คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter10
Chapetr10
“กลับมาแล้วเหรอเด็กๆ รีบไปแต่งตัวเถอะจ๊ะ”นาตาชากล่าวเมื่อเห็น
ทั้งคู่ลงจากรถคันงาม
“ค่ะแม่”
“แล้วเจอกันนะอีดิธ บาย”โรเบิร์ตโบกมือ
ด้วยท่าทางแมนร้อยเปอเซ็นต์
“ค่า”
“คุณหนูกลับมาแล้ว ชุดอยู่หน้าห้องน้ำนะคะ”แม่นมคนเดิมกล่าว
แล้วเดินหายไปอีกห้องหนึ่ง
อีดิธถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำ หวนคิดถึงเรื่องตลอดหนึ่งเดือนกว่าๆที่ผ่านไปแล้ว
จากที่แต่ก่อนไม่มีเพื่อน มีเพียงคุณลุงร้านหนังสือ
แต่ตอนนี้เธอมีทั้งโรเบิร์ต ไนออล เลียม แฮร์รี่ ลูอิส และเซน
เซน
เธอมีความรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่ใกล้เซน
มีความร้อนวูบวาบบริเวณใบหน้าและท้อง
รู้สึกแน่นหน้าอก
อยากยิ้มเหมือนคนบ้า
ควบคุมสีหน้าไม่ค่อยได้
ดีนะ ที่เซนคงไม่ได้สังเกตเห็นอาการเหล่านี้
“อ้าว คุณหนูเสร็จพอดี นมมีของมาให้ค่ะ”
พูดจบนมก็เดินไปข้างหลังเธอ
แล้วเธอก็รู้สึกเย็นบริเวณรอบคอ
จับไปก็พบว่าเป็นสร้อยล็อกเกตสีทองสวย
“อะไรเหรอนะ นม”
“ล็อกเกตของคุณพ่อคุณหนูค่ะ ท่าน
ฝากมาให้จากอเมริกา”เสร็จหน้าที่ตัวเองก็ออกจากห้องไป
คุณพ่อของอีดิธไปควบคุมธุรกิจที่อเมริกา นานๆถึงจะ
ส่งข่าวคราวมาที และครั้งนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกดีใจมาก
‘พ่อไม่ส่งข่าวมาปีกว่าๆแล้วนะ’เธอคิดแล้วลูบล็อกเกตเบาๆ
“ไปกันเถอะจ๊ะ”นาตาชาจับแขนลูกสาวขึ้นรถลีมูซีนคันงาม
“งานนี้มีแขกกิตติมศักดิ์หลายคนนะลูก”
“คะ?”
“อย่าไปเปิ่นใส่เค้าละกัน”
“หนูไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นเสียหน่อย”อีดิธมู่ปาก
“จ๊ะๆ ไม่ซุ่มซ่ามเลย แล้วใครนะที่ถือจานเค้กจนไม่มองอะไร สะดุดขาเก้าอี้ล้มหน้าจิ้มเค้กจนโรเบิร์ตเค้าต้องวิ่งไปช่วย”
อืม โรเบิร์ตวิ่งไปช่วยก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้ปลอบอย่างที่นาตาชาคิดหรอก
ความจริงน่ะ...
‘โอ๊ย!จะซุ่มซ่ามไปไหนยะหล่อน พื้นบ้านฉันเปื้อนหมด’
แต่สิ่งที่นาตาชาและอลิซาเบธคิด...
‘เป็นอะไรมั้ยครับ อีดิธ มา เดี๋ยวผมช่วยพยุงนะครับ’(เสียงแมนมากกก)
“รับทราบบ”
“เดี๋ยวนี้ชักจะเหมือนทอมบอยขึ้นทุกวันแล้วนะ สงสัยจะอยู่กับโรเบิร์ตนานเกินไป”
“คงงั้นมั้งคะ ฮ่าๆ-_-”
“มากันแล้วครับคุณแม่”โรเบิร์ตที่แต่งตัวด้วยสูทสีดำผายมือไปที่รถหรู
“สวัสดีค่ะคุณหญิง”นาตาชา
“สวัสดีค่ะคุณนาย”อลิซาเบธ
“เราไปกันเถอะ”โรเบิร์ตจูงมืออีดิธเข้าบ้าน/คฤหาสน์
“เห็นแม่บอกว่าจะมีแขกมานี่ ใครอ่ะเบิร์ต”
“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าเป็นพวกเซเลบอ่ะ”
“อ๋อออออ”
19:45P.M.
“ณ บัดนี้ แขกกิตติมศักดิ์ได้มาถึงแล้ว”เสียงพิธีกรกล่าว
“ขอต้อนรับOne direction!”
แปะๆๆๆๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดด
เสียงสาวๆตามโต๊ะต่างๆกรีดร้องกันสนั่นหวั่นไหว เมื่อแฮร์รี่ลงจากรถ
แล้วเข้ามาด้วยท่าทางละลายใจสาว
“เฮ้ย! อีดิธนี่นา”ลูอิส เฮียใหญ่ของวงพูด เมื่อลงจากรถเป็นคนที่สอง
จนสมาชิกอีกสามคนต้องโผล่หน้าออกจากรถมาดู
แฮร์รี่ก็เดินถอยหลังมาหาลูอิส
“ไหนๆ”
“นั่นไง ดูนะ ไฮฮฮฮ อีดิธธธ”
“ลูอิสเค้าเรียกเธออ่ะดิธธธ โบกตอบสิยะ”
“เหรอ ไฮฮ ลู”
“เห็นแล้วๆๆ โหย สวยโคตรเลยอ่ะ”แฮร์รี่
“สวยมากกกกกกก”ไนออล
“สวย”เลียม
“นางฟ้าชัดๆ”มิสเตอร์มาลิค
“ฮั่นแน่ เก็บอาการหน่อยเพื่อน”ลูอิสกระทุ้งศอกแล้วเดินเข้างานไป
“ณ บัดนี้ One directionก็มาถึงแล้วนะครับ ขอเชิญทุกท่าน
รับประทานอาหารได้”
“โหยยย ดีใจอ่ะ มาถึงก็ได้กินเลย”เสียงนี้จะเป็นใครนอกจากไนออล
“เดี๋ยวฉันมานะ”เซน
“ไปไหน”เลียม
“เหอะน่ะ”เซนพูดจบก็เดินออกจากโต๊ะไป มุ่งหน้าสู่โต๊ะของอีดิธ
ที่นั่งคู่กับโรเบิร์ต
“ทำไมวันนี้แมนจังง่ะ”เซนทักโรเบิร์ต
“แม่อยู่อ่ะดิ ขืนตุ๊ดไปล่ะซวยเลย”
“อ๋ออ เจอกันอีกแล้วนะอีดิธธธ”
“เจอกันอีกแล้วนะเซนนนน”
“ไม่สบายเหรออีดะ เห็นตัวแดงๆตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว”
“หือ.....ฮะ.... อ๋อ เปล่าๆ สบายดีๆ”อีดิธโบกมือไปมา
“วันนี้เธอสวยมากเลยง่ะ ทำได้ไง”
“หมายความว่าไง??”
“ก็หมายความว่า เมื่อเช้ากับตอนนี้มันต่างกันมากเลยน่ะสิ”
“มาลิค-_-เดี๋ยวจะโดน”
“ขอโทษครัช”
“รีบไปตักเถอะ เดี๋ยวไนออลจะเอาไปหมดซะก่อน”โรเบิร์ตเตือนเมื่อเห็นไนออลมุ่งมั่นกับการตักมาก
“โอเค ไปกับอีดิธ”เซนจับมืออีดิธไปตักอาหาร
‘โอ๊ย ตายๆ หน้าอย่าแดงสิ อย่าแดงงงงงงง’อีดิธคิด
“เซน เมื่อกี้พอลบอกว่าให้ไปหาโต๊ะนั่งกับคนอื่นด้วย อย่านั่งรวมกันทั้งวง”แฮร์รี่เดินมาบอกที่ฝั่งอาหารไทย
“โอเค”เซนพยักหน้าแล้วตักซุปสีส้มใส่ถ้วย
Tom Yum Kung
“ไหงมานั่งรวมกันโต๊ะเดียวได้ล่ะ”แฮร์รี่ถามงงๆ เพราะรู้สึกตัวอีกทีทุกคนก็มาอยู่
ที่โต๊ะอีดิธหมดแล้ว
“ก็ไม่รู้สินะ กินเถอะ”เซนยักไหล่แล้วตักซุปสีส้มขึ้นมากิน
‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา’
Writer Zone
เฮลโล่วววว ช่วงนี้น่าจะได้อัพทุกวันนะคะ เนื่องจากหยุดปีใหม่
ปีนี้ไรต์ว่าจะกินข้ามปีแหละค่ะ ฮ่าๆๆ อ้วนแน่อิไรต์
ช่วงนี้สมองเริ่มคิดพล็อตได้แล้วค่ะว่าจะแต่งต่อยังไง
เลยดูดีขึ้นมานิดนึง
ก็ไม่ขออะไรมาก
ช่วยเม้นนิสนุง
ขอบคุณทุกๆคนที่เม้นมาให้กำลังนะคะ
ซียูอเกนเน็กซ์แชปเตอร์
บายค่ะ
ความคิดเห็น