คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แรม : เจรจา
~6~
♥.เจรจา.♥
Truu Truu Truu
"......"
[เฮียสายฟ้าครับ..ผมมีเรื่องอยากให้เฮียช่วยหน่อยครับ]
"......"
[เฮียครับ..]
"รู้..แค่นี้"
ติ๊ด!
ครับผมชื่อนาย เมฆา พยัควรสิงขร
ชื่อเล่นของผม สายฟ้า ที่ได้ชื่อเล่นนี้มานั้นมีเหตุ
พ่อผมเล่าให้ฟังว่าตอนแม่ใกล้จะคลอดผมเกิดมีพายุเข้าแม่ผมเองก็เหมือนจะคลอดลำบากจนพ่อต้องขอร้องสิ่งศักดิ์ศิษย์บวกกับเวลาเกิดของผมนั้นมันเป็นเวลาเที่ยงคืนพอดีเลยเห็นแสงล่อฟ้าถึงสามครั้งแล้วผมก็คลอดออกมาเลยตั้งชื่อผมว่าสายฟ้า
ผมเป็นลูกชายคนโตของบ้านเรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจตอนนี้อยู่ปี3แล้วตามที่พ่อได้ตั้งใจเอาไว้ ผมมีน้องชายสามคนด้วยกันน้องชายผมคนแรกชื่อ
วายุ ส่วนอีกสองคนชื่อ น่านน้ำกับศิลา
สองคนนี้เป็นฝาแฝดถ้าคนอื่นมองอย่างไม่แยกแยะก็จะดูไม่ออกหรอกครับ
ครอบครัวผมเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเอเชียทั้งด้านการค้าและอิทธิพลและผมก็จะเป็นคนรับช่วงต่อจากพ่อในเรื่องเหล่านี้
ผมมีเพื่อนอยู่สามคนสนิทกันมากแต่ทั้งสามคนก็เป็นคนในอีกสามตระกูลที่เหลือแหละครับ
เวลาเด็กในสังกัดผมมักจะไปมีเรื่องกับเด็กของเพื่อนผมอยู่บ่อยๆ..อย่างเช่นตอนนี้ที่ไอ้กานต์ต้องไปนอนอยู่รพ.ส่วนไอ้แม็คเมื่อกี้พึ่งไปเย็บแผล(ที่ผมรู้เพราะมือขวาของผมรายงานมาหรอกนะ)และที่ผมพึ่งจะวางไปก็คือไอ้เก้าเห็นว่ามันจะให้ผมช่วยจัดการไอ้เด็กที่ชื่อครื่นฝุ่นหรืออะไรนี่แหละ
ผมเองก็ไม่เคยเห็นหน้าหรอกแต่พอจะรู้เรื่องความแค้นของมันอยู่แล้วข้อมูลที่รู้้มาก็คือไอ้เด็กที่ชื่อครื่นฝุ่นเนี่ยมันเป็นเด็กในเครือไอ้ปืน
ผมเลยต้องจัดการด้วยตัวเองเพราะถ้าปล่อยไอ้เก้าจัดการเองมีหวังได้มีข่าวสองตระกูลใหญ่บาดหมางกันเองเพราะคนในแก๊งแน่
ผมเลยรอเวลาเหมาะแล้วค่อยคุยกะไอ้ปืนมัน
เพื่อนผมคนนี้เห็นทุกทีเป็นคนเฮฮาง่ายๆแต่ผมอยู่กับมันมานานผมย่อมรู้ดีว่ามันเป็นคนยังไงบทจะอันตรายก็หน้ากลัวไม่แพ้ผมหรอก..หึ
ผมเป็นคนเงียบๆแต่เด็ดขาดในเรื่องต่างๆจนเพื่อนต้องผมยอมใจแต่บรรดาน้องๆก็รู้นิสัยผมดีว่าเป็นคนยังไง
แต่ผมยังรู้สึกครองใจกับไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้เนี่ย..ทำไมผมรู้คุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหน..ตอนแรกที่เห็นจากด้านหลังก็คิดว่าเป็นผู้หญิงหรอกแต่ดูจากท่าทางแล้วผู้หญิงคงไม่ทำตัวลุกลี้ลุกลนหรอก
เลยจำต้องจ่อลูกคนโตใส่หัวมันแต่จากที่ฟังเสียงมันก็ยิ่งคุ้น..เออ..ชั่งเถอะผมเริ่มหลุดๆและ(?)ผมโทรหาไอ้ปืนเพื่อนัดเจอผมเหลือบดูนาฬิกาตอนนี้เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
แต่ผมรู้ว่าเวลานี้ยังไม่ใช่เวลานอนมันหรอก..เชื่อสิ
[ฮัลโหล..ว่าไง//อ๊าาา]
"พรุ่งนี้..ที่เดิม..บ่ายสอง"
[มีเรื่องอะไรวะ..มึงถึงได้จัดการเองอย่างนี้//อื้อ...อะ]
"มี.."
[เออ..แล้วต้องบอกไอ้พอดกับไอ้รามไหม//อ่าส์..อ๊าา]
"ไม่.."
[โอเคแล้วเจอกัน..งั้นแค่นี้นะ//บะ..เบาหน่อย..อะ..สิค่ะ]
"อืม..เอาที่พอใจ"
ติ๊ด!!
นั้นแหละมัน..เฮอออ..ผมทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพันเข้าสู่นิทา
เช้าวันรุ่งขึ้น
เป็นเวลาปกติอยู่แล้วที่ผมตื่นแบบนี้อันที่จริงก็หลับไม่ค่อยสนิทเท่าไรเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมานอนที่หอพักของมหาวิทยาลัยเนื่องจากผมคอนโดผมกำลังให้ช่างมาปรับปรุงเลยต้องมานอนที่นี่บวกกับเรื่องเมื่อคืนด้วยเลยพาลทำให้นอนไม่ค่อยหลับไปด้วย
ผมจัดการทุกอย่างของตัวเองเสร็จก็ตรงไปม.ทันที
ค่อยข้างเช้าเป็นเวลาประจำที่ผมจะมารอเพื่อนๆก่อนใครในกลุ่ม
อันที่จริงผมมีเรียนตอน09.30แต่พวกปี2นัดประชุมรุ่นพี่เลยต้องมาก่อนเวลา..ว่าแต่นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วทำไมพวกแม่งยังไม่มาวะ
พรึ่บ!
"อึก!.."
"หึ...เล่นไม่กลัวตาย?"
"หว่า..แย่วะพวกกูว่า..จะทำให้มึงตกใจซักหน่อย..เสียดายวะ"
"มึงหุบปากไปเลยไอ้ปืน..ไอ้ตัวต้นคิด..กูเกือบจะตายจริงแล้วรู้ไหม๊..ไอ้เชี่ย..ดีนะมีดไม่ปักคอกูไอ้ห่าน"
"ถ้ามึงไม่บ้าจี้ตามไอ้ปืน..มึงก็ไม่โดนหรอกไอ้ราม"
"มึงนิชอบหยิบซ้ำเหลือเกินนะไอ้พอด"
"รำคาญ.."
ผมนั่งมองการสนทนาของพวกมันเป็นพักๆสลับกับเช็คโทรศัพท์ข้อมูลที่ลูกน้องผมส่งให้
เมื่อถึงเวลานัดประชุมรุ่นน้องการสนทนาก็จบลงต่างคนต่างย้ายตัวเองเดินไปใต้อาคารที่ตอนนี้มีพวกรุ่นน้องและรุ่นอื่นๆปนปะปลายเมื่อทุกอย่างเข้าที่รุ่นน้องก็เข้าเรื่อง
จากที่ฟังๆมาก็เอาง่ายคือจะมีการเลี้ยงสายรหัสให้ช่วยเลือกสถานที่ในการจัดเลี้ยงและความเห็นส่วนใหญ่ก็ร้านเหล้าไม่ก็ผับก็ประมาณนี้
เมื่อการประชุมได้มัตติเป็นเอกฉันแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียน
"ไอ้ฟ้า..กูว่า.."
"เรียกใหม่..?.."
"โวะ..เยอะวะ..ไอ้ธันจบนะ"
"เออ.."
คือที่ต้องให้เพื่อนเรียกแบบนี้เพราะว่าชื่อฟ้าเฉยๆมันเหมือนผู้หญิงมีแต่แม่กับน้องฝาแฝดเท่านั้นที่เรียกส่วนพ่อกับวายุจะเรียกชื่อเต็มจึงมีอีกชื่อที่ผมใช้คือธันหรือthunderความหมายอย่างเดียวกันเข้าใจง่ายและชัดเจนตามชื่อ
"กูว่า..บ่ายสองคงต้องเลื่อนเป็นวันอื่นแล้ววะ"
"ทำไม..?"
"งานเข้าวะ..กูต้องไปเจรจราแทนพี่กูอะ..มึง.."
"ที่ไหน?"
"โรงแรมgggวะ"
"งั้นเหรอ.."
"มึง..เอ่อ.."
"หึ..กูรู้..ว่ากูต้องทำ..อะไร"
"ขอบคุณมากที่รู้ใจกู"
"กู..ใคร"
คือมันเป็นเรื่องปกติครับที่ผมต้องไปทำหน้าที่เป็นบริการ์ดไอ้ปืนมันทุกครั้งที่ออกไปเจรจราเรื่องงานของตระกูลมันแต่ใช่ว่าผมต้องทำอย่างงี้บ่อยๆเพราะแต่ละครั้งที่มันลากผมส่วนใหญ่จะมีแต่เสียเลือดทุกครั้งและงานนี้ก็เช่นกัน
อืมจะพูดให้ถูกคือเวลามันลากผมไปต้องมีเรื่องให้ผมได้ซ้อมทุกครั้งเลยชินกับเรื่องแบบนี้ไปแล้วละครับ
อีกอย่างที่มันลากผมไปด้วยนั้นก็คือเอาผมไปเป็นเพื่อนเท่านั้น
แต่ว่าการที่ผมทำอย่างนี้ใช่ว่าผมต้องทำคนเดียวเวลาผมไปเจรจรางานของผมจะมีไอ้รามกับไอ้พอดไปด้วยเช่นกันส่วนไอ้ปืนเวลาเพื่อนสองไปทำอะไรก็แท้แต่มันเองก็ต้องไปรับหน้าที่นี้เช่นกันและนี้เพื่อนๆของผม
ช่วงบ่ายผมไม่มีเรียนไอ้ปืนเลยให้ผมไปเตรียมแล้วก็คุยเรื่องที่ผมนัดมันเอาไว้ไปในตัว
"มีอะไรวะว่ามา"
"ครื่นฝุ่น"
"เอ?..ใครวะ"
"เด็กมึง"
"เด็กกู!..55..อืมแต่เดี๋ยวก่อนนะ..กูขอนึกแป๊บ"
"คนนี้"
ผมพิมพ์แชทถามไอ้เก้าเรื่องเด็กที่ชื่อครื่นฝุ่นมันเลยส่งภาพมาให้
ผมเลยโชว์รูปไห้ดูเพื่อมันจะนึกออกบ้างมันมองแค่แป๊บเดี๋ยวแล้วก็ยิ้มออกมาผมมองน่ามันอย่างสงสัยกับการกระทำของมัน
"...?"
"อ่อ..คนนี้นิเอง..มึงสนใจเหรอ"
"เรื่องไอ้เก้า"
"อ่อ..เข้าใจละ..ไอ้ฝุ่นเป็นหนึ่งในสมาชิกหกเสาร์หลักหรือที่ในวงการอย่างเรารู้จักหกสังหาร..มันเป็นคนที่มีฝีมือดีที่สุดคนนึงเลยก็ว่าได้..แต่ว่านะ..กูสงสัยว่ะ..ว่าไอ้เก้าเด็กมึงไปมีเรื่องเกี่ยวกะเด็กูได้ไงวะ"
"เรื่องแค้นในอดีตมั้ง..กูไม่รู้หรอก..รู้แค่ว่า..มันขอให้กูจัดการให้..เท่านั้น"
"แหมม..เล่นกับนักเลงตัวดีของกูสะด้วย..หึ!..ยังไงก็ได้กูเปิดทางให้แต่กูขอมึงอย่างนึง"
"อะไร?"
"อย่าทำให้ไพ่Jokerของกูช้ำ..อย่าทำอะไรให้ถึงตาย..เพราะถ้าถึงขั้นนั้นละก็...เพื่อนกูก็ไม่ละเว้นนะเว้ย"
"หึ..ขอขนาดนี้..กูมีวิธีดีๆกว่านั้น..เยอะ"
ความคิดที่จะจัดการมันมีกันมากมายไม่จำเป็นหรอกว่าต้องทำให้ถึงตายหรือร่างกายพกช้ำมีอะไรที่ผมคิดว่ามันสนุกกว่านั้นเยอะและที่สำคัญผมพึ่งนึกออกว่าเคยเจอไอ้ครื่นฝุ่นที่ไหน
ไม่อยากจะเชื่อว่าจะอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกเอง
ตอนนี้รถของไอ้ปืนก็ได้มาจอดสถานที่ที่นัดกันไว้พอลงจากรถก็มีชายชุดดำมาตอนรับและเดินนำพวกผมไปยังห้องๆนึงก็อย่างที่เคยเจอบ่อยๆชายชุดดำเปิดประตูเดินนำเข้าไป
เมื่อเปิดประตูมาเสียงต้อนรับอย่างท้าทายและทรงอำนาจของคนที่นั่งรออยู่นั้นเชื้อเชิญให้นั่งตามมารยาทของการเจรจรา
"สวัสดี..คุณดินปืน..ตามมารยาทก่อนเจรจรา..คุณจะสั่งอะไรดื่มหน่อยไหม..ระหว่างที่เราสนทนากัน"
"ไม่ดีกว่าครับ..เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันครับMr.
Sunny "
"งั้นก็โอเคครับ..คุณนิไม่ธรรมดาจริงๆ..ไม่ต้องรายยาวอะไรมากก็เป็นอย่างที่เขาพูดกันจริงๆ..สมแล้วที่เป็นน้องของคุณดินแดน"
"ผมก็อย่างเงี้ยแหละครับ..ตรงๆไม่ต้องมากความอะไร..เพราะถ้ามันเยอะเกินไป..ผมก็ตัดทิ้งไม่ให้เสียเวลาหรอกครับ"
"งั้นเหรอครับ..ก็ดีผมจะได้ไม่ต้องอ้อมคร้อม..เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน"
การสนทนาเจรจราก็ยังคงดำเนินต่อไปจนจบทุกอย่างในวันนี้ราบรื่นดีจนขากลับผมรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆผมจึงบอกให้คนของไอ้ปืนเตรียมตัวไว
เพราะผมเชื่อว่ารางสังหรผมไม่เคยพลาด
"มีอะไรวะ..ไอ้ธัน"
"ยังไม่แน่ใจ.."
ขณะที่รถกำลังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆผมเริ่มสังเกตุข้างทางมันแลแปลกๆ
รถสองคันที่เร่งเครื่องขึ้นมากระนาบข้างแน่นอนว่าผมเองก็ไมรอให้อีกฝ่ายเปิดก่อนหรอก
ผมเปิดฉากตอบโต้ก่อนฝั่งนั้นเองก็เช่นกันไม่นานนักรถที่ผมกับไอ้ปืนอยู่ก็เข้าข้างทาง
ผมลงจากรถแล้วกระหนั่มโต้ตอบอย่างไม่ยั้ง
ปัง!ๆๆๆๆๆ
โครม!
รถสองคันที่ประกบรถของพวกผมมามีคันนึงเสียหลักชนต้นไม้แต่อีกคันผมว่าคนขับมันคงเก่งน่าดูที่รอดจากลูกปืนได้
คนขับที่รอดมือผมไปได้ก็ใช่ว่าจะไม่ทำอะไรเลยระหว่างที่มันกำลังจะหนีมันทิ้งท้ายด้วยการยิ้งไอ้ปืนแล้วหนีไปแต่ผมเห็นหน้ามันผมจำได้ว่ามันคือใครแต่เรื่องจัดการใช่ว่าผมจะต้องไปยุ่งเพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของไอ้ปืนมันที่ต้องจัดการ
"เชี่ย!..ซี๊ดดด!"
"ไอ้ปืน..นั้นไอ้ทราย"
"เชี่ย!แม่งจะเอาให้ได้ใช่ไหมวะ...ได้เดี๋ยวกูจะจัดให้..ไอ้พวกเชี่ย!"
Truu Truu Truu
"ครับ"
[.....]
"เดี๋ยวกูไป"
=================================
ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ
ความคิดเห็น