ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ooo1oooน้ำแข็งตากแห้ง
หา......................
"พะ พูดอะไรนะ"
"ก็อย่างที่ได้ยิน"
"จะบ้าหรอย่ะ นายเป็นใครมาจากไหนฉันยังไม่รู้แล้วนายมา.."
"ทำเป็นคิดมากไปได้"
"นี้นายจะบ้าหรอพูดออกมาได้ว่าฉันทำเป็นคิดมากแหม่ ใช่สิฉันมันคิดมาก"
พอฉันพูดจบก็นั่งหอบเอามือกุมขมับ ผู้ชายอะไรไร้ยางอายน่าเกลียดมาบอกว่าเธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน น่าเกลียดที่สุด!!!!
"หึๆ ฮ่าๆๆๆ" เฮ้ย! ไอหมอนี้มันจิตไม่ปกติหรือเปล่าว้าเนี้ยตอนนี้ฉันก็กำลังอันตรายนะสิ แม่จ๋าเจอกันที่ทางช้างเผือกน่ะ
"นายขำอะไร ไม่ตลกนะ"
"ก็ฉันพูดเล่นเฉยน่ะ"
"............" พูดเล่น เหอๆ พูดเล่น ขำดีน่ะ แล้วฉันก็บ้าตามมัน แง!! หน้าแตกเลย
"ทำไม ถึงกับพูดไม่ออกเลยรึไง"
"ใครว่าย่ะ ฉันจะกลับแล้ว"ฉันเดินหน้าแดงเข้าชั้นเรียน
"นี้เธอชื่ออะไร"สาวสวยคนหนึ่งเดินเขามาผลักฉันชิดกำแพงหน้าห้องตามด้วยแผดหน้าตาน่ารักมองด้วยสายตาเหยียดหยาม
"ฉันจะชื่ออะไรแล้วมันจะเกี่ยวกับเธอรึไง"ผู้หญิงที่ดูเป็นหัวหน้าก็แสยิ้ม
"เกี่ยวไม่เกี่ยวน่ะก็ไม่สำคัญแต่ที่สำคัญเธอไปไหนกับคังมุโร่คุงย่ะ"
"หึๆ ที่เธอพวกเธอก็มาหาเรื่องฉันเรื่องผู้ชายหรอหน้าไม่อาย"
"แก แก นั้นแหละหน้าไม่อาย"ยัยหน้าม้าง้างมือขึ้นเตรียมตบฉัน ยัยหน้าม้าเอ้ย
"อะไรล่ะ จะตบหรอกล้าก็ทำสิ"ปากหนอปากไปอวดเก่ง หนีก็ไม่ได้ โง่ปะเนี่ย เรา
ยัยหน้าม้าไม่พูดอะไรเลื่อนมาเลื่อยซึ่งฉันก็มองตามอย่างเฉยๆ โดนก็โดน
"หยุดน่ะ!!" ฉันกับยัยหน้าม้าหันหน้าไปมองตามเสียง ว้า นายอีกแหละนายเน่า
(คังมุโร่)
"พวกเธอทำอะไรกันน่ะ ฮาวาย นาโอมิ นาโอม่า" หนุ่มสุดหล่อดูท่าทางเจ้าชู้เดินมาข้างๆคังมุโรในมือถือตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตามมาด้วยหนุ่มหน้าทะเล้นกับหนุ่มผมดำยาว
"คังมุโร่คุง/ดองเซ"สามสาวที่รุมฉันอยู่อุทานชื่อชายหนุ่มด้วยความตกใจ
"ถ้าจะมาทะเลาะหน้าห้องละก็ไปที่อื่นได้เลยรำคาญ"นายช่วยฉันหรือเปล่าเนี่ยตาเน่าเอ้ย
"ฮาวายไม่ได้ทะเลาะนะจ้ะ มุโร่คุง มันมาหาเรื่องฉันก่อน"
"ดองเซนาโอมิกลัวน้ะ"
"ดองเซ นาโอม่าก็กลัว"แฝดทั้งสองต่างไปออเซาะกับคนชื่อดองเซส่วยยัยหน้าม้าไปออเซาะกับนายเน่าเห็นแล้วขัดลูกตา
"เหอๆ"ฉันเท้าเอวยืนดูสักพักแล้วเดินเข้าห้องแต่นายผมดำยาวเรียกไว้
"เธอเดี๋ยวก่อน"
"อะไรอีกล่ะ"
"เก็บปากกาให้หน่อยสิ"
"นายก็มีมือก้มเก็บเองสิไ
"ไม่ได้อ่า"
"ทำไม!!"
"พอก้มปับ หัวใจมันจาล้นไปหาเธอ"
"........" ฉันมองหน้ามองนั้นที่หัวเราะชอบใจกะนายหน้าทะเล้น
"ฮ่าๆ...ชิน ดองเซ คังมุโร่ดูหน้าเธอสิเหวอไปเลย"
"ยู ฮ่าๆ...พูดไม่ออก"ฮึ ไอเสี่ยวชื่อ ชิน ไอหน้าทะเล่นชื่อยู
"คงจะมาไม่ได้หรอจ้ะ"ฉันพูดแล้วยิ้มทะเล้นๆให้
"ทำไมล่ะจ้ะ" ทั้งสองคนมองหน้าฉันแล้วทำหน้าสงสัยปนติดขำ
"ก็เพราะว่าก่อนที่หัวใจนายจะมาถึงนะฉันก็กระทืบจนแหลกแล้วสิจ้ะ" ฮาๆๆพอพูดจบฉันก็เดินเข้าห้องไป
"......." ชินกะยูเงียบ
"ฮ่าๆๆๆๆ......." คังมุโร่กะดองเซต่างก็หัวเราะที่เพื่อนของเขาโดนตรอกกลับมาจากผู้หญิงที่พึ่งเจอหน้าทุกคนเดินเข้ามาในห้องห็เห็นฉันไปนั่งมุมหลังห้องที่เป็นพื้นที่โล่งๆ นายคังมุโรเดินมามองแล้วนั่งที่เก้าอี้หน้าฉัน ชิ หมั้นไส้จริงๆผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาสะเลย สักพักเขาก็พูดขึ้นว่า
"เธอคงคิดว่าฉันไม่เป็นสุภาพบุรุษใช่ไหมล่ะ"
"แน่นอน!!!"
_______________________
เม้นติชมด้วยก็ดีนะจ้ะ
"พะ พูดอะไรนะ"
"ก็อย่างที่ได้ยิน"
"จะบ้าหรอย่ะ นายเป็นใครมาจากไหนฉันยังไม่รู้แล้วนายมา.."
"ทำเป็นคิดมากไปได้"
"นี้นายจะบ้าหรอพูดออกมาได้ว่าฉันทำเป็นคิดมากแหม่ ใช่สิฉันมันคิดมาก"
พอฉันพูดจบก็นั่งหอบเอามือกุมขมับ ผู้ชายอะไรไร้ยางอายน่าเกลียดมาบอกว่าเธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน น่าเกลียดที่สุด!!!!
"หึๆ ฮ่าๆๆๆ" เฮ้ย! ไอหมอนี้มันจิตไม่ปกติหรือเปล่าว้าเนี้ยตอนนี้ฉันก็กำลังอันตรายนะสิ แม่จ๋าเจอกันที่ทางช้างเผือกน่ะ
"นายขำอะไร ไม่ตลกนะ"
"ก็ฉันพูดเล่นเฉยน่ะ"
"............" พูดเล่น เหอๆ พูดเล่น ขำดีน่ะ แล้วฉันก็บ้าตามมัน แง!! หน้าแตกเลย
"ทำไม ถึงกับพูดไม่ออกเลยรึไง"
"ใครว่าย่ะ ฉันจะกลับแล้ว"ฉันเดินหน้าแดงเข้าชั้นเรียน
"นี้เธอชื่ออะไร"สาวสวยคนหนึ่งเดินเขามาผลักฉันชิดกำแพงหน้าห้องตามด้วยแผดหน้าตาน่ารักมองด้วยสายตาเหยียดหยาม
"ฉันจะชื่ออะไรแล้วมันจะเกี่ยวกับเธอรึไง"ผู้หญิงที่ดูเป็นหัวหน้าก็แสยิ้ม
"เกี่ยวไม่เกี่ยวน่ะก็ไม่สำคัญแต่ที่สำคัญเธอไปไหนกับคังมุโร่คุงย่ะ"
"หึๆ ที่เธอพวกเธอก็มาหาเรื่องฉันเรื่องผู้ชายหรอหน้าไม่อาย"
"แก แก นั้นแหละหน้าไม่อาย"ยัยหน้าม้าง้างมือขึ้นเตรียมตบฉัน ยัยหน้าม้าเอ้ย
"อะไรล่ะ จะตบหรอกล้าก็ทำสิ"ปากหนอปากไปอวดเก่ง หนีก็ไม่ได้ โง่ปะเนี่ย เรา
ยัยหน้าม้าไม่พูดอะไรเลื่อนมาเลื่อยซึ่งฉันก็มองตามอย่างเฉยๆ โดนก็โดน
"หยุดน่ะ!!" ฉันกับยัยหน้าม้าหันหน้าไปมองตามเสียง ว้า นายอีกแหละนายเน่า
(คังมุโร่)
"พวกเธอทำอะไรกันน่ะ ฮาวาย นาโอมิ นาโอม่า" หนุ่มสุดหล่อดูท่าทางเจ้าชู้เดินมาข้างๆคังมุโรในมือถือตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ตามมาด้วยหนุ่มหน้าทะเล้นกับหนุ่มผมดำยาว
"คังมุโร่คุง/ดองเซ"สามสาวที่รุมฉันอยู่อุทานชื่อชายหนุ่มด้วยความตกใจ
"ถ้าจะมาทะเลาะหน้าห้องละก็ไปที่อื่นได้เลยรำคาญ"นายช่วยฉันหรือเปล่าเนี่ยตาเน่าเอ้ย
"ฮาวายไม่ได้ทะเลาะนะจ้ะ มุโร่คุง มันมาหาเรื่องฉันก่อน"
"ดองเซนาโอมิกลัวน้ะ"
"ดองเซ นาโอม่าก็กลัว"แฝดทั้งสองต่างไปออเซาะกับคนชื่อดองเซส่วยยัยหน้าม้าไปออเซาะกับนายเน่าเห็นแล้วขัดลูกตา
"เหอๆ"ฉันเท้าเอวยืนดูสักพักแล้วเดินเข้าห้องแต่นายผมดำยาวเรียกไว้
"เธอเดี๋ยวก่อน"
"อะไรอีกล่ะ"
"เก็บปากกาให้หน่อยสิ"
"นายก็มีมือก้มเก็บเองสิไ
"ไม่ได้อ่า"
"ทำไม!!"
"พอก้มปับ หัวใจมันจาล้นไปหาเธอ"
"........" ฉันมองหน้ามองนั้นที่หัวเราะชอบใจกะนายหน้าทะเล้น
"ฮ่าๆ...ชิน ดองเซ คังมุโร่ดูหน้าเธอสิเหวอไปเลย"
"ยู ฮ่าๆ...พูดไม่ออก"ฮึ ไอเสี่ยวชื่อ ชิน ไอหน้าทะเล่นชื่อยู
"คงจะมาไม่ได้หรอจ้ะ"ฉันพูดแล้วยิ้มทะเล้นๆให้
"ทำไมล่ะจ้ะ" ทั้งสองคนมองหน้าฉันแล้วทำหน้าสงสัยปนติดขำ
"ก็เพราะว่าก่อนที่หัวใจนายจะมาถึงนะฉันก็กระทืบจนแหลกแล้วสิจ้ะ" ฮาๆๆพอพูดจบฉันก็เดินเข้าห้องไป
"......." ชินกะยูเงียบ
"ฮ่าๆๆๆๆ......." คังมุโร่กะดองเซต่างก็หัวเราะที่เพื่อนของเขาโดนตรอกกลับมาจากผู้หญิงที่พึ่งเจอหน้าทุกคนเดินเข้ามาในห้องห็เห็นฉันไปนั่งมุมหลังห้องที่เป็นพื้นที่โล่งๆ นายคังมุโรเดินมามองแล้วนั่งที่เก้าอี้หน้าฉัน ชิ หมั้นไส้จริงๆผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาสะเลย สักพักเขาก็พูดขึ้นว่า
"เธอคงคิดว่าฉันไม่เป็นสุภาพบุรุษใช่ไหมล่ะ"
"แน่นอน!!!"
_______________________
เม้นติชมด้วยก็ดีนะจ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น