คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แรม : อุบัติเจอ
♥.อุบัติเจอ.♥
ผมนั่งฟังจนพี่ว๊ากปล่อยให้เป็นอิสระผมมองนาฬิกาข้อมืออย่างเซ็งๆ
เฮอบ่ายสามโมงแม่งไร้สาระชิบหายกะอีกแค่เล่นเกมส์ให้รุ่นน้องรู้จักกันกับแนะชื่อรุ่นพี่ให้รู้จักเนี่ยนะเป็นสามชม.ที่ผมรู้สึกเบื่อที่สุดอะ
ผมกับคชาเดินออกจากยิมที่พวกรุ่นพี่เขาใช้รับน้องกันผมเดินของผมไปเรื่อยตอนนั้นผมเองไม่ก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองทำหน้ายังไงจนไอ้คชาถามขึ้นมา
"เป็นไรมึง..น่าเหมือนคนปวดขี้"
"พ่องดิ..กูไม่ได้เป็นไรหรอก"
"แหนะ..กูถามดีๆแม่งเล่นถึงพ่อ..หึ"
ผมมองคชาแบบเคืองๆแต่ก็ไม่ได้อะไรด้วยแต่ผมก็นึกหมั่นไส้เลยเตะแม่งไปทีนึง
คชามันโวยวายแล้วก็จะไล่เตะคืนบ้างผมวิ่งหนีมันไปทางน่าตึกวิศวะแล้วผมก็ท้าทายอย่างนึกสนุก
"แน่จริงก็ตามให้ทันวะ..ช้ายังกะเต่าเลยนะมึง..55"
"เดี๋ยวเถอะ..อย่าให้จับได้นะมึง!"
"55555.."
"เฮ้ย!..ระวังรถ!!"
เอี๊ยดดดด~
ปึง!
ตุบ!
ฟู่วววว~เฉียดไปดีนะที่ผมเป็นกีฬาฟรีลันนิ่งแล้วตังสติทันไม่งั้นนอนแอ้งแม้งกับพื้นถนนไปแล้ว
ไอ้คชานี่เอ๋อไปเลยและเมื่อผมมองไปรอบๆทุกคนอยู่ในอาการเดียวกะไอ้คชาเลยอะ
คือฟิวประมาณว่า 'มึงแน่มากอะไรงี้' เอ่อครับกูไม่ได้เทพอะไรขนาดนั้นแค่กระโดดข้ามรถที่วิ่งมาเร็วเท่านั้นเองเรื่องปกติงะ
คนในรถเปิดประตูลงมามองผมตั้งแต่หัวจดทีน
มองงี้หาเรื่องกันปะเนี่ยผมเองก็มองตอบไปนะไอ้คชามันคงเห็นท่าไม่ดีเลยวิ่งมาหาผมพอไอ้คชามาถึงจู่ๆไอ้คนที่มองหัวจดทีนก็โผลงขึ้นซะดื่อๆ..เชี่ย!แม่งตกใจหมดไอ้ห่าเอ๊ย!
"ไอ้กูก็นึงว่าใคร!!!..นี่เพื่อนมึงเหรอไอ้ชา!!!"
"ไอ้สัสแม็ค..อย่ามีเรื่องเลยดีกว่านะ..เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน"
"กูต้องกลัวพวกมึงงั้นสิ..หึ..ตลก..อย่ามาขู่เลยถ้าในเมื่อพวกมึงยังหนีเป็นหมาจนตรอกอยู่แบบนี้..ยังไงกูก็ไม่กลัวหรอก"
"หรือจะเอาไอ้สัส..กูจัดได้นะตรงเนี้ย"
"อะๆอย่าดีกว่า...กูยังไม่อยากไปนั่งในห้องรองคณะผู้บริหารตอนนี้หรอกนะ..แต่จะว่าไปเพื่อนมึงนี่น่ารักดีเนอะ"
ผมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่องแม่งเอ๊ยไอ้เชี่ย!กูผู้ชายเฟ้ย!มาบอกกูน่ารักเดี๋ยวพ่อก็จัดทีนให้เสียหรอก
กูยอมรับครับว่ากูหน้าหวานหน้าสวยกว่าผู้หญิงก็จริงแต่ฝีไม้ลายมือกูก็ไม่ได้หวานหรือสวยอย่างหน้าตาหรอกนะครับจะบอกให้
ผมทำท่าจะเดินไปซัดหน้ามันแต่คชาแม่งอ่านใจผมออกไงมันเลยเบรคผมเอาไว้ซะก่อนไม่งั้นไอ้เชี่ยเนี่ยได้โดนทีนผมไปแล้วโทษฐานบอกว่ากูน่ารัก
คำว่าน่ารักสำหรับกู..เอาไว้ให้แฟนเรียกเท่านั้นโว๊ย!ถ้าไม่สนิทอย่าคิดจะเอ่ย..เพราะถ้าฟังไม่คุ้นเคยระวังอะไรๆมันจะเกยบนหน้าเอาได้นะไอ้ห่านจิตแม่งเอ๊ย!
มันมองอย่างกวนพระบาทแล้วแสยะยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย..ฮึ่ย!สยองชิบหาย
"แหม..เอาเรื่องซะด้วย..หึ..เอาเป็นว่ากูขี้เกียจจะเล่นล่ะเดี๋ยวจะหาว่าเสียมารยาท..ที่เมื่อกี้ไม่ตายห่าก็ดีล่ะกูจะได้ไม่ต้องเรียกประกันให้เสียเวลา"
แม่งพูดจบแล้วเดินขึ้นรถขับออกไปเลยโหยกูล่ะอยากเอาหินปารถแม่งจริงๆกูหมั่นใส้ว่ะ
พูดจาไม่รับผิดชอบแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนไอ้ห่ารากฮึ่ย!พอหมดเรื่องเกือบตายเฉียดตีมามาดๆผมก็เดินไปตึกวิศวะต่อเพื่อไปเอากระเป๋าผมถอนหายใจอย่างละบายอารมณ์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
คชามันเข้าใจผมเลยตบบ่าเพื่อเป็นการปลอบฝันผม
เออครับขอบคุณที่ยังทำให้กูรู้สึกดีนะเพื่อนเมื่อได้กระเป๋าผมก็ขอตัวแยกกับคชาทันที
"ไอ้ฝุ่นมึงจะกลับยังไงวะ"
"เดี๋ยวกูกลับกะไอ้จีน่ะ..พอดีกูมีนัดต่อว่ะ"
"อืม..กลับดีๆนะมึง"
"ครับ..คุณพ่อ"
ผมกับคชาล่ำลากันเป็นที่เรียบร้อยแล้วผมก็เดินไปที่ตึกบริหารทันทีไอ้จีมันเรียนอยู่คณะบริหารครับคณะนี้ก็มีหลายแขนงอยู่อันที่จริงพี่
'ม่านเมฆ' เขาก็อยากให้ผมเรียนคณะนี้นะเหตุผลที่พี่อยากให้เรียนก็คือจะได้ไปช่วยแม่บริหารรพ.แต่ผมไม่เอาเพราะแม่งหน้าปวดหัวเลยไม่ค่อยสนใจเท่าไร
ผมมาถึงพอดีเลยทักไลน์ไปบอกไอ้จีมันบอกให้ผมรอมันอีกสักพักเดี๋ยวมันลงมา
เฮอแม่งช้าชิบ..ผมทั้งเดินทั้งยืนทั้งนั่งรอแล้วรอเล่าแม่งก็ยังไม่มาเฮอผมเริ่มปวดฉี่แล้วผมรออีกนิดนึงแม่งก็ยังไม่ลงมา
ผมเลยตัดสินใจไปเข้าห้องน้ำก่อนถ้าแม่งลงมาแล้วไม่เจอเดี๋ยวมันก็โทรหาผมเองแหละ
ฟู่ววว~สดชื่นผมเดินมาล้างมือที่อ่างแต่ยังไม่ทันจะล้างโทรศัพท์ผมก็ลั่นขึ้นผมรีบจัดการมือตัวเองแล้วโทรศัพท์ขึ้นดูเป็นเบอร์ไอ้จีสงสัยแม่งลงมาแล้วเลยกดรับสายมันไป
"ฮัลโหล.."
[มึงอยู่ไหน]
"ห้องน้ำกำลังจะออกไป..มึงรอก่อนแล้วกัน"
[เออ..กูรออยู่โต๊ะหน้าตึกเนี่ย]
"เออๆแล้วเจอกัน"
ติ๊ด~
ผมวางสายแล้วยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าเดินออกจากห้องน้ำทันทีผมมองนาฬิกาขอมือนี่ก็เกือบจะหกโมงแล้วธุระที่กำลังจะไปเป็นร้านที่ผมสั่งจองของสำคัญเอาไว้ผมนัดเขาไว้ก่อนทุ่มนึงเสียด้วยสิจะทันไหมเนี่ย
ผมรีบทำเวลากึ่งเดินกึ่งวิ่งและผมได้แต่ภาวนาใจขอให้ทันก่อนร้านจะปิดจนลืมดูทางไงเลยชนเข้ากับอะไรซักอย่าง
ปึก!
ตุบ!
"โอ๊ย!.."
"อึก!.."
ผมล้มทับอะไรซักอย่างถึงจะไม่แข็งเท่าพื้นแต่ก็ทำผมเจ็บได้เหมือนกันเมื่อผมตั้งสติได้ผมเลยเงิยน่ามองวัตถุที่ผมทับอยู่เอ่อ..
"..0_0.."
"..-_-.."
ณ
จุดๆนี้ผมพูดไม่ออกครับสิ่งที่ผมทับอยู่คือผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาดีผมปิดตาข้างนึงและสายตาที่เย็นชาอีกต่างหาก
อะๆอย่าคิดอะไรบ้าๆเชียวนะท่านผู้อ่านผมแค่ชนเขาเฉยแล้วน่าใช้ได้หรอกนะผมและเขาต่างมองหน้ากันจนเขาเอ่ยขึ้นทำให้ผมได้สติทันที
"ลุก..หนัก.."
"เอ่อ..ขอโทษครับ"
ผมและเขาต่างคนต่างพยุงตัวขึ้นและผมก็ขอโทษขอโพยเขาไปเฮอดีนะที่ไม่มีใครเห็นไม่เห็นไม่งั้นชื่อเสียงผมป่นปี้แน่เพราะถ้าเมื่อกี้ท่าที่ผมล้มทับเขามันล่อแหลมไงเลยไม่อยากใครให้เห็น
(ผู้เขียน:อายเหรอ..ไม่ต้องอายแล้วมั้งมองซะตาค้างขนาดนั้นอะ) เขามองหน้าผมได้เย็นชาสุดๆผมก็มองตอบอย่างมึนๆว่าเขาจะเอายังไงกับผมเขามองอยู่นานเหมือนพิจารนาอะไรซักอย่างแล้วก็เอ่ยอะไรบางอย่างที่ตอนแรกผมก็งงๆแต่พอเขาเดินห่างออกไปผมกับเข้าใจขึ้นมาซะงั้น
"ที่หลัง..ระวัง"
คงจะบอกผมว่าที่เดินให้มันระวังหรือดูทางบางสินะอะครับผมเข้าใจแล้วแต่ว่าเมื่อกี้เหมือนผมนึกอะไรออก
อืมเออใช่ธุระผมต้องรีบไปทำธุระผมได้สติอย่างไม่รอให้ใช้ไปกว่านี้แล้วผมดิ่งไปหาไอ้จีแล้วรากมันไปกับผมทันทีพอเจอน่าไอ้จีทำท่าจะโวยแต่ผมดักคอไว้ก่อนมันเลยชะงักไป
ผมกับไอ้จีมาถึงที่หมายร้านเขาก็เกือบจะปิดพอดีเฮอดีนะที่เจ้าของร้านเขาสนิทกันพ่อผมเลยใช้เครดิตพ่อได้ไงผมเดินเขาไปแค่แจ้งชื่อแจ้งนามของที่ผมรอมานานและต้องการมากก็ได้มาอย่างง่ายดายนั่นคือYZF-R3
150cc บอกเลยว่าผมฝันว่าจะได้มันมาตลอดด้วยเงินของผมเอง
เห็นผมอย่างงี้ผมก็มีเงินเก็บนะครับและที่สำคัญผมซื้อสดครับไม่มีวางดาวน์ครับผม
ผมไม่ได้อวดนะแค่ขี้โอ่เฉยอิอิ..แล้วก็หันไปสนใจรถต่อหวังว่าพรุ่งนี้จะมีเรื่องดีๆรอผมอยู่นะ^^
===================================
ฉบับแก้ไขแล้วทุกตอน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ
ความคิดเห็น