คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนเก่า
Chapter1
เพื่อนเก่า
“(ชื่อคุณ)”ไนออลเรียกชื่อคุณเสียงสั่น เขาถูมือตัวเองไปมาด้วยความตื่นเต้น
“ใจเย็นๆไนออล นายจะผ่านไปด้วยดี ฉันเชื่อในตัวนายนะ”คุณยิ้มให้ไนออลแล้วกุมมือเขาเบาๆเพื่อคลายความตื่นเต้น
คุณและไนออลอยู่หลังเวทียักษ์ใหญ่ของรายการประกวดชื่อดัง The X factor
ไนออลมาประกวดร้องเพลงตามความฝันของเขา ไนออลชอบร้องเพลงมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ใช่แค่ชอบนะ แต่ร้องได้ดีเลยล่ะ เพลงที่ไนออลเลือกมาร้องวันนี้คือ so sick เขาฝึกร้องมาเป็นร้อยรอบก่อนมาประกวด คุณก็กลายเป็นคอมเมนเตเตอร์ไปโดยปริยาย ถามว่าเบื่อมั้ย ไม่เลย สนุกจะตาย ยิ่งตอนเจ้าหมูนี่ทำหน้าตื่นตอนคุณกระแอมเสียงก่อนแนะนำนะ ตลกเป็นบ้าเลย
“ไนออล ไปเลยครับ”คนเรียกชื่อผู้เข้าประกวดเรียกชื่อไนออล ไนออลหันมามองคุณด้วยแววตาอยากร้องไห้ คุณยิ้มให้เขาแล้วตบบ่าเบาๆ
“สู้ๆไนออล ถ้านายผ่านเข้ารอบนะ เลี้ยงNando’sทั้งอาทิตย์เลย”
“สัญญาแล้วนะ”
“อื้ม”
.
.
.
.
.
.
.
.
คุณวิ่งผ่านตรอกแคบๆมืดๆอย่างตื่นตระหนก เสียงฝีเท้านั้นใกล้คุณเข้ามาทุกที
“เฮ้ย! หยุดนะนังบ้า”ชายฉกรรจ์ที่ไล่ตามคุณมาตะคอกเสียงดัง
“อย่ามายุ่งกับฉันนะ!!”คุณตวาดพวกมันกลับไป แต่จะมีหรือที่ทำให้พวกมันกลัว
“จะไปกับพวกฉันดีๆหรือจะไปทั้งน้ำตา”ไอ้โหดตะคอกอีกหน
“ไม่ไป! โอ๊ย!”เหมือนหนังไทยไม่มีผิด นางเอกสะดุดก้อนหินล้ม แต่ติดตรงที่ว่าตอนนี้ไม่มีพระเอกเท่านั้นแหละ
“หึ! จับได้แล้ว นังพยศ!”ไอ้ชั่วลากคุณขึ้นมา คุณทั้งถีบทั้งต่อยไอ้หนวด(หลายชื่อจัง-ไรเตอร์)นี่ จนกระทั่งมันทนไม่ไหวจึงชกเข้าที่ท้องน้อยของคุณ
“อึก..”ตอนนี้คุณหมดสภาพจึงปล่อยให้พวกมันหามคุณขึ้นไหล่แล้วโยนเข้ารถคันเก่าที่ติดฟิล์มมืดทั้งคัน
“ขอให้โชคดีกับงานใหม่ล่ะ”ไอ้หน้าโฉดพูดก่อนที่คุณจะหลับไป
.
.
.
.
.
.
.
“กรี๊ดดดด”คุณหวีดร้องลั่นเมื่อชายร่างยักษ์สองคนลากคุณลงจากรถไปยังสถานที่ข้างหน้า
คุณจะไม่กรี๊ดเลยหน้าสถานที่ข้างหน้าป็นดิสนีแลนด์หรือร้านเบเกอรี่ แต่ที่นี่คือผับและอาบอบนวด! ให้ตายคุณก็จะไม่เข้าไปในที่อโคจรแบบนี้เด็ดขาด!
“หุบปากซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“ฮึก..พวกนายจับฉันมาที่นี่ทำไม”คุณถามเสียงสั่นเครือ
“ก็นายฉันสั่งน่ะสิ!”
“ละ..”
“หุบปาก!!!!”คุณยอมหุบปากแต่โดยดีเมื่อไอ้ยักษ์ตวาดอย่างฉุนเฉียว
“นายหญิงครับ สินค้าใหม่มาแล้ว”
“ดีมาก ออกไปได้แล้ว”เสียงแหลมของหญิงวัยปานกลางเอ่ย เธอเดินมาหาคุณแล้วเชยคางคุณด้วยเล็บแดงสดของหล่อน
“อย่ามา...แตะต้องตัวฉันนะ”คุณเค้นเสียง
“อย่ามาปากดีกับฉันนะ!”
เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังลั่นไปทั่วห้อง หน้าคุณหันไปตามแรง
“ถ้าไม่ติดว่าซื้อเธอมาแพงป่านนี้ให้ไอ้พวกที่ลากเธอเข้ามารุมแล้ว”
คุณสะดุดหูกับคำว่า ‘ซื้อมาแพง’
“ใคร? แกซื้อฉันมาจากใคร”
“ก็แม่เธอไง โอ๊ะไม่ใช่...ต้องพูดว่าแม่เลี้ยงถึงจะถูก”
รู้สึกเหมือนถูกตบหน้าสองฉาดใหญ่ๆ ครั้งแรกคือตอนที่พูดว่าซื้อคุณมาจากแม่ แต่หลังจากนั้นก็บอกว่านั่นคือแม่เลี้ยง สรุปผู้หญิงที่คุณเคารพนั่นใช่แม่แท้ๆของคุณหรือไม่?
“หมายความว่าไง”
“หมายความว่าแม่เลี้ยงแกขายแกมาให้ฉันเพราะต้องการเงินไง”
“หมายความว่าที่ว่าแม่เลี้ยง!!!!!”
“อ้าววว ฉันจะไปรู้เหรอ”หล่อนลอยหน้าลอยตาตอบ “ไม่รู้แหละ วันนี้เธอต้องบริการแขกVIPให้ฉัน”
“ไม่!ฉันไม่ทำ”
“แต่เธอต้องทำ ไม่งั้นก็หาเงินมาคืนฉันห้าแสนปอนด์”
“ห้าแสนปอนด์!”
“อื้ม ใช่แล้ว ห้าแสนปอนด์ ภายในวันพรุ่งนี้”
“จะบ้าเหรอ ฉันจะเอาเงินห้าแสนปอนด์มาจากไหน”
“ถ้าไม่มีก็ต้องบริการแขกให้ฉัน! เข้าใจไหม!”
“ไม่!”
“เสียใจด้วยสาวน้อย หนุ่มๆ มาเอาหล่อนไปบริการแขกสุดหล่อของเราได้แล้ว”หล่อนตะโกนเรียกชายฉกรรจ์หน้าห้องให้มาลากคุณไป
.
.
.
.
.
“มาแล้วเหรอ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆกับตัวเองแล้วเดินมาที่หน้าห้องเมื่อมีเสียงเคาะประตู
“ของมาส่งแล้วครับ”
“ขอบใจมาก”เงินสองปอนด์ถูกยัดใส่มือชายที่นำคุณมาส่ง
คุณไม่กล้าเงยหน้ามองคนที่คุณต้องบริการ สภาพของเค้าที่คุณนึกไว้คือ ตาแก่อ้วนๆพุงโตๆหัวล้านมันแผลบ หนวดหงอก
“จะไม่แนะนำตัวหน่อยเหรอ”แต่เสียงหนุ่มกว่าที่คุณคิดแฮะ
“ไม่ ไม่จำเป็น”คุณตอบกลับไป
“ก็ดี งั้นมาสนุกกันเถอะ”ว่าแล้วเขาก็พุ่งเข้ามากอดจูบซุกไซร้ไปตามซอกคอคุณ คุณหวีดร้องด้วยความกลัว หยาดน้ำตาเริ่มรินไหล
“ฮึก..พอได้แล้ว ฉะ..ฉันขอร้อง”คุณสะอื้นไห้
“อย่ามาเล่นตัวไปหน่อยเลย”
“กรี๊ด”
.
.
.
.
.
NIALL’S PART
ผมชื่อไนออล ฮอแรน อายุ19ปี หลายๆคนคงจำผมในภาพลักษณ์เด็กหนุ่มผมสีทองใสซื่อใช่ไหมครับ
พวกคุณคิดผิด...
อันที่จริงการแสดงออกไปแบบนั้นมันก็ดีนะ เรียกคะแนนจากแฟนคลับได้เยอะพอสมควรเลยล่ะ ผมคงแสดงละครเก่งมาก แม้แต่เพื่อนๆในวงยังดูไม่ออก พวกนั้นทำอย่างกับผมเป็นเด็กจริงๆนั่นแหละ
แต่ก่อนผมก็ไม่ได้เลวอะไรมากมายเหมือนสมัยนี้หรอก ตอนแข่งx factorก็ยังใสๆอยู่อ่านะ แต่พอออกมาเผชิญโลกกว้างมากขึ้น ผมก็ถูกหล่อหลอมให้แข็งแกร่งและหยาบกระด้างมากขึ้น ไม่แคร์ความรู้สึกใคร ยึดตัวเองเป็นที่หนึ่ง
ทำไมผมต้องแคร์คนอื่นด้วยล่ะ ในเมื่อมีอีกหลายล้านชีวิตสนใจในตัวผมอยู่ พวกนั้นก็แค่เศษเสี้ยวของความยิ่งใหญ่ของผม
ยิ่งทำตัวใสซื่อมาก คนก็ยิ่งเอาใจมาก ผิดหรือที่จะแสดงด้านนั้นออกไป?
เอาล่ะ ย้อนอดีตอันชั่วร้ายของผมมามากแล้ว กลับมาที่ปัจจุบันดีกว่า
วันนี้ผมเกิดคึกนิดหน่อยตามประสาเด็กวัยรุ่นเลยมาหาที่ระบายเสียหน่อย จะเป็นที่ไหนได้นอกจากซ่อง แต่อย่าพูดไป ซ่องที่ผมจะเข้าต้องเกรดพรีเมี่ยมจริงๆ ไม่งั้นไม่เอาหรอก ผู้หญิงที่ผมจะซื้อต้องเวอร์จิ้นเท่านั้น ผมไม่ชอบใช้ของต่อจากใครอ่ะนะ มันน่าขยะแขยงจะตายไป
ผมนั่งจิบไวน์ราคาแพงรอของมาส่ง ซักพักก็มีเสียงเคาะประตูสองสามทีตามด้วยเสียงผู้ชาย
“มาแล้วเหรอ”ผมพูดกับตัวเองเบาๆแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง ภาพที่เห็นคือหญิงสาวหุ่นสมส่วนถูกจับไว้ด้วยชายร่างยักษ์2คน หล่อนก้มหน้าเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรบนโลกใบนี้อีกแล้ว ผมยื่นเงินสองปอนด์ให้ชายทั้งสองแล้วปิดประตูห้อง ผมกระตุกยิ้มแล้วพูดว่า
“จะไม่แนะนำตัวหน่อยเหรอ”
“ไม่ ไม่จำเป็น”เสียงนั้นแฝงไปด้วยความขยะแขยงปนหวาดกลัว
“ก็ดี งั้นมาสนุกกันเถอะ”ไม่พูดเปล่า ผมซุกหน้าลงกับซอกคอนุ่มๆนั่นทันที กลิ่นแชมพูและสบู่ติดปลายจมูกผมทันทีที่สัมผัสโดน
เธอกรีดร้องและทุบตีผมไม่หยุด
“อย่ามาเล่นตัวไปหน่อยเลย”ผมสบถอย่างหงุดหงิดเมื่อเจ้าหล่อนไม่เลิกโวยวายซักที
“พอเถอะนะ ได้โปรด ฉันไม่อยากทำอย่างนี้”เธอก้มหน้าแล้วส่ายหัวไปมาไม่หยุด
“นี่เธอไม่ดีใจเหรอจะได้นอนกับนักร้องชื่อดังอย่างฉันเลยนะ”ผมอวดสรรพคุณตัวเอง และมันได้ผล เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมทันที
“ไนออล!!”เธอตะโกนด้วยความตกใจและ..เอ่อไม่รู้สิ ปนดีใจ..
แหงล่ะ!! ได้นอนกับนักร้องบอยแบนด์ชื่อดังนี่ ผู้หญิงก็งี้แหละ
“จำได้แล้วสินะ งั้นเรามาต่อกันเถอะ”
“ไนออล! นายจำฉันไม่ได้เหรอ!
”เธอตวาดใส่ผมแล้วผลักผมออก
อะไร? แฟนคลับเหรอ เหอะๆ แฟนคลับผมมีเป็นล้านๆจะไปจำได้ยังไง
“อะไรของเธอ ขอโทษด้วย ฉันจำไม่ได้”
“ไม่นะ..ฉัน(ชื่อคุณ)ไง นายจำไม่ได้จริงๆเหรอ”
(ชื่อคุณ) (ชื่อคุณ)ใครกันนะ ชื่อคุ้นๆ
“เธอเป็นใครอ่ะ?”ผมตัดสินใจถาม เธอทำหน้าผิดหวังอย่างรุนแรง
“ไม่นึกว่านายจะเปลี่ยนไปขนาดนี้นะไนออล ฉันผิดหวังจริงๆ”
“เธอเป็นใคร มีสิทธิอะไรมาพูดกับฉันแบบนี้! เธอมันก็แค่ผู้หญิงขายตัวต่ำๆ!”เอาล่ะ คราวนี้ผมเริ่มจะโกรธแล้วนะ
“นายว่าไงนะ นายจำเพื่อนไม่ได้งั้นเหรอ!”เธอกระทืบเท้าอย่างโมโหจัด
“เพื่อนบ้าเพื่อนบออะไร”
“ไม่เอาน่าไนออล ฉันไง(ชื่อคุณ) คนที่พานายไปประกวดThe X factorน่ะ คนที่เป็นคอมเมนเตเตอร์ให้นายไง”เธอสูดหายใจอย่างระงับอารมณ์แล้วพูดด้วยเสียงอดกลั้น
หือ...
เดี๋ยวนะ..
(ชื่อคุณ)?
The X factor?
“(ชื่อคุณ)”ผมครางออกมาแล้ววิ่งไปหลบหลังเตียงทันที ชะตาแกขาดแน่ไนออล ฮอแรน
“อะไรของนาย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”เธอเท้าเอวมองผมอย่างหงุดหงิดปนงุนงง
“(ชื่อคุณ)ฉันผิดไปแล้ววว ฉันขอโทษษษ”
“จำฉันได้แล้ว?”เธอเบะปากแล้วเลิกคิ้วสูงอย่างประชดประชัน
“ฉันขอโทษจริงๆนะ(ชื่อคุณ)”
“โอเค ฉันจะไม่โกรธนาย แต่ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหมไนออล”เสียงเธอฟังดูอ่อนแรง
“มีอะไรเหรอ ว่ามาสิ”ผมค่อยๆลุกออกจากหลังเตียงแล้วเดินมาหาเธออย่างระมัดระวัง เผื่อเธอจะคว้าเอาแจกันดอกไม้บนโต๊ะข้างเธอมาฟาดหัวผมทำไงล่ะ
“นายช่วยพาฉันออกจากที่นี่ได้มั้ย”เธอพูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
“เฮ้ย(ชื่อคุณ)เป็นอะไร”ผมเดินไปกอดเธอไว้แนบอก
“ฉัน..ฉึก ไนออล..ฉันถูกจับตัวมาที่นี่ ฮึก..เคที่..เคที่ไม่ใช่แม่ของฉัน”เสียงเธอสั่นมาก สั่นจนน่าตกใจ ผมกระชักอ้อมกอดให้แน่นขึ้นมาเดิม
“ไม่ต้องห่วงนะ(ชื่อคุณ)ฉันจะช่วยเธอแน่นอน”
“ฮึก..ฉันไม่เหลือใครแล้วไนออล”
เหมือนกับปิดกลั้นความรู้สึกมานาน พอมีที่พึ่งพิง ความรู้สึกที่เก็บไว้ก็พังทลายลงมา
“เธอยังมีฉันไง แล้วคนที่เอาเธอมาที่นี่เขาเรียกร้องเงินเท่าไหร่”
“ห้าแสนปอนด์”
“โอเค เดี๋ยวจัดการให้”
“จะบ้าเหรอไนออล เงินตั้งห้าแสน ฉันต้องทำงานกี่ชาติถึงจะคืนเงินนายหมด”
“อ้าว ก็เธอไม่ใช่เหรอที่ทำให้ฉันมีเงินมากมายขนาดนี้ เธอรู้มั้ย วันนั้นน่ะ ถ้าไม่มีเธอคอยให้กำลังใจฉันนะ ฉันหนีกลับบ้านจริงๆด้วย คงไม่ได้เป็นนักร้องจนถึงวันนี้หรอก”ผมบอกความจริงเธอไป ถ้าวันนั้นเธอไม่คอยกุมมือผมนะ ผมเตลิดกลับบ้านแล้ว
“ขอบใจมากนะ”
“เอาเป็นว่าวันนี้เรานอนเถอะ ฉันเหนื่อยมากนะ ทะเลาะกับเธอเนี่ย”
“แล้วใครใช้ให้นายไล่ปล้ำฉันล่ะไอ้หื่น”
“โห่ หื่นที่ไหน นิดๆหน่อยๆน่า”ผมแก้ตัว
“นายเปลี่ยนไปเยอะนะไนออล”
“อืม เธอเหมือนกัน”
.
.
.
.
“แหม(ชื่อคุณ)เป็นเด็กใหม่นี่คะ ราคาก็ต้องสูงเป็นธรรมดา”
ยัยแม่เล้ากำลังจีบปากจีบคอต่อราคากับผมอยู่ ยัยนี่เพิ่มค่าตัว(ชื่อคุณ)จากห้าแสนปอนด์เป็นเจ็ดแสนปอนด์ ใช่เงินน้อยๆที่ไหนล่ะ
“มันจะมากไปแล้วนะ”(ชื่อคุณ)กัดฟันพูด
“อ้าวไม่ดีใจเหรอที่ค่าตัวเธอแพงระยับขนาดนี้”
“ดีใจเกือบตาย”
“ว่าไงคะคุณไนออล ตกลงจะซื้อ(ชื่อคุณ)ไหม”
“ตกลง ผมซื้อ”ผมหยิบเช็คขึ้นมากรอกตัวเลขหกหลักลงไปก่อนจะเซ็นรับรอง
“อ่ะ เอาไป”
แม่เล้ารีบคว้าเช็คมาถือแล้วมองจำนวนตัวเลขด้วยความพอใจ
“เรียบร้อยแล้ว เชิญค่ะ”หล่อนผายมือไปทางประตู
Writer zone
เข็นเรื่องใหม่มาเสิร์ฟจ้า ไม่มีไรทำเลยแต่งตอนใหม่
ตอนเก่าเริ่มคิดพล็อตไม่ออก(เลววว555)
Posterอาจจะลงเร็วๆนี้นะ ใกล้จบตอนนึงแล้ว
เข้าเนื้อเรื่องดีกว่า
เรื่องนี้ไนออลแบดนะคะ
เห็นแก่ตัว มั่นหน้า ไม่แคร์ใคร555
นางเอกจะเริ่มไม่ค่อยไว้ใจคนแปลกหน้า
เรื่องนี้จะพยายามแต่งให้ดูมีปมมีเงื่อนงำ แต่คงไม่ดีเท่าที่ควรหรอกค่ะ ไรต์กาก555
เม้นด้วยน้า เฟบได้ยิ่งดี
ความคิดเห็น