[Yaoi] Dear Moon เดือนแรม

ลำดับตอนที่ #3 : แรม : มีเหตุ!!

~3~

♥.มีเหตุ!!.♥

   วู้วววว~สุดยอดลองแล้วได้ใจโครตเสียงเครื่องนิโครตเพราะเลย ฟังแล้วสบายหูพอผมได้ของแล้วทางเจ้าของร้านเขาก็ลองเครื่องให้ผมดูบอกเลยว่าตรงตามสะเป็คผมที่อยากได้มากไม่ผิดหวังจริงๆเมื่อเช็คความเรียบร้อยของรถเสร็จเจ้าของร้านยังใจดีเติมน้ำมันแบบฟรีๆให้อีกโอ้สุดยอดเลย ผมยกมือไหว้บอกกล่าวแม่ย่านางรถเสร็จศัพท์แล้วก็ลากไอ้จีซ้อนท้ายทันที เห็นอย่างงี้ผมก็เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์ศิษย์นะเออ ผมบิดคันเร่งเล้าๆอยู่สองสามทีก่อนจะตบเกลียแล้วทยานออกไปจนไอ้จีนี่หลับตาปี๋กอดเอวผมแน่นเลยแน่นอนว่าผมเอารถเข้าคอนโดที่ผมพักอยู่คอนโดที่ผมอาศัยอยู่นี้คือของขวัญจากพ่อกับแม่ที่ท่านทั้งสองให้ผมเนื่องจากที่ผมสอบเข้ามหาลัยที่ท่านทั้งสองเคยเรียนได้แต่ใช่ว่าคอนโดนี้จะมีผมอยู่คนเดียวที่ไหนกันคอนโดนี้ยังมีไอ้จีและไอ้เบลนด์อยู่ด้วยแต่อยู่คนละชั้นกับผมนะ พอมาถึงก็ไอ้จีโดดลงจากรถได้นิสำลอกออกเป็นว่าเล่นผมหาที่จอดรถได้ก็ลงไปลูบหลังให้ ไอ้จีนี่อ่อกเอาๆจนล้มพับไปเลยผมประคองไอ้จีไปนั่งที่ม้าหินอ่อนไกล้ๆแถวนั้น มันนั่งหอบแฮ่กๆมองหน้าผมอย่างเคืองๆผมฉีกยิ้มหวานๆให้เป็นเชิงขอโทษและแน่นอนครับไอ้จีมันคลียิ้มให้ผม เอ่อ...บอกเลยว่าการที่มันคลียิ้มแบบนี้ผมต้องเตรียมตัวเตรียมใจเลยครับ..เฮอออ~

"ฮืออออ~..หึ!!..พ่องมึงเข้ารพ.หรือไงฮะ..รีบไปหาที่ตายหรือไงวะ..ไอ้เวร!!"

"........"

"มึงอย่าคิดว่ามึงเท่นะไอ้เชี่ย!!..เล่นกูสำลอกออกจนหมดแบบนี้..นี่มึงออกค่าข้าวให้กูเหรอไอ้หอกหัก..กูเพื่อนไม่ใช่ตัวเมียที่มึงจะลากกูมาเป็นสะก๊อยเด็กแว้นให้ซิ่งไปหาที่ตายแบบนี้นะ..ไอ้ลูกพ่อแม่สอนไม่จำ..ไอ้หน้าเงี่ยง*@&€$#%!!"

"......."

"จบแล้ว!!"

นี่แหละคือสิ่งที่ผมต้องเตรียมใจเวลามันคลียิ้มด้วยสายตาแข็งกร้าวแบบนี้เฮอออ..แม่งชอบด่าปากไว้เป็นกรรไกรเลยล่ะเวลามันแร็พทีผมและทุกคนในกลุ่มต่างยอมใจมันเลย ผมทนฟังอยู่พักใหญ่ไม่ได้พูดอะไรกับมันอีกเพราะอะไรน่ะเหรอ..หึ..เถียงไม่ทันมันไงพอมันพูดจบผมถอนหายใจพรืดเกาท้ายทอยแก้เซ็งก่อนที่จะรวบรวมความกล้าง้อมัน

"กูขอโทษ..หายโกรธกูนะ..เดี๋ยวเลี้ยงเหล้า"

"หึ..อย่ามาหลอกล่อเลย..กูไม่หลงกลกรอก"

"งั้นredสามกลมกับน้องฮันนี่ก็ไม่ต้องเอาเนอะ..กูไปดีกว่า"

"เดี๋ยว..!!!"

"เปลี่ยนใจแล้วหรือ..^^"

ไม่ได้หรอกไอ้นี่เรื่องน้องฮันนี่มันยอมไม่ได้หรอกสงสัยไหมว่าฮันนี่คือใครหรือป่าว..คิคิ..อย่าขำนะฮันนี่คือลูกของปุกปุยที่ผมเลี้ยงเอาไว้ที่บ้านไงครับสงสัยอีกสิว่าปุกปุยคืออะไรใช่ไหมครับปุกปุยคือหมาพันธุ์ปอมเมอเรเนียนเพศเมียสีออกน้ำตาลทองขาวมันตั้งท้องแล้วคลอดออกมาถึงหกตัวด้วยกันที่บ้านผมเห็นว่ามันเยอะไปเลยรอให้พวกลูกๆของมันอย่านมเสียก่อนแล้วใครจะเอาเลี้ยงก็ไปผมขอเอาไว้สองตัวเพื่อปุกปุยจากผมไปผมจะได้ทำใจน้อยลงตอนนี้ปุกปุยยังอยู่และยังสมาชิกเพิ่มอีกด้วยคือน้องฮันนี่กับน้องคาลาเมล พวกมันน่ารักมากเลยล่ะตอนนี้ปุกปุยอยู่บ้านและกำลังมีข่าวดีอีกแล้วส่วนฮันนี่กับคาลาเมลผมขอพ่อกับแม่เอาเลี้ยงที่คอนโด พอดีไอ้จีมันเห็นเข้าเลยอยากได้นี่แหละเลยใช้กับมันได้ผลที่สุด ไอ้จีมองหน้าผมอย่างเสียอารมณ์สุดท้ายก็ยอมตกลง..หึ..มีของเสียอย่างอะไรก็สบายอิอิ

"ถ้าไม่ติดฮันนี่นะ..กูไม่หายโกรธมึงหรอก..ชิ!"

"คราฟๆ..ขอบคุณที่หายโกรธกูนะ..เดี๋ยวกูจะพาน้องฮันนี่ไปหาที่ห้องนะ"

"มึงพูดจริงนะ!?"

"เออ..มึงเห็นกูเป็นคนยังวะ..ไอ้จี"

"กูเห็นมึงเป็นคนเจ้าเล่ห์ไง"

"หึ..เอาที่สบายใจนะมึง..ขอบคุณที่ไปเป็นเพื่อนกูนะ"

ไอ้จีมันพยักหน้ารับแล้วต่างคนต่างแยกย้ายห้องใครห้องมัน ผมมาถึงห้องตัวเองแล้วพอเปิดประตูเข้าไปปุ๊บก็จะเจอกับการต้อนรับของคาลาเมลกับฮันนี่มันวิ่งดระดิกหางมาหาผมพวกมันสองตัวจะเป็นอย่างนี้ประจำทุกครั้งที่ผมออกไปข้างนอกแล้วกลับมาที่ห้อง ผมเดินไปที่โซนของพวกมันแล้วจัดการให้อาหารพวกมันแล้วนั่งเล่นด้วยกันนิดหน่อยพอจัดการทุกอย่างเสร็จผมก็ไปอาบน้ำเข้าห้องนอน อันที่จริงนี่พรึ่งจะทุ่มครึ่งผมยังไม่นอนหรอกตอนนี้ผมจะนอนจริงๆก็นู่นแหละเกือบเที่ยงคืนแล้วนั้นแหละผมถึงจะนอนระหว่างนี้ผมก็หาอะไรทำค่าเวลาไปเช็คเฟสเช็คไลน์ไปเรื่อยข้อความไลน์นี่เด็งรั่วๆเลยพอเปิดเช็คเนี่ยส่วนใหญ่จะเป็นพวกไลน์แก๊ง ข้อมูลการเคลื่อนไหวของแก๊งอื่นๆที่อยู่ในเขตผมบ้างเขตของไอ้จีบ้างเขตอื่นๆบ้างถึงแก๊งผมจะไม่ใหญ่เหมือนแก๊งคนอื่นๆในหกเสาร์หลักอะนะแต่คนของผมมีแซกซึมในแก๊งคนอื่นนะจะบอกให้เช็คเสร็จอะไรเสร็จก็ได้เวลานอนพอดีผมบอกฝันดีน้องๆสุดที่รักของผมก่อนแล้วค่อยเข้านอนวันนี้เป็นอะไรที่สุดๆจริงๆเฮออ~

เช้าวันรุ่งขึ้น

ผมตื่นเช้าตามปกติของผมทุกวันแต่ก็ไม่เคยทันน้องๆสุดที่รักซักทีมันกำลังเรียกผมให้ไปดูแลมัน หืมเสียงแจ๋วจริงๆนะพวกเธอผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะมอเข้ากิจกรรมรับน้องที่ยังเหลือวันนี้กับพรุ่งนี้อีกวันส่วนวันมะลืนนั่นก็เป็นวันเปิดเทอมพอดีผมรีบจัดการเรื่องของน้องๆสุดที่รักของผมให้เรียบร้อย แล้วผมก็จัดการธุระจนเสร็จทุกอย่างแล้วก็ออกไปมอ ก่อนไปผมไม่ลืมที่จะลากไอ้จีไปกับผมหรอกนะผมมาหยุดที่หน้าห้องไอ้จีก่อนจะกดออดเรียก..ไม่นานนักก็มีคนมาเปิดประตูให้แต่เอ่อ..แม่งโครตเหลือเชื่อคนมาเปิดประตูให้คือไอ้เบลนด์ผมมองหน้ามันอย่างเอ๋อๆมึนๆคือกูงงครับมาอยู่ด้วยกันได้ไงไอ้เบลนด์เหมือนรู้ความคิดผมมันเลยถอนหายใจอย่างเอือมๆดีดหน้าผากผมทีนึงแล้วทำหน้าเซ็งใส่ผม..ไอ้นี่มันหน้านัก..ชิ

"หยุดความคิดอัปปลีของมึงเลยนะไอ้ฝุ่น"

"เชี่ย!..กูเจ็บนะมึง..แล้วมึงรู้หรือได้ไงว่ากูคิดอะไรอยู่ฮะ..ไอ้เบลนด์"

"รู้สิ..หน้ามึงมันฟ้อง"

"แล้วมึงมาอยู่ห้องไอ้จีได้ไงวะ"

"ก็เมื่อวานแม่งเป็นห่าอะไรไม่รู้..มาเคาะห้องกูแล้วฟูมฟายไม่เลิกเนี่ย"

"แล้วไมมึงมาอยู่ห้องมันได้ล่ะ..ไอ้เบลนด์"

"ก็บ่นว่าอยากเมา..แม่งถือเปิดวิสาสะเปิดตู้เย็นกู..แล้วขนมาที่ห้องมันเกลี้ยงเลยเนี่ยแถมลากกูมานั่งฟังมันพล่ามอีกต่างหาก..แม่ง!เซ็งชิบ..เฮออ..เกือบลืม..เข้ามาก่อนสิ"

"นึกว่ามึงลืมซะแล้ว"

"หึ!..มึงก็ว่าไป"

ผมเข้ามาในห้องบอกเลยว่าเละเหม็นกลิ่งเหล้าคลุ้งทั่วห้องเลยแถมเจ้าของห้องเละไม่เป็นท่าอีก นอนพล่ำเพล้อถึงน้องแก้วไม่เลิกสงสัยคงกำลังเฮิร์ทอยู่ดูๆไปแล้วผมนึกถึงคนจรจัดข้างถนนมากกว่าแต่ว่าที่นี่ไม่ใช่ข้างถนนแต่เป็นห้องแทนไงผมเดินเข้าไปไกล้เพื่อจะถามมันแต่ก็นะสะกิดไปมันก็ไม่ตอบสนองแถมยังเพล่อไม่เลิก แม่งพูดอะไรไม่รู้เรื่องแล้วล่ะผมหันไปมองหน้าไอ้เบลนด์ ไอ้เบลนด์ยักไหล่แล้วเดินออกไปผมเลยต้องแยกกับมันตรงนั้นเพื่อไปมอต่อ แม่ง!เอ๊ยรถติดเป็นบ้ากว่าผมจะมาถึงมอก็เหลืออีกสิบนาทีจะเข้ากิจกรรมผมหาที่จอดลูกรักที่พึ่งไปถอยมาเมื่อวานในที่ร่มๆก่อนแล้วเดินไปเข้าร่วมกับคนอื่นๆเขา ระหว่างที่ผมเดินไปสายตานับสิบจับจ้องมาที่ผมพร้อมคำซุบซิบนิทามากมายอะไรวะมองกันอยู่ได้ ผมเลิกสนใจผู้คนที่มองแล้วเดินไปลงนั่งไกล้ๆคชา ไอ้คชาชำเรืองมองเล็กน้อยแล้วเบือนหน้าหนีซะอย่างนั้นมันเป็นอะไรของมันวะ..อย่างงี้ต้องรู้ให้ได้ซะแล้ว

"ไอ้ชามึงเป็นไร"

"ป่าวนิ.."

"แน่ใจ?..ก็หน้ามึงบอกอยู่ว่าไม่รับบุญ"

"เออ..กูยอมรับ..แต่มึงไม่รู้จริงเหรอว่าทำไม"

"ก็กูไม่รู้ไงถึงได้ถาม"

"งั้นไอ้สิ่งเหล่านี้คงจะบอกมึงได้มากกว่ากูนะ"

ไอ้คชาส่งโทรศัพท์มาให้ผมพร้อมเปิดอะไรบางอย่างให้ดู เฮ้ย!นั้นมันตอนที่กูชนผู้ชายคนนั้นล้มนี่หว่าแล้วไหงมาเป็นคลิบแบบเนี่ยกูว่าไม่มันใครเห็นแล้วนะห่านเอ๊ย! พอผมหันไปมองหน้ามัน..ไอ้คชาเอื่อมมือมาเขี่ยน่าจอให้ดูโพสต์ข้อความใต้คลิบให้ดู เชี่ยอย่าให้รู้นะว่าใครทำพ่อจะกระทืบให้เละแม่งเอ๊ย!!

'ท่าสวยโครต..เดือนบริหารจะครบน้องหน้าหวาน..เอ?น้องอยู่เขาอยู่คณะใหนนะ..อยากรู้ๆ..ใครรู้บอกหน่อยนะอิอิ'

หน้ากูนิเต็มเลยผมเลื่อนไปดูชื่อเฟส'ใครจะรู้ ว่ากุเป็นอริมึง'ผมจำชื่อเฟสให้ขึ้นใจแล้วส่งโทรศัพท์คืนคชาไป ไอ้คชามองหน้าผมอย่างเดาความคิดผมหยกยิ้มมุมปากให้แล้วปล่อยให้ตัวเองสนุกไปกับกิจกรรมรับน้องที่พี่ๆเขาตั้งใจทำให้อีกไม่นานกูจะได้รู้ว่าใครมันกล้าเหยียบหางกู..หึ!!

==================================

ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ