คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
My loving is you ที่ปรึกษาของฉันคือเธอ
[Intro]
[คังเทยอน]
“สวัสดีค่ะ พี่เทยอน รึป่าวคะ”
“คะ ฉัน เทยอนเองคะ แล้วนี่ใครหรอคะ”
“สวัสดีคะ ฉันชื่อซาริ เป็นเพื่อนของ เทมีอ่าคะ” น้ำเสียงปลายสายดูจะร่าเริงเมื่อได้รู้ว่าใช่คนที่เธอต้องการคุยด้วย แต่เอ๊ะ เทมีงั้นหรอ โอ๊ะโอ! นั่นมันชื่อยัยน้องสาวตัวดีของฉันนี่นา แล้วนี่มันมาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
“จ๊ะแล้วมีอะไรกับฉันหรอจ๊ะ??” ฉันถาม
“ก็เอ่อ คือว่า เทมีเค้าบอกฉันคะ ว่าให้โทรมาปรึกษาพี่ได้อ่าคะ ในเรื่อง...ความรัก อ่าคะ” ท้ายประโยคดูจะแผ่วเบาลงไปเยอะ ฉันว่าฉันเข้าใจแล้วแหละ ว่าเค้าโทรมาทำไม
“เอ่อ จ๊ะ แล้วเทมีเค้าบอกว่ายังไงมั่งจ๊ะ…” แล้วฉันกับซาริก็คุยกันไปเรื่อยๆ ยังไงก็ไม่พ้นเรื่องปัญหาความรักอยู่วันยังค่ำ เฮ้อ ฉันล่ะกลุ้มจริงๆ
.... ฉันก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันที่อยู่ๆ ฉันก็กลับกลายเป็นที่ปรึกษาทางด้านความรักของผู้หญิงในโรงเรียนไปซะได้ สวัสดีคะ ทุกคน คือฉันก็อยากจะแนะนำตัวเองเหมือนกันนะคะ เอาเป็นว่าฉันชื่อ คังเทยอน เรียนมัธยมปลายอยู่ที่โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในโซล นี่เอง ส่วนยัยน้องสาวตัวดีของฉันชื่อว่า คังเทมี เรียนมัธยมต้นอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับฉัน ตอนแรกๆที่ฉันเข้ามาเรียนโรงเรียนนี้มันก็สงบสุขอยู่หรอก แต่พอยัยโซยอน ผู้มีอิทธิพลของโรงเรียนที่บ้าที่สุดในโลกได้มาสยบหมดคราบเพราะความรัก จนในที่สุด ไอ้เฮงซวย โทยะ บ้าบอคอแตก ไอ้ญี่ปุ่นหน้าไม่ให้มันได้หักอกยัยโซยอนเข้า ยัยนี่จึงต้องพึ่งฉันเป็นการใหญ่โดยอ้างเหตุผลว่า ฉันเป็นเพื่อนของเพื่อนของน้อง ของพี่ของเพื่อนมัน(วุ่นไปหมดแล้ว) แล้วคำพูดของฉันมันก็เลยมีผลมาถึงวันนี้ไงล่ะ อยากรู้กันล่ะสิ
…. 5 เดือนที่แล้ว ....
“ทำไม ทำไม โทยะ นายทิ้งฉันไปทำไม ฉันทำอะไรผิด ฉันออกจะสวย เริ่ด รวย ไฮโซ ขนาดนี้ ทำไมนายยังทำกับฉันได้ลงคอ ไหนนายบอกว่านายรักฉันยังงัยล่ะ แล้วนี่ทำไมนายทำอย่างนี้ ฮึก ฮือ...” โซยอนเพ้อต่อหน้าโทยะ แฟนหนุ่มที่ทำหน้าเย็นชาเกินกว่าที่จะกินชาเย็นได้
“พอซักทีโซยอนเราเข้ากันไม่ได้ ไหนจะนิสัยของเธอ เธอรู้มั้ยมันทำให้ฉันอึดอัด เธอชอบหวงฉันไม่เข้าเรื่อง ฉันรู้ว่าที่เธอทำมันไม่ได้เป็นความรัก แต่มันเป็นความอยาก อยากที่จะครอบครองฉันไว้คนเดียว เพราะฉะนั้นในเมื่อเธอไม่ได้รักฉัน และฉันก็ไม่ได้รักเธอ เรา 2 คน ก็ต้องแยกทางกัน ลาก่อน” พูดจบหญิงสาวน่าตาน่ารักคนหนึ่งก็เดินเข้ามา โทยะรีบวิ่งไปหาและโอบเอวเธอแสดงความเป็นเจ้าของทันที
“ไม่นะ โทยะ ไม่ อย่าบอกนะ ว่ายัยนั่น.....” โซยอนอ้าปากพูดเคล้ากับน้ำตาที่นองหน้า
“ใช่นี่ ซองจู แฟนฉันเองเรารักกัน ลาก่อน” โทยะพูดอย่างเย็นชาและเดินจากไปพร้อมกับ ซองจู แต่เพราะเหตุนี้ชะตาชีวิตของผู้หญิงอีกคนก็มาถึงจุดเปลี่ยนทันที
(50%)
………………..
…………..
………
……
….
..
[คิมมินวอน]
“เฮ้! มินวอน มานานแล้วหรอว่ะ”
“ก็มาได้แล้วซักพักว่ะ ว่าแต่ทำไมวันนี้พวกแกมาช้าว่ะ” ผมถามมัน ตอนนี้ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่ที่เกมส์เซ็นเตอร์ รู้สึกว่าวันนี้ผมจะมาเร็วผิดปกติ ก็น่าจะใช่อยู่หรอก ก็ผมโดเรียนไม่บอกพวกมันไงล่ะ
“ใครจะมาเร็วได้ล่ะว่ะ ก็อาจารย์เคตะ ปล่อยช้านี่หว่า นี่ก็เกือบจะโดนใช้แล้ว พวกฉันเลยชิ่งออกมาก่อนนะสิ” ไอ้วอนซู มันตอบผมแล้วก็นั่งลงที่ตู้เกมส์ข้างๆ
“เออใช่ วอนมินได้ข่าวว่ายัยโยรินมันทิ้งแกหรอว่ะ” ไอ้ฮยองมินมันถามแค่ได้ยินผมก็วูบมาทีเดียว
“อืม ใช่ แต่ช่างมันเหอะ เค้าไม่ได้รักฉันนี่หว่า ฉันก็ต้องปล่อยเข้าไป อีกอย่างฉันก็ชินแล้วด้วย” ผมพูดแล้วยิ้มให้กับพวกนั้น ใช่ผมยิ้มพวกคุณฟังไม่ผิดหรอก ยิ้มแต่มันเป็นการยิ้มที่เสแสร้งชัดๆ คนอื่นอาจดูไม่ออก คนอื่นๆจะมองว่าผมเป็นคนร่าเริง เฮฮาภาษาผู้ชาย(หน้าตาดี) ไปเรื่อยๆ แต่ตามจริงแล้วคนอย่างผมไม่เคยได้รับความรักที่เป็นความรักจริงๆเหมือนอย่างคนอื่นๆซักที ผู้หญิงที่คบกับผมแต่ละคนทุกคนหวังอะไรๆหลายๆอย่างจากผม บางคนใช้ผมเป็นสะพาน พอได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ทุกคนก็จากไป เหมือนกับโยริน เธอเกือบทำให้ผมเชื่อว่าเธอรักผม แต่สุดท้ายเธอก็หวังเพียงจะควงผมโชว์คนอื่นเรื่อยๆ ตอนนี้เธอทิ้งผมไปหาเจ้าซินดง ที่เป็นลูกเจ้าของกิจการเครือลีกรุ๊ปที่มีสาขามากกว่า30สาขาทั่วโลก แต่ผมชินซะแล้วล่ะ ไม่งั้นผมจะยิ้มได้หรอ ชีวิตผมเหมือนกับพระรองในละครน้ำเน่าทั่วไปใช่ไหมล่ะ
“แกไม่เสียใจหรอว่ะ โยรินออกจะสวย แล้วเค้าก็ดูท่าทางรักแกมากด้วยไม่ใช่หรอ??” วอนซูถามผม
“เสียใจไปแล้วได้ไรว่ะ พวกแกก็น่าจะรู้ฉันโดนมาตั้งเท่าไหร่แล้ว จนฉันชินแล้ว” ผมตอบ พวกนั้นทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“ดูทำหน้าเข้า เล่นเกมส์ต่อดิว่ะ สนใจไรแค่ผู้หญิงคนเดียว ฉันออกจะหล่อ หาใหม่ก็ได้เว้ย” ผมหันไปพูดกับพวกมัน2คนก่อนที่จะตบหัวคนละทีเรียกสติกลับคืนมา
(to be continue)
ความคิดเห็น