Support Love

ข้อมูลเบื้องต้น

จะทำยังไงเมื่อ "คริส " ดันทำตัวสนิทสนมกับ "เควิ่น " แล้วคนที่แอบชอบ อย่า "อี้ชิง" ล่ะ ต้องทำยังไงงงง !!~ Shalunla

เนื้อเรื่อง

Support love

คุณเชื่อเรื่องความรักไหม ?

# Kris #

รักแรกพบยามสบตา หวาน ซึ้ง การตกหลุมรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนเมื่อวันก่อนมีการจัดแข่งกีฬาอะไรซักอย่างพวกเพื่อนๆมันก็ลากผมลงไปสมัคร....หึ! ผมก็สมัครซิครับเพราะทนคำอ้อนๆไม่ไหว

“สมัครเหอะน่า..น่ะคริสน่ะ”

ถึงมันจะเป็นเสียงที่ส่งผ่านโทรศัพท์...แต่...มันก็ทำให้ผมรู้สึกดี><

  ตารางการแข่งขัน

8.00  พาเหรด พิธีเปิด

9.30  แข่งวิ่ง 100 ม.

10.30  แข่งวิ่ง 200 ม.

11.30 พักรับประทานอาหาร

12.30 วิ่งผลัด 4x100 ม.

13.30  เกมเหยียบลูกโป่ง

15.00 พักทานของว่าง

17.00 พีธีปิด

19.00 เริ่มงานฉลอง

00.00 งานปิด

ผมลองกวาดสายตาอ่านตารางบ้าบอนั่นดู ให้ไปวิ่งอย่างเดียวเรอะ มีเหยียบลูกโป่ง เหอะ เหอะ กีฬาเด็กอนุบาลชัดๆ บ่นไปก็เท่านั้นแหละครับเพราะยังไงพรุ่งนี้ผมก็ต้องไป

~ปิ๊ง~

[ฝันดี..อย่าลืมล่ะพรุ่งนี้]

ผมหันไปอ่านข้อความที่ถูกส่งมา..จะไปลืมได้ไงเล่า

[ไม่ลืมหรอก]

ผมตอบข้อความกลับไป

เช้าวันใหม่ !

“ไอ้คุณเฮียพี่คริสครับเร็วๆหน่อยได้ไหมว่ะครับคิมจงอินยืนรอตากแดดจนตัวขาวหมดแล้ว คุยอยู่ได้น่ะโทรศัพท์อ้ะ !!” เสียงโวยวายแสนน่ารักดังมาจากไค

“รีบอยู่เนี่ยเห็นไหม!~....แค่นี้น่ะ” พิพูดจบผมก็เดินไปขึ้นรถ

ณ สนามแข่งขัน !

เอาเป็นว่าช่วงเช้าผมแทบไม่ได้ทำอะไร นอกจากเดิน นั่ง นอน  กิน ถ่ายรูป อัพรูป แกล้งเพื่อน มอง หายใจ ถอนใจ คิด เพ้อ....และอีกบลาๆมากมาย

...เมื่อไหร่จะมาน้า อย่าบอกว่าผิดนัดน่ะ เควิ่น จอมแสบ...

ไม่เอาน่ะ นายต้องมาน่ะเควิ่น  !!!!!~

“เดี๋ยวไป...แป๊บเดียว น่าฮยองงงงงง !!!~”

เสียงใคร..คุ้นๆ

แล้วผมก็ลุกขึ้นจากพื้นหญ้าเพื่อหันไปมอง............O_O มาแล้ววว !! เควิ่นที่น่ารักของพี่คริส >_<!!!~

ผมรีบวิ่งไปหาเควิ่น....หนอย!~ มาสายน่ะเนี่ยย !

“มาสายน่ะ”

ผมบอกเควิ่นไป...แต่เควิ่นก็ไม่ได้พูดอะไรแต่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมยิ้มๆ

“ทำไม.....กลัวเหรอ ?”

ผมไม่เถียงถ้าทุกคนจะบอกว่าเควิ่นสวย? ดูดี น่ารัก แต่ปากนี่ !!~ ยังไงๆอยู่น่ะ

อยู่ๆเควิ่นก็เดินวนไปวนมารอบๆตัวผม..แล้วก็มองขึ้นมองลงแล้วก็บ่นพึมพำๆ

“อืม...ก็ดูดีนิ”

“ใช้ได้”

“เท่ หล่อ ใช่เลยอ้ะ”

ก่อนเควิ่นจะเงยหน้ามามองผม......ก่อนจะพูด

“แต่ป๊อด !~”

โอ้โห.. ! ดูหน่อยๆ ใครพี่ใครน้อง นี่ถ้าไม่ติดเรื่องนั้นน่ะ ต่อยไปแล้วววว ไอ้..ไอ้น้องชั่ว

“อย่าพูดมาก เริ่มได้แล้วไป ชักช้า”

# Lay #

“เลย์..เลย์...เลย์”

.

.

.”จาง อี้ชิง !!!!”

ผมละสายตาจากคนสองคนที่ยืนคุยกันผมจะไม่มองหรอกถ้าคนๆนั้นไม่ใช่....คริสฮยอง....

“มีอะไรเหรอจงอิน?”

ผมหันไปมองไค..มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

“ไปหาเฮียคริสกัน”

แล้วผมก็เดินตามจงอินไปหาคริสฮยองกับ......คนที่อยู่กับคริสฮยอง

“นั่นไงมาพอดีเลย...เควิ่น นี่ จงอินน่ะ ส่วนนี้ อี้ชิง”

ผมหันไปมองคนที่ชื่อเควิ่น..ทำไมน่ารักแบบนี้อ่ะ...อิจฉา ได้อยู่ใกล้ๆคริสฮยอง

“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ อี้ชิง ฉัน เควิ่นน่ะ”

ไม่ต้องมายิ้มให้เลย...อิจฉาน่ะ อิจฉา.....

# Kevin #

“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ อี้ชิง ฉัน เควิ่นน่ะ”

ทำไมอี้ชิงยิ้มฝืนๆให้ผมอ้ะ.....ผมไม่น่ารักเหรอ ?

“ ส่วนนายยินดีที่ได้รู้จักน่ะ จงอิน”

ผมพูดพร้อมรอยยิ้มตามมารยาท ที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ของผมเนี่ยแหละ

“พร้อมน่ะเฮีย....”

แล้วเค้าก็คุยอะไรกันต่อไม่รู้ ไม่ได้ฟัง เพราะว่าผมมัวแต่สังเกต อี้ชิง อือ.... เลย์ซิน่ะ คนนี้แน่นอนเลย.........เลย์มองคริสด้วยสายตาที่มองแป๊บเดียวบอกได้เลยว่า ปลาบปลื้มมาก

ผมมองต่อไปซักพักก็รู้สึกเหมือนใครสะกิดๆที่ไหล่ ....อ้อ

“เควิ่นครับ....คริสจะแข่งแล้วนา”

ผมหันไปยิ้มให้คริสก่อนที่จะซับหน้าให้คริส

“สู้ๆน่ะ..เอาที่ 1 มาให้ได้ล่ะ”

“ครับ...คริสจะเอาที่ 1 มาให้ได้เลย”

หึหึ......พอคริสเดินไปที่ลู่วิ่ง ผมก็กำลังจะเดินออกไปหาพวกเพื่อนๆแต่ว่า..มีสายตาพิฆาตจากคนที่เพิ่งเดินไป

~จะไปไหน...อยู่ดูก่อนดิ้~

ทำให้ผมต้องยืนต่ออย่างช่าวยไม่ได้....อย่างว่าแหละครับ เควิ่น เป็นคนใจดี

ถามว่าผมได้สนใจไอ้คนที่กำลังจะวิ่งไหม คำตอบคือ..ไม่ !

แล้วหลังจากที่คริสหันหลังไปผมก็ชิ่งกลับไปหาเพื่อนทันที.....แต่......

“เควิ่น..เอ่อ....เป็น.....กับคริสฮยองเหรอ?~”

ผมเลยรีบหันมามองอี้ชิง....พร้อมกับหน้าอึ้งๆ..เอ่อ แล้วจะตอบไงอ้ะ เราไม่ได้ตกลงกันแบบนี้นิ !!!~ ไอพี่คริส !!!!~

~~ปรี๊ด ~~!!

นกหวีดช่วยชีวิต !

ผมรีบทำเนียนไปเชียร์คริสทันที ~......เอาน่าอย่างน้อยก็พอเบี่ยงเบนประเด็นได้

โย่ววววว ... วิ่งเสร็จแล้วววว......รู้สึกถึงสายตาพิฆาตในระยะ 200 ม.

~ทำหน้าที่ให้ดีหน่อย~

เออ.. !!!~....คอยดูเหอะ !

ผมรีบหันไปยิ้มหวานกัยอี้ชิงแล้วก็ลากอี้ชิงไปหาคริสที่ยืนอยู่ที่เส้นชัย

“คริสเก่งที่สุดเลย..ถึงจะไม่ได้ที่ 1 ก็เถอะ”

อ่า..........ทำไมอี้ชิงไม่พูดอ้ะ......ทำไม

“ใช่ไหมอี้ชิง คริสเก่งมากเลย”

ผมก็เลยต้องชวนคุยแทน....เอาให้ลืมเรื่องเมื่อกี๊เลยทีเดียว

11.30 พักรับประทานอาหาร

ได้เวลาแล้วววววว...ผมจะได้กลับไปหา..ซ..เอ่อ..เพื่อนๆซะที

“คริสเดี๋ยวเควิ่นมาน่ะ”

ผมยิ้มประจบคริสไป หวังว่าคริสจะยอมปล่อยผมน่ะ....

“ไม่กินข้าวด้วยกันเหรอ?”

ไม่กินโว้ยยย !

“จะไปหาเพื่อนน่ะ..เดี๋ยวก็มาอีก”

คริสทำท่าลังเลซักพัก.....อุตส่าห์เปิดโอกาสแล้วน่ะ...เฮ้ย !.....ให้กินข้าวกับ จาง อี้ชิง สองต่อสองไม่เอาเรอะ !!.....ปล่อยผมไปซักที๊ !!!~

“ไปเถอะ..อย่ามาสายล่ะ”

ทำไมต้องเน้นคำว่า อย่ามาสายด้วย.....ไม่มาก็ไม่ผิดใช่ไหม?!~

“..เควิ่น..”

ผมหันไปมองคริส

“..พยายามเข้า..”

แล้วผมก็เดินไปหาเพื่อนๆ^_^ อย่างสบายอารมณ์

“ไหนบอกแป๊บเดียวมา !~...แล้วเมื่อไหร่จะเลิกน้า ไอโรคชอบช่วยคนอื่นเนี่ย”

เอเจพูดพร้อมขยี้หัวผม....ก็คนมันใจดีทำไม !!

“ก็มาแล้วนี่....ทำไม?”

ผมเงยหน้ามองเอเจ..ก็สูงกว่าผมไม่เท่าไหร่ ทำไมรู้สึกว่าผมเตี้ยแบบนี้ !!~

“ไปกินข้าวไป”

แล้วเอเจก็จูงมือผมไปกินข้าวววววว !~...เกือบดีแล้วครับ ถ้าไม่ติดว่า.....

“อ้าว..เควิ่น มานั่งนี้ซิ ว่าอยู่”

ถ้าไม่ติดว่าผมกับเอเจจะไม่มีที่นั่งอ้ะน่ะ บอกให้ไปกินกลางสนามก็ไม่เชื่อ เลยต้องมากินโต๊ะเดียวกับคริสเลย อุตส่าห์หนีมา !~

อ๊ะ !!..อี้ชิง มองผมด้วยสายตาเจ็บปวดอีกแล้วอ้ะ...นี่คริสไม่รู้หรือแกล้งโง่ !~

“นั่งซิ....นายด้วย นั่งเลย”

ผมรีบหันไปมองเอเจ....ไม่ทันอ้ะ นั่งแล้ว ข้างคริสซะด้วย........แล้วเควิ่นคนนี้ก็ต้องนั่งข้างอี้ชิงซิน่ะ......ไอ้แจซอปบ้า !!~

“ขอนั่งด้วยคนน่ะ อี้ชิง”

ผมยิ้มให้อี้ชิงด้วยความเต็มใจน่ะ......ยิ้มให้เควิ่นหน่อยซิ ><

“เอ้อ...คริสคือ ~~~!!”

บลาๆไม่อยากฟัง ผมเลยนั่งก้มหน้าเงียบๆ กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย

“นี่....จะไม่ตอบเหรอ”

เคร้ง !!

ช้อนตกกันเลยทีเดียว...ทำไมอี้ชิงไม่ลืมล่ะ....ทำไมความจำดีอย่างนี้ ~~

“อะ..เอ่อ.....อืมมม”

ผมเลยใช้ขาสะกิดๆคริสไป.....คริสมองผมด้วยความ สงสัย....... ?

ผมส่งสายตาไป

~ช่วยหน่อยดิ้~

คริสเลยมองกลับมาประมาณว่า

~เรื่องอะไร~

อ่า....คริส นายน่ะนาย....

“อี้ชิง ฟังน่ะ .........................................”

ผมบอกอี้ชิงไปแล้วววว !! >_<

ก่อนยิ้มหวานให้ แล้วเดินไปอย่างพระเอก !!!

ตายแน่คริส !!!!~

# Kris #

เควิ่น....เป็นไรว่ะ หันไปพูดอะไรกับ จางอี้ชิง นาย ! ทำตัวมีความลับน่ะ...เอ้า แล้วอี้ชิงเดินตามเควิ่นไปทำไมเล่า !?

“เฮ้อ......ซนเป็นบ้า”

ผมหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ

“ซน..เควิ่นอ้ะน่ะ”

โหยยย ระดับนั้นก้าวข้ามคำว่าซนไปไกลโขแล้ววว เอเจ !~

“นายคงคิดว่าแบบเควิ่นคงไม่ใช่ซนแล้วใช่ไหม....แต่ในสายตาฉัน เควิ่นดูเป็นเด็กซนๆอยู่เลยน่ะ”

เควิ่น ในสายตาของเอเจ ของเพื่อนๆเป็นเด็กซน ?........ทำไมอ้ะ

“ไม่แปลกนี่..ทีนายยังมองว่าอี้ชิงน่ารักเลย.....ใช่ไหมล่ะ เตรียมตัวรับหายนะเลย”

อะ...อะไรว่ะ ? หายนะ ? หะ....

“อี้ชิงในสายตานายคือเด็กใช่ไหม อยากดูแล อยากปกป้อง เควิ่นก็เป็นแบบนั้นในสายตาฉันเหมือนกัน.....เพราะอยากปกป้อง ดูแล เลยต้องสรรหา วิธีต่างๆให้ได้ใกล้ชิด คนเราเลือกวิธีต่างกันนายกับฉันก็เลือกต่างกันต่างกัน..ฉะนั้นเราไม่รู้หรอก ว่าเค้าคิดอะไร..ทางที่ดี บอกไปเลยจะดีกว่าน่ะ”

บอกไปเลย.........ผมอยากทำแบบนั้นแต่ผมกลัว กลัวว่า อี้ชิงจะไม่ได้คิดแบบเดียวกัน

“กลัวใช่ไหม...แต่อย่างน้อยนายก็ได้พิสูจน์ไม่ใช่เหรอ ? พยายามเข้าน่า”

พิสูจน์ ?........ตัวเองซิน่ะ เอาล่ะ ผมพร้อมแล้ว

“ขอบใจ..นายก็ สู้ๆน่ะ เควิ่นน่ะ ใจอ่อนจะตายไป”

# Lay #

“จริงเหรอเควิ่น.. !”

ผมถามเควิ่นออกไป..บ้าน่า คริสฮยองอ่ะน่ะ จะทำแบบนั้น

“จริงซิ !”

ผมรู้สึกเหมือนอะไรมันฟูๆอยู่ในอก..มันดีใจ ยังไงบอกไม่ถูก.....

“ที่เหลือไปถามคริสเองน่ะ โน่นไง มาโน่นแล้ว..ไปน่ะ สู้ๆ”

ผมยิ้มกลับไปให้เควิ่น....ที่แท้เควิ่นก็....

“ไงอี้ชิง”

คริสฮยอง..ผมอยากรู้

“งานเลี้ยงคืนนี้ ไปกับฉันไหม?”

ผมหันไปมองคริสฮยองแบบงงๆ ก็คริสฮยองไม่เคยชวนผมไปไหนแลยนี่ แบบนี้ เขินแย่ ^//^

“แล้ว..จงอินล่ะ”

คริสฮยองชักสีหน้ารำคาญทันที

“ปล่อยไปเหอะน่า...นี่มันเวลาของเรา 2 คนน่ะอี้ชิง”

เวลา ?

“เอาล่ะๆ......”

คริสฮยองก้อมหน้าลงมาใกล้ผม ห่างกันนิดเดียวเองน่ะ...ผมสบตาคริสฮยองเขินๆ

“คริสฮยองรักอี้ชิงน่ะครับ อี้ชิงล่ะรักคริสฮยองบ้างรึเปล่า”

ผมเบอกตาโต..คริสฮยอง !

“ระ...รักซิครับ”

มันเขินนนนนนนน่ะ !~

“ไม่ได้ยิน”

คริสฮยองแกล้งผมเหรอ

“รักครับ”

จากที่ก้มหน้าอยู่แล้วยิ่งก้มลงไปอีก

“อะไรน่ะ”

ด้วยความเขิน เลยรีบเงยหน้าขึ้นไป

“อ๊ะ !.....ฮะ..ฮยอง..ฮยองอ้ะ!”

จมูกผมชนกับจมูกของคริสฮยองเต็มๆเลย>/////<

“เอาไง รักไหมครับ”

ยังมีหน้ามายิ้มอีก

“รักๆ อี้ชิงรักคริสฮยองที่สุดเลย!!”

.

 

.# Kevin #

“เยส !”

ผมยิ้มดีใจอยู่คนเดียวในที่สุด เค้า 2 คน ก็รักกัน ส่วนผมก็หลุดพ้นบ่วงกรรม หึหึ !

บ้านเควิ่นคร้าบบบ

“แล้วทำไมถึงไม่ไปงานเลี้ยงล่ะ”

เอเจถามผม

“ไม่เอาอ้ะ เหนื่อย....แต่ก็ดีใจสุดๆไปเลย”

ผมเอนตัวลงนอนบนโซฟาสีฟ้าอ่อน

“ดีใจอะไรล่ะ เล่ามาเลย”

ผมเหลือบไปมองเอเจนิดนึง

“ก็เรื่องที่ไม่ต้องโกหกไง.....ตอนที่เดินไปกับอี้ชิงน่ะ”

แล้วผมก็คว้าตุ๊กตาหมีมากอด

“เล่ามา”

^_^

“ก็....ตั้งแต่ตอนแรกน่ะ....คริสแค่ขอคำปรึกษาเฉยๆว่าทำยังไงดี สุดท้ายเลยติดต่อกันเยอะขึ้น แล้วก็ตกลงกันว่าจะเอาแผนนี้คือ แกล้งสนิทกับคริสเพื่อดูอาการของอี้ชิง ว่าเป็นยังไง.....แต่ว่าทำแบบนี้มันไม่ดีเลยเนอะ ต้องไปโกหกคนอื่นน่ะ”

พอเล่าจบผมก็หันไปมองเอเจ

“ดีแล้ว...พักเถอะ”

เอเจพูดจบก็เดินออกไปหน้าบ้าน...ผมเลยรีบลุกขึ้นตามไป

“เอเจ!......เอ่อ......”

เอเจหันมามองผมก่อนที่จะเดินเข้ามาแล้วลูบหัวผมเบาๆ

“ไม่เป็นไร....รอได้”

ผมเงยหน้าไปมองเอเจ

“ไม่ใช่แบบนั้น..คือ ขอโทษน่ะที่วันนี้ไม่ได้อยู่กับเอเจเลย”

“ไม่เป็นไร”

“แล้วก็..ยังต้องให้เอเจมาส่งอีก”

“ไม่เป็นไร”

“แถมตอนนี้ยังทำตัวงี่เง่าอีก”

“ไม่เป็นไร”

ผมมองหน้าเอเจด้วยความไม่เข้าใจ

“เพื่อคนที่รักน่ะ อะไรก็ได้......วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ยังมี....เอเจรอเควิ่นอยู่น่ะ”

“ขอบคุณ”

 

:)  Shalunla