คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2
Chapter2
เช้าแล้วจ้า เช้าแล้วจ้า เช้าแล้วจ้า ตื่นสิจ้า ไอ้พวกขี้เกียจจ้า
เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งโดยลูอิสกรีดเสียงร้องผ่านห้องที่เงียบสงบ แหวกกระทบโสตหูของชายหัวหยองคนหนึ่ง เขาลืมตาขึ้นมาเจอกองลูกบอลดิสโก้หลากสีข้างกาย
มองไปรอบๆบ้านก็พบเพื่อนๆทั้งสี่นอนหลับไปทั่วห้อง มีคนหนึ่งนอนอยู่ข้างสระว่ายน้ำ ถึงบ้านจะสภาพรกแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าความฝันนรกนั่น
“ก็ยังดีกว่าห้องนรกนั่นล่ะนะ”แฮร์รี่บ่นออกมาดังๆแล้วจะเดินไปปลุกเซนกับลูอิสที่นอนก่ายกันอยู่ แต่ว่า...
“แต่ว่าพวกนายนั่นแหละที่กำลังจะตกนรก”
“พอล-o-”แฮร์รี่อ้าปากค้าง แล้วรีบปลุกเพื่อนมาร่วมชะตากรรม ลูอิสตื่นก่อนเซน เมื่อเห็นหน้าพอล เขาก็....
“พอลเหรอ คร่อก”แกล้งหลับแล้วมุดหน้าเข้าหาเซน
“ไม่นะลู อย่าทิ้งฉันอย่างนี้สิToT”
“ไม่ ฉันหลับอยู่”
“พวกนายจำไม่ได้เหรอว่ามีงานแจกลายเซ็นตอนสิบเอ็ดโมง แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว”แฮร์รี่กลืนน้ำลายแล้วหันไปมองนาฬิกาข้างฝา ก่อนจะตอบเสียงสั่นๆ
“สิบโมงคะ...ครึ่ง”
“ใช่! ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้!!”
คำสั่งพอลเหมือนคำประกาศิต แฮร์รี่วิ่งหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที
สิบโมงห้าสิบห้า พวกเขาทั้งห้ามาถึงงานแจกลายเซ็นพอดี ในสภาพเหงื่อโทรมกาย
“พอล! พระเจ้า ทันเวลาพอดี เราคิดว่าจะมาไม่ทันแล้วด้วยซ้ำ”ไซมอล โคเวล กรรมการThe X factor วิ่งมาหาลิงทั้งห้า
“ก็เกือบจะไม่ทันล่ะครับ”
“เมื่อคืนปาร์ตี้ใช่มั้ยไอ้พวกลิง”ไซมอลหันมาไล่บี้ทั้งห้าคน
“โธ่ ดริ้งนิดๆหน่อยๆเองง่ะ”ลูอิสเถียง
“นิดหน่อยยังเกือบเสียงาน ถ้าเยอะล่ะจะเป็นยังไง”
“เราขอโทษคร้าบบบ อังเคิ่ลไซซซ”ลิงทั้งห้าประสานเสียง
“เฮ้อออ ไปเข้างานไป บรรดาเมียๆของพวกแกรออยู่นานละ”
“แหม่ คนอะไร ฮอตจริงๆ”แฮร์รี่ส่ายหน้าปลงๆ
“ถรุ้ยยย”เซนตบหัวแฮร์รี่แล้ววิ่งเข้างานไป กลายเป็นชายตัวโตห้าคนวิ่งไล่จับกันจนถึงโต๊ะที่มีแฟนๆรออยู่แล้ว การ์ดตัวโตสี่คนต้องเข้ามากันแฟนๆบางคนที่เข้ามาหวังจะจับส่วนใดส่วนหนึ่งของพวกเขา
“กรี๊ดดดดดดด แฮร์รี่!!”แฟนคลับคนหนึ่งกรี๊ดแล้วก็สลบไปเลย ทั้งหมดตะลึงแม้แต่แฟนคลับยังหยุดกรี๊ดและมีผู้หญิงบางคนช่วยกันพยุงคนที่สลบแล้วหันมาถามแฮร์รี่
“จะเอายังไงกับเธอคะ?”
“ขอโปสเตอร์เธอด้วยครับ”ผู้หญิงที่ประคองเธออยู่หยิบแผ่นโปสเตอร์ที่แจกให้ทุกคนออกจากมือแล้วยื่นให้แฮร์รี่ พวกเขาเวียนเซ็นจนครบแล้วส่งกลับคืน
“ขอบคุณที่พยุงเธอนะครับ”แฮร์รี่กวักมือเรียกการ์ดให้พาเธอไปที่ห้องพักหลังงาน
โอเค สถานการณ์เป็นปกติ พวกเขาถูกแฟนคลับรุมกอดรุมทึ้งจนน่วม และแฮร์รี่ยังขอทวิตเตอร์ของผู้หญิงที่ช่วยคนสลบด้วย เธอดีใจแทบร้องไห้แน่ะ
“คุณแฮร์รี่ครับ คนเป็นลมฟื้นแล้ว”การ์ดคนหนึ่งวิ่งมาบอกแฮร์รี่ พวกเขาทั้งห้าจึงเดินไปด้านหลังงาน
แต่ในขณะที่ทั้งหมดกำลังเดินอยู่นั้น การ์ดที่ออกมารายงานข่าวให้พวกเขาได้หยิบม้วนกระดาษออกมาจากกระเป๋าเป้ตัวเองแล้วขมุบขมิบปากคล้ายกำลังท่องมนต์ ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว การ์ดก็กางแผ่นกระดาษนั้นออก ทั้งหมดถูกดูดเข้าไปทันที
“เฮ้ยยยยย”นี่เป็นเสียงสุดท้ายของทั้งหมดก่อนจะถูกดูดเข้าไปในกระดาษแผ่นเดียวกัน
ทางด้านนาซวาลา
“อืออ ที่ไหนเนี่ย”เธอลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาแล้วมองไปรอบๆ เธอจำได้ว่าเธอมางานแจกลายเซ็นของOne directionนี่ แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง สักพัดพัดลมตั้งโต๊ะก็พัดมาทางเธอทำให้ผมเธอปลิวเข้าปาก
“โอ๊ยย ไอ้ลมบ้า”คำว่าลมทำให้เธอชะงักแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ามาทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้
“หืออ ลม อ๋ออ เป็นลมนั่นเอง อดได้ลายเซ็นเลยง่ะ”เธอบ่นอย่างเสียดายแล้วเริ่มเดินสำรวจห้องไปรอบๆ
ตื้ดดด ตื้ดดดด
เสียงริงโทนโทรศัพท์เธอดังขึ้น
“แด๊ดดด...”
“ห้าโหลลลลลล”
(งานเลิกยังยัยนาซ เดี๋ยวแด๊ดไปรับ)
“เลิกแล้วมั้งคะ เดี๋ยวหนูออกไปรอด้านนอกน้า”
(อ้าว ทำไมมั้งล่ะลูก)
“งึ หนูเป็นลบน่ะสิ อดได้ลายเซ็นเลยยย”
(น่าจ๋งจ๋านนน)พ่อของเธอทำเสียงล้อเลียน
“งั้นหนูไปรอด้านนอกเลยนะค้า”
(เร็วเลยจ๊ะ เพราะว่าคุณอามีของมาให้)
“รับทราบบบบบ”เธอลากเสียงยาวแล้วเตรียมจะเดินออกไป หางตาเหลือบไปเห็นแผ่นกระดาษและเธอก้จำได้ว่ามันคือแผ่นโปสเตอร์ของเธอ เมื่อหยิบออกมาเธอก็แทบจะร้องกรี๊ดอีกรอบ เพราะบนกระดาษมีลายเซ็นของพวกเขาน่ะสิ
“โอยย โชคดีจัง”
หลังจากพร่ำเพ้อจนพอใจแล้ว เธอก็เดินไปรอพ่อที่หน้างาน ซักพักก็มีBMWสีดำคันงามมาจอดเทียบท่า กระจกรถฝั่งคนขับถูกเปิดแล้วชายวัยกลางคนก็ชะโงกหัวออกมา
“ราชรถมาแล้วคร้าบบบ องค์หญิงงง”
“ค่า”
ณ บ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง
“งานที่ฉันสั่งสำเร็จมั้ย”ชายปริศนาคุยโทรศัพท์อยู่ที่มุมห้อง
(เรียบร้อยครับนาย)ปลายสายตอบกลับมาอย่างนอบน้อม
“หึ..ดี แกได้ทรมาณเหมือนลูกสาวฉันแน่ แฮร์รี่ เอ็ดวาร์ด สไตล์ส”พูดจบชายปริศนาก็กดตัดสายไป มือใหญ่คว้าซิการ์บนโต๊ะทำงานมาจุดสูบอย่างสบายใจ
ณ บ้านหลังกลางแถบชานเมือง
“เฮ้ออ กว่าจะถึง ลอนดอนรถติดใช้ได้เลย นี่ขนาดเราอยู่ชานเมืองนะเนี่ย”นาซวาลาบ่นแล้วเดินลงจากรถ
“ขี้บ่นจริง เหมือใครหว่า แม่แน่ๆเลย”
“มัมมมม แด๊ดว่ามัมขี้บ่นแหละ”เธอวิ่งเข้าบ้านไปฟ้องแม่ที่นั่งดูรายการบันเทิงกับพี่ชาย
“หือออ คุณว่าฉันว่าอะไรนะคะ”เทเรซ่าหันมายิ้มเกรียมให้สามีสุดที่รัก
“เปล่าเลยจ๊ะ ไม่ได้พูดอะไรเลย”
“แล้วไป”
“แด๊ด แล้วคุณอาล่ะคะ”
“คงจะอีกพักใหญ่แหละลูก กว่าจะมา”
ติ๊งหน่อง ติ๊งหน่อง
เสียงออดดังสองครั้งก็ปรากฏชายคนหนึ่งอยู่หน้าประตู ในมือมีม้วนกระดาษอยู่
“อ้าว คุณอาาาาา”นาซวาลาวิ่งไปกอดคุณอาสุดที่รักของเธอทันที
“ว่าไงหลานรัก”
“แด๊ดบอกว่าคุณอามีของมาให้”
“นึกว่าคิดถึงอา ที่แท้คิดถึงของฝาก เดี๋ยวไม่ให้ซะเลย”คนแก่กว่าแกล้งชักม้วนกระดาษออกห่างจากตัว
“อ๊ากก หนูล้อเล่นนๆๆๆ ว่าแต่ของฝากคืออะไรคะ?”
“ไปเปิดดูเองแล้วกันนะ”
“ขอบคุณค่าาาา”
“งั้นอากลับก่อนนะ”
“ไม่อยู่ดินเนอร์ด้วยกันเหรอคะ?”
“ไม่ล่ะจ๊ะ อามีงานต้องทำอีกเยอะเลย”
“งั้นตั้งใจทำงานนะคะ”
“จ๊ะ บาย”
“บายค่ะ”คุณอาเดินออกจากบ้านแล้วพูดเบาๆ
“บายนะ One direction หึ”
Writer Zone ตอนนี้ได้8หน้าค่ะ OMG แต่งได้ไง แปดหน้า เกินความสามารถตัวเองนะเนี่ย ตอนนี้ตั้งใจฝุดๆ ช่วยเม้นด้วยนะคะ
เสียดายพอลเนอะ ไม่น่าลาออกเลย
บายค่ะxx
ความคิดเห็น