คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BACK 2 U chapter 1 :: นิช...ชะ...คุณ
BACK 2 YOU
Chapter 1
วันหนึ่งที่คฤหาสน์หลังใหญ่
“ ผมไม่ทำ!!! ” ผมพูดกับชายแก่คนนึงที่มีนามว่าคิมจุนซูซึ่งเป็นน้าชายของผมเอง
“ นายต้องทำงานนี้นะนิชคุณนี่คือคนสั่งของคนที่หล่อที่สุดในตะกูล!!! “
ชายแก่ตอบผมมาอย่างหลงตัวเองสุดๆหล่อที่สุดในตะกูลงั้นหรอ...เหอะอยากจะอ้วกแก่ก็แก่ยังจะบอกว่าตัวเองหล่ออีก
“ ไม่เอาเรื่องอะไรน้าก็หางานที่ดีๆให้ผมสิผมจะต้องมารับภาระเลี้ยงเด็กแฝดสองคนนี้เนี้ยนะ ”
ใช่แล้วครับตอนนี้ผมกำลังคุยเรื่องงานใหม่ของผมกับน้าจุนซูอยู่เนื่องจากผมไปทำงานที่ไหนๆผมก็ตกงานเพราะเหตุผลที่ว่า...ผมหล่อเกินไปเลยทำให้พนักงานสาวๆที่ทำงานที่ผมทำทุกที่แตกตื่นวันๆเอาแต่จ้องผมจนไม่เป็นอันทำงานเลยหนะสิหัวหน้าที่ทำงานที่ผมเคยทำทุกที่เลยไล่ผมออกเพราะผมเป็นตัวปัญหา....แต่ทว่าการที่ผมตกงานดันเข้าทางน้าจุนซพอดีน้าแกกำลังหาคนเลี่ยงลูกให้แกอยู่หนะสิแกเห็นผมตกงานแบบนี้เลยจะจ้างผมให้เลี้ยงเด็กผมจะได้มีงานแต่ก็นะน้าจุนซูคิดว่าผมรักเด็กงั้นหรอ....หึไม่เลย!
“ นะๆๆๆๆๆนิชคุณน้าขอร้องหละ “ ชายแก่ทำหน้าอ้อนขอร้องใส่ผมน้าจุนซูชอบคิดว่าเวลาตัวเองทำหน้าแบ๋วๆหน้าแกน่ารักแต่ผมว่ามันน่าเกลียดอ่ะ
“ ไม่ “
“ นี่!!!ฉันอุสาตขอร้องนายนะนิช!ชะ!คุณ!หรือนายจะไปทำงานที่บาร์เกย์หละที่นั้นไม่มีผู้หญิงเพราะนายไปทำงานี่ไหนก็ตกงานทุกที่เลยหนิตกลงนายจะเอาไงห๊ะ!เลี้ยงเด็กสองคนกับทำงานที่บาร์เกย์ “
นี่น้าจุนซูพูดเล่นปะเนี่ย?บาร์เกย์งั้นหรอ...ตลกเถอะที่นั้นจะมีแต่เกย์และก็จะมาลวนลามผมจับนู่นจับนี่ผมแค่คิดก็ขนลุกแล้วเอาไงดีหละงั้น???เลี้ยงเด็กสองคน กับทำงานบาร์เกย์ทำไงดีเอาไงดีอื้ม.....เลี่ยงเด็กก็เอาว่ะง่ายๆแปปเดี๋ยวก็ได้เงินและผมเก็บเงินไปซื้อกล้องพอดี
“ ก็ได้ “ ในที่สุดผมก็ตอบตกลงกับน้าจุนซูว่าผมจะเลี่ยงเด็กให้
“ ดีเลยๆๆๆๆๆขอบคุณนะหลานรักเริ่มงานวันนี้เลยนะ “
“ วันนี้เลยหรอ...ก็ได้โอคเลย ”
“ พร้อมนะนิช..ชะ..คุณชื่อนายนี่เรียกยากจริงๆเอาเป็นว่าพร้อมนะคุณหลานรัก “
“ นิชคุณพร้อมครับ”
“ เอานะ..........เด็กๆ!!!!อยู่ไสกันเด้อออกมาหาคุณฮยองซิ “ ชายแก่ที่มีนามว่าคิมจุนซูตะโกนลั่นบ้านด้วยสำเนียงแดกูตามฉบับของเขาเอง
“ ครับผมมมมม~พวกเรามาแล้ววววว ”
ทันใดนั้นก็มีเด็กแฝดสองคนวิ่งออกมาจากห้องๆนึงคนนึงดูเป็นเด็กอวบๆ(?)อีกคนก็ดูเป็นเด็กที่ก้นงอนตูดใหญ่(?)เอาเป็นว่าหน้าหมั่นไสทั้งคู่...ว่าแต่ว่าสองคนนั้นฃื่ออะไรนะที่จริงผมไม่ใช่หลานแท้ๆของน้าจุนซูหรอกเพราะผมถูกน้องชายของน่าจุนซูที่ผมเรียกว่ามี้(หม่ามี้)ที่เรียกแบบนี้เพราะมี้บังคับผมแต่ก็นะเป็นผู้ชายสะป่าวให้ลูกเรียกว่ามี้เอาเถอะนั้นแหละผมถูกมี้เก็บมาเลี้ยงจากสถานเด็กกำพร้าอีกทีในตะกูลนี้ผมเลยรู้จักแค่น้าจุนซูกับมี้ของผมแค่สองคนและผมก็เพิ่งจะมารู้ว่าน้าจุนซูมีลูกก็วันนี้แหละ
“ เอ้าเด็กๆทักทายคุณฮยองสิ ”
“ สวัสดีฮะคุณฮยองผมชื่ออูยองนะฮะยินดีได้รู้จักฮะ>< “ เด็กที่ตัวอวบแก่ยุ้ยเอ่ยทักทายผมเป็นคนแรก
“ สวัสดีฮะคุณฮยองส่วนผมชื่อจุนโฮนะฮะยินดีที่ได้รู้จัก^^” เด็กอีกคนที่ตูดใหญ่ๆพูดทักทายต่อ
“ สวัสดีนะเด็กๆเรียกพี่ว่าคุณฮยองนะทุกคนคงรู้แล้วเนอะ “ ผมทักทายเด็กๆที่น่ารักกลับไปอย่าเป็นมิตร^^แต่จริงๆแล้วผมหนะ........เกลียดเด็กจะตาย
“ เอาหละๆทุกคนรู้จักกันแล้วนิช!ชะ!คุณ!ก็เริ่มทพงานได้แล้วนะ น้าสุดหล่อคนนี้ไปและบ้ายบาย“ ชายแก่หลงตัวเองพูดจบหร้อมกับลุกขึ้นยื่นเตรียมเดินออกจากห้องนี้แต่!!!บนกลังของหน้าจุนซูมีกระดาษที่เขียนว่า”แตะพี่เลยสิจ๊ะ”ติดอยู่ฮ่าๆๆๆผมอยากจะขำจริงๆเลยแต่ในระหว่างที่ผมกลั้นขำอยู่ผมก็คิดว่าควรจะบอกน้าจุนซูดีมั้ยว่ามีกระดาษแผ่นนั้นติดอยู่ที่หลังของน้าจุนซูแต่ไม่เอาหรอกไม่บอกหรอกผมขอแก้แค้นหน่อยเหอะสมน้ำหน้าจริงๆบังอาจเอาเด็กมาให้ผมเลี้ยงดีนัก
ปัง!!! …
“ โฮพ่อออกไปยัง... “
“น่าจะออกไปแล้วนะ ฮิๆๆ”
“ ฮ่าๆๆๆตลกจังเลยพ่อนี้เบอะบะสุดๆฮ่าๆๆๆๆ”
“ ใช่ๆๆๆโฮว่านะยองถ้าพ่อกลับมานะคงมีรอยเท้าเต็มหลังพ่อเลย555555 “
“ ฮ่าๆๆๆๆพี่ก็ว่างั้นว่าแต่ใครทำ...... “
ผมและเด็กทั้งสองระเบิดขำออกมาก่อนที่ผมจะถามเด็กสองคนนั้นต่อว่าใครเป็นคนทำไปด่วยความอยากรู้
“ ............ ”
“ หืมมมม “
“ อูยอง/จุนโฮ ทำ!!! “ เด็กแฝกทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันก่อนโดยที่ต่างคนต่างชี้ไปทางอีกคน
“ ตกลงใครกันแน่??? ”
“ นายนั้นแหละอูยอง!!!คุณฮยองโอไม่ได้ทำนะ ”
“ ฮึ้ย!!!นายนั้นแหละจุนโฮ!!! นายเป็นคนไปแปะที่หลังพ่อ!!! ”
“ ก็นายสั่งฉันนี่อูยอง!!! ”
“ แต่นายเป็นคนแปะ!!! “
“ หน่อยยยยย~อูยอง!!! “
“ มีไรจุนโฮ? “
“ ย่าห์!!!ตายซะเถอะอูยองงงงง”
“ เหวอออออออ! ”
“ !@$%&&((_$$@~%&(+_|((*&%^%$#@|+_)(*&^%$# ”
“ เห้ยๆๆๆๆหยุดดดดดด!!! ” ผมตะโกนห้ามเมื่อผมเห็นว่าเด็กสองคนนี้เริ่มตบตีทะเลาะกัน
(O.O)(O.O)
และมันก็ได้ผลเมื่อเด็กสองคนนั้นหยุดทะเลาะกันและหันมามองที่ผมทั้งคู่เอ้อ~จะว่าไปมันก็ง่ายดีนะงานนี้เด็กก็ไม่ดื้อมากแถมเชื่อฟังผมอีก
“ เข้าใจนะเด็กๆอย่าตีกันนะ? ” ผมพูดย้ำเด็กๆอีกรอบ
( ‘ ‘)(‘ ‘ )
เด็กแฝดทั้งสองมองหน้ากันเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างและดูเหมือนเด็กสองคนนั้นจะเข้าใจและเชื่อฟังผมนะในที่สุดเด็กแฝดทั้งสองก็......ก็.....
.
.
.
“ ย่าห์!!!!!!!!!!! จุนโฮมันไม่จบแค่นี้!!! ”
“ อะ...อูยองอ๊ากกกกก!!!~”
…..ทะเลาะกันต่อ......
“ เฮ้ยยย~หยุดดดด! ” ผมตะโกนห้ามอีกครั้งพร้อมกับเดินไปห้ามศึกถึงที่แต่ทว่า....ผมดันโดนลูกหลงเข้าหนะสิ!!!ตอนนี้ตัวผมถูกเด็กสองคนนี้ลุมจนล้มไปเลยรุนอรงมากๆๆๆผมโดนตูดของเด็กอวบทับอยู่ตรงหน้าส่วนเท้าของเด็กก้นงอนเหยียบอยู่ตรงท้องผมอ๊ากกกกก!!! จะบ้าตายยยยยยทำไงดีตนงท้องหนะไม่เป็นไรแต่ตรงหน้าผมหนะสิมีตูดของอูยองทับอยุ่เต็มๆเลยยยยยผมไม่ไหวแล้วนะ!
...งับ~…
“ โอ๊ยยยยยย!!!เจ็บ!!! ”
“ หืม?นายเป็นอะไรอูยองเมื่อกี้โฮยังไม่ได้ตีนายเลยนะ “
“ ฮึกๆๆโฮยองเจ็บตูดอ่ะ “
“ หืมมมยองไปโดนไรมาไหนโฮดูซิ “
“ ยองโดนคุณฮยองกัดตูดอ่าโฮฮื่อออออ “
ใช่แล้วครับผมเป็นคนกัดตูดอูยองตัวแสบเองแหละก็จะทำยังไงได้ตะโกนบอกให้ลุกออกก็ไม่ยอมลุกออกนั้งทับผมอยู่นั้นแหละ
“ คุณฮยองเด็กไม่ดี!!! “
จุนโฮมาว่าผมว่าเด็กไม่ดีนี่ผมโตกว่านะ?แหมปกป้องกันดีจริงๆที่เวลาทะเลาะกันนะจะตีกันตายอยู่และ...แล้วอูยองเจ็บตูดขนาดนั้นเลยหรอสงสัยฟันผมแข็งแรงมากๆก็นะผมไปตรวจฟันเป็นประจำนี่เออ..เรื่องนั้นช่างมันก่อนเอาเป็นว่าผมไปดูตูดอูยองดีกว่าว่าเป็นแผลขนาดไหน
“ ไหนอูยองฮยองดูแผลนายหน่อย “
“ เย้ย!จะบ้าหรอนี่ตูดยองนะ “
“ ไม่เห็นจะเป็นไรเลยผู้ชายด้วยกันแล้วฮยองไม่ได้พิศวาสนายซักหน่อย ”
“ ไม่เอา ”
“ เดี๋ยวก็ไม่หายหรอก ”
“ -/////- ”
“ ตกลงจะเอายังไง??? ”
“ กะ..ก็ได้ฮะ”
“ โอเคงั้นพวกเราไปดูแผลนายที่ห้องน้ำกันนะ ” พบกำลังจะพาอุยองไปห้องน้ำเมื่ออูยองตบตกลงกับผมแต่....
“ ขอจุนโฮไปด้วยคนนะ”
จุนโฮได้ขอผมตามไปห้องน้ำด้วยคน....
“นายหนะไปไกลๆเลยไป๊!” อูยองจัดการไล่จุนโฮ
“ ไม่เอาไม่ไป!ฉันจะไปดูว่านายกับพี่คุฯจะทำมิดีมิร้ายอะไรกันรึป่าว”
“ นะ..นายจะบ้าหรอฉันเป็นผู้ชายพี่คุณก็เป็นผู้ชายนะเว่ย!!! ”
“ ฮ่าๆๆๆฉันล้อเล่นงั้นเดี๋ยวโฮไปเล่นเหมรอนะยอง ”
“ อ่าโอเค~พี่คุณพวกเราไปกันเถอะ^^ ”
“ อะ...อื้มไปดูตูนายกันอูยอง”
.
.
.
.
ในห้องน้ำ....
“ ถอดกางเกงอูยอง!!! ”
“ ไม่เอาอ่าผมเขิน ”
“ แล้วถ้าไม่ถอดให้ฮยองดูนายจะหายมั้ยถ้านายมาทายา ” ผมพูดสองประโยคนี้มาเป็นสิบครั้งแล้วนำวกเราสองคนอยู่ในห้องน้ำนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วเราะอูยองมัวแต่เขินอายเลยไม่ยอมถอดกางเกงซักทีหนะสิ
“ งืออออออ~งั้นก็ได้ถอดแล้วนะ...”
“เอาเลยยยย ”
“1..2..ซั่ม!!! ”
…พรึบ!!!....
ในตอนนั้นกางเกงของอูยองได้หลุดลงมาแล้วแต่!!!ยังเหลือกางเกงในอีกชั้น!!!!ผมกละจะบ้าตายผมต้องพูดอีกกี่ชั่วโมงอูยองถึงจะถอดกางเกงในเนี่ยยยยยยเอ๋??ลายกางเกงในอูยองเป็นลายลูกเจี๊ยบแฮะฮ่าๆๆๆๆน่ารักจริงๆเลย
“ นี่นายอายุเท่าไหร่แล้วอูยอง?”
“ผมอายุ 15 ฮะ”
“ ห๊ะนายอายุ 15 แล้วหรอ55555ทำไมยังใส่กางเกงในของเด็กอยู่หละ “
“ฮึ้ยยยยก็ผมชอบลูกเจี๊ยบนี่!!! ”
“ฮ่าๆๆฮยองล้อเล่นๆพวดนายนี่อายุ 15 แล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ ถ้านายไม่ทำตัวเป็นเด็กนะฮยองก็คงไม่ต้องมาดูแลพวกนายหรอก ”
“ก็เป็นเด็กหนะดีจะตาย!!!แล้วอีกอย่าง..ฮยองก็ต้องอยู่ดูแลผมแค่ถึงเปิดเทอมเท่านั้น...”
อูยองพูดประโยคหลังเริ่มเบาลงพอพูดจบก็ดูเหมือนจะรู้สึกว่าอูยองไม่อยากจากลากับผมยังไงก็ไม่รู้นะผมควนจะเปลี่ยนเรื่องแล้วแหละเพราะบรรยากาศตอนนี้มันเงียบมาก
“เรื่องนั้นหนะช่างมันเถอะอีกตั้งนาน...แต่ตอนนี้นายช่วยถอดกางเกงก่อนได้มั้ยฮยองรอนานแล้วนะ ”
“ผะ..ผมว่าผมหายแล้วแหละช่างมันเถอะ”
“ไม่ได้นะเดี๋ยวนายจะไม่หายถอดเดี๋ยวนี้อูยอง!!!”
“ ไม่เอา!!! ”
“ ไม่งั้นฉันถอดให้นะ “
“กล้าก็...เหวอ!”
ผมพูดพร้อมกับเอามือของผมพุ่งเข้าไปที่ขอบกางเกงในอูยองก่อนจะดึงวันลงมาและภาพที่ผมเห็นก็คือเด็กน้อยหลับตาปี๋และดึงเสื้อของตัวเองลงมาคลุมบริเวณน้องชายของเค้าเอง
>/////<
“ แผลแค่นี้เอง???มาๆๆๆๆเดี๋ยวฮยองทายาให้ ”
ผมพูดพร้อมกับเอายาล้างแผลเทลงสำลีก้อนนุ่นที่อยู่ในกล่องยาในห้องน้ำนี่มาประทับทาลงบนตูดของอูยองจนทำให้อูยองร้องครางออกมาเสียงดัง
“ โอ๊ย!อ่าส์!...แสบจังเลยคุณฮยอง~ ”
“ แค่นี้นะแสบนี่แหนะๆ “ ผมมาสนและทายาลงบนแผลที่ตูดอูยองต่อมันเลยทำให้อูยองร้องออกมาไม่เป็นคำพูดประหนึ่งว่าเราอยู่ในฉากเอ็นซีกัน....
“อ่าส์..โอ๊ยๆเบาสิคุณฮยองอยากๆๆดันอย่ายองทนไม่ไหวแล้วซี๊ดดดดด”
“ เอ้าๆๆเสร็จแล้วๆนายนี่ร้องซะเวอร์เลยอย่างกับฮยองข่มคืนนายงั้นแหละ ”
“ ก็มันแสบอ่ะคุณฮยองใจร้ายทีสุดT^T ”
“ เอาเป็นว่าฮยองขอโทษอูยองนะมือฮยองคงจะหนักไปหน่อยแต่ตอนนี้นายใส่กางเกงเถอะ “
“ เย้ยเกือบลืม55555 โอเคฮะ-/////-” อูยองตอบผมกลับมาก่อนที่จะใส่กางเกงโดยที่หันหลังให้ผมอยู่ส่วนผมก็ได้แต่ยืนมองและคิดว่าอยากถีบเด็กคนนี้จริงๆเลย
“ ออกจากที่นี่กันฮยองไม่อยากอยู่ในห้องน้ำแล้ว “
“ไปกันเถอะฮะ..ย้องงงง เหวอออออ!!!”
“อ่า!!!”
…..ปึ้ง!!!......
อูยองได้ลื้นล้มทับผมและตอนนี้พวกเอยุ่ในสภาพที่....นอนประกบจูบกันอยู่ผมรู้สึกว่าจูบจากเด็กคนนี้อบอุ่น..อบอุ่นมากๆทำไมนะผมไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้นะทำไมกันนี้มันไม่ใช่จูบแรกของผมนะเพราะผมเสียจูบแรกให้กับเธอคนนั้น....อ่าช่างมันเถอะอย่าไปสนในเลย..ในระหว่างนั้นอูยองก็ผละปากตัวเองออกจากปากผมก่อนจะลุกขึ้นยืนและวิ่งหนีไป...ปล่อยให้ผมนอนทำไรไม่ถูกอยู่บนพื้นห้องน้ำเหมือนเดิม...นี่มันละครน้ำเน่าชัดๆ
.
.
.
.
......อูยองพาร์ท.......
“ แฝดน้องเรียกแฝดพี่....แฝดน้องเรียกแฝกพี่ ”
“ …………… ”
“ แฝดน้องเรียกแฝดพี่ทราบแล้วเปลี่ยน!!! ”
“ ……………. ”
“ แฝด...”
“ พอแล้ว!!! ”
ในระหว่างที่ผมกำลังครุ่นคิดเรื่องมื่อกลางวันอยู่แฝดน้องตัวแสบจุนโฮก็มาก่อกวนกับความคิดของผม
“ ยองอ่ะ!!!ไม่ยอมเล่นกับโฮเลยงือออออ~
“ ฉันไม่มีอารมณ์ ...”
“ ทำไมอ่า....”
“ ก็...... ”
“ มีอะไรบอกฉันได้นะอูยอง...”
“ คุณฮยอง....”
“ คุณฮยองทำมิดีมิร้ายกับนายใช่มั้ยฉันนึกแล้ว!!!เพราะฉันแอบได้ยินเสียงนายร้องครางตอนที่นายอยู่ในห้องน้ำกับคุณฮยองสองต่อสองตอนนั้นฉันกำลังเล่นเกมเลยคุณฮยองนี่เด็กไม่ดี!!! ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้น!!!นายนี่จริงๆเลย ”
“ อ้าว..ไม่ใช่อย่างงี้แล้วย่างไหงหละยอง ”
ผมตะโกนบอกจุนโฮว่าไม่ใช่แบบที่จุนโฮคิดก่อนที่จุนโฮจะถามผมต่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม....ผมควรตอบตามความจริงมั้ย?หรือจะโกหกจุนโฮดี?เฮ้อ...ผมควรตอบไปตามความจริงซะดีกว่าจะมานั้งคิดเก็บไว้คนเดียวสินะ
“ ก็...ฉันกับคุณฮยองจะออกจากห้องน้ำแต่ฉันดันลื่นล้มทับคุณฮยองพอดี...”
“ แล้วไงต่อ ”
“ ฉันกับคุณฮยองก็จูบกัน...”
“ แล้วนายดันพิศวาสคุณฮยองงั้นหรอ!!!”
“ มะ..ไม่ใช่อย่างงั้น!!!พวกเราล้มทับกันอล้วปากประกบกันต่างหากเหมือนในหนังน้ำเน่าไง...”
“ แล้วนายจะเก็บมาคิดทำไมเล่านี่นายเป็นผู้ชายนะ“
“ ฉัน...ฉันไม่รู้สิฮันรู้สึกดีนะดีมากๆกรือนี่จะเป็นเพราะนี่คือ’จูบแรกของฉัน ’ฉันเลยรู้สึกดีกันแน่นะหรือเป็นเพราะคนที่ฉันจูบด้วยคือคุณฮยองกันแน่... ”
“ ฉันจะไปรู้ใจนายได้ยังไงเล่าแล้วนายรู้สึกชอบเค้ารึป่าวหละ? ”
“ ฉันไม่รู้สิ....แต่นี่มันก็ดึกมาแล้วนำวกเรานอนกันเถอะโฮยองง่วงแล้ว ”
“ อื้มมมมโอเคงั้นฝันดีนะอูยองแฝดพี่ที่น่ารัก ”
“ ฝันดีเช่นกันจุนโฮแฝดน้องที่น่ารัก ”
ผมบอกฝันดีกับจุนโฮก่อนที่ผมจะหลับตาลงบนหมอนใบใหญ่ที่อยู่บนหัวผมแต่....ผมหลับไม่ลงเพราะตอนนี้ในหัวของผมก็ยังคงครุ่นคิดเรื่องราวเมื่อกลางวันอย่างต่อเนื่อง...ผมจะทำยังไงดีผมควรทำยังไงดีผมสับสนกับหัวใจตัวเองไปหมดแล้วผมรักคุณฮยองหรอหรือผมแค่เขินอายหรือนี่เป็นจูบแรกของผม...แต่ตอนนี้ผมก็ยังจำความรู้สึกเมื่อกลางวันได้อยู่ตอนที่ผมวิ่งออกมาจากห้องน้ำหัวใจผมเต้นแรงมากๆเลย...อ่า...ช่างมันเถอะผมไม่ควรมาเครียดอยู่แบบนี้ผมนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้วแล้วในที่สุดผมก็หลับตาลงก่อนที่ผมจะดิ่งเข้าสู่หัวนิทรา....
.
.
.
...นิชคุณพาร์ท...
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและรู้สึกว่าเมื่อคืนผมฝันดีมากๆผมฝันว่าผมกับอูยองได้จูบกันมันเป็นสัมพัสที่ดีเลยทีเดียว...เอ๊!ไม่สิมันไม่ใช่ฝันมันคือความจริงเมื่อวานนี่...ช่างมันก่อนตอนนี้สายมากและผมต้องรีบไปดูแลเจ้าเด็กแฝดนั้น...ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะขับรถออกไปที่คฤหาสน์ของน้าจุนซพอผมมาถึงคฤหาสน์ผมก็รีบจอดรถก่อนจะเข้าไปในคฤหาสน์ทันทีพอผมเข้าไปในคฤหาสน์ผมก็เจอกับ...
“ เฮ้ย!นี่ลูกทำแบบนี้กับพ่อได้จั๊งได๋??? ”
“เออ..คือ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะมาหาพ่อเดี๋ยวนี้”
ผมก็เจอกับน้าจุนซูที่ขี้อวยตัวเองและลูกของเค้าทะเลากันอยู่ก่อนที่ผมจะเอ่ยทักทายออกไป
“สวัสดีครับน้าจุนซูสาดีจุนโฮสวัสดี...อูยอง ”
“อ้าวคุณหลานรักสวัสดี”
“ครับแล้วนี้น้าจุนซูทำอะไรอยู่เห็นบ่นๆ”
“อ่อ..ก็เจ้าแฝดสองคนนี้หนะสิเอากระดาษที่เขียนว่า “เตะพี่ทีพี่ขอร้อง” มาแปะบนหลังน้าตอนที่น้ากำลังจะไปสังสรรค์กับพวกน้าจีดีน้าแทยังและคนอื่นๆ”
“แค่เนี๊ย?”
“บ่ๆพอพวกมันเห็นใช่มั้ยมันก็รุมเตะน้าทันทีเลยที่สำคัญพวกมันเมามันเลยเตะน้าแบบไม่ลืมหูลืมตาจนน้าตัวช้ำหมดแล้วเนี่ยโอ้ยพูดแล้วเจ็บขา ”
“ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าจะเกิดเหตุการ์ณแบบนี้หละ!”
ทันใดนั้นจุนโฮก็พูดขัดขึ้นมา555555นี่มันตลกชะมัดน้าจุนซูโดนเตะ
“นี่!!!ก็พ่อบอกแล้วไงว่าพวกนั้นมันเมา!!!”
“งั้นเอาเป็นว่าพวกเราขอโทษละกันนะพ่อ”
“อื้มมมกีมากๆวันหลังอย่าทำแบบนี้อีกเด้อเข้าใจบ่??”
“ครับบบผม”
“งั้นพ่อจะนอนลำวกแกจะออกไปไหนก็ไปนะจะทำอะไรก็ทำแต่ห้ามมากวนพ่อนะไปเล่นที่อื่นไป๊..คุณกลานรักาเด็กๆไปเล่นข้างบนนะห้ามให้ลงมาที่ห้องนี้หละเพราะน้าจะนอน ”
“โอเคครับ”
ผมตอบน้าจุนซูก่อนจะพาเด็กขึ้นไปข้างบน...พอมาถึงช้าบนทันใดนั้นจุนโฮก็แยกตัวออกไปเล่นเกมที่ต่อกับทีวีอย่างสนุกสนานแต่อูยองนั้งอ่านการ์ตูนอยู่มุมห้องเงียบๆคนเดียว...
“ อ้าวอูยองทำไมนายไม่ไปเล่นเกมหับจุนโฮหละ???” ผมถามอูยองที่นั้งอ่านการ์ตูนอยู่ว่าทำไมไม่ไปเล่นเกมส์กับจุนโฮเมื่อเห็นอูยองเบื่อๆ
“ก็ผมเบื่อเกมแล้วอ่ะ”
“แล้วนายอยากทำอะไรหืม?”
“ไม่รูสิฮะ...”
“งั้นนายอยากออกไปข้างนอกมั้ยหละ^^”
จากที่ผมคิดอูยองคงยังคิดมากเรื่องจูบของสองพวกเราสองคนอยู่แน่ๆผมเลยชวนอูยองออกไปข้างนอกเพื่อที่อูยองจะได้สบายในขึ้น
“กะ...ก็ได้ฮะ”
“งั้นเราไปห้างกันดีมั้ย?”
“ดีเลยฮะ>__<งั้นผมชวนจุนโฮไปด้วยนะ”
“ได้สิๆชวนเลยๆ”
“จุนโฮ~นายอยากไปห้างกับพวกเราป่าว><”
“ไม่อ่ะฉันกำลังเก็บคะแนนแข่งกับชานซองอยู่นายไปเถอะ ”
“อ่าโอเคๆงั้นถ้าพ่อถามหาฉันบอกพ่อด้วยนะว่าฉันไปห้างกับพี่คุณ”
”อื้มมม”
“งั้นพวกเราไปกันเถอะพี่คุณ^^”
“โอเคไปกันอูยอง”
ที่ห้าง....
“นี่นายหิวรึยัง?”
“ฮะคุณฮยองผมหิวแล้ว^^”
“’งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ..เอ๊ะ!”
“โอเคเลยฮะอ้าวคุณฮยองทำไมไม่เดินต่อหยุดทำไมมีอะไรหรอฮะ”
พวกเรากำลังจะไปหาร้านทานอาหารแต่...ผมก็เจอกับผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนคนนึงที่ใส่เดสสีชมพูอ่อนยาวถึงหัวเข่าของเธอพร้อมกับรองเท้าส้นสูงสีดำที่ราคาแพงยืนอยู่ข้างหน้าพวกเรา....
“ นะ...นูนา.....“
ความคิดเห็น