ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยน้ำแข็ง ปะทะ นายช็อกโกแลต

    ลำดับตอนที่ #7 : 0000....น้ำแข็งตากแห้ง...0000

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.พ. 50


    ฉันยิ้มผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดที่แขน และมือ เบาๆๆ ท้องฟ้ามึนๆเหมือนฝนกำลังจะตก ฉันเดินไปที่ประตู เอื้อมมือไปเปิดลุกบิด...
    ปึง!! โป๊ก!!

    "โอ้ยๆ ใครเปิดมาน่ะ"

    "เนอัน!!" พวกคังมุโร่เดินมาดูอาการฉัน

    "ฝีมือเธอหรอ"คังมุโร่พูดแล้วมาพยุงฉัน

    "เป็นอะไรไหม"ดองเซรีบมาดูที่มือแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าของเข้ามาเช็ดเบาๆ

    "น่ากลัวอะ ฉันกลัวเลือด"ยูพูดน้ำตาคลอเบ้าเกาะเสื้อชินแน่น

    "อึ้ง"ชินพูดแล้วรีบผลักยู

    "เรารีบไปห้องพยาบาลกัน เดี๋ยวยัยนี้ๆได้ตายกันพอดี อยู่นานเลือดหมดตัวพอดี"พวกเขาพาฉันมาห้องพยาบาล อารย์แก่ก็ด่าฉันไม่หยุด

    "นี้เธอหัดทำอะไรคิดมั่งสิ ถ้าเลือดหมดตัวเอจะทำยังไง หา!!"

    "โห่ อาจารย์นี้มือหนู โอ้ย! เบาๆสิค่ะ ถ้าเลือดหนูหมดตัวหนูก็เอาเลืดอาจารย์นี้ล่ะ"

    "หุบปากซะ!! เธอไปคุยกับผ.อ ด้วย"
     
    "ค่ะ ขอบคุณค่ะ"ฉันเดินออกจากโรงพยาบาลในสภาพมือ มัมมี่

    "นี้เธอจะไปไหนน่ะ"

    "หาน้าฉัน"

    "น้า...."

    "ตลกน้าเธออยู่ม.4รึไง"

    "ถ้าใช่แล้วทำไม"

    "ฉันให้เธอเตะเลย"นายชินพูดขึ้น

    "พี่ เรียวมะ" ฉันตะโกนเรียกภายในห้องเงียบกริบ

    "กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..!!!! คังมุโร่ เท็ดดี้ เจ้า ชาย หล่อเสี่ยว..."แอ้กๆๆ...อะไรกัน

    "ยัยเนอันมานี้" น้ารีบพาฉันและทุกคนมายังห้องประทาน

    "โอโห้น้าเขามาได้ไง"

    "ใครให้เธอเรียกฉันว่าน้า "เขาตบหัวฉันไม่สนใจใคร

    "น้าเธอคือประธานเหรอ"ทุกคนถามฉันแล้วชี้น้ามาทางเรียวมะ

    "เออ...."

    "ฮาๆๆๆๆๆ.....ฮาๆๆๆๆ" ฉันเดินเข้าไปเตะชิน

    ป้าป!! โอ้ย...

    "เตะทำไม"

    "นายสัญญากับฉันไว้นี้"

    "เออ...ฝากไว้ก่อน"

    "แล้วนี้มือเธอโดนอะไร มัมี่กัดเหรอ"น้ากอดอกแล้วมองมาอย่างสมเพศ

    "คือน้าได้ยินข่าว ว่ามีคนชกกระจกหรอเปล่า"

    "อืม ทำไม"

    "ฉันทำเอง"

     แปะ!!!

    "โอ้ย ตบหัวฉันทำไมเจ็บนะ"

    "เธอบ้าแล้วหรอเข้าโรงเรียนไม่ถึงเดือนดันก็เรื่องฎ

    "ขอโทษค่ะ..."ฉันทำหน้าสลด น้าเดินไปนั่งยังโวฟาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทหาใครสักคน

    "ฮัลโหล"

    "โยรีๆ เธอบอกพ่อเธอนะว่าคนทำกระจกคือน้องฉัน บอกว่ายัยนี้มันสมองไม่ดี ขอโทษแทน"

    "โอเคๆ จ้ะๆ"พอคุยเสร็จน้าก็ส่งสายตาเหี้ยมโหดมาทางฉัน

    "ขอบคุณค่ะ...แหะๆ"

    "ไปเรียนต่อชั่วโมงสองกันได้แล้ว"

    "ครับ/ค่ะ"

    "เดี๋ยวทุกคนไปยกเว้น เนอัน หึหึ" เฮือก ฉันส่งสายตาไปมองดองเซ คังมุโร่ ยู ชินต่างส่ายหน้าแล้วเดินจากไป

    "ทุกคน......"ฉันพูดเสียงแผ่วเบา

    "ไปแล้ว ก็เหลิอฉันกับเธอ สองคน หึหึ" แม่ไอหมอนี้มันบ้า..............
    ---------------------------------------------------------



    อิอิอิอิ เม้นอีกน้า ชอบๆๆๆๆ



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×