only love you รักวุ่นวายของยัยจิตป่วน

ลำดับตอนที่ #2 : { Only love you } บทนำ

บทนำ

 

 '' แม่ ค่ะ ! เดี๋ยวหนูไป ร.ร. ล่ะนะ '' 

 '' ถ้าติดก็บอกด้วยนะ มด ''

 '' ค่ะ แม่ ~ ''

  สวัสดียามเช้าของ วันศุกร์ที่ 30 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่ใกล้จะปิดเทอมของโรงเรียนแห่งประเทศไทยแล้ว เฮ้ออ !! วันนี้ฉัน

 

ต้องไปเอาผลสอบชิงทุนเพื่อเรียนปริญญาต่อที่ต่างประเทศแต่จะติดหรือเปล่าก็ไม่รู้น่า~ ต้องรีบไปแล้วล่ะ อ๊ะ ! 8.30 น.

 

แล้วนิ๊ ผลได้ประกาศไว้นานแล้ววว จะติดไหมเน้ออ~ T^T ถ้าไม่ติดล่ะ แงๆๆๆๆๆๆ อุตสาห์ติวเข้มโดยเฉพาะเลยนะเนี๊ยย

 

ไม่ผ่านก็ให้มันรู้ไปซะ !  ฉันพูดงุมงัมในใจและคิดอย่างเดียวว่าถ้าไม่ผ่านล่ะก็อดไปญี่ปุ่นล่ะ ถ้าผ่านล่ะก็ได้ไปญี่ปุ่น คิดไป

 

คิดมาก็ถึงจุดหมายสักทีก็ตั้งแต่เดินออกมาจากหน้าปากซอยหมู่บ้านอบอุ่นแล้วรอรถสองแถวแต่ว่ามันสองต่ออ่าสิน่าเบื่อ

 

เนอะแม่ก็ไม่ยอมมารับมาส่งเหมือนเด็กนักเรียนคนอื่นเราต้องเข้าใจว่า แม่ทำงานบ้านแต่แค่ติดเข้าญี่ปุ่นคงดีใจตายแหง!!

 

 

 

  ณ มหาลัยที่สอบชิงทุนแห่งหนึ่ง

 

 

 '' ติง ติ้ง ติ๊ง ~ นักเรียนทุกคนที่สอบชิงทุนการศึกษาเพื่อไปเรียนปริญญาต่างประเทศมารับผลสอบได้เลยที่ห้องประชุม

 

เวลานี้ค่ะ '' เสียงคุณครูในโรงเรียนแห่งหนึ่งดังขึ้น ก็นะฉันน่ะจบ ม.6 แล้วล่ะแต่อยากไปเรียนปริญญาที่อื่นง๊ะ แล้วก็สอบ

 

เรียบร้อยล่ะตอนนี้ล่ะต้องมุ่งหน้าไปห้องประชุมล่ะนะ
 

 

    เมื่อมาถึงห้องประชุมในมหาลัยแห่งหนึ่งฉันก็เข้าไปแต่ว่านะมีคนเต็มไปหมดเลยบางคนก็มาชุดธรรมดาแบบสุภาพบาง

 

คนก็ใส่ชุดเรียน ร.ร. เก่าของ ม.6 มา ฉันมองไปรอบๆห้องประชุมเพื่อหาบอร์ดประกาศผลสอบในความรู้สึกตอนนั้ันช่าง

 

หดหู่เพราะคาดหวังไว้ว่าต้องติดให้ได้ สุดท้ายฉันก็ต้องไปต่อคิวยาวเอียดเพื่อดูรายชื่อของนักเรียนที่สอบเข้าต่างประเทศ

 

ได้และพูดงุมงัมในใจแต่ปากก็ออกเสียงมา

 

 

 '' หึ หึ ! เอาล่ะนะ จะผ่านไหมเน้อ '' ฉันยืนต่อแถวเพื่อจะดูบอร์ดที่ติดอยู่ในห้องประชุมเป็นบอร์ดที่ติดรายชื่อนักเรียนที่ได้

 

เรียนต่อปริญญาที่ต่างประเทศ ณ ประเทศญี่ปุ่น อาจจะได้อยู่แถวๆเมืองหลวงนะ คิดไว้อยู่ระหว่างยืนรอคนแถวหน้าหาราย

 

ชื่อน่ะ
 

 อีก 5 นาที ผ่านไป~
 

 '' ไหนหนาาา ไหนนาาาา~ '' ฉันเอามือชี้บอร์ดแล้วไล่ชื่อตามลำดับก่อนจะพบว่า .....

 

 '' เห๊ยยย !! นี่ชื่อเรานิ ธัญชนก แก้วแตง เห๊ยย ! ผ่านได้ไงเนี๊ยย เห๊ยย ! อะไรอ่ะ เห๊ย!! บลาๆบลาๆ '' ฉันตกใจมากแต่ในใจ

 

ก็ โคตะระ ดีใจที่สุดในสามโลกเลยยยยย >< 

 

หลังจากนั้นก็ต้องยืนใบสำเนาทะเบียนบ้านและบัตรประชาชนอีกและก็ต้องไปทำพาสปอร์ตอีกเยอะแย๊ะ ถึงจะเยอะแค่ไหน

 

ฉันก็ไม่ท้อหรอกอยากเรียนที่ญี่ปุ่นนนน !!
 

 

  วันถัดไป
 

 '' มด เดี๋ยวแม่จะพาไปทำพาสปอร์ตตอน 9 โมงกว่าๆ นะ '' แม่พูดกับฉันขณะทำอาหารไปด้วย ( กลิ่นฟุ้งเลย !! )

 '' ค่ะ แม่ เอาอะไรไปมั้งอ่าา ~ '' ฉันถามแม่ และเดินลงจากบันไดเพื่อไปห้องครัวเพื่อจะคุยกับแม่แบบสะดวก

 '' ทะเบียนบ้าน บัตรประชาชน และก็ ... แค่นี้มั้ง '' แม่ตอบฉันแล้วก็ทำอาหารเสร็จ อ่าาาา~ หิ๊วหิวว

 '' งั้นเดี๋ยวไปเตรียมเลยน่ะ '' พอพูดจบฉันก็รีบไปหาของสำคัญที่จะใช้ทำพาสปอร์ต


 อีก 20 นาทีผ่านไป
 '' แม่ ๆ กี่โมงแล้ววว '' ฉันรีบถามแม่หลังจากหาของเสร็จและอาบนงอาบน้ำทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ

 '' เอิ่มมม ~ เท่าไหร่แล้วนิ๊ อ่อๆ 8.30 น. ล่ะ '' แม่ตอบฉันและนั่งกินข้าวอยู่

 '' งั้นไปกันเลยนะแม่ ทำพาสปอร์ต น่ะ '' ฉันพูดกับแม่อีกครั้งและกระวนกระวายอยากจะทำให้เสร็จๆไปจะได้ไม่ค้างงานสักที!
 

 
   หลังจากทำพาสปอร์ตเสร็จ

 

 '' เสร็จสักที เหนื่อยย !! '' ฉันพูดแล้วเอามือแล้วปาดหน้าผากที่มีเหงื่อเยอะแยะหลังจากทำพาสปอร์ตเสร็จ

 

 '' ป่ะๆ กลับบ้านกัน '' แม่กล่าวขานฉันหลังจากฉันพูดมะกี้ และฉันก็กลับบ้านกับแม่จนมาถึงบ้านก็เริ่มทำกิจวัยรประจำวัน

 

จนหลับเข้านอน และก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับญี่ปุ่น ณ โตเกียวก็เข้ามหาลัยแล้วเนอะก็ต้องมีหอแน่ๆ เพราะว่านักเรียน

 

แลกเปลี่ยนน่ะน่า~ ต้องติดต่อกับคนฝั่งโน่นและก็ไปอยู่กับคนฝั่งโน้น T^T ไม่มีอิสระแน่ๆเลยล่ะ แต่ก็นะค่ะ นอนดีกว่า

 

เดี๋ยวจะเพ้อไปใหญ่~ 
 

 

 

`★APPLE PIE.