ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Go to School
"เจอกันสักทีนะ เนอัน "
"ที่นี้ที่ไหนกัน นั้นเสียงใคร"
"ฉันไง เนอัน"
"ฉันนะใคร แล้วที่นี้ที่ไหนทำไมมืดตึดตื๋อจัง"
"แล้วเราจะได้พบกัน เนอัน "
"อะ......โอ้ย"รู้สึกเหมือนโดนของแข็งกระแทกแห่ะ
แสงสว่างเริ่มเข้าด้วยตาของฉันแล้วใบหน้าเรียวคมทำท่าโกรธเกรียวก้มหน้ามาขมวดคิ้วยืนถือหนังสือเล่มหนาเยื้องขึ้นพร้อมตีอีกรอบ
"หยุดเลย เรียวมะ ตีฉันทำไม"
"ชิ ยัยบ้าเธอเกิดมาก่อนฉันทำไมโง่โง่ แล้วฉันดันได้มาเป็นอาของเธอ บัดซบ"
"ใครขอร้องนายล่ะ"
"รู้ตัวไหมว่าเธอพูดกะใครอยู่"อาหนุ่มทำท่าฉุนเมื่อหญิงสาวตอบหน้าตาย
"ไปอาบน้ำสะ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสาย"
"ค่ะๆ......คุณอา"
"อ่ะ แล้วก็อยู่ที่โรงเรียนกรุณาเรียกฉันว่าพี่ด้วยล่ะ"
"ชิ บ้าที่สุด"
"ฉันได้ยิน"
"จ้ะๆ"
โรงเรียนมัตสึทาเกะ(คล้ายเห็ดเลย)เป็นโรงเรียนมีปัญหามาอยู่รวมกันซึ่งฉันที่พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเราเลยกล้ายเป็นเด็กมีปัญหา ฉันอยู่กับลูกพี่ลูกน้องคือเรียวมะสุดหล่ออยู่ม.4เขาเกิดหลังฉัน6เดือนแต่เขามีศักดิ์เป็นอา ฉันเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยๆเพราะไม่รู้จะยิ้มไปทำไม
ตุบ.....ใครชนฟะ
"ขอโทษครับ"
"เช่นกันค่ะ"ฉันลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งเข้าห้องเรียน อาจาย์รประจำชั้นสุดสวยเดินนำเข้าห้องภายในห้องไม่มีใครเงียบสักคนพี่แกเล่นไม่สนใจฉันฉันก็เลยเดินไปนั่งยังโต๊ะเดี่ยวริมหน้าต่างที่ว่างอยู่หลังห้อง
"วิ้วๆ.....วี้ด หวิวว่าไงจ้ะคนสวย"
"........"
"พวกเอง ดูดิน้องแกทำเมินวะเฮ้ย"
"เขินแน่ๆ"
"รึว่า เล่นตัวไปงั้นๆวะ"
"กุก็มีหวังอะดิ"
"คนจะนอนหุบปากที"
"เฮือก......."
"ปัง.................."
"กริ๊ด...........แกคังมุโร่คุงมา"
"อ้าย น่ารักเหมือนเดิม"
"กริ๊ด ที่ฉันมาโรงเรียนก็เพราะเหตุนี้แหละ"ชิ ยัยพวกหน้าหนาวันๆไม่ทำอะไรเอาแต่แต่งหน้าบ้าผู้ชายทุเรศสิ้นดี กะอีแค่หมอนั้นหน้าหวานหล่อ สูง ดูมีฐานะภูมิฐานดี
ดูจะเรียนเก่ง หุ่นยังดีอีก เอ๊ะนั้นเราพูดข้อดีของเขานิ
"ขอโทษน่ะ"
"......."เขาพูดมาแล้วมองหน้าฉัน
"เธอนั่งที่ฉันอยู่ออกไป"เขาผลักฉันตกจากเก้าอี้จึงมีเสียงหัวเราะดังทั่วห้อง เชอะฉันไม่สะทกสะท้านย่ะ
"นี้นายฉันเป็นผู้หญิงน่ะจะมากไปหน่อยแล้วมั้ง"
"มากไปหน่อยแล้วไงฉันเดือดร้อนหรอยัยบ้าแล้วนั้นน่ะกระเป๋าฉัน"
"นายมันนิสัยไม่ดี"
"เด็กใหม่อย่ามาทำซ่า"
"ถ้าเด็กใหม่ไม่ซ่าแล้วก็โดนคนเลวๆอย่างนายข่มแหงสิ"
"อย่ามาทำปากดี แล้วจะเจอดีไม่รู้ตัว"
"ถึงวันนี้ไม่เจอ วันหน้าก็ต้องเจอ"
"ชิหุบปากไปซะ"
"ทำนิสัยอย่างนี้แล้วแฟนนายไม่เสียใจรึไงย่ะ"พอฉันพูดจบเขากระชากคอเสื้อฉันให้ลุกแล้วลากไปที่ม้านั่งในสวน
"จะต่อยกันตัวต่อตัวรึไง"
"หุๆๆ ปากกล้ายังไม่พอยังมาชอบพูดแทงใจดำคนอื่นอีก"
"สรุปคือนายจะว่าฉันผิดใช่ไหม"
"เปล่าน่ะ"
"นั้นไปล่ะ"
"เดี๋ยว"
"อะไร"
"ต่อไปนี้เธอเป็นเด็กของฉัน"
หา..........................................
"ที่นี้ที่ไหนกัน นั้นเสียงใคร"
"ฉันไง เนอัน"
"ฉันนะใคร แล้วที่นี้ที่ไหนทำไมมืดตึดตื๋อจัง"
"แล้วเราจะได้พบกัน เนอัน "
"อะ......โอ้ย"รู้สึกเหมือนโดนของแข็งกระแทกแห่ะ
แสงสว่างเริ่มเข้าด้วยตาของฉันแล้วใบหน้าเรียวคมทำท่าโกรธเกรียวก้มหน้ามาขมวดคิ้วยืนถือหนังสือเล่มหนาเยื้องขึ้นพร้อมตีอีกรอบ
"หยุดเลย เรียวมะ ตีฉันทำไม"
"ชิ ยัยบ้าเธอเกิดมาก่อนฉันทำไมโง่โง่ แล้วฉันดันได้มาเป็นอาของเธอ บัดซบ"
"ใครขอร้องนายล่ะ"
"รู้ตัวไหมว่าเธอพูดกะใครอยู่"อาหนุ่มทำท่าฉุนเมื่อหญิงสาวตอบหน้าตาย
"ไปอาบน้ำสะ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนสาย"
"ค่ะๆ......คุณอา"
"อ่ะ แล้วก็อยู่ที่โรงเรียนกรุณาเรียกฉันว่าพี่ด้วยล่ะ"
"ชิ บ้าที่สุด"
"ฉันได้ยิน"
"จ้ะๆ"
โรงเรียนมัตสึทาเกะ(คล้ายเห็ดเลย)เป็นโรงเรียนมีปัญหามาอยู่รวมกันซึ่งฉันที่พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเราเลยกล้ายเป็นเด็กมีปัญหา ฉันอยู่กับลูกพี่ลูกน้องคือเรียวมะสุดหล่ออยู่ม.4เขาเกิดหลังฉัน6เดือนแต่เขามีศักดิ์เป็นอา ฉันเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยๆเพราะไม่รู้จะยิ้มไปทำไม
ตุบ.....ใครชนฟะ
"ขอโทษครับ"
"เช่นกันค่ะ"ฉันลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งเข้าห้องเรียน อาจาย์รประจำชั้นสุดสวยเดินนำเข้าห้องภายในห้องไม่มีใครเงียบสักคนพี่แกเล่นไม่สนใจฉันฉันก็เลยเดินไปนั่งยังโต๊ะเดี่ยวริมหน้าต่างที่ว่างอยู่หลังห้อง
"วิ้วๆ.....วี้ด หวิวว่าไงจ้ะคนสวย"
"........"
"พวกเอง ดูดิน้องแกทำเมินวะเฮ้ย"
"เขินแน่ๆ"
"รึว่า เล่นตัวไปงั้นๆวะ"
"กุก็มีหวังอะดิ"
"คนจะนอนหุบปากที"
"เฮือก......."
"ปัง.................."
"กริ๊ด...........แกคังมุโร่คุงมา"
"อ้าย น่ารักเหมือนเดิม"
"กริ๊ด ที่ฉันมาโรงเรียนก็เพราะเหตุนี้แหละ"ชิ ยัยพวกหน้าหนาวันๆไม่ทำอะไรเอาแต่แต่งหน้าบ้าผู้ชายทุเรศสิ้นดี กะอีแค่หมอนั้นหน้าหวานหล่อ สูง ดูมีฐานะภูมิฐานดี
ดูจะเรียนเก่ง หุ่นยังดีอีก เอ๊ะนั้นเราพูดข้อดีของเขานิ
"ขอโทษน่ะ"
"......."เขาพูดมาแล้วมองหน้าฉัน
"เธอนั่งที่ฉันอยู่ออกไป"เขาผลักฉันตกจากเก้าอี้จึงมีเสียงหัวเราะดังทั่วห้อง เชอะฉันไม่สะทกสะท้านย่ะ
"นี้นายฉันเป็นผู้หญิงน่ะจะมากไปหน่อยแล้วมั้ง"
"มากไปหน่อยแล้วไงฉันเดือดร้อนหรอยัยบ้าแล้วนั้นน่ะกระเป๋าฉัน"
"นายมันนิสัยไม่ดี"
"เด็กใหม่อย่ามาทำซ่า"
"ถ้าเด็กใหม่ไม่ซ่าแล้วก็โดนคนเลวๆอย่างนายข่มแหงสิ"
"อย่ามาทำปากดี แล้วจะเจอดีไม่รู้ตัว"
"ถึงวันนี้ไม่เจอ วันหน้าก็ต้องเจอ"
"ชิหุบปากไปซะ"
"ทำนิสัยอย่างนี้แล้วแฟนนายไม่เสียใจรึไงย่ะ"พอฉันพูดจบเขากระชากคอเสื้อฉันให้ลุกแล้วลากไปที่ม้านั่งในสวน
"จะต่อยกันตัวต่อตัวรึไง"
"หุๆๆ ปากกล้ายังไม่พอยังมาชอบพูดแทงใจดำคนอื่นอีก"
"สรุปคือนายจะว่าฉันผิดใช่ไหม"
"เปล่าน่ะ"
"นั้นไปล่ะ"
"เดี๋ยว"
"อะไร"
"ต่อไปนี้เธอเป็นเด็กของฉัน"
หา..........................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น