ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Blood Note กระดาษโน็ตสีเลือด

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เพื่อนใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 56


    ........................เมื่อ 22 ปีที่แล้ว ที่โรงเรียนมัธยมหมีใหญ่   (ดูชื่อโรงเรียน =w=!!!)

            
           

                บรรยากาศของเข้าอันแสนสดใส มีลมเย็นๆพัดเอื่อยๆเข้ามาพร้อมกับแสงแดดอุ่นๆในตอนเช้านั้นช่าง...ฟินจริงๆ = =  และวันนี้ยังเป็นวันเปิด

            เทอมของนักเรียนที่นี่อีกด้วย วันเปิดเทอมช่างเป็นวันที่มัความสุขของนักเรียนจริงๆที่จะ     ได้พบเพื่อนที่ห่างกันไปตอนปิดเทอม  เมื่อเสียงกริ่งดังก็คง
    ได้เวลาที่จะเริ่มต้นชีวิต
      ในโรงเรียนอีกครั้ง....


                   "ไงคริส!!! คริสสบายดีไหมจ๊ะ ?  เสียงอัน่ราเริงของหญิงสาวลูกครึ่งญี่ปุ่น เธอ
           
         คือ"มิกิ" ซึ่งเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของรัฐบาลญี่ปุ่น
    กับรัฐบาลของไทยและเธอกับคริสรู้จัก

      กันมาได้สักพักแล้ว นอกจากเธอจะมีดีกรีเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้ว..ยังเป็นคนที่น่ารักมากๆ

      >///<
    เป็นคนอัธยาศัยดี เวอร์อีกด้วย..เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลที่จะมีคนมาจีบอย่างล้นล้าม !!! 

                        "สบายดี...

           คริส นักเรียนห้อง ม.1/6  เป็นคนที่ร่าเริ่งแจ่มใส่มาก และยังเป็นกันเองกับทุกคน มันจึงไม่

     แปลกเลยที่เขามีเพื่อนเยอะมาก ! โดยส่วนตัวของคริสแล้วนั้นเป็นคนที่น่าตาดีพอสมควร จึง  

     ถูกกลุ่มของผู้หญิงมาคุยด้วยอยู่บ่อย และนำไปเม้ามอยกันอีกด้วย... 
     
     ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนยังไงก็ตามเขาก็ยังมีกลุ่มคนที่ไม่ชอบเข้าอยู่ คือพวกของ โอพาส ธนา  

     และพิทักษ์.....



               ...ที่โรงอาหาร เวลา 11.20 น.



              "เห้ย!! มึงดูไอคริสดิ แม่งไปนั่งกินข้าวกับผู้หญิงอีกแล้วว่ะ [ความจริงผู้หญิงมานั่ง - -]
             
               "อย่างนี้แม่งเรียกว่าหน้า "ม่อ" ป่าวว่ะ 555+ 

      โอพาสและธนา คุยกันอย่างสนุกปากโดยเริ่มจะสงสัยว่า พิทักษ์เพื่อนในกลุ่นนั้นหายไปไหน ?
         
                "ไอพิทักษ์ มันหายหัวไปไหนของมันว่ะ ? 
       
                " กูจะไปรู้เรอะ ! ตัวไม่ได้ติดกับแม่งสักหน่อย.. มันไปหาอะไรกินป่าว ?
       
                " ไม่ต้องและ.. แม่งเดินมาแล้วว่ะ
     
       พิทักษ์เพื่อนในกลุ่มเดินเขามาในสีหน้าที่สะใจเป็นอย่างมาก จนเพื่อนในกลุ่มรู้สึกได้จังถาม

      เขาว่า ...
       
                 " มึงไปทำไรมาว่ะ ?! หายหัวไปซะนาน
       
                 " อ่อกูไปด่าไอคริสมาว่ะ เห็นแม่งแล้วหมั่นไส้ !  พิทักษ์ใส่อารมณ์กับการพูดจน

         ทำให้การสนทนานี้ดูมีรสชาติขึ้น
                 
                   " เพื่อนกูนี่ปากเก่งจริง ^^  โอพาสแควะพิทักษ์
       
                   " กูถือว่าเป็นคำชมแล้วกัน ...

              ส่วนคริสก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ คริสรู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่และคริสก็

      ไม่อยากจะเล่าให้ใครฟัง แล้วเขาก็รู้สึกโกรธมากแต่เขาก็เก็บเงียบโดยไม่แสดงอาการใดๆ

      แล้วพอเพื่อนถามเขา เขาก็จะตอบว่า "ไม่เป็นไร" แต่ในใจเขาคิดอะไรอยู่....


    ที่ห้องเรียน เวลา 11.35 น.


           คริสมานั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงอาหารว่า เขาจะแก้ไขมันยังไงดี แต่ก็ได้ยินเสียง

      ของเด็กหญิงคนนึงดังขึ้นมา

               "มิกิ ! มิกิ ! ไปกินข้าวกัน ^^ เสียงของก่อหญ้าเพื่อนของมิกิ
         
               "จ้าๆ ! จะไปแล้วนะแปปนึง เอ็ะ! คริสยังไม่ทานข้าวหรอ ? ไปด้วยกันมั้ย ?!  เธอถามคริสด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสนิท เพราะไม่เห็นเขาลงไปข้างล่าง - -

               " ไม่เป็นไรจ้า เราทานแล้วมิกิอ่ะไปทานเถอะ ^^ คริสตอบพร้อมกับยิ้มเล็กๆให้

               " เหรอ ?! มีไรป่าวเนี้ย ทำหน้าเหมือนคนท้องผูกเลย ?

               " ไม่เป็นไรๆ เราคิดเรื่องการบ้านอยู่น่ะ   (แหลสด!!!)

               " อื้ม ><  แล้วเธอกับเพื่อนก็เดินจากไป...

              เหตุการณ์นี้แทบจะทุกวันที่เป็นแบบนี้เวลา มิกิเห็นคริสในห้องแต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องที่คริส  
      เครียดอยู่ และในความคิดของมิกินั้น คิดว่าคริสเป็นเพื่อนที่เธอรักมากกที่สุดและสนิทสุด แต่    
      สำหรับคริสแล้ว เค้าไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนอีกต่อไป คริสได้ชอบมิกิอย่างจัง แต่ตอนนี้ติดอยู่

      ที่ว่าโอพาสเป็นแฟนกับมิกิเสียแล้ว และนี่ก็เป็นสาเหตุที่คริสไม่อยากจะเดินไปยุ่งกับมิกิอีก

      และนั่นทำให้เขามีบุคคลิกเปลี่ยนไป....แบบไม่หวนกลับอีกต่อไป.....


    [จะทำยังไงดีกับเรื่องแบบนี้ จะเลือกสิ่งที่ใจตามหาหรือความถูกต้อง เพื่อนหรือแฟน !!!]

     ติดตามต่อในตอนที่ 2 นะค้าบบบบ........ ---->คนที่เปลี่ยนไป<---- 

     

                        
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×