รวมมิตรอุลตร้าแมนภาคพิเศษ ตำนานแห่งแสงสว่าง

ลำดับตอนที่ #5 : ความมืดทั่วจักรวาล

"หึ เจ้าว่างั้นก็ถูก" เสียงหนึ่งดังขึ้นในอวกาศอันมืดมิด "แต่ถึงมีกำลังใจ ก็ใช่ว่ามันจะทำให้เจ้าชนะได้"

"ใครน่ะ" คอสมอสตะโกนออกไปในทันที แต่ความมืดก็ทำให้ไม่เห็นหน้าตาของอีกฝ่ายหนึ่งเลย

แซดด บึ้มม

แสงสีเขียวถูกยิงออกมาจากวัตถุเล็กๆสีขาวขุ่นลายดำเข้ม คอสมอสรีบหลบ แล้วจึงรวบรวมพลังยิงลำแสงสีฟ้าเล็กๆออกไปจากมือ แต่สิ่งนั้นก็บินหลบไปได้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับยิงลำแสงสีฟ้าเข้าซ้ำ คราวนี้คอสมอสหลบไม่ทันจึงโดนเข้าอย่างจังทีเดียว

"อ้ากก" คอสมอสตะโกนอย่างเจ็บปวดเพราะลำแสงนั่นโดนเข้าตรงกลางหน้าอกพอดี เขาเซถอยหลังไปเล็กน้อย ทันใดนั้นหมัดของอะไรบางอย่างก็ชกเข้าที่กลางหลังของเขาจังๆ

เปรี้ยงงง

มนุษย์ยักษ์กระเด็นไปกระแทกกับดาวเคราะห์แถวๆนั้น เขาถึงกับบาดเจ็บหนัก คัลเลอร์ไทม์เมอร์ที่หน้าอกเริ่มเป็นสีแดงและกระพริบปิ๊บๆ ส่วนจัสติซนั้นก็ไม่ต่างกันนัก เพราะตอนนี้เขากำลังถูกอะไรบางอย่างรุมเล่นงานอยู่ ปุ่มสีแดงของจัสติซก็เริ่มกระพริบเช่นกัน การต่อสู้ท่ามกลางความมืดมิด มันทำให้พลังแห่งแสงสว่างในตัวของเขาอ่อนลงไปมาก แต่ขณะเดียวกันทำให้พลังของสัตว์ประหลาดเข้มแข็งมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาจึงพ่ายแพ้แก่สัตว์ประหลาดง่ายๆ

ผัวะ! จัสติซถูกต่อยกระเด็นไปที่ดาวเคราะห์น้อย เขาถึงกับสลบไป คอสมอสเองก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน ท่ามกลางความมืดมิดมันทำให้พลังของมนุษย์ยักษ์แห่งแสงสว่างอ่อนลงไปมากอย่างไม่น่าเชื่อ คอสมอสและจัสติซจึงสลบไป ร่างของเขาทั้งสองเริ่มถูกปกคลุมด้วยไอสีดำแห่งความมืดมิด ปุ่มสีแดงที่หน้าอกของทั้งสองกระพริบถี่ขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รอดแน่แล้ว.. 

ทันใดนั้นเอง..สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น ลำแสงสว่างจ้าสีแดงลอยเข้ามาในหมอกควันสีดำ มันพุ่งเข้ากระแทกวัตถุสีขาวดำจนมันกระเด็นไป ประกายไฟแลบออกมาเพียงนิดเดียวเท่านั้นมันก็ระเบิดออก แสงสว่างสีแดงลอยเข้าหาคอสมอสและจัสติซ มันกลืนเอาร่างของเขาทั้งสองเข้าไป และทำท่าจะลอยออกไปจากความมืดมิดแห่งนี้

"หยุดก่อน" เสียงหนึ่งพูดขึ้นในความมืด "เจ้ายังไปไม่ได้"
"หึ" แสงสีแดงนั้นเปล่งเสียงออกมา "อย่างเจ้านะรึ จะมีปัญญาหยุดยั้งข้าไว้ได้"
"คอยดูพลังแห่งความมืดของข้าดูซะก่อน" อีกเสียงตะโกนอย่างโกรธแค้นที่ถูกดูหมิ่น "ฮ่าหหหหหหหหหหห์"

หลุมอวกาศสีดำเข้มปรากฏขึ้นมาเบื้องหลังลำแสงสีแดงนั่น ดูเหมือนมันจะมีแรงดูดมหาศาลจนลำแสงเริ่มถูกดูดเข้าหามัน ลำแสงพยายามเคลื่อนที่ออกไปห่างจากมัน ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล..แต่ทันใดนั้นเอง ลูกบอลสีแดงสดก็ปรากฏขึ้นมาระหว่างหลุมอวกาศกับลำแสงสีแดงสดนั้น และลูกบอลนั้นมันก็กลายร่างเป็น...


มนุษย์ยักษ์สีแดงสลับเทา รูปร่างท่าทางธรรมดาสุดๆ ไม่มีลวดลายอะไรฉูดฉาดเหมือนกับคอสมอสหรือจัสติซ แต่ท่าทางธรรมดานั้นมันกลับดูทรงอานุภาพเสียเหลือเกิน ราวกับเขาเป็นแหล่งรวมแห่งแสงสว่างในอวกาศยังไงยังงั้น

"จ้าวแห่งความมืด "เดมอนอิซิล" งั้นสินะ" มนุษย์ยักษ์คนใหม่กล่าว "จงหยุดยั้งการกระทำของเจ้าซะเถอะ"
"อุลตร้าแมนสินะ" อีกเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น "แกคืออุลตร้าแมน หัวหน้าทีมพิทักษ์จักรวาลแห่งดาวเมศ M28 จ้าวแห่งแสงสว่างในอวกาศ แกไม่มีทางขัดขวางข้าได้หรอก"
"งั้นข้าจะทำให้ดู" มนุษย์ยักษ์กล่าวอย่างจริงจัง "ฮ่ะห์!!!!!"

ลำแสงสว่างจ้าสีขาวเปล่งประกายขึ้นจากร่างของมนุษย์ยักษ์ มันกลายเป็นม่านพลังสีขาวกั้นแรงดึงดูดของหลุมอวกาศไว้จนหมด

"รีบหนีไป" มนุษย์ยักษ์ว่า "เร็วๆเข้า"

ลำแสงสีแดงรีบฉวยโอกาสเคลื่อนที่ออกไปจากกาแลกซีแห่งนั้นทันที มนุษย์ยักษ์เองก็เริ่มจะต้านไม่ไหวแล้ว ปุ่มกลมๆที่หน้าอกเริ่มกระพริบขึ้น เขาจึงรีบบินออกมาได้ทันเวลา

"รีบไปที่โลกเร็วเข้า" มนุษย์ยักษ์ว่าแก่ลำแสงสีแดง ลำแสงนั้นรีบเคลื่อนที่ตรงสู่โลกทันที ส่วนมนุษย์ยักษ์ก็บินตามไป

"ข้าคงบินไปยังโลกไม่ไหวหรอก" มนุษย์ยักษ์บอก "พลังงานของข้าตอนนี้เหลือน้อยเกินไป เจ้าไปยังโลกก่อนก็แล้วกัน ข้าจะรีบตามไปทันทีที่พลังงานของข้าพร้อมแล้ว เมื่อเจ้าไปยังโลกแล้วให้รีบพาทั้งสองไปส่งยังป่าที่เดิม แล้วรีบออกมาในทันที"

"ครับ" 


                                             %%%%%%%%

ป่ารกทึบแห่งหนึ่ง..ที่ซึ่งทุกคนคงจะจำได้ มันคือที่ๆคอสมอสได้พบกับมุซาชิครั้งแรกเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ตอนที่มุซาชิอายุเพียงสิบขวบเท่านั้น

"นี่มันอะไรกัน" คอสมอสที่เพิ่งรู้สึกตัวพูดขึ้น "เราสลบไปในอวกาศท่ามกลางความมืดไม่ใช่รึไง จัสติซ"
"ใช่" จัสติซพูด "เจ้าพูดถูก แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ข้าจำได้แต่ว่าวินาทีสุดท้ายก่อนที่สติสัมปชัญญะของข้าจะดับลงไป ข้าเห็นแสงสีแดงสว่างจ้าขึ้นมาเบื้องหน้าของข้า มันราวกับลูกไฟที่กำลังลุกไหม้ยังไงยังงั้นเลยทีเดียว"
"หรือว่าสิ่งนั้นก็คือ" คอสมอสพูด "เน็กซท์ แสงที่เป็นพลังงานแห่งอวกาศ"
"เน็กซท์งั้นรึ" จัสติซทวนคำ "เน็กซท์ ผู้ที่เป็นทั้งแสงสว่างและพลังงาน ผู้ที่เคยปรากฏตัวเพื่อช่วยโลกต่อต้านสิ่งมีชีวิตลึกลับ "เดอะ วัน" ในช่วงกลางศตวรรษที่ยี่สิบยังงั้นรึ"
"ใช่ เขาคือเน็กซท์ ไม่น่าจะผิดแน่"


อีกด้านหนึ่ง ที่ศูนย์วิจัยสัตว์ลึกลับ ชิคาโก

"เราจะไปไหนกันต่อครับ คุณไดโก้" มุซาชิถาม
"ไปยังป่าอเมซอนครับ" ไดโก้ตอบ "กามุ และฟุจิมิยะ หรือไกญ่ากับอากูลอยู่ที่นั่น"

"มุซาชิ เจ้าได้ยินข้ารึเปล่า"

"เสียงนี้ คอสมอสรึ"
"ใช่ ข้าเอง ข้าต่อสู้อยู่ในความมืดอยู่นานจนพลังอ่อนลงไปมาก และข้าก็สลบไปพร้อมกับจัสติซ แต่ลูกไฟลำแสงสีแดงมาช่วยเราเอาไว้ได้"

"มุซาชิ คุณพูดกับใครอยู่เหรอครับ"
"คอสมอสครับ คอสมอสติดต่อมา"
"มีอะไรรึเปล่าครับ"
"คอสมอสบอกว่า เขาต่อสู้กับความมืดในอวกาศและก็แพ้มา"
"อะไรนะ!! ความมืดในอวกาศ"

"เจ้าคือไดโก้" เสียงหนึ่งดังขึ้น "ทายาทแห่งแสงสว่างจากตำนานเมื่อ 30 ล้านปีมาแล้วยังงงั้นใช่มั้ย"
"คุณเป็นใคร"
"ข้าคือจัสติซ สมาชิกของหน่วยพิทักษ์จักรวาลแห่งอวกาศ"
"จัสติซงั้นเหรอ คุณเป็นหนึ่งในแสงสว่างของอวกาศงั้นสินะ"
"ถูกต้องแล้ว ตอนนี้เจ้ารู้อะไรไหม มันเป็นข่าวร้ายที่สุดที่กำลังจะมาถึงโลกในอีกไม่นานนี้"
"อะไรครับ"
"บัดนี้ความมืดมิดในตำนานมันฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้งแล้ว มันกำลังแผ่ขยายอาณาบริเวณอห่งความมืดออกไป ตอนนี้กาแลกซีเกือบทั้งหมดนอกจากกาแลกซีอันโดรเมดาและกาแลกซีทางช้างเผือกได้ถูกความมืดปกคลุมไปเรียบร้อยแล้ว"
"อะไรนะ คราวนี้ความมืดมันคิดจะปกคลุมอวกาศทั้งหมดเลยยังงั้นเหรอ แล้วยังงี้มนุษย์ก็ไม่มีทางรอดได้เลยสินะ"
"มันก็ไม่เชิง หากพวกเราร่วมมือกันเอาชนะจ้าวแห่งความมืดลงไปได้ ทั้งอวกาศ กาแลกซี และโลกมนุษย์ก็จะพ้นภัย"
"แล้วเราจะทำได้ยังไงกันล่ะ"
"อย่างที่ยูซาเรย์เคยบอกเจ้า แสงทั้งสิบจะต้องรวมตัวกันเพื่อจุดประกายให้แสงสว่างทั้งหมดในอวกาศรวมตัวกันขับไล่ความมืดมิด คำทำนายโบราณก็มีเพียงแค่นี้เท่านั้น"
"คุณรู้จักยูซาเรย์ด้วย?"
"ใช่ ข้าเองก็เป็นหนึ่งในมนุษย์ยักษ์แห่งแสงเมื่อ 30 ล้านปีที่แล้ว"
"เราจะต้องทำยังไงต่อไป"
"รวบรวมแสงทั้งสิบ เพื่อทำคำทำนายให้เป็นความจริง"


                                             %%%%%%%%