คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3
รูปที่อยู่ของหนุ่มๆในโปสเตอร์ค่ะ
____________________
Chapter3
‘อ๊ากกกก อะไรวะเนี่ยยยย’
‘โอ๊ย! ไนออลอย่าเบียดดิเฮ้ย’
‘ทำไมขยับไม่ได้!!’
‘อีกแล้วเหรอเนี่ย!!’
สมาชิกทุกคนของOne directionกำลังร้องโวยวายในความคิดอยู่หลังจากที่โดนดูดเข้ามาในกระดาษโปสเตอร์แผ่นใหญ่ แฮร์รี่อยากจะตะโกนให้ลั่นโลก อีกแล้วเหรอฟร้าาาาา!!!
‘อะไรเนี่ย! ทำไมมันมืดอย่างนี้ ที่นี่ที่ไหน มีใครได้ยินฉันบ้างงงง!!’ไนออลตะโกนในความคิด ดูท่าเพื่อนๆแต่ละคนคงยังไม่รู้ว่ามันคุยกันในความคิดได้ ทั้งที่ความคิดของแต่ละคนมันเข้าหัวพวกเค้าอยู่แท้
คงเพราะพวกเขาตกใจกันมาก
‘พวกแกหยุดคิดเดี๋ยวนี้!!!!!’แฮร์รี่รวมรวมสติแล้วคิดให้ดังที่สุดเท่าที่คิดว่าทำได้
‘….’ทุกคนเงียบทันที
‘พวกนายรู้มั้ย เมื่อคืนฉันฝันแบบนี้ เราสามารถคุยกันได้ในความคิดแต่ไม่สามารถขยับได้ เข้าใจนะ’
‘ไอ้เข้าใจมันก็เข้าใจอยู่ แต่ทำไมต้องเอาเรามาอยู่ในนี้!!!!!’เซนโวยวาย
‘หยุด!! อย่าเพิ่งโวยวาย มาช่วยกันคิดก่อนจะทำยังไง’เลียมนั่นเอง เขาเป็นคนเดียวที่ไม่โวยวายและใช้สมองตั้งแต่รู้สึกว่าถูกพามาในที่แปลกๆ
แต่ก็นั่นแหละ เขาเป็นนักร้อง ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ที่จะรู้ทุกเรื่อง
‘นายไม่กลัวเหรอเลียม’ไนออลถามเสียงสั่น
คงเป็นคลื่นความคิดที่ทำให้เสียงที่ได้ยินเป็นอารมณ์ต่างๆ
‘กลัวสิ แต่แค่ไม่โวยวายไง ใช้สมองช่วยกันคิดหน่อยเร็วว่าที่นี่ที่ไหน’
‘เอางี้ เรามานับกันมาใครอยู่ตรงไหน’แฮร์รี่เสนอ
‘นายขยับลูกตาได้มั้ยแฮซ’ลูอิสถามหลังจากเริ่มกลอกลูกตาไปมาได้
‘เออว่ะ จริงๆด้วย ขยับตาได้แล้วววว’ไนออลร้องโวยวายหลังจากลองพยายามขยับตาไปมาได้สำเร็จ
‘ดี ตอนนี้ข้างขวาฉันคือไนออล ข้างซ้ายคือเซนนะ’
‘ข้างขวาฉันคือเลียม’ไนออลกลอกตาไปมอง
‘ซ้ายฉันลูอิส’เซน
‘แสดงว่าเรียงงี้นะ เริ่มจากฝั่งขวาเรา เลียม ไนออล ฉัน เซน ลูอิสนะ’
‘แล้วประเด็นคือที่นี่ที่ไหน’เซนกลอกตาไปรอบๆก็พบแต่ความมืด
‘นั่นสิ หรือว่า....นี่อาจเป็นความฝันก็ได้นะ’ไนออลพูดอย่างดี๊ด๊า
‘ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี แต่นี่คือความจริงไอ้หมู’เลียมกลอกตาไปทางไนออล
‘เฮ้ยๆๆ ทุกคนเงียบก่อน ฟัง!!’ลูอิสพูดเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากข้างบน
“อะไรน่ะลูก”
“น่าจะเป็นโปสเตอร์น่ะค่ะ”
“งั้นเอาขึ้นไปแปะบนห้องลูกสิ”
“งั้นหนูไปก่อนนะคะ”
“อย่าลืมลงมาดินเนอร์ด้วยนะลูก!!”
“ค่าาาา”
“สรุปเราอยู่ในโปสเตอร์เนี่ยนะ!!”ลูอิสโวยวายตามประสาคุณชายขี้วีน
“อ๊ากกกก ไม่เอานะว้อยยย ถ้ารูปไม่หล่อภาพลักษณ์ฉันเสียหมด”เซนบ่นตามสไตล์หนุ่มรูปหล่อเป๊ะทุกองศา
“.....”ทุกคนถึงกับงง
“เงียบทำไม ความหล่อต้องมาอันดับหนึ่งนะ”
“หราาาาาาา”ทุกคนพร้อมใจกันประชดเซนโดยมิได้นัดหมาย
“เฮ้ย!!”เลียมอุทานเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นที่สั่นไปทั้งตัว
“เหวอ!! เราถูกเปิดแล้ว”
“กรี๊ดดดดดด หล่อ! หล่อทุกคน หล่อมากเลยยย”นาซวาลาถึงกับกรี๊ดออกมาเมื่อเปิดโปสเตอร์ที่ได้จากคุณอา
“เฮ้ย! นี่มันคนที่เป็นลมในงานนี่ เธอจับเราใส่โปสเตอร์เหรอ”แฮร์รี่โวยวาย
“พวกนายไม่รู้สึกเหรอว่า...เอ่อ...ลูกตาขยับไม่ได้แล้ว”ไนออลรู้สึกอึดอัดนิดๆ
“สงสัยเพราะโปสเตอร์เปิดอยู่มั้ง”เลียมพูดชิลๆ
“ชิลนักนะT^T”
“คุณอาใจดีจัง รักอาราฟาเอลที่ซู๊ด”แฮร์รี่ชะงักเมื่อได้ยินชื่อ’ราฟาเอล’ชื่อที่เขาไม่ได้ยินมาตั้งนาน เขาคือบิดาบังเกิดเกล้าของโรสแมรี่อดีตคนรักเขาที่เลิกรากันไปพราะความเจ้าชู้ของเขา ครั้งล่าสุดที่คุยกันคือตอนที่ราฟาเอลเดินมาชกหน้าเขาข้อหาทำให้ลูกสาวสุดที่รักเข้าโรงพยาบาลในโรค’ซึมเศร้าขั้นรุนแรง’
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
“เดี๋ยวนะ ราฟาเอลนี่มันชื่อ....”ลูอิสเว้นชื่อโรสแมรี่ไว้เพราะรู้ว่าแฮร์รี่ค่อนข้างอ่อนไหวกับชื่อนี้
“ใช่ พ่อของโรสแมรี่”แฮร์รี่พูดเรียบๆ
“แต่ว่า.....ราฟาเอลนี่ชื่อโหลจะตาย”ไนออลพยายามมองโลกในแง่ดี
“หวังว่างั้นนะ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ไอ้คนที่ชื่อราฟาเอลจับเราไว้ทำไม”
“เพื่อให้นายได้รู้สึกทรมาณเหมือนลูกสาวฉันไงแฮร์รื่ สไตล์ส”เสียงชายปริศนาดังขึ้น
“เป็นคุณจริงๆสินะ ราฟาเอล...”
“ใช่แล้วล่ะ และนั่น หลานรักของฉัน สวยใช่มั้ยล่ะ สวยเหมือนโรสแมรี่หรือเปล่า”น้ำเสียงเขาฟังดูข่มขื่น
“มันไม่เกี่ยวกันเลยราฟาเอล ผมกับโรส เราเลิกกันแล้วนะ”
“นั่นมันนายคนเดียว!! นายรู้มั้ยว่าเธอเป็นยังไงบ้างตอนนายเลิกกับเธอ
เธอ...เธอน่ะ...”ราฟาเอลสะอื้นไห้เมื่อนึกถึงลูกสาวเพียงคนเดียวที่อยู่โรงพยาบาลในอาการโรคซึมเศร้า ทุกครั้งที่เข้าไปเยี่ยมเธอ ประโยคที่เข้าได้ยินบ่อยๆคือ
‘พ่อคะ เมื่อไหร่แฮซจะมาหาหนูคะ หนูเบื่อที่นี่จังเลย’เธอพูดด้วยแววตาเหม่อลอย แววตานั่นทำให้เขาปวดใจยิ่งนัก หลายครั้งเขามักแอบไปร้องไห้ในซอกตึกโรงพยาบาล
“ราฟาเอล...ผมขอโทษ ผมไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้”แฮร์รี่พูดด้วยเสียงข่มขื่น เขาเองก็ปวดใจกับเรื่องนี้เช่นกัน ถึงเขาจะมีผู้หญิงแวะเวียนบ่อยๆ แต่โรสแมรี่ก็คือที่หนึ่งสำหรับเขา เขารักเธอมาก มากจนไม่สามารถทำร้ายเธอได้อีก เขาจึงตัดสินใจควงผู้หญิงคนหนึ่งไปให้เธอเห็นเพื่อเธอจะได้เลิกกับเขา เขาไม่ต้องการทำร้ายเธอด้วยความเจ้าชู้ของเขาอีก
“หุบปากไปเลย!! เพราะแก เพราะแกคนเดียว!”ราฟาเอลตวาดลั่นแล้วทุกคนก็สัมผัสได้ว่า ราฟาเอลไม่ได้อยู่กับพวกเขาแล้ว
“เปิดทีวีแล้วหาข่าวสามีดีกว่าาา ฮิๆ”นาซวาลาหัวเราะอย่างร่าเริงแล้วควานหารีโมตทีวีเพื่อกดช่องที่เธอต้องการ
“ข่าวด่วนค่า ทางเราได้ข่าวมาจากการ์ดคนหนึ่งของหนุ่มๆOne directionมาค่ะ ว่าหนุ่มๆทั้งหมดได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยที่งานแจกลายเซ็นเมื่อเช้านี้ ทางเราก็ได้แต่หวังว่าหนุ่มๆคงแค่หนีเที่ยวตามประสาวัยรุ่นทั่วไปนะคะ เจอกันอีกทีข่าวบันเทิงภาคค่ำนะคะ”พิธีกรสาวก็ลาหน้าจอไป
นาซวาลาตะลึง สักพักก็หัวเราะแห้งๆ
“แหะๆ ไม่จริงหรอกมั้งงง หนีเที่ยวแน่ๆเลย”
“ปั๊ดโธ่! หนีเที่ยวอะไรล่ะ เห็นเราเป็นคนยังไงกันนะ”เซนโวยวาย
“ไอ้เด็กเกเรชอบหนีเที่ยวไง”เลียมตอบแทน
“อ่าว...ไอ้นี่หาเรื่องและ”
“พอๆหยุดเถียงเถอะ”แฮร์รี่ตัดบท
Writer zone
ขอเลื่อนการอัพฟิคไปแบบไม่มีกำหนดนะคะ ช่วงนี้งานเยอะมากจริงๆ สอบกลางภาคแล้ววว ต้องซ้อมกีฬาสี ทำโครงงานและอีกมากมาย เลยต้องขอดองไม่มีกำหนดค่ะ แต่แต่งจบแน่ค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ
รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ xx
ปล.Chapterนี้แต่งเสร็จเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแต่ยังได้เอาลงเพราะลืมค่ะ 555 ขอโทษจริงๆค่ะ
ความคิดเห็น