ยัยน้ำแข็ง ปะทะ นายช็อกโกแลต

ลำดับตอนที่ #5 : ooo3ooooน้ำแข็งตากแห้ง

 กริ๊ด............................!!!
ฉันแผดเสียงเต็มที่เมื่อไอเบื้อกมันจะข่มขืนฉัน

 ผลัก.....ตุ้บ

"คังมุโร่คุง"เพราะอะไรไม่รู้ทั้งๆที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าหมอนี้แต่กลับยิ้มออก

"เห็นฉันเป็นดาราหนังหรือไง" ฉึก หุบยิ้มทันทีถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะเนี่ย

"นี้นายถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะ"

"ชิ ปากเก่ง"

"หน่อย.....ขอบใจ"

"อะไรน่ะ"

"-/////- ขะ...ขอบใจไงเล่า"

"ไม่ต้องการ"

"โอเคที่พูดเมื่อกี้โมฆะ"

"ชิ ยัยบ้า"

"เนอันไม่เป็นไรใช่ไหม"ฮานะวิ่งเข้ามากอดฉันจะให้พูดยังไงดีล่ะกลัวแทบตาย

"ฉันไม่เป็นไรสบายมาก"

"เหรอ"นายเน่าวอนๆ ถ้าฮานะไม่อยู่นะฉันจะ......มองหน้านาย คังมุโร่ทำหน้ากวนใส่ใช่ว่า จะทำไม เพราะฉันจ้องหน้าแบบกินเลือดกินเนื้อเขา

"นี้กลับกันได้แล้ว"

"อือ" พอถึงเวลาเลิกเรียนฉันกับฮานะก็แยกกันกลับระหว่างทางกลับฉันเจอชายคนหนึ่งโทรศัพท์เฉียดหน้าฉันแล้วมองหน้าฉันนิ่ง

"นี้นายไม่เห็นคนเขาเดินหรอ ถ้ามันโดนหน้าฉันแล้วนายจะทำยังไง"

"แล้วมันโดนไหมล่ะ"เขาจ้องมองหน้าฉันนิ่งแววตาที่ดูจะกวนบาทากลับคลอไปด้วยน้ำใสๆ ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาแบบเย่อหยิ่งแต่ภายใต้ใบหน้านั้นกลับร้องไห้ลึกๆแทบขาดใจ

"นายร้องไห้เหรอ"

"น้ำตาฉันมันไหลรึไง"

"เปล่ามันคลอนะ"

"ไปซะ"เขาพูดเสียงเย็นแววตาดูเย็นชา

"นายไม่เป็นไรใช่ไหม"

"อย่ามายุ่งกับฉันไสหัวไปไกลๆ"

"โอเคฉันไปแน่ๆฉันก็ไม่ได้อยาก...." เขาเอากำปั้นหุบกับกำแพงเสียงดังจนฉันตกใจ ตัวเขาสั่นเพราะกำลังร้องไห้ฉันอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆแต่ดันเดินไปใกล้เขา

"คือฉันขอโทษนายไม่เป็นอะไรใช่ไหม"ฉันเอื้อมมือเพื่อจะไปแตะที่หัวไหลเขาแต่เขากลับพูดเสียงดังว่า

"อย่ามาแตะต้องฉัน!!!! ไสหัวไปสะ!!!! ยัยพวกผู้หญิงสกปรก" อึ้งๆ...... ผู้หญิงสกปรกหรอ

"นี้!! นายไม่มีสิทธิมาว่าฉันสกปรกนะ คนที่สกปรกนะคือคนที่ใช่คำพูดนั้นกล่าวหาคนอื่น นายจะเป็นบ้าอะไรก็เรื่องของนายล่ะ"
ฉันหันหลังด้วยอารมณ์ฉุนอย่างแรง และต่อท้ายด้วยว่า

"หยุด !! ไม่ต้องหันมามองฉันเพราะนายเห็นฉันเป็นผู้หญิงสกปรก และเรื่องที่นายเจอฉันในวันนี้นายไม่รู้แม้แต้ชื่อเสียงเรียงนามอะไรของฉัน แต่นายเห็นฉันเป็นผู้หญิงสกปรกฉันไม่ถือสาหรอกน่ะ แต่นายอย่าจำใบหน้าและน้ำเสียงของฉันไปก็แล้วกันเพราะมันสกปรก"

ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆเดินจากไป โดยทิ้งคำพูดที่เตือนสติน้ำตาของเข้ากลับหยุดลงชายหนุ่มแสยิ้มและคิดว่าแผลใจของเขาต้องหายได้ถ้ามีเธอคนนี้เท่านั้น เขาเดินไปหยิบบัตรรูปสาวน้อยคนหนึ่ง

"เรื่องอะไรฉันจะลืมเธอล่ะ เนอัน"เขาพูดทิ้งท้ายเบาๆกับตัวเอง

ฉันเดินเข้าห้องด้วยอารมณ์งุดหงิดเนื่องจากโดนด่าว่าเป็นผู้หฟญิงสกปรก แกนั่นแหละสกปรก

"นี้เนอันแกไปซื้อโค้กมาให้ฉันกินสิ"

"ฉัน ไม่ ไป"ฉันพูดเน้นๆกับเรียวมะน้าชายสุดหล่อ

"จะ ไป หรือ จะ ตาย"

"ไปจ้า" แพ้เลย.....เฮ้อฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อสีดำสนิท กับกางเกงขาสั้นสบายเดินร้านขายของแถวโรงเรียน กินอะไรดี น้ำแข็งๆ
ฉันแบกน้ำแข็ง3ถุงกะโค้กขวดลิตร2ขวดด้วยท่าทางทุลักทุเล หนักจัง
 พรึบ!!

"ดองเซ นายมาทำไม"

"ฉันคงมาเรียนหนังสือมั่ง"เขาพูดหน้าตากวนๆ และช่วยถือของให้ฉัน

แชะ!

"ชิ นี้ๆนายว่าฮานะเป็นไง"

"เป็นเพื่อนเธอ"เขาชี้มือมาแตะหน้าผากฉัน

แชะ!

"ไม่ใช่ๆ"ฉันส่ายหน้าไปมา

"แบบว่าหน้าตาอะเป็นไง"

" หวย หน้าจืด "

"หวยเหรอ"ฉันเอียงคอ 45องศา เขาเอามือสองข้างมาจับหน้าฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาตอบว่า

แชะ!

"ได้ยินไม่ผิด"

"นี้ ดองเซ ฉันรู้สึกว่าได้ยินเสียง แชะๆอะ"

"หูฟาดแล้วเธออะ "

"คงงั้นขอบใจมาก"

"มันเป็นหน้าที่ครับ"

แชะ!!!

วันต่อมาฉันตื่นมาโรงเรียนสายเพราะเฮฮากับไอน้าบ๊อง แฮ่กๆๆ เหนื่อยๆ ฉันวิ่งมานั่งมาหิน วันนนี้รู้สึกคนมองแปลกทั้งสายตาอาฆาต
อิจฉาและโหดๆ

"นี้เธอเนอันใช่ไหม"ยัยหน้าม้ากับผู้หญิงกลุ่มหนั่งเขามาทักฉัน

"ใช่ ทำไม"

 เพลี้ย!!!

".........."

"ยัยหน้าด้าน แกเป็นเด็กใหม่แท้ๆไปอ่อยดองเซได้ไงย่ะดองเซเป็นของทุกคนน่ะ"

" เหรอ"

"ยังมาเหรอมานี้มาดูนี้" เธอลากฉันมาที่บอร์ด เป็นรูปฉันกับดองเซเมื่อวานตอนไปซื้อของและที่ช็อคกว่านั้นคือ รูปที่นายดองเซจับหน้าฉันพอมองมุมนี้มันกลายเป็นจูบซะงั้นใครมันถ่ายเนี่ย

"ใครเป็นคนถ่าย"

"แกตาย!!!" กริ๊ด..........................ฉันวิ่งมายังกลุ่มของตัวเองมาเจอกลุ่มนายคังมุโร่เห็นนายดองเซนั่งหอบอยู่ฉันเลยวิ่งไปนอนขาเขาแบบหมดแรง

"มัน อาราย แฮ่กๆ กันเนี่ย"

"ยัยบ้าเอ้ยฉันไม่น่าไปช่วยเธอเลยสาววิ่งถามฉันว่อน"

"ใครขอร้องย่ะ ฉันโดนยัยหน้าม้าตบมาเนี่ย"

"แล้วที่จูบกันมานจริงหรอ"นายคังมุโร่ถาม

"ไม่มีทาง!!!"ฉันกับดองเซพูดพร้อมกัน

"ก็ดีไป"

"ฮาๆๆๆ ฮาๆๆๆๆ"ชิน กับยูวเราะชอบใจกัน

 โป๊ก!1 ฉันเอากระเป๋าปาไปโดนชินพอดี

"โอ้ยอะไรเนี่ย ยูก็ขำอะ"

"แล้วจะทำไม"

"เปล่าครับคุณภรรยา"ฉันเตรียมถอดรองเท้าแต่นายชินรีบยกมือไหว้

"ลุกดิ"นายดองเซดันหัวฉันขั้นแต่ตอนนนี้ฉันรู้สึกมึนหัวมากๆสงสัยเมื้อวานทั้งตากแดด ทั้งใช้แรงนอนดึก กินน้ำแข็ง เมื่อคืนสระผมแล้วนอนเลยแล้วยังมาวิ่งตอนเช้าแดดแรงๆอีก หวักรับประทานแน่ๆแต่ฉันก็ยอมลุกขึ้น

"อ่าว ฮานะหวัดดีจ้ะ"

"ยัยบ้าหัวเธอร้อนชะมัด"ดองเซว่า

"เนอันทำไม"ฮานะร้องไห้เหรอใครแกล้งพอฉันจะถามเธอกลับ

 เพลี้ย!! ฉันล้มลงกับพื้นสติก็ค่อยหายไปๆและนิ่ง

"เนอันเธอก็รู้นิว่าฉันคิดยังไงกับดองเซ เธอมันเลว"ฮานะเอาตัวคร่อมหญิงสาวไร้สติ แล้วตบเธอสามสี่รอบหญิงสาวนอนนิ่งดวงตาหลับสนิท

"เนอัน เธออย่ามาแกล้งฉัน"

".........."

"เนอัน"คังมุโร่อุ่มฉันขึ้นแล้วทุกคนรีบพาฉันไปยังโรงพยาบาล

----------------------------------------------------------