[Yaoi] Dear Moon เดือนแรม

ลำดับตอนที่ #10 : แรม : สิ่งที่น่าสนใจ

~10~

♥.สิ่งที่น่าสนใจ.♥

เอี๊ยด..กุกกัก!

ผมสะดุ้งตื่นเพราะไอ้คนที่นอนข้างๆมันก่อกวนน่ะครับจากตอนแรกก็นอนดีๆอยู่หรอกแต่แล้วจู่ๆก็ดิ้นมากัดคอผมเฉย ผมพยายามดันหัวของไอ้งอแงนี่ออกแต่ก็ป่าวประโยชน์แถมยังตะกายขึ้นมานอนบนตัวผมอีก เออในเมื่อพยายามแล้วไม่สำเร็จก็ชั่งมันก็แล้วกันอยากอยู่แบบนี้ก็เอาไม่ว่ากันอยู่แล้ว

ผมหยิบโทรศัพท์มาดูหือ..ตีสามแล้วจะนอนต่อลงไหมเนี่ยแรงกัดก็ยังคงไม่ลดละจะเอาอย่างงี้ใช่ไหมได้ผมเองก็จะเอาคืนมั่ง

คอขาวๆบ่านิ่มๆซักรอยสองรอยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง..หึ!

งับ! จ๊วบ! จุ๊ฟ!

"อื้ออออ..อืม"

รู้สึกแปลกดีกลิ่นหอมอ่อนๆจากคอขาวๆผิวนุ่มนิ่มลื่นมือดีจริงชักชอบแล้วสิ จะเป็นไรไหมถ้าจะสร้างรอยเป็นเจ้าของไว้ก่อนถึงผมจะเงียบแต่คติผมนั้นไม่ธรรมดาหรอกนะ..หึ!

งับ! จ๊วบ! งับ! จ๊วบ!

"อึก..อื้ออออ..อืมมม"

ยิ่งฟังเสียงมันแม่งก็ยิ่งปลุกอารมณ์อะจากที่ไอ้งอแงกัดคอผมตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นซุกอกผมแทนก็ดีที่เลิกกัดเจ็บเป็นบ้าแต่ใช่ว่าผลงานผมจะไม่มีหึ!..รอบคอระหงส์ยันเนินบ่าเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบแดงระเลื่อมวงที่สวยงาม ผมมองรอยนั้นอย่างภาคภูมิก่อนแล้วหันตัวพลิกกอดไอ้งอแงไว้หึหึ..เช้ามามีเรื่องสนุกๆรออยู่แล้วเจอกันตอนเช้านะ..ไอ้งอแง

ฝุ่น's

อึก..อืมมม..อืออออ

ความรู้สึกเย็นๆจนต้องหาที่อุ่นๆซุกแล้วผมก็เจอ..ความอบอุ่นที่ผมอยากซุกจากไอเย็นมันเป็นความอบอุ่นที่ผมชอบที่สุดจนทำให้ผมนึกถึงน้องดาหลาของผมเลย ว่าแต่ทำไมตัวของผมถึงได้ชาๆเหมือนมีขอนไม้มาทับจนผมขยับไม่ค่อยได้ผมพยายามดิ้นแต่เหมือนมีแรงอะไรซักอย่างทับมากขึ้นกว่าเดิมและรัดผมได้ด้วย ในเมื่อยิ่งดิ้นยิ่งแน่นไม่ดิ้นแม่งก็ได้วะผมค่อยๆลืมตามองรอบๆบรรยากาศทึมๆไออุ่นอ่อนกลิ่นอะไรซักอย่างที่ทำให้ผมหลงไหลผมสูดมันอยู่พักใหญ่อย่างเพลิดเพลิน ผมไม่รู้ว่าไอ้ไออุ่นตรงหน้านั้นคืออะไรแต่ที่แน่ๆคือผมชอบมันผมยังคงซุกไออุ่นนั้นต่อไปจนมีอะไรบางอย่างมาก่อกวนบนหัวผม บอกเลยว่าผมไม่ชอบให้อะไรมาเล่นหรือโดนหัวผมขนาดลมพัดลมผมยังไม่เคยให้ลมโดนหัวผมเลย จากความสงสัยผมเลยเงยมองขึ้นไป

"ไงตื่นแล้วเหรอครับ..น้องงอแง"

ขอสามคำ 'ชิป..หาย..แล้ว' ผมเบิกตากว้างและพยายามดิ้นให้หลุดออกจากผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าดิ้นไปเท่าไรก็ยิ่งโดนแขนอันทรงพลังรัดมากยิ่งขึ้น ผมไม่ละความพยายามหรอกทั้งดิ้น ตี ถีบได้หมดครบทุกอย่างเท่าที่แรงผมจะมี และแลเหมือนมันจะได้ผล ไอ้พี่ยอมปล่อยผมออกจากวงแขนของพี่มันผมชิงพลิกหนีไอ้ผู้ชายตรงหน้าทันทีแต่เหมือนทุกอย่างจะเป็นใจให้เหลือเกินหรือจะเป็นสิ่งที่ไอ้พี่ตั้งใจก็ไม่รู้ แสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างมาพร้อมสายลมอ่อนๆที่กระทบหน้าผม มันทำให้ผมต้องหลบไปซุกอกไอ้พี่มันตามเดิม..เวรเอ้ยบ้าจริงไม่ชอบเลยแบบนี้..ฮึ่ย!

"หึ..กับมาซุกพี่ทำไมอีกล่ะ..จะหนีไม่ใช่เหรอ"

"ผมไม่ได้หนี..แต่ไม่ชอบแสงตอนเช้าต่างหาก"

"เหรอ..นึกว่าชอบอกพี่เสียอีก"

"อย่ามาทำเป็นพูดดี..ผมบอกแล้วไงว่าไม่ชอบแสงตอนเช้า!"

"หึหึ!..เสียงดีจริงเอาที่เราสบายใจเลย"

ผมพยายามไม่มองหน้าไอ้พี่นิ่งปล่อยให้เวลาผ่านไปนอนอยู่ท่าไหนก็ท่านั้น และแลเหมือนไอ้พี่นิ่งแม่งจะชอบใจเสียเหลือเกินหัวเราะในคอไม่หยุดแถมยังเอาแขนมากอดผมอีกเฮ้อออ..อะไรของแม่งวะ เวลานานเท่าไรไม่แต่ที่รู้ๆเลยคือมือไอ้พี่นิ่งมึงเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วไอ้นี่นิ่

เพี๊ยะ!

"ไอ้พี่มึงหยุดเลย..อย่ามายุ่งย่ามกะตัวผมนะ"

"พี่แค่ว่ามือเฉยๆ..พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อยโวยวายไปได้"

"เหรอ..งั้นก็ดีเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาโดนตัวผมนอกจากคนในครอบครัวและก็เพื่อนที่สนิทกันจริงเท่านั้น"

"หวงตัวจังนะ..งั้นก็รุกขึ้นเถอะแสงไม่ส่องแล้ว"

"ไอ้พี่เอามือและแขนหนักๆของพี่ออกไปด้วย"

"หึหึ.."

ผมรีบรุกจากเตียงแล้วเดินจ้ำเข้าห้องน้ำเพื่อสงบอารมณ์ อะๆเข้าใจผิดนะอารมณ์ที่ผมจะสงบนะคืออารมณ์ระเบิดต่างหาก ผมอยากจะสัดไอ้พี่แม่งนะแต่ติดว่าเป็นเพื่อนเฮียนี่ดิไม่งั้นไอ้พี่มันโดนผมจัดไปละ ถึงสถานที่จะไม่คุ้นแต่ก็ขอใช้อ่างล้างหน้าหน่อยก็แล้วกันเอ!แต่จะว่าไปเสื้อผ้าผมไปไหนทำไมเหลืองชั้นในตัวเดียววะผมเลิกสนใจก่อนจะถอดออกชั้นในออกแล้วเปิดน้ำใส่ตัวเอง สายน้ำเย็นๆกระทบสู่ใบหน้าความรู้สึกตื่นตัวในยามเช้าชั่งสดชื่นแล้วความหล่อก็มากระจกเออออ...เชี่ยรอยอะไรวะเต็มคอกูไปหมดเลยอะแต่รอยแบบนี้มัน

"ไอ้พี่!!!!!!!"

ผมแหกปากลั่นห้องน้ำและแทบจะพังประตูห้องน้ำออกมากระชากคอไอ้พี่แม่ง แต่พอเปิดประตูออกมาก็เจอไอ้พี่ยืนขวางเต็มประตูอยู่แล้ว ไอ้พี่นิ่งมันยืนยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกรุมกริบที่ผมเห็นกับสายตาที่มีอะไรบางอย่างแอบแฝงไว้ใจไม่ได้ก่อนไอ้พี่มันจะโยนผ้าขนให้ผมเหอะจะรออะไรล่ะผมรีบคว้ามาพันเอวแล้วยืนประจันหน้ากับเจ้าตัวก่อนคิดในใจ คนๆนี้ไว้ใจไม่ได้อันตรายคนๆนี้ไม่ธรรมดาแน่ผมกลื่นน้ำลายอึกใหญ่หัวใจเริ่มหวิวๆ อีกแล้วจากตอนแรกที่จะไปกระชากคอไอ้พี่มัน กลายเป็นผมที่ต้องถอยใจกับปากไม่กลัวแต่ร่างกายและสัญชาตญาณมันบอกให้หนี ไอ้พี่มันเริ่มเดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆมุมปากหยกยิ้มเย็นเยือกแผ่รังสังศรีหน้าเกรงขามข่มผมจนรู้สึกได้หนีให้เร็วที่สุดนี่คือที่ผมต้องทำในตอนนี้

"คิดหนีจริงๆแล้วหรือไง"

"ไม่ได้หนีเว้ย..แค่จะไปใส่เสื้อผ้า"

"หึ..จะจริงอย่างที่พูดหรือป่าวเดี๋ยวก็รู้"

"จะทำอะไร...อย่าเข้ามานะเว้ย"

"งั้นก็..เดินหน้าเผชิญสิ..ถอยหลังทำไมล่ะ..หืม!"

"ม..มันเรื่องของผม..ไม่ต้องมายุ่ง..ถอยไปเลย"

"เหรอ..หึหึ"

"อย่าเข้ามาใกล้นะ..วะ..เหวอ!!"

"เฮ้ย!"

ตูมมม!

เปียกทั้งตัวและหนักมากด้วยไม่หน้าเลยกูเอากะไอ้พี่แม่งสิต้อนผมจนหงายท้องลงอ่างเลยจำต้องควาแขนไอ้พี่มาด้วยเลยกลายเป็นว่าผมอยู่ในเขตกักกันของไอ้พี่เต็มรูปแบบแถมกักในอ่างอาบน้ำด้วยเวรเอ๊ย

"ลุกออกไปเลยนะ"

"ลากพี่ลงมากับเราเองไม่ใช่เหรอ...หืม"

"ไม่ได้อยากลาก..แต่หาที่จัดเฉยๆหรอก"

ผมจ้องหน้าไอ้พี่นิ่งตาเขม็งถ้ากินเลือดกินเนื้อได้ผมทำไปแล้วผมยังคงจ้องไม่เลิกไอ้พี่เองก็เช่นกัน

นานแค่ไหนที่การจ้องตากลายเป็นเกมอันหฤหรรษ์สายตาที่ทั้งสองมองกันและกันร่างบางมองร่างสูงด้วยความสงสัยแต่กับกันร่างสูงนั้นมองร่างบางอย่างค้นหา แรงดึงดูดที่ทำให้ริมฝีปากของร่างสูงค่อยๆเคลื่อนเข้าหาริมฝีปากร่างบางอย่างช้าๆจนในที่สุดก็แนบชิดกัน ร่างบางเหมือนได้สติและพยายามดิ้นจากแนบชิดกลายเป็นแลกอากาศ การดื่มด่ำของร่างสูงยังคงดำเนินต่อไปจากแรกๆที่พยายามดิ้นเปลี่ยนเป็นอ่อนระทวยตามแรงหายใจลิ้นร้ายของร่างสูงกอดเกี่ยวลิ้นเล็กๆของร่างบางอย่างเต็มใจ ผัดกันเชยชิมความหวานซึงกันและกันเมื่อลิ้มรสอย่างพอใจร่างสูงผละริมฝีปากออกและไล่สูดดมกลิ่นอันหอมหวานตามคอระหงส์อย่างช่ำชอง ความเคลิบเคลิ้มทำให้ร่างบางเผลอไผลตามสิ่งที่ร่างสูงได้มอบให้เสียงน้ำที่กระเพื่อมร้นอ่างตามแรงขยับของคนสองคน ความเป็นชายกำลังปะทุขึ้นจนร่างบางเริ่มได้สติกับจังหวะเดียวกับเสียงนรกของร่างสูงแต่เป็นสวรรค์ของร่างบากก็ดังขึ้น

กริ๊งกร่อง

"เอาเสื้อผ้าที่ส่งซักเมื่อคืนมาให้ค่ะ"

ผมมองหน้าไอ้พี่มันก่อนที่ผมจะถีบเข้าเต็มแรงที่อกไอ้พี่มัน แล้วชิ่งลุกขึ้นหนีไอ้พี่ไปใส่ชุดคุมอาบน้ำก็จะออกไปเอาเสื้อผ้าทันทีใครมันจะไปอยู่วะ ผมรับชุดมาเปลี่ยนเสร็จก็ออกจากห้องทันทีโชคดีนะไอ้พี่กูหวังว่าจะไม่เจอกันอีกนะไปล่ะ

อีกด้าน

"แสบนักนะ..ไอ้ดื้อ.."

ผมสบถอย่างเหนื่อยกายแล้วนอนยิ้มแผร่หลาเหมือนคนบ้าในห้องน้ำ เอาหละตัดสินใจแล้วในเมื่อดื้อด้านนักก็เตรียมตัวรับชตากรรมได้เลย..ไอ้แสบเอ๊ย

 =================================

ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ