คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter5
Chapter5
“ใครน่ะ?”
อีดิธพยายามออกเสียง แต่ไม่เป็นผลสำเร็จอันเนื่องมาจากความเจ็บปวดที่ลำคอ
ดูเหมือนคนข้างๆนั้นจะรู้ว่าเธอต้องการอะไรจึงรินน้ำใส่แก้วให้เธอดื่ม
เธอรับมาดื่มอย่างกระหายจนเขาต้องลูบหลังให้ ชายคนนั้นก้มลงมากระซิบกับเธอเบาๆ
“ช้าๆสิยะ เดี๋ยวก็สำลักหรอก”เสียงที่กระซิบมานั้นแตกต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง เธอรู้ทันทีว่าเขาคือใคร โรเบิร์ตหรือเบอร์ตี้นั่นเอง
“คุณเบอร์.../หยุด!!!”โรเบิร์ตแหวด้วยเสียงที่ดังไปกว่าเสียงกระซิบเล็กน้อยเท่านั้น อีดิธปิดปากเงียบทันที
“วันนี้....ไม่ๆ ช่วงนี้เธอต้องเรียกฉันว่าโรเบิร์ตเหมือนเดิมนะยะ”
“ทำไมล่ะคะ?”
“เออน่ะ”โรเบิร์ตตอบปัดๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอ๊ดดดดด
ประตูถูกเปิดโดยชายหัวดำ เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับชายอีก4คน โรเบิร์ตกระแอมเล็กน้อยแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาด้วยมาดแมนแอนด์แฮนซั่ม
“ฟื้นแล้วเหรอ ดีจัง”ชายผมดำพูดขึ้น เธอจำได้ทันทีว่าเขาคือเซน มาลิคนั่นเอง
“ฟื้นแล้วจริงๆด้วย ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”ชายหนุ่มผมทองก้มหัวให้เธอรัววๆจนเธอกลัวว่าสมองของเขาจะเละเหมือนครีมคัสตาร์ด
“ไนออลน่ะ เพื่อนฉันเอง คนที่ขับรถชนเธอไง”เซนเสริมเมื่อเห็นสีหน้างงๆของอีดิธ
“อ๋อ....”เธอรับคำเบาๆ
“ขอโทษจริงๆนะ ขอโทษจริงๆ”ไนออลยังพยายามขอโทษอยู่....
“เอ่อ...ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ เลิกขอโทษได้แล้ว”เธอยิ้มแห้งๆเมื่อไนออลยังไม่หยุดขอโทษจนลูอิสที่ยืนอยู่ข้างๆต้องจับหัวเขาเอาไว้
“พอได้แล้วเว้ย ก่อนที่เธอจะรำคาญจนไล่นายออกจากห้องไป”ลูอิสกระซิบเบาๆ
ไนออลหยุดก้มหัวทันที
“แล้วนี่เป็นไงบ้าง ปวดตรงไหนรึเปล่า”เซนเอื้อมมือมาพลิกๆเธอดู
“เอ่อ...ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”
โกหก ที่จริงเธอยังระบบไปทั่วทั้งตัวอยู่เลยล่ะ แต่ตอนอย่างนี้ดีกว่า เพื่อความสบายใจของทุกคน
“ยืนกันมานานแล้ว ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนะ”ชายหนุ่มผมหยองพูดขึ้น
“ฉันชื่ออีดิธค่ะ”
“ผมแฮร์รี่ครับ”คนหัวหยองพูด
“ผมเลียมครับ”คนผมเกรียนพูดต่อ
“ผมลูอิสฮะ”ชายหนุ่มที่หน้าตากวนตี...นิดหน่อยแนะนำตัวบ้าง
“ผมไนออลครับ ขอโทษจริงๆครับที่ทำให้เจ็บตัว”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“นั่นใครอ่าครับ?”ไนอลลถามอีดิธ พยักพเยิดไปทางโรเบิร์ตที่อ่านนิตยสารกลับหัวอยู่
“โรเบิร์ตค่ะ เป็นลูก...ชายของเพื่อนแม่อ่ะค่ะ”เธอเกือบหลุดเรื่องที่โรเบิร์ตเป็นเพศทางเลือกออกไปแล้วเชียว โชคดีที่ยั้งทัน
แล้วพวกเขาก็คุยเล่นกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งพยาบาลเอายามาให้อีดิธทาน ซักพักเธอก็หลับไป
‘มิตรภาพมักมาในช่วงเวลาโชคร้ายหรือต้องการใครซักคนเสมอ’
Writer Zone
เค้ากลับมาแล้วววววว กลับมาพร้อมChapter5อันน้อยนิด ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้วนะ...5ทุ่ม24นาทีแล้วสินะ อ๊ากกกก ฉลองโน๊ตบุ๊คใหม่ด้วยตอนใหม่ ดีจริงๆ เรามาช่วยกันเทรนด์วันเกิดเฮียกันดีกว่า แต่นี่มันก็ห้าทุ่มจะครึ่งอยู่แล้วนะ จะเทรนด์ทันได้ยังไงเล่า555
ยังไงก็ขอโทษรีดเดอร์ที่รออ่าน(มี?)ด้วยนะคะ ด้วยภารกิจบางอย่างของโรงเรียน เช่น คิดท่าเต้นJinger Bells การบ้าน โครงงาน ฯลฯ จึงไม่ได้มาต่อให้ คาดว่าตอนใหม่อาจเป็นปีหน้าไปเลย หรืออาจก่อนปีใหม่ก็ได้นะคะ เพราะเราหยุดปีใหม่กัน เย้!
Happy Birthday Louis William Tomlinson 23 Years Old!!
ปล.วันนี้วันเกิดเค้าเหมือนกันนะ
ปล2 ติด#OldLifeUjean ด้วยนะคะ ถ้าอยากทวงฟิคหรือติ-ชม
รักรีดเดอร์ทุกคนค่าาา เจอกันตอนหน้านะคะ xx
ความคิดเห็น