รวมมิตรอุลตร้าแมนภาคพิเศษ ตำนานแห่งแสงสว่าง

ลำดับตอนที่ #3 : แสงสว่างทั้งสิบ

ขณะเดียวกัน ที่ดาวอังคาร...ดาวที่บัดนี้ไม่ใช่สีแดงอีกแล้ว หากแต่เป็นสีเขียวชอุ่ม ออกจะอุดมสมบูรณ์กว่าโลกมนุษย์เสียอีก เพราะเมื่อสิบกว่าปีก่อน ชายคนหนึ่งได้มาเพาะพันธุ์ไม้เอาไว้ และเรื่องราวบทใหม่นี้...ก็ต้องเริ่มจากบ้านของชายผู้นี้เอง..ชายผู้ที่เป็นทั้งแสงและมนุษย์..ทายาทแห่งแสงสว่าง..ร่างเทพเจ้าอันเปี่ยมไปด้วยพลังแสง เขาคือ ไดโก้ อดีตอุลตร้าแมนทีก้า ซึ่งบัดนี้เขามีครอบครัวแล้ว ลูกสาวของเขาอายุได้เกือบสิบขวบแล้วด้วย

วันหนึ่ง ขณะที่ลูกสาวไปโรงเรียน และเขากำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นกับภรรยา..เรน่า อยู่นั้น จู่ๆ เวลาทั้งหลายก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่งลง..เรน่าภรรยาของเขาก็หยุดนิ่งไปด้วย

"อะไรกัน เรน่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!" ไดโก้พูดพลางไปเขย่าตัวเรน่า แต่เรน่าก็ไม่เคลื่อนไหวเลย ราวกับว่าถูกล็อกไว้เฉยๆยังงั้นแหละ

"ไดโก้ ผู้เป็นทั้งแสงและมนุษย์เอ๋ย" เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างสีขาวของอดีตหัวหน้าหน่วยพิทักษ์ดาวโลกเมื่อ30ล้านปีก่อน..ยูซ่าเรย์ ปรากฏตัวขึ้น "ไดโก้ พลังแห่งแสง จำเป็นต้องกลับมาอีกครั้ง ณ เวลานี้ เวลาแห่งการตัดสินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ กำลังจะอุบัติขึ้นแล้ว"

"ยูซ่าเรย์" ไดโก้เอ่ย "ที่แท้ก็เป็นฝีมือของเธอ แล้วเวลาแห่งการตัดสินแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์..มันคืออะไรล่ะ"

"ความมืด" ยูซ่าเรย์บอกสั้นๆ

"ความมืดรึ" ไดโก้ทวนคำ "เป็นไปได้ยังไง ก็ผมจัดการกับสัตว์ประหลาด กาโตโมโซ รวมทั้งคามิลา ดาร์รัม ฮิวน์โดรา ไปหมดแล้วนี่ ความมืดจากอดีตเมื่อ 30 ล้านปีก่อน ก็น่าจะยุติลงไปโดยสมบูรณ์แล้วนี่ อีกอย่าง รุรอิเอะ ซากโบราณนั่นก็จมลงไปยังก้นทะเลไปแล้วไม่ใช่รึไง"

"ทั้งกาโตโมโซ คามิลา ดาร์รัม และฮิวน์โดรา ไม่ใช่ผู้นำความมืดที่แท้จริง" ยูซ่าเรย์ตอบ "พวกเขาเป็นเพียงเสียงสะท้อนของสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า น่ากลัวกว่า และอันตรายกว่าเท่านั้น"

"หา"

"เจ้ารู้อะไรไหม ไดโก้" ยูซ่าเรย์กล่าว "ความมืดแต่อดีต กลับมาตั้งแต่ก่อนที่มนุษย์จะบุกเบิกอวกาศ ก่อนที่หน่วยงาน TPC ของเจ้าจะถูกก่อตั้งขึ้นมาแล้ว"

"หา" ไดโก้อุทาน "แล้วทำไมมันไม่ออกรุกรานมนุษย์ล่ะ"

"เจ้าเคยได้ยินตำนานของแสงแห่งพิภพ และตำนานของแสงแห่งมหาสมุทรไหมล่ะ ไดโก้"

"แสงแห่งพิภพ และแสงแห่งมหาสมุทร" ไดโก้ทวนคำ ในสมองเขาหวนคิดถึงอดีต ครั้งหนึ่งเมื่อเขาอายุได้เพียงเจ็ดแปดขวบ ตอนนั้นเกิดวิกฤติกาลจากสัตว์ประหลาดยักษ์ไม่หยุดหย่อน เขาซึ่งเป็นเพียงเด็กเจ็ดแปดขวบที่แสนซน ได้ออกมาเล่นนอกบ้านเมื่อตอนที่เกิดวิกฤติกาลแมลงยักษ์ปกคลุมโลก ซึ่งทำให้โลกมืดมิด และอุลตร้าแมนทั้งสองคนก็พ่ายแพ้แก่สัตว์ประหลาด เขาออกมาเล่นนอกบ้านจนเกือบจะถูกแมลงทำร้ายเอา โชคดีที่นักข่าวคนหนึ่งที่ชื่อ ทาบาตะ มาช่วยชีวิตเอาไว้ได้ และพาเขากลับไปส่งบ้านอย่างปลอดภัย หรือว่าตำนานแสงแห่งพิภพและแสงแห่งมหาสมุทร จะเป็นอุลตร้าแมนทั้งสองคนนั้น!!!

"เจ้าเข้าใจถูกแล้ว ไดโก้" ยูซาเรย์บอก "คำทำนายแต่โบราณกาลบอกว่า ถ้าเมื่อใดความมืดจากดินแดนอันแสนไกลถูกปลดปล่อย เมื่อนั้นแสงสว่างจะรวมตัวกัน แสงทั้งสิบจะเป็นผู้ริเริ่ม"

"แสงทั้งสิบ??"

"แสงจากผืนแผ่นดิน แสงจากท้องทะเล แสงจากห้วงอวกาศ แสงจากที่อันแสนไกล แสงที่กลับมาจากความมืดมิด แสงจากจิตใจที่เคยหลงทาง และแสงที่กำเนิดจากความมืด จะมารวมตัวกัน เพื่อต่อต้านความมืดมิดอันไพศาลนั้น" ยูซาเรย์พูดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหายวับไป

"....." ไดโก้นิ่งงัน

"ไดโก้ เป็นอะไรไป ไดโก้" เรน่าพูดขึ้น

"เรน่า ผมต้องกลับไปที่โลกแล้ว" ไดโก้พูด เขาเดินไปหยิบสปาร์คเลนส์ที่เคยเป็นสีดำที่ได้จากคามิลาเมื่อหลายปีก่อนขึ้นมา

"ทำไมเธอต้องกลับไปด้วยล่ะ" เรน่าพูด "อุตส่าห์กลับมาเป็นมนุษย์ธรรมดาได้แล้วแท้ๆ"

"เพราะนี่คือหน้าที่ของชั้นไงล่ะ"

                                                  %%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

ศูนย์วิจัยสัตว์ลึกลับในชิคาโก..ณ ที่นี้ หนุ่มน้อยมุซาชิที่ตอนนี้อายุได้ 30 กว่าๆแล้ว กำลังนอนพักอยู่ในห้องส่วนตัว

"มุซาชิ...มุซาชิ เจ้าได้ยินข้ารึเปล่า" เสียงหนึ่งดังขึ้น
"เสียงนี้" มุซาชิพูด "คอสมอสสินะ"
"ใช่" คอสมอสเอ่ยต่อ "ตอนนี้ข้ากับจัสติซกำลังอยู่ในอวกาศ..พวกเรากำลังต่อสู้"
"ต่อสู้.." มุซาชิทวนคำ "สงครามมันจบไปตั้งหลายปีแล้วนี่ครับ"
"ใช่ แต่มันกำลังจะเริ่มต้นอีกครั้ง" คอสมอสว่า "คราวนี้ข้าอาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าอีกครั้งมุซาชิ..และคราวนี้เป็นภารกิจที่ร้ายแรงที่สุดเท่าที่พวกเราเคยเจอมาทีเดียว..บางทีแม้แต่อุลตร้าแมนเลเจนต์..ก็ไม่อาจจะจัดการเรื่องนี้ได้"
"อะไรนะ แม้แต่เลเจนต์นะหรือ?" มุซาชิพูดอย่างงุนงง
"ใช่..เจ้าต้องเริ่มเตรียมตัว..สำหรับสงครามครั้งใหม่ที่อาจจะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน"

"คอสมอส..คอสมอส"


                                                 %%%%%%%%%%%%%%%%%%%%