คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันใหม่&ร.ร.ใหม่และ...เพื่อนใหม่
“เน่ๆๆๆๆ คุณนายขิง!!! จะไปมั้ยเรียนพิเศษน่ะ!!!”
เสียงผู้ชายคนหนึ่งลอดเข้ามาตามรอยประตู แต่ฉันก็ยังคงนอนนิ่งไม่ลุกไปไหนอยู่ดี ก็มันง่วงนี่นา เมื่อคืนดึกไปหน่อย(ทำอะไรของมันวะ) ขออีกนิดนะจ๊ะเฮีย
“ค่า.....”
“ค่าแล้วก็ลุก!!!เจ็ดโมงครึ่งแล้ว!!!
“เฮ่ย!!!เจ็ดโมงครึ่ง!!!”
อ่านะ..ฉันกระโดดเด้งดึ๋งขึ้นมาแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเร็วไว ถูสบู่และอะไรอีกหลายๆอย่างด้วยความเร็วแสงทันที
.................................................................10 นาทีต่อมา..............................................
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ>>>เสียงวิ่งล่ะมั้ง = =
“เฮ่ย....ไอขิงเน่า อาบสะอาดป่ะเนี่ย”
พี่ชายฉัน คุณชายเบียร์หวานเหน็บฉันทันทีที่ฉันวิ่งลงมาถึงโต๊ะอาหาร หนอย ฉันชื่อขิงเปรี้ยวนะยะไม่ใช่ขิงเน่า ไอคุณพี่เบียร์บูด
อ่อ ฉันชื่อขิงเปรี้ยวจริงๆค่ะ แต่ทำไมตั้งชื่อขิงก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ขาวนะ
แต่ฉันผิวออกน้ำผึ้งๆ สงสัยพ่อเอาไว้เป็นกับแกล้มเบียร์มั้ง ฉันสูงตั้ง170แน่ะ อยู่แค่ม.สามเองนะ
หน้าฉันออกก็พอดูได้นะไม่ได้ขี้เหร่แต่ขี้เหร่เนะ^o^(ไอบ้า)
ส่วนไอคุณเบียร์ก็สูงเหมือนฉันเลยสงสัยเป็นเพราะเราเล่นบาสมั้งเลยสูง หล่อเหมือนกัน
แถมดูดีกว่าฉันอีกTT.TT เราผิวน้ำผึ้งทั้งบ้านค่ะยกเว้นพ่อ
ฉันชอบนะผิวสีนี้คงดูไม่ได้เลยถ้าฉันผิวขาว มันคงตลกน่าดู
“อ่าวๆๆตัวเองพูดงี้ได้ไง เค้าอาบตั้งแต่ไรผมยันรากเล็บเท้านั่นแหละ วู้ว...”
“เออ รีบๆกินซะ เดี๋ยวสาย”
“ค่าๆๆๆ”
เนื่องด้วยว่ามันรีบ ฉันก็รีบ เราเลยต้องยัดข้าวแทนที่จะรับประทานลงท้องอย่างด่วนๆ ไม่กี่วิถัดมา(= =)
ฉันก็ก้าวขึ้นไปบนรถกระบะสี่xสี่สีเขียวเข้มของพี่เบียร์
แล้วพี่ชายสุดหล่อของฉันก็ออกรถพาฉันไปยังร.ร.ทันที
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนภาคฤดูร้อนของร.ร.ที่ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาปีนี้ เข้ามาตอนที่อยู่ม.สามTT.TT
กลัวเหมือนกันนะ เขารู้จักกันไปตั้งสองปีแล้ว เราเพิ่งจะมาเข้า ทำไงได้ ก่อนหน้านี้พ่อกับแม่ไม่ให้มานี่นา
แต่เหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะเห็นใจฉัน เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ต้องไปดูแลสาขาบริษัทที่ต่างประเทศ
กร๊ากกกกก สมใจช้าน!!! ว่าแล้วหลังจากนั้นฉันก็อ้อนพี่ชายสุดที่รักทันที แล้วมันก็ตกลงเนื่องจากรำคาญ ฮ่าๆๆๆๆ
ยังไงก็ช่าง ฉันสมหวังแล้ว!!เยส!! เอ๊ะ!! ฮะ..ว่าไงนะ อ๋อ ทำไมถึงอยากเข้าที่นี่อ่าหรอ
ก็เพราะว่า....เครื่องแบบทั้งชุดน.ร.แล้วก็ชุดพละมันดูดียังไงล่ะ โฮะๆๆๆ(อินี่มันบ้า = =)
ไม่นานนักรถก็เลี้ยวเข้ามาในตัวร.ร. โห...ตึกใหม่ใหญ่เป็นบ้าเล้ย ทำไมตอนที่มามอบตัวฉันไม่เห็นมันน้า
ช่างเหอะ ต่อไปฉันก็จะเห็นแกทุกวันแล้วเนอะ^^ พี่เบียร์ส่งฉันตรงหน้าตึกพอดีแล้วรีบไปเรียน
เชอะ ไปเรียนหรือไปหาใครกันแน่ ฉันเดินเข้าไปในตัวตึกแล้วเริ่มหาเป้าหมายต่อไปในชีวิตทันที= =
ฉันจะไปทางไหนดี นี่มันก็แปดโมงแล้วทำไมยังไม่มีคนเลย เอ๊ะรึว่าฉันจะจำวันเปิดผิด
ไม่จรี๊ง รึว่าเค้าไปไหนกันหมดแล้วฉันมาช้าไปอร๊ายยยยย ไม่น้า!!!ฉันไม่ได้มาสายขนาดนั้นซะหน่อย ตายๆๆ ตายแน่ๆ ทำไงดีฟระ
ฉันอยากตาย ใครก็ได้เอารองเท้ามาฟาดฉันที..TTATT
ขณะที่กำลังจะสติแตกอยู่นั้นใครบางคนก็สะกิดเรียกฉันจากด้านหลัง พอหันไปก็เจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักมาก.......
ผิวสีน้ำผึ้งสวยเหมือนฉัน(อินี่มีแอบชมตัวเองวุ้ย) คิ้วเข้ม ตาหวาน จมูกโด่ง
แล้วไอรอยยิ้มน่ารักนั่นมันอะไรก๊านนนนน!!! อ๊างงงงง เขินจังเลย อยู่ๆก็มีคนน่ารักมาทักเรา ลัลล้า~~
“เอ่อ....คือ”
สาวน้อยคนนั้นทำสีหน้าแปลกๆ เอ่อ....เป็นเพราะฉันทำตัวแปลกๆรึเปล่า= =
“ฮะ หา....เอ่อ..โทดทีๆแฮะๆๆ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ^^ ชื่อแพรวารึเปล่าคะ”
“ค่ะ”
ฉันตอบรับงงๆ แล้วทำไมเธอถึงยิ้มอยู่ตลอดเวลาเลยนะ ดีจัง
“อาจารย์ให้มาตามน่ะค่ะ^^”
“อ่า ขอบคุณค่ะ”
เธอเดินนำฉันไปยังชั้นห้า โดยที่...ไม่ใช้ลิฟท์ = = โอยเหนื่อยว่ะ ว่าแต่เธอรู้จักฉันแต่ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย
นี่นา
“เธอชื่อไรหรอ”
เธอหันกลับมามองฉันด้วยรอยยิ้มอีกแล้ว อ๊ายย อย่ามองตาได้ไหมถ้าเธอไม่แคร์ โปรดอย่าทำให้ฉันรัก
เธอ..>o<
“ชื่อใบเตยค่ะ”
“อ่อ เราชื่อขิงนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะขิง^^”
“เราด้วย ใบเตยอยู่ม.ไรหรอ”
“ม.3จ้ะ ห้องเดียวกับขิงด้วย”
“จิงสิ่ ดีจังได้อยู่ห้องเดียวกับคนน่ารักอย่างใบเตย”
น่าน ไอเสี่ยวเอ๊ย พูดออกไปได้ไงวะนั่น ฉันกลุ้มกับตัวเอง แต่เห็นใบเตยแอบเขินด้วยล่ะ เหอๆๆๆๆ
เราคุยกันเพลินจนมาถึงห้องพักอาจารย์ ใบเตยเปิดประตูออกมา
“ขออนุญาตค่ะ”
“อ้าว.....อิสริยามาแล้วหรอ ตามมาแล้วใช่ไหม”
เสียงอาจารย์ผู้หญิงอายุอานามไม่น่าจะเกิน35 ผู้ที่นั่งอยู่คนเดียวในห้องเอ่ยเมื่อเราทั้งสองคนเดินเข้ามาใน
ห้องเรียบร้อยแล้ว
ฉันกับใบเตยเดินไปหาอาจารย์ ดูใกล้ๆแล้วหน้าโคตรเหมือนเป็ดเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นรกกินไปครึ่งขาแล้วฉัน
“ที่เรียกมาก็ไม่มีอะไรหรอกเห็นว่าเธอมาเรียนซัมเมอร์แล้วฉันก็เป็นที่ปรึกษาของเธอด้วย
เลยเรียกมาทำความรู้จักนิดหน่อย อาจารย์ชื่อจิรนันท์”
“ค่ะ”
เรียกมาแค่เนี้ย แล้วให้ฉันเดินขึ้นมาตั้งห้าชั้น หวู้ว อารมณ์เสีย
“แล้วก็นี่หัวหน้าห้องรู้จักกันแล้วซิ่นะ ยังไงก็ฝากด้วยนะอิสริยา”
“ค่ะอาจารย์^^”
“งั้นก็ไปได้แล้ว นี่แปดโมงกว่าแล้วเดี๋ยวไม่ทัน เค้าเรียนกันที่ตึกเก่านะ ชั้นสาม เธอนำเพื่อนไปแล้วกัน”
“ค่ะ”
แล้วฉันกับใบเตยก็เดินไปที่ตึกเก่านั่นพร้อมกัน มันมีแค่สามชั้นเอง ดี จะได้ไม่ต้องขึ้นเยอะ
เมื่อไปถึงชั้นสามเรียบร้อยก็พบว่าชาวบ้านชาวช่องเขาเข้าห้องกันหมดแล้ว
ว่าแต่ม.3นี่เด็กเรียนซัมเมอร์น้อยดีแฮะ ชอบๆๆ
ถ้าเจ๊เป็ดนั่นไม่เรียกฉันไปป่านนี้ได้เพื่อนเยอะแยะแล่ว แต่ก็ดีได้เจอใบเตย เหอๆๆๆ^o^
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องทุกคนต่างมองฉันเป็นตาเดียว ที่มองนี่เป็นเพราะว่าฉันเดินมากับใบเตยรึเปล่า รึว่าฉันเข้าห้องช้า
เอ๊ะรึว่าฉันหน้าตาดีโฮะๆๆๆ
ใบเตยพาฉันเข้าไปนั่งที่โต๊ะด้านหลังห้องติดหน้าต่าง
บราโว่ ฉันชอบนั่งติดหน้าต่างพอดีเลย แล้วเจ้าตัวก็นั่งที่โต๊ะข้างๆ แปลกจังอาจารย์ก็ยังไม่เข้าแต่ทำไมถึงนั่งกันสงบเสงี่ยมเลย
“ใบเตยๆ ทำไมเค้านั่งกันเรียบร้อยจังอ่ะ”
“อ๋อ ไม่รู้จ้ะ^^”
“อ่าว แล้วอ๋อไมอ่ะ”
“ฮิฮิ^^”
อิจฉาจังน้า คนหน้าตาดีทำอะไรก็ดูดี แถมนแบ๊วแบบไม่ต้องแอ๊บอีกตังหาก ฉันนั่งมองรอบๆห้องไปซักพัก
มีแค่เจ็ดคนเองที่มาเรียนซัมเมอร์สำหรับม.3 ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้าห้องมา เป็นอาจารย์ที่......โอ้ว
สวยสะบัดเลยขอบอกครับขอบอก ท่าทางจะเป็นอาจารย์ใหม่เพราะพวกน.ร.ชายนิมองกันตาเยิ้มเชี๊ยะ
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะเพิ่งเข้าเหมือนกัน เอาสายตาแทะโลมนั่นออกไปห่างๆอาจารย์นะโว้ย(แล้วแกมีสิทธ์อะไรห๊ะ ไอ่บ้า)
“ขอโทษๆๆ ครูมาช้าไปนิดส์ พอดีรถมันติด เฮ้อ...เหนื่อย”
อาจารย์วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะอาจารย์นั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องอย่างล้าๆ น่ารักเป็นบ้า
แล้วก็ดูเหมือนท่านจะเพิ่งรู้สึกตัวเลยทำหน้าตกใจแล้วลุกขึ้นยืน
“อ่อ ครูชื่อเจนจิรา เรียกครูจ๋าก็ได้จ้ะ ช่วงซัมเมอร์ครูจะเป็นคนดูแลห้องนี้นะ”
“ครูเข้าปีนี้ปีแรกหรอครับ”
เป็นคำถามจากเด็กผู้ชายที่นั่งหน้าสุด ตัวเล็กๆท่าทางว๊อนท์อวัยวะเบื้องล่างมากๆ ความจริงฉันก็อยากจะสนองให้เหมือนกันนะ
ถ้าไม่ติดว่ายังไม่รู้จักกันล่ะก็ แถมฉันก็เป็นเด็กใหม่ด้วย มันจะดูไม่ดีชิมิเคอะ
ฉันเลยเลือกที่จะนั่งเฉยๆแทน
“จ้ะปีนี้เป็นปีแรก ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ เอ่า รู้จักครูแล้ว ครูยังไม่รู้จักพวกเธอเลยแนะนำตัวกันหน่อยแล้ว
กัน”
อาจารย์พูดแล้วนั่งลงอีกรอบ แนะนำตัวเรอะ เอาแค่ชื่อใช่มั้ย อย่างอื่นไม่ต้องชิมิ
“คนแรกลุกขึ้นเลยค่ะ บอกชื่อจริง.....ชื่อเล่นด้วยก็ดี อะไรอีกก็ได้ เอาเลยคนแรกที่นั่งติดหน้าต่างหลังห้อง”
เวรกรรม!!!ฉันเรอะ ทำไมเนี่ย เริ่มถัดไปอีกซักสองแถวมันจะแผ่นดินไหวมั้ยคะ เฮ้อ...ทำไงได้ สวยอย่างฉันก็ต้องลุกซิ่คะ
“แพรวาค่ะ ชื่อเล่นชื่อขิง”
แล้วก็นั่งลง ทุกคนยกเว้นใบเตยมองฉันประมาณว่า อะไรของเอ็ง แค่นี้เหรอ แกเพิ่งเข้าไม่ใช่เรอะ
ฉันเลยทำหน้าประมาณว่า แค่นี้ล่ะโว้ย คนต่อไปก็เป็นใบเตย เธอลุกขึ้นช้าๆ สง่างามจริงๆTT^TTb
“อิสริยาค่ะ ชื่อเล่นชื่อใบเตย ยินดีต้อนรับค่ะอาจารย์^^”
แล้วก็นั่งลง โอ้ว....ช่างงามอะไรเยี่ยงนี้ สมกับตำแหน่งผู้นำจริงๆ ฉันละสายตาจากใบเตยไปข้างหน้าอีกครั้งเพื่อมองคนต่อไป
(แถวนี้มีแค่ฉันกับใบเตยนั่งสองคนเอง)แต่ก็หันไปพบกับไอพวกผู้ชายหน้าหื่นสะระหึ่มอีกแล้ว
โฮก!!!อย่ามายุ่งกับใบเตยนะโว้ย อย่างพวกแกน่ะไม่เหมาะกับองค์หญิงหรอกเฟร้ย!! เอ่อ...หวงเพื่อนเฉยๆค่ะ
การแนะนำตัวผ่านไปเรื่อยๆ ฉันไม่ค่อยจะสนใจนักหรอกถึงฉันจะเป็นน.ร.ใหม่ก็เหอะ
แต่สาวสวยคนสุดท้ายที่นั่งติดหน้าต่างแถวเดียวกับฉันเนี่ยสิ่
“ชื่อรัตติกาล ชื่อเล่นอีฟค่ะ”
ระดับเดซิเบลที่เธอเปล่งออกมาเบาซะจนเกือบจะเหมือนเสียงกระซิบ แต่กลับรู้สึกเหมือนเสียงมันดังออกมา
จากข้างในตัวฉันเองมากกว่า
นี่ฉันพูดแปลกๆรึเปล่า = =
เมื่อสิ้นสุดการแนะนำตัวอาจารย์ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบกระเป๋าถือเตรียมออกไปอีกครั้ง
“วันแรกครูยังไม่ซีเรียสมากนะคะ ยังไงก็อย่าเสียงดังอยู่ในห้อง อย่าออกไปเพ่นพ่าน แล้วก็อย่ากินของที่ตกพื้นแล้วนะ”
เอ่อ...= =ไออันหลังนี่มันอะไรคะอาจารย์ ฉันคิดพลางมองตามหลังอาจารย์ออกไป
แล้วละสายตามาหาใบเตยที่ตอนนี้กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน เขินนะเนี่ย =//////=
“ขิงอยากรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่อีกมั้ยจ๊ะ^^”
“อืม....ใบเตยบ้านอยู่ไหนหรอ”
ไอบ้า เขาถามว่าอยากรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่อีกมั้ย ที่แกตอบน่ะมันนอกประเด็นโว้ย
“อืม....ตอนนี้อยู่หอจ้ะ”
ใบเตยก็ตอบกลับมาด้วยเว้ยเฮ้ย!!!
“อ้าว บ้านไกลหรอ”
“ไม่เชิงหรอก เราแค่ไม่อยากกลับบ้านน่ะ^^”
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่ใบเตยน่ะ แม้จะยังยิ้มอยู่แต่ความรู้สึกมันบอกว่าใบเตยกำลังเศร้านะ....
“แล้วรูมเมทของใบเตยมาเรียนซัมเมอร์รึเปล่าอ่ะ”
“เปล่าๆ เราอยู่คนเดียว เปิดเทอมก็อยู่คนเดียวจ้ะ”
นี่ฉันจู้จี้ไปรึเปล่านะ ไม่น่าถามเลย -3- ขณะที่ฉันกำลังรู้สึกไม่ดีอยู่นั้นพลันความคิดพิเรนทร์ๆก็แล่นปรู๊ดเข้ามาในหัว
ทำไมฉันไม่ชวนใบเตยมาอยู่ที่บ้านล่ะ ในเมื่อตอนนี้ฉันก็อยู่กับพี่เบียร์แค่สองคนเอง
แถมบ้านก็กว้างซ้า ยังไงอยู่สองคนก็เหงา พี่ชายฉันคงจะพอคิดได้นะ
“นี่ใบเตย ไปอยู่บ้านขิงมั้ย บ้านขิงเปิดห้องเช่าอยู่(ว่าไปงั้นแหละความจริงห้องในบ้าน กร๊ากกก) ถูกมากๆ
แถมเวลามาร.ร.ก็มากับขิงได้ด้วยถ้าอยู่ที่นั่นขิงก็ไปหาใบเตยได้ตลอด ขิงไม่อยากให้ใบเตยอยู่คนเดียวอ่ะ”
ใบเตยออกงงๆอยู่เหมือนกันนะที่ฉันอยู่ๆก็ถามออกไปแบบนั้นทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักกันเอง
ใบเตยคงไม่ไว้ใจฉันหรอกมั้ง
“จริงหรอ ดีจังเลย งั้นเดี๋ยวเราลองไปคิดดูก่อนนะ”
เฮ่ย เอาจริงอิ่ ใบเตยจ๋า TT^TTเธอเชื่อคนง่ายไปรึเปล่า เพราะงี้ฉันถึงต้องทำแบบนี้ไง ดีล่ะ เลิกเรียนฉัน
กลับไปถามพี่เบียร์ทันทีเลย
“พี่เบียร์!!!!!!!!!อยู้หนายยยยยยยย!!!!!ฮี้วววว!!!!”
“มีอะไร บ้ารึเปล่า แหกปากอยู่นั่นแหละ”
พี่เบียร์เล่นโน๊ตบุ๊คอยู่หน้าทีวีพอดี ฉันนั่งลงข้างๆแล้วทำตาเยิ้มสุดฤทธิ์ พี่ชายฉันหันมามองด้วยสายตาขยะแขยง
“มีอะไร”
“คือว่า มีอะไรจะถาม”
“ว่ามา”
“ก็คือ.....บ้านเราน่ะ มันก็กว้างใช่ม้า ห้องก็เหลือเยอะแยะ แล้วเราก็อยู่กันแค่สองคนเอง พ่อกับแม่ก็อีกคั้ง
สองปีกว่าจะกลับ คือแบบว่า....ถ้าเพื่อนขิงเขาจะขอเช่าห้อง แล้วเราเอ่อ...แบบ เก็บค่าเช่าให้ถูกกว่าหอพัก
หน่อย จะพอมีทาง....”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
ฉันยังพูดไม่จบดีนักพี่ท่านก็แทรกขึ้นมา ฉันแอบมองพี่แกแวบนึง มันยังไม่ละสายตาจากคอมขณะที่คุยกับฉัน
“ผู้หญิง”
“เออ โอเค”
เฮ่ย!!!!!! = =^^ ง่ายไปป่าววะ!!!!!ไอหน้าม่อเอ๊ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!แต่ก็ดี ใบเตยจะได้มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกับ
เอ่อ...หมายถึงใบเตยจะได้ไม่ต้องอยู่หอคนเดียวตะหาก ฮิฮิ =w=b
หลังจากตกลงกันเสร็จเรียบร้อยฉันก็ไปหาใบเตยที่หอด้วยจักรยานประจำบ้านทันที
(บ้านฉันอยู่ใกล้ร.ร.ค่ะ แล้วหอของใบเตยก็อยู่ข้างๆร.ร.ด้วย)
เอๆๆ 307 ชั้น 3 อ๊ะ เจอแว้วๆๆ ว่าแล้วฉันเคาะประตูทันที
“ค่า!!!”
ไม่นานประตูก็เปิดออกมา อุ๊แม่เจ้า!!!ทำไมเธอละลายหัวใจฉันได้ขนาดเน้!!!
ใบเตยเปิดประตูออกมาในชุดกางเกงขาสั้นสีชมพูแล้วก็เสื้อยืดตัวเล็กๆ น่าย๊ากกกกเค้าจาเอากลับบ้าน>o<
“อ้าวขิง”
“อะ....อืมๆ ขิงจะมาบอกว่าใบเตยไปอยู่ห้องเช่าได้เลยนะ เพราะว่าขิงคุยกับพี่แล้ว ขิงเลยมารับใบเตยเลย”
“จริงหรอ!!!ขอบใจมากนะขิง^^”
ท่าทางใบเตยจะดีใจมาก>A<ฉันก็ดีใจนะ มากๆด้วย ใบเตยจะได้ไม่ต้องเหงาแล้วก็ไม่อันตรายด้วย
ฉันนั่งรอใบเตยไปทำเรื่องย้ายออกซักพักใบเตยก็กลับมาเก็บกระเป๋า ดีนะที่ฉันเอาจักรยานมีตะกร้ามาไม่งั้นแย่แน่= =
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันก็เอาของๆใบเตยขึ้นจักรยานแล้วเจ้าของกระเป๋าก็นั่งซ้อนท้ายฉัน
อ๊างงงง~เขินโว้ย ฉันพาใบเตยมาที่บ้านอย่างระมัดระวังที่สุด
เฮ่อ...= = ถึงแล้ว ถึงซะที ฉันหยิบกระเป๋าแล้วพาใบเตยเข้าไปในบ้าน ใบเตยคงงงอ่ะเลยถามฉันขึ้นมา
“ไหนบ้านเช่าล่ะ”
“ก็นี่ไง”
ฉันยิ้มแหยๆให้ใบเตย เธอจะโกรธฉันมั้ยอ่าTT.TT
“โห ใหญ่จังเลย”
“ไปเหอะเย็นแล้วเดี๋ยวใบเตยจะได้พักผ่อน”
ว่าไปนั่นความจริงฉันก็แถไปงั้นแหละ ฉันเดินนำเข้าไปทันที แปลกจังวะ พี่ชายฉันไปไหนเนี่ย
เออ ฉันเจอมันละ มันบ้าไปแล้วค่ะทุกท่าน แต่งตัวโคตรหล่อแล้วยืนเก๊กอยู่หน้าบันได ไอบ้า
“เอ่อ...นี่ พ่อบ้าน....โอ๊ย!!”
ไอคุณเบียร์หวานตบกบาลฉันอย่างแรงแล้วเดินเข้ามา
“พี่ชายขิงครับ พี่เชื่อเบียร์หวาน”
โหยไอหน้าม่อ ฉันอยากถีบมาน!!!!
“สวัสดีค่ะ ใบเตยค่ะขอบคุณนะคะที่ให้เช่าห้อง”
“อ๋อ พอดีห้องมันว่าง กลัวไอขิงมันเอาไปทำอะไรไร้สาระน่ะ”
มัน...ดูมัน...ดูมั๊น ฉันแยกเขี้ยวใส่มันแล้วพาใบเตยขึ้นไปเก็บของที่ห้อง เรียบร้อยแล้วก็ลงมา พี่เบียร์ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อยู่ๆใบเตยก็ถามฉันขึ้นมา
“ขิงจ๊ะ ทำไมขิงกับพี่ถึงอยู่ในห้องเช่าด้วยล่ะ แถมนี่มันเหมือนบ้านมากกว่าห้องเช่าอีกนะ”
เอาล่ะซิ่ฉัน เวรกรรมและTT.TT ตอบยังไงดีฟร้า!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนแรกสำมะเหร็ดไปและ
ความคิดเห็น