คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
ตอนที่ 1 จดหมาย
หลังจากที่จบการต่อสู่กับไอเซ็น โซสึเกะไปได้มีผู้บาดเจ็บมากมาย อิจิมารุ งินได้รับอภัยจากหัวหน้าใหญ่ให้กลับไปอยู่โซลโซไซตี้ได้ ผมพูดมาเหมือนมันจะผ่าไปหลายเดือนเลยเนอะ ตามจริงมันก็แค่ผ่านไป1วันเอง
“พี่ค่ะลงมาทานข้าวได้แล้วค่ะ เดี๋ยวก็ได้ไปสายหรอกค่ะ”ยูสึเรียกแล้วไปดีกว่า ผมนึกแล้วเดินลงไปข้างล่าง
“ไง อิ...จิ...โก้~”
พลัก!!
“ไอ้พ่อเวรบอกไงว่าเลิกทำตัวเป็นเด็กสะที”ผมพูดใส่ป๋าทันทีหลังจากที่ถีบท่านไปจูบกำแพง ให้ตายเถอะยังกับคนละคนเลย
“พี่อิจิมีจดหมายถึงพี่อ่ะ”ยัยคารินอย่าพูดทั้งๆที่กินข้าวอยู่สิพี่ขี้เกรียจส่งแกไปโซลโซไซตี้นะ(ดูมันแช่งน้อง) ผมเดินไปที่ซองจดหมายสีดำพร้อมกับเปิดอ่านทันที
‘ถึง ยมทูตตัวแทน คุโรซากิอิจิโกะ
อิจิโกะนี้ข้าเอง ลูเคีย ยัยจิบิ(เตี้ย)ของเจ้าไง พอดีตอนนี้ตำแหน่งหัวหน้าหน่วย 5 และ 9 พอดีข้าเกิดการปากเสียงเผลอไปเสนอชื่อเจ้าตอนกำลังคัดเลือกหัวหน้าคนใหม่ ข้าก็ขอโทษด้วยล่ะกันคือเจ้าได้มีคุณสมบัติตรงตามความต้องการของหัวหน้าใหญ่พอดีเลย เพราะฉะนั้นภายใน 1 เดือนนี้ เจ้าและอุราฮาร่าจะได้รับเข้าตำแหน่งหัวหน้าหน่วยถ้าเจ้าไม่อยากเจ้าก็ต้องรีบบอกทันทีเลยนะ
ปล.ถ้าพาคารินมาด้วยได้จะเป็นการดีมากเพราะหัวหน้าฮิซึกายะดันเผลอไปบอกว่าน้องเจ้ามีพลังวิญญาณที่สูงมากหัวหน้าใหญ่เลยเกิดการสนใจ
แล้วเจอกัน
รัก คุกิจิ ลูเคีย’
เมื่อผมอ่านจดหมายจบเกิดอาการอึ่งเล็กน้อยถึงขั้นพอสมควร ก่อนจะหันไปดูนาฬิกาก็ต้องรีบออกจากบ้านทันทีเมื่อรู้ว่านี้มันจะ 8 โมงแล้ว
.
..
...
....
“สวัสดีคุโรซากิคุง”อิโนะอุเอะทัก
“อื้ม ไงอิโนะอุเอะ”
“คุโรซากิคุงร่างกายเป็นไงบ้างจ้ะ หายดีรึยัง”
“อื้ม หายดีแล้ว ”ผมพูดจบอาจารย์เดินเข้ามาพวกเราจึงได้เริ่มเรียนกัน
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ปัง!!
“อิจิโกะ ฉันยังไม่ได้ถามนายเลยว่านายเป็นอะไรกันแน่ ตอนเกิดเรื่องบ้าๆเมื่อคราวก่อนฉันยังเห็นนายผมยาวอยู่เลย แล้วไงวันนี้ถึงได้สั้นล่ะ”ทัตสึกิเพื่อนสมัยเด็กของผมตรงเข้ามาถามทันทีหลังจากจากปล่อยไปพัก
“เอ่อ...ทัตสึกิคือว่า...”
วูบ
ความรู้สึกนี้มันหรือว่า
“คุโรซากิคุงนี้หรือว่า/อิจิโกะนี้มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะทำไมรุ้สึกแปลกๆ”อิโนะอุเอะพูดพร้อมกับทัตสึกิ ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ ผมรีบหยิบป้ายตัวแทนก่อนจะพุงออกไปข้างนอกห้องเรียนทันที เมื่อกลับเข้ามาในห้องเรียนก็พบว่าอาจารย์กำลังจะเดินเข้ามาสอนพอดี โชคดีไปจะได้รีบกลับเข้าร่าง
ตกเย็นผมก็รีบเดินออกจาโรงเรียนแล้วตรงไปที่ร้านของเจ้าอุราฮาร่าทันที
“ไงครับคุณคุโรซากิ พวกเรากำลังรอคุณอยู่เลยล่ะครับ”พวกเราไอ้บ้านี้มันเรียกใครมาอีกวะ แต่เมื่อเข้าไปก็ต้องตกใจเมื่อเข้าไปก็เจอ
“พ่อ คาริน”
“พี่อิจิพี่มาได้ไงอ่ะ”คารินถามผมพรางจิบชา
“พี่สิต้องถามเธอว่าเธอมาได้ไง พ่อพาคารินมาเห..”
พลัก!!
ผมยังพูดไม่ทันจบเจ้าอุราฮาร่าก็ไม่มากระแทกหัวผมจนร่างยมทูตผมหลุดออกมาซะงั้นไอ้บ้าเอ้ยนี้มันต่อหน้าคารินนะ
“พี่อิจิเป็นยมทูตจริงๆด้วย”คารินพูดหน้าตาเฉยพรางยืนพร้อมกับเดินหมุนรอบตัวผมเหมือนว่าแสดงอาการสนใจ
“สนใจรึครับคุโรซากิซัง”เจ้าบ้านั้นถามอะไรน้องตรู ส่วนแกคารินอย่าไปตามมันสิพยักหน้าทำไม
“อยากเป็นไหมล่ะครับ”
“แกจะบ้าเรอะอุราฮาระ พ่อไม่คิดที่จะห้ามเลยใช่ไหมเนี่ย ”ผมหันไปตะหวาดพ่อ แต่ไอ้พ่อคนนี้ก็ดันนั่งซดเหล้าเล่นซะงั้น
“เป็นได้ด้วยเหรอ !!”
“เป็นได้สิครับแต่คุณอาจจะต้องทรมานสักหน่อยนะครับ”อุราฮาร่าพูดพรางขยับหมวก
“แกจะบ้ารึไงคิดจะทำให้คารินเป็นแบบฉันเหรอไง”
“คุณ/แกจำเป็นต้องคุโรซากิซัง/คารินไปโซลโซไซตี้ไม่ใช่เหรอครับ/ฟระ” พ่อกับไอ้บ้านั้นพูดพร้อมกันเลย
“มันไม่มีวิธีอื่นรึไง”ผมแย้งทันที
“อิจิโกะแกลืมไปแล้วเหรอว่าคนที่จะไปโซลโซไซตี้ได้ต้องเป็นซิญญาณเท่านั้นนะ”
“งั้นอิโนะอุเอะ อิชิดะ แช้ดล่ะพวกนั้นยังไปได้เลย”
“3 คนนั้นไปได้เพราะพวกเรามีพลังพิเศษครับแต่กลับคุณหนูคารินเธอเป็นแค่เด็กสาวธรรมดาที่มีพลังวิญญาณที่สูงมากเท่านั้นเอง”
“พี่เลิกแย้งซะทีเถอะฉันอยากลอง นายถ้าจะเป็นแบบพี่อิจิโกะทำไงล่ะ”คารินพูดจบเจ้าบ้านั้นก็เปิดชั้นล่าง จากนั้นพวกเราก็เดินตามกันลงไป
ปล.นะเจ้ามะฮะ เรื่องนี้อิจิโกะยังสามารถปลดปลายร่างสุดท้ายของเท็ดสึกะได้อยู่ และแรงดันวิญญาณก็ยังมีอยู่เหมือนเดิมนะเจ้ามะฮะและร่างของดาบฟันวิญญาณสามารถอยู่ได้ตลอดและจะเข้าๆออกๆดาบได้ตามสบาย
ความคิดเห็น