมด้วย
สถานที่ที่ผมไปมันเป็นตึกเก่าแต่ยังพอใช้งานได้จะว่าผมเหยียบห่างไอ้เข้ก็ได้แต่ผมไม่เคยกลัวไง
ผมเดินมาหยุดหน้าตึกมีชายสองคนเดินมาหาผมหน้าตาจะว่าไปก็เชี่ยเอาเรื่องและคำพูดคำจากิริยาท่าทางเข้ากับหน้าตาดี
"มาหาใครวะ"//ชายคนแรก
"มาหาไอ้เชี่ยไกล์"
"คงให้เข้าไปหาไม่ได้วะ"//ชายคนที่สอง
"งั้น..ก็ไปบอกไอ้เชี่ยไกล์ให้ออกมากูหน่อย"
"มึงชื่ออะไร"//ชายคนแรก
"หึ..ครื่นฝุน..เดี๋ยวมัน.."
"มาหากูด้วยตัวเองเลยเหรอ"
ยังพูดไม่ทันจบมันก็มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าผมแล้วถือว่ายังไวใช้ได้เลยแค่เอ่ยก็มาแล้ว
ผมไม่อยากพูดอะไรมากการสนทนาก็ไม่ต้องเยอะผมเดินประจันหน้าแล้วซัดเข้าไปหมัดนึงเพื่อเป็นการเตือน
ผู้ชายอีกสองคนที่เหลือทำถ้าว่าจะเข้ามาช่วยแต่โดนไอ้คชามองหน้าเอาไว้เลยได้แต่มองหน้ากันอย่างทำอะไรไม่ได้
"นี่คือการเตือน..แล้วเรื่องไอ้ชาญถ้าได้แผลอีก..กูนี่แหละจะจัดการเองจำไว้"
"อึก.."
"อ่อ..และอีกอย่าง..รูปกูถ้าเก็บไว้กูไม่ว่าแต่ถ้าวุ่นวายกับกูมากนัก..อย่าหาว่ากูโหดเลยนะมึง"
ผมออกจากที่นั่นอย่างไม่ใยดีผมไม่ฆ่ามันทิ้งก็ดีเท่าไรแล้วนี่แค่เตือนอย่าต้องให้ถึงขั้นสั่งสอนกันเลยผมยังไม่อยากให้ใครมานอนหยอดน้ำข้าวต้มเพราะผมอีก
แค่เรื่องไอ้เชี่ยเก้าผมเกือบโดนพ่อผมทำทันบนมาที่ล่ะถ้าสร้างเรื่องอีกผมว่าผมไม่รอดแน่
วันนี้สำหรับผมจบไปอีกวันก่อนเข้าคอนโดผมชวนไอ้คชาไปดื่มที่ประจำของผม
และระหว่างที่นั่งดื่มกันก็มีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยือน
ผมมองหน้าไอ้คชาเป็นเชิงบอกว่าให้เคลียให้จบซะมันนั่งเฉยทำเสียงจิ๊จ๊ะในคอจนแขกไม่ได้รับเชิญเข้าประชิดตัวดูสิว่าต้องให้เรื่องถึงมือผมไหมเพราะเคยพูดกับมันมาครั้งนึงแล้วว่าถ้าถึงมือผมให้มันไปดูอาการที่รพ.ได้เลยและตอนนี้ผมกำลังดูสถานการณ์อยู่อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้คชาจะทำยัง
"อะอ่าว..นึงว่าใครที่แท้ก็เพื่อนเก่ากูนิเอง"
".....หึ..."
"เป็นไงบ้างล่ะ..ยังกินดีมีสุขไหม..ได้ข่าวว่าน้องปอของมึงกำลังเสพสุขอยู่กับอื่นไปใช่เหรอวะ...555"
"......"
ปึง!!
"เฮ้ยยย...เพื่อนกูอุตส่าห์ทักทายนะเว้ย..ไม่คิดจะตอบหน่อยเหรอ..หืม"
"......."
"เฮ้ย!..เพื่อนกูคุยกับมึงนะเว้ย..นั่งเงียบทำไมวะ"
ตึง
ครืดดดด!!
"ไม่ต้องทอนนะ..ไปมึง"
"เฮ้ย!..ไอ้คชาจะรีบไปไหนวะ...หยิ่งนักหรือไงมึง..ห๊ะ!!"
"......"
"ส่งสัยต้องสะกิด"
เพล้ง!!
เสียงแก้วที่กระทบหัวไอ้คชามันให้ผมอยากจะเดินไปซัดมันโทษฐานทำเพื่อนกู
แต่ไอ้คชารั้งผมไว้มันมองหน้าผมเป็นเชิงให้รู้ว่าอย่าพึ่งถ้ายังไม่ถึงที่สุด
เข้าใจนะเว้ยว่าที่ผมพูดไว้กับมันผมทำแน่แต่นี่มันเริ่มจะเล่นแรงไปแล้วนะเว้ยผมหันกับไปมองพวกมันก่อนแล้วค่อยเดินออกไอ้คชามันเดินตามผมออกมาเช่นกันแต่เหมือนไอ้เชี่ยนั้นมันไม่จบไง
พวกมันเดินตามมากระชากเสื้อไอ้คชาจนเพื่อนผมหงายท้างล้มลงแล้วพวกมันก็อาศัยจังหวะเดียวกันรุมกระทืบไอ้คชาต่อหน้าต่อตาผม
แม่งสุดจะทนแล้วเว้ยผมหันไปเห็นก้านหวายเครื่องประดับอยู่ใกล้ผมหยิบมันขึ้นมาแล้วจัดการฟาดก้านหวายลงหลังไอ้พวกที่กำลังรุมกระทืบไอ้คชาอยู่ก็ให้มันรู้ไปสิมึงทำเพื่อนกูเลือดออกแล้วเลือดมึงจะไม่ซิบ
ฟับๆๆๆ
เสียงครวญครางโอดโอยดังระงมแต่แลเหมือนวัวควายยังไม่รู้เมื่อพวกมันต่างวิ่งหลบไม้หวายผม
ผมก็รีบเข้าไปดึงไอ้คชาทิ้งไม้หวายแล้วกลับคอนโดทันทีแต่ไม่วายมีเสียงตามหลังมามองๆแล้วไม่จบจริงๆ
พอมาถึงคอนโดผมไอ้ชาทำท่าจะกลับผมเลยรั้งมันเอาไว้แล้วลากมันไปห้องผม
นี่อย่าคิดอะไรแปลกๆเชียวเห็นเพื่อนเจ็บตัวแล้วจะให้ปล่อยไปได้ไงจริงไหม
ผมให้มันนั่งรอผมที่โซฟาแล้วผมก็ไปเอากล่องประถมพยาบาลมาทำแผลให้มัน
คชามองหน้าผมพอจะรู้อยู่หรอกว่าคิดอะไรแต่ผมก็เคยพูดไปแล้วมันเองก็เข้าใจและผมว่าอีกไม่นานมันจะมีคนที่กำหราบมันได้เหมือนผมแน่เชื่อสิ
"ฝุ่น..ขอบใจ"
"หึ..มึงเพื่อนกูนี่"
"......"
"คืนนี้มึงนอนห้องกูนิแหละ....แล้วเช้าค่อยกลับ"
"อืมมมม...ขอบใจ"
"เดี๋ยวกูเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้นะ"
"อืมมม"
อีกด้าน
"นายครับ..."
"ออกไป!.."
"แต่นายครับ.."
"อยากอยู่คนเดียว!!!"
"ครับ..นาย"
แกรก!!
เสียงของผู้เป็นนายตะหวาดดังลั่นสั่งลูกน้องให้ออกจากห้องของเขา
เรียวนิ้วแม่โป้งเกลี่ยเลือดมุมปากที่ยังซึมอยู่นิดๆแล้วเลียมันอย่างกับคนโรคจิตอีกมือถือรูปของคนที่พรึ่งสัดหน้าเขาไปหยกๆ
เขาหยกยิ้มมุมปากอย่างไม่ทุกร้อนและไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในใจของเขาคิดแต่เพียงว่าอยากครอบครองอยากเอาชนะอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้
"แล้วซักวันนึง..กูจะยำยีมึง..จนมึงหลงกูเลยใต้ฝุ่นน้อยของกู..หึหึ!!"
=================================
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ
ความคิดเห็น