คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter9
Chapter9
“อีดิธธธ ไม่ได้เจอกันนานเลยน้า เป็นยังไงบ้างง”ไนออลดี๊ด๊าขณะเซ็น
ลายเซ็นบนโปสเตอร์ให้แฟนคลับอยู่จนอีดิธโดนแฟนคลับบางคนเขม่นใส่ด้วยความอิจฉาริษยา
“สบายดีค่ะ”อีดิธยิ้มแล้ววางโปสเตอร์ให้แต่ละคนเซ็น พวกเขา
พากันตั้งใจเซ็นให้เธอกับเบอร์ตี้มาก
“อ่ะเสร็จแล้ว ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ”เซนที่อยู่คนสุดท้าย
ของโต๊ะพูดแล้วส่งโปสเตอร์ให้
“ขอบคุณมากนะ บายๆ”
อีดิธเดินออกมากับเบอร์ตี้ที่กรี๊ดกร๊าดไปตลอดทาง
เธอเหลือบดูโปสเตอร์ที่พวกเขาเซ็นแล้วพบข้อความที่ใครบางคนเขียนเอาไว้
‘เจอกันที่Nando’sร้านเดิมนะ พาเบอร์ตี้ไปด้วยก็ได้ ตอนเที่ยง’
“เบิร์ตตตตต”อีดิธเรียกเบอร์ตี้เสียงหวานจ๋อย
“อะไรยะ”
“ดูนี่สิ”เธอยื่นโปสเตอร์ให้ดู และก็เป็นอย่างที่คาดไว้ เบอร์ตี้
หวีดร้องจนคนแถวนั้นหันมามอง
“ไปสิยะ กี่โมงแล้วเนี่ย สิบเอ็ดโมง ไปรอเลยสิยะ รออะไรอยู่>-<”
เบอร์ตี้รีบลากอีดิธไปที่รถแล้วขับไปทันที
11:45A.M.
“ถึงแล้ววววว ไปรอในร้านกันเถอะ”
“เอ้า มากันแล้วเหรอ”ชายหนุ่มที่ใส่ฮู้ดกับแว่นตาดำพูดขึ้น ภายในโต๊ะ
ประกอบด้วย
ชายแต่งตัวปกปิดใบหน้าอีก4คน
“พวกเราเอง นั่งสิ”อ๋อพวก One direction นั่นเอง คนที่
พูดก็ไม่ใช่ใคร เซนของเรานั่นเองงง
“ไม่ต้องสั่งหรอกนะ ไอ้ไนล์มันสั่งจนพนักงานจดไม่ทันแล้วเนี่ย จะจำเมนูแม่น
กว่าเนื้อเพลงซะอีก”เลียมสายหัวเอือมๆ
“ไม่ขนาดนั้นที่ไหนล่ะ อย่ามั่วๆ”ไนอลลรีบแก้ตัวให้ตัวเอง
“รอดูแล้วกัน”
แล้วก็เป็นอย่างที่เลียมว่า โต๊ะอาหารแทบจะไม่มีที่ให้อากาศ
อยู่ด้วยซ้ำ เพราะทุกตารางนิ้วถูกเบียดด้วยอาหารโต
ไนออลหน้าตาฟินสุดๆ
“โอยยยย ฟินนนน กินล่ะน้า”พูดจบก็ใช้ส้อมตักเนื้อไก่บดกินทันที
“กินๆๆๆๆๆ มาๆ เดี๋ยวตักให้”เซนพูดจบก็ตักอะไรบางอย่างให้อีดิธ
“ขอบคุณนะ ว่าแต่มันคืออะไรเหรอ?”
“ซี่โครงแกะไง ชิมดู อร่อยมากเลยนะ”
อีดิธค่อยๆหั่นเนื้อแกะออกจากกระดูกซี่โครงแล้วชิม
อืมมมมม รสชาติก็ไม่เลว นุ่มกำลังดี แถมหอมเครื่องเทศสุดๆ
“เป็นไงมั่ง”
“อร่อยมากกก”
“ไม่มีใครสนใจตุ๊ดที่สวยดั่งนางงามจักรวาลอย่างชั้ลเลย”เบอร์ตี้ออกอาการงอนเล็กน้อย
“อ่ะคร้าบบบ เอานี่ไปเลย เนื้อแกะอบไวน์แดง ”ลูอิสตักให้ เพราะดูเหมือนเขาก็ไม่มีส่วนร่วมในบทสนทนาเท่าไหร่
“ขอบคุณคร้าบบ สุดหล่อออ”
“มื้อนี้อร่อยมากค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
“เดี๋ยววันนี้เราจะไปฟอลเธอในทวิตเตอร์นะ”เลียมบอก
“แล้วพวกนายมีทวิตฉันเหรอ”
“เออว่ะ ไม่มี งั้นขอหน่อยสิ”
“ฉันไม่เล่นโซเชียลน่ะ เสียใจด้วย”
“ขอเบอร์ร์ร์ร์ร์ร์ร์ร์”แฮร์รี่แทรกมั่ง หลังจากที่ไม่ค่อยมีบทเท่าไหร่นัก
“ฉันมีๆ”เซนยกมือ
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกฟร้า”
“ก็เก็บไว้ฟินคนเดียวไง”
“โห่ ไอ้ขี้งก”
แชะ!
แชะ!
แชะ!
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้น สัญชาตญาณแห่งคนดังของหนุ่มๆทั้ง5ถูกปลุกทันที
ว่านี้ไม่ใช่เสียงที่ดีแน่ๆ
“ซวยแน่ๆ รีบแยกย้ายกันเถอะ”เลียมพูดแล้วต้อนที่เหลือขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่หน้าห้าง
และไม่ลืมที่จะบอกลาอีดิธ
“บ๊ายบายย”ทั้ง5โบกมือหยอยๆแล้วเลื่อนประตูรถตู้ปิด
“เรากลับกันเถอะ สามีจากไปแล้วว”เบอร์ตี้แกล้งดราม่า
“อย่ามโนนนน 555”
“กลับบ้านๆ ไปต่งตัวกันดีกว่า หม่อมแม่นางบอกว่าวันนี้มีงานเลี้ยงอีกแล้ว
หล่อนก็ต้องไปด้วย”เบอร์ตี้บอก
“ได้เวลาแอ๊บแมนอีกแล้วสินะ ฮ่าๆๆ”อีดิธหัวเราะแต่ตาเริ่มฉายแววเศร้า เบอร์ตี้เห็น
ดังนั้นก็ปลอบใจด้วยวิธีของเขา
“เอาน่า อย่ามาดราม่า ดี๋ยวเลิกงานก็ไปโปะแตงกวาเสริมสวยแล้วพรุ่งนี้ไปแรดกัน”
“เอาสิ”แล้วความเศร้าก็หายไป
‘โชคดีที่มีเพื่อน มิตรภาพสำคัญกว่าสิ่งใด’
_____________________________________________Writer Zone
เจอกันตอนหน้าค่ะ พูดไปหมดแล้วเมื่อตอนที่แล้ว555 ไม่มีไรจะพูดอีกแล้วววว
ช่วยเม้นด้วยนะคะจะเป็นพระคุณมาก
บร๊ายบรายยยยยย
ความคิดเห็น