[Yaoi] Dear Moon เดือนแรม

ลำดับตอนที่ #4 : แรม : เพื่อน

~4~

♥.เพื่อน.♥

      วันนี้ทั้งวันพวกพี่ๆแม่งเล่นแต่สันทนาการแล้วก็เช็คยอด เอ่อ..ครับผมเข้าใจแล้วว่านักศึกษาห้องผมมีกี่คนใครขาดกี่คนอันนี้ผมรู้แล้วครับ ในวันแรกแนะนำรุ่นพี่ในวันนี้ก็ตาพวกผมแนะนำตัวเองกันบ้างเริ่มจากรหัสแรกไล่มาเรื่อยๆจนมาถึงผม อ่า..ครับผมแทบไม่อยากจะลุกขึ้นเลยเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ทุกคนแม่งหันมาทางผมคนเดียวเลยไง ผมสูดลมหายใจเขาลึกๆแล้วปั่นหน้าไม่รู้ไม่ชี้เข้าไว้แล้วเปล่งเสียงออกไป

"ผม..ชื่อ นาย หนุมากร วงศ์อนุวัฒน์ครับ"

พอผมทำท่าจะลงนั่งอะไรๆมันจะได้จบๆไปแต่แม่งมีเสียงขัดขึ้นก่อนนิสิ..แม่ง!!

"น้องชื่อเล่นชื่ออะไรครับ"

ผมยกป้ายชื่อที่รุ่นน้องปี1ทุกคนต้องได้ให้ดู ชื่อเล่นกูก็มีเขียนอยู่ทำไมแม่งไม่อ่านวะผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆกับกากระทำของรุ่นพี่ เออครับกูเข้าใจว่าพี่แม่งกวนทีน..หึ!..ถ้าไม่ติดว่าเป็นรุ่นพี่นะมึง!!..ฮึ่ย!..

"น้องครับ..พี่ขอให้เราเอ่ยชื่อนะครับ..ไม่ใช่ให้พี่อ่านชื่อนะครับน้อง"

"นั่นสิ..พวกพี่ๆอยากรู้จักน้องจังเลย..ชื่ออะไรครับบอกพวกเราหน่อยสิครับ"

ไอ้พี่สองคนที่อยู่ใกล้พี่ว๊ากพูดขึ้นเออ..มึงจะเอาให้ได้ใช่ไหมได้ถ้าอยากรู้กูก็จะบอกครับไอ้พี่เวร!

"ครื่นฝุ่นครับ!!!"

ผมพูดออกไปอย่างเสียงดังฟังชัด ชัดแล้วนะครับพี่จะได้ไม่ต้องถามอีกห่านเอ๊ยจะอะไรกับกูนักหนาวะในเมื่อผมเอ่ยชื่อเล่นผมตามที่พี่ๆเฮงซวยต้องการ(ตระโกน)ผมก็นั่งลงโดยที่ไม่ฟังเสียงทักท้วงใดๆทั้งสิ้นแล้วถัดมาก็เป็นไอ้คชาเสียงดังฟังชัดรุ่นพี่ผู้หญิงนิกรี๊ดตรึมก็นะผมเข้าใจว่าเพื่อนผมมันหล่อจนสาวที่ไหนเห็นก็เป็นต้องหลงทุกคน..สุดยอด

"น้องคชาค่ะพี่มีอะไรอยากจะถามหน่อยนะ"

"ครับพี่?"

"น้องคชากับน้องครื่นฝุ่นเป็นแฟนกันหรือป่าวค่ะ"

ฟรูดดดด

แค่กๆๆเล่นกูซะสำลักเลยเชี่ย!!ถามมาได้ดีนะที่ผมหันหน้าออกจากแถวทันไม่นั้นน้ำที่อมไว้ในปากได้เต็มหลังคนข้างหน้าแน่ๆผมเงยหน้ามองคชาภาพที่ผมเห็นคือสีหน้าของคชาประมาณว่า..อึ่ง..ทึ่ง..มึน..เอ๋อ..ครับเป็นผม ผมก็เป็นเล่นเจอคำถามแบบนี้ที่นิผมเองก็อาการเดียวกันเลยจากสีหน้าย่ำแย่เปลี่ยนมาเป็นคุ่นคิดจากนั้นก็โชว์ลักยิ้ม เอ่อ..ไอ้การที่คชาทำอย่างนี้บอกเลยว่ามันหางานมาให้กูอีกแล้วไง..เฮอออ~...ไอ้ชามึงช่วยหยุดหางานมาให้ซักทีจะได้ไหมแค่นี้กูก็จะบ้าตายอยู่แล้ว..ไอ้เชี่ย!

"คือจะว่าไงดีล่ะครับ..ครื่นฝุ่นไม่ใช่แฟนผมหรอกครับ..แค่เป็นคนพิเศษและสำคัญกับชีวิตผมเท่านั้นเอง^///^"

ฮิ้ววววว~

เสียงนิลั่นยิมเลยไอ้ห่านจิตตอบแบบไม่เยอะก็ได้ปะ ทำไมต้องหยอดเรียกเสียงนกหวีดด้วยวะ..เพื่อ!..เมื่อได้เสียงที่ดังได้ใจไปแล้วไอ้คชาก็นั่งลงในเมื่อเล่นกันอย่างนี้ต้องโดนแบบนี้..นี่แนะ

"โอ๊ย!..เจ็บนะไอ้เชี่ยฝุ่นจะหยิกกูเพื่อ!"

"ปากมึงไง..หางานให้กูทำเพื่อ!"

"คลิปมึงไง..อย่าลืม"

"ฮึ่ย!..เออ!!ที่หลังเตรี๊ยมกูบ้างนะจะได้ไม่โดนแบบนี้"

"โอ๊ย!!..เจ็บๆ"

"หึ!!"

เวลาผ่านไปจนถึงเวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็นก่อนพี่ๆจะปล่อยให้พวกผมกลับพี่แกก็แจ้งกำหนดการของวันพรุ่งนี้ครับผมรอฟังอย่างตั้งใจเลย

"เอาล่ะน้องๆครับพรุ่งนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้าย..พี่อยากให้น้องๆใส่เสื้อที่ทางเราแจกให้ในวันนี้มาด้วยนะครับพรุ่งนี้..กางเกงอะไรก็ได้แต่ขออย่าให้เป็นขาสั้นหรือสามส่วนนะครับแล้วก็พี่หวังว่าสมุดสีดำที่พวกพี่ๆแจกไปในวันแรกได้ครบทุกคนแล้วและยังไม่หายกันครับ..เพรามันสำคัญมากเลยล่ะ..ขอให้น้องๆเอาติดมาด้วยนะครับพรุ่งนี้..เอาล่ะพี่แจ้งพวกเราไว้เพียงเท่านี้นะไปเซ็นชื่อและรับของกลับบ้านได้เลยครับ"

ผมฟังจบก็ทำตามที่พี่ว๊ากบอกเซ็นชื่อรับของกลับบ้าน ผมเดินมาถึงไอ้ลูกรักที่พึ่งถอยมาเมื่อวานมาดๆกำลังจะสตาสรถก็มีคนมาเรียกผมเอาไว้ ผู้ชายสามคนเดินมาหยุดตรงหน้าผม..ผมมองทั้งสามอย่างไม่เข้าใจจนหนึ่งในนั้นเอ่ยแนะนำตัวให้ผมได้รู้จัก

"นายชื่อครื่นฝุ่นใช่ไหม..เราชื่อนายส่วนไอ้หน้าตี๋ที่เดินสำรวจรถนายอยู่นี่ชื่อต้นข้าวส่วนอีกคนที่อยู่ข้างหลังเราชื่อโดนัท..เราอยากเป็นเพื่อนกับนายน่ะครื่นฝุ่น"

"เอ่อ..เพราะอะไรถึงอยากเป็นเพื่อนเราล่ะ"

"เพราะนายแม่ง..โครตเจ๋งนะสิ"

ไอ้คนที่เดินวลรอบรถผมเอ่ยขึ้น..เจ๋งเหรอผมมองหน้าพวกนั้นอย่างจนคนที่ชื่อโดนัทชูโทรศัพท์ขึ้นให้ผมดูสิ่งๆนึง ผมคว้าโทรศัพท์จากไอ้คนที่อยู่ข้างหลังไอ้คนที่ชื่อนายมาดู เอ?นั่นมันผมนี่เมื่อตอนที่ผมกระโดดข้ามรถแล้วก็ทะเลาะกับไอ้เชี่ยแม็คอริไอ้ชานิ ผมเงยหน้ามองอย่างอึ่งๆนิกูดังอะไรมั่งเนี่ยแม่งมีคลิปกูทุกการกระทำเลยหรือป่าวเนี่ย ผมคืนโทรศัพท์ให้ไปไอ้คนที่ชื่อนายมองผมอย่างคาดหวังคำตอบจากผม..ผมถอนหายใจพักนึงแล้วยิ้มอย่างที่คิดว่าจริงใจที่สุดของผมแล้วก็ให้คำตอบไป

"ก็ได้..เพื่อนสินะ..อะเครเราเป็นเพื่อนกัน..แต่ว่า"

"แต่ว่าอะไรเหรอ"

"เรามีธรรมเนียมอย่างนึง..สนใจยอมรับไหมล่ะ"

"ได้สิ..ต้องทำไงบ้างล่ะ"

"ไปตามนี้นะ..รู้จักที่ไหมล่ะ"

ทั้งสามจ้องดูโลเคชั่นจากที่ผมให้ดูทั้งสามดูได้ซักพักก็เงียบไปทำหน้าครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างแล้วเสียงดีดนิวดังขึ้น คนที่ชื่อโดนัทเมื่อนึกอะไรออกแล้วพยักหน้าให้คำตอบผม  ผมเลยนัดเวลาแล้วสตาสรถกลับคอนโดทันทีผมจัดการโทรประชุมสายหกเสาร์หลักเรียกคุยเรื่องเพื่อนใหม่ที่มาขอเป็นเพื่อนกับผม ทุกคนลับรู้เมื่อผมบอกและเตรียมตัวไปยังสถานที่ประจำที่ผมนัดเอาไว้ยกเว้นอยู่คนเดียวที่ผมคุยด้วยไม่ได้เพราะแม่งเมาไม่รู้เรื่องแล้วตอนนี้ยังไม่ส่างเมาด้วยเลยจำต้องปล่อยไว้คนนึง พอถึงเวลาที่นัดเอาไว้ทุกคนอยู่เกือบครบพร้อมหน้าพร้อมตาตามประสาชาวแก๊ง สถานที่ผมนัดคือผับประจำของหกเสาร์หลักครับเพื่อนใหม่แลสนิทกับทุกคนยกเว้นโดนัทที่แลจะไม่ถูกกับไอ้เบลนด์อย่างแรง เอ่อ..กูว่าที่ไม่ถูกคงเพราะไอ้นิสัยเงียบๆคล้ายๆกันละมั่งเลยมองจ้องกันจนเกิดประกายไฟเปรี๊ยะๆแบบนี้ ผมนั่งกินไปเรื่อยๆตามประสาเดอะแก๊งจนเวลาก็ดึกขึ้นเรื่อยๆขณะที่ผมกำลังจะรวดเดียวหมดแก้วไอ้เบลนด์เขาเป็นอะไรรู้จู่ๆก็มากระทุ้งแขนผมซะอย่างนั้น แก้วที่ผมถือหลุดจากมือ

เพล้ง!!

กระจายครับเศษแก้วนิเต็มพื้นเลยทุกคนมองอย่างเอือมๆเอ่อ..ผมยอมรับว่าทำแก้วแตกบ่อยๆแต่คราวนี้มันไม่ใช่ไงครับ

ผมเอื่อมไปเก็บเศษแก้วที่กระตายอยู่เต็มพื้น

จึก!!

ซี๊ดดดด!!!

โอ๊ย..เจ็บเชี่ยๆเศษแก้วคมๆบาดเข้าที่นิ้วก้อยผม..ผมซับเลือดด้วยการดูดนิ้วตัวเองแต่จู่ๆผมก็ใจสั่นขึ้นมาซะอย่างนั้นผมนั่งคิดอย่างหาคำตอบไม่นานนักหน้าตาของคำตอบก็ลอยขึ้นมา

"ไอ้จี!"

ผมอุทานลั่นเมื่อไอ้ความรู้สึกสังหรใจแปลกๆยังมีแต่หน้าไอ้จีลอยขึ้นมาไม่เลิก ทุกคนมองน่าผมประหลาดใจเมื่อกิริยาของนั่นผมเปลี่ยนไป

"..เฮ้ย!..ขอตัวก่อนะ"

"จะรีบไปไหนวะ..ไอ้ฝุ่น"

"ไปดูไอ้จีครับ..เฮียรัญ"

"มีอะไรหรือป่าว"

"ผมรู้สึกสังหรไม่ดีเลยเฮีย..ถ้าผมติดต่อมาเฮียเปิดGPS.ไปหาผมได้เลยนะเฮียรัญ"

ผมพลวดพลาดออกมาจากผับขึ้นคร่อมรถสตาสได้ก็มุ่งกลับคอนโดทันทีในใจก็ภาวนาอย่าให้มันเป็นเรื่องร้ายแรงอะไรเลย พอถึงคอนโดผมรีบกดลิฟท์ไปห้องไอ้จีทันทีผมเปิดประตูเข้าไปมองรอบๆมีแต่ความเงียบสภาพห้องเหมือนคนรีบร้อนออกไปผมเลยเปิดGPSตามหาไอ้โดยทันที

ติ๊งๆๆๆๆๆๆๆ

GPSของไอ้จีโชว์หล่าผมเลยซูมโลเคชั่นดูที่นั่นมัน..บ้าเอ๊ยแม่งไปทำอะไรคนเดียววะผมรีบวิ่งไปที่ลูกรักคู่ใจของแล้วติดต่อพวกเฮียรัญ ทันทีที่เฮียรัญรับสายผมรีบอธิบายเรื่องคร่าวๆก่อนส่งโลเคชั่นใหแล้วทิ้งท้ายด้วยว่าด่วนมาก ผมนำไปก่อนตามเส้นทางที่ปรากฎในโทรศัพท์มือถือของผมจนถึงที่หมายผมจำได้ดีว่าที่นี่คือที่ไหน ผมจอดลูกรักผมไว้ในพลุ่มไม้ไกล้ๆรั่วเพื่ออำพรางไม่ให้ใครเห็นว่าผมมา..เสียงโวยวายดังลั่นโกดังข้างๆลานประลองที่ผมและแก๊งเคยมาร่วมกับแก๊งใหญ่ในการกระชับมิตร แต่ผมว่าในวันนั้นมันไม่ค่อยเหมือนการกระชับมิตรเท่าไรเลยมันเหมือนกับทำสงครามเย็นกันมากกว่า งืมๆนอกเรื่องไปล่ะกลับมาๆผมค่อยๆย่องไปตรงโกดังที่เหมือนกำลังมีคนทำกิจกรรมกันอยู่ผมหาทางปีนขึ้นชั้นสองเพื่อชะโงกดูว่าทำอะไรกัน เชี่ย!นั้นมือซ้ายมือขวาไอ้จีนิทำไมไปอยู่กลางดงตีนได้วะ

"ล่อพวกกูมาแล้วยังลากลูกพี่กูมาอีกเนี่ย..พวกมึงต้องการอะไรกันแน่วะ!!"

"เป็นผู้หญิงหน้าตาสวยเสียป่าว..ไม่หน้าห้าวเลยนะคนสวย"

"หึ!..อย่าปากหมาบอกมาลากลูกพี่กูมายุ่งทำไม"

"ก็ได้ๆ..นายกูต้องการมันก็แค่นั้น..ส่วนพวกเธอก็แค่สิ่งที่พวกเราอยากสนุกก็เท่านั้นเอง"

"ถ้าอย่างนั้นจะสนุกด้วยก็ได้..หึ!"

ผลัวะ! ตุบตับตุบตับ!

ว้าว!..สุดยอดเลยผู้หญิงตัวแค่เนี้ยซัดผู้ชายทีนิสลบเรี่ยงตัวเลยสมแล้วที่เป็นมือดีของไอ้จีมันผมหันความสนใจไปที่เรื่องไอ้จี แม่งอยู่ไหนวะผมเดินเลาะโกดังไปเรื่อยๆจนมาถึงด้านหลังของโกดัง

"ปล่อยกูนะ!!"

นั่นเสียงไอ้จีผมเร่งฝีเท้าไปยังต้นต่อของเสียงพอมาถึงภาพที่เห็นคือไอ้จีกำลังจะโดนขืนใจโดยไอ้เชี่ยกานต์อริไอ้เบลนด์

"ปล่อยกูนะ..ไอ้สัส!!"

"สะดีดสะดิ่งนักนะว่าที่เมีย"

"ใครเขาอยากจะไปเป็นเมียมึง..ไอ้สันขวาน..ปล่อยกู..ใครก็ได้ช่วยด้วย"

"ร้องไปก็เท่านั้น..ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอกไอ้จี"

"อย่ามาแตะตัวกูนะ..ไอ้หน้าตัวเมีย!!"

"ฤทธิ์มานักใช่ไหม..!!"

ผลัวะ!!

แควก!!

"อึก!..ไอ้ฝุ่น..ฮึก..ช่วยกูด้วย..ฮือออ"

ไม่ต้องรอให้ใครตัดลิบบิ้นแล้วครับงานนี้ผมคว้าท่อนเหล็กเเถวนั้นได้ผมก็ฟาดไม่เลี้ยงเลยครับ

ผลัวะ! ผลัวะ!

"กล้ามมากนะ..ที่จะเอาเพื่อนกู..ไอ้สวะ"

ผมฟาดซ้ำไปอีกทีเพื่อให้เเน่ใจว่ามันจะไม่กล้าลุกขึ้นมาหืออีกผมมองไอจี้ที่กำลังนั่งกอดเข่าตัวสั่นระริกน้ำตาไหลอาบแก้มผมเดินเข้าไปกอดปลอบมัน ไอ้จีรีบคว้าตัวผมไปกอดไว้แล้วปล่อยโฮออกมามันเอาแต่ครวญครางว่าตัวเองอย่างนั้นอย่างนี้ เออ..ครับผมเข้าใจนะถ้าเป็นผมตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ผมเองก็คงไม่ต่างอะไรกับไอ้จีนักหรอก ผมปล่อยให้มันได้ระบายออกมาอยู่ซักพักจนไอ้จีมันพอใจผมก็พามันออกมาจากที่นั้นสภาพมันดูไม่จืดส่วนพวกเฮียที่มาถึงจัดการพวกข้างนอกซะราบคราบพอเห็นผมพาไอ้ออกมาต่างกู่กันเข้ามาดูสภาพไอ้จีกันใหญ่

"ปลอดภัยแล้วนะไอ้จี" ไอ้คชาปลอบ

"ดีนะ..ที่ไอ้ฝุ่นมาช่วยมึงทัน..ไม่งั้นกูว่าเยินกว่านี้แน่" เฮียรัญบอก

"แล้วเฮียรัญรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่"

"ก็ไอ้ฝุ่นมันบอกพวกกูไง" พี่ท็อปเฉลย

ไอ้จีหันมามองหน้าผมน้ำตานิมาเต็มไอ้จีกอดผมอีกครั้งผมได้แต่ลูบหัวมันเพื่อปลอบใจ พวกผมพากันออกจากที่นั่นกลับบ้านใครบ้านมันผมเอาไอ้จีกลับมากับผมพอถึงคอนโดผมก็ส่งต่อให้ไอ้เบลนด์พาไอ้จีไปส่งที่ห้องมัน ส่วนผมก็กลับห้องผมแล้วเช็คข้อมูลต่อเรื่องที่ค้างคาก็ชื่อเฟสที่เอาคลิบผมมาปล่อยทำให้ผมเสียหายแล้วก็เรื่องของไอ้จีที่พึ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆ ผมเลยต้องส่งคนในแก๊งออกไปตามสืบข้อมูลแต่ใช่ว่าต้องแวกหญ้าให้งูตื่นนินะ

Gu'ชะนียังเรียกผัว : ชิน..ชาญ..ออนอยู่ไหม

ชินจังK.ใหญ่จะใครล่ะ : ออนครับลูกพี่

ชาญชาตชายชาตรี : มีไรพี่

Gu'ชะนียังเรียกผัว : มีงานให้ทำ

ชินจังK.ใหญ่จะใครล่ะ : งานไรครับลูกพี่

ชาญชาตชายชาตรี : จะให้สืบหาข้อมูลของของใครเหรอครับพี่

Gu'ชะนียังเรียกผัว : รู้ใจกูจังเลยนะ..มือขวา

ชินจังK.ใหญ่จะใครล่ะ : ใครวะลูกพี่

Gu'ชะนียังเรียกผัว : ข้อมูลตามนี้..สามวัน..เข้าใจนะ

ชาญชาตชายชาตรี : ได้ครับพี่..เดี๋ยวจัดให้

ชินจังK.ใหญ่จะใครล่ะ : ไม่นานเกินรอครับลูกพี่

Gu'ชะนียังเรียกผัว : อย่าให้เสียชื่อล่ะ

เรียบร้อยงานที่คาใจมีคนสานต่อให้ล่ะผมจัดการธุรส่วนของตัวเองจนเสร็จแล้วก็เข้านอนแต่มันก็อดคิดไม่ได้ถ้าวันนึงผมตกอยู่ในสถานการเดียวกับไอ้จีผมเองต้องทำยังไงถ้าหากไม่มีใครช่วยผมทันเอาเถอะคิดไปก็เท่านั้นถ้าถึงวันนั้นจริงๆก็คิดสดเอาก็แล้วกันหวังว่าพรุ่งนี้คงไม่เรื่องงอกมาเพิ่มหรอกนะ

=================================

ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ