คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ศาสตร์เวทย์และการรอคอย
อามุน์ไ้มอท่าทาะลึอลูสาวนเอเธอไ้เผยรอยยิ้มที่าเาไม่ไ้ออมา
“ นั้นือ เวทมนร์หรอะ?!!! ”าเรียเอ่ยอุทานอย่าใและแ่าื่นวามิมามายเธอเยเห็นไ้ปราออมาหรือว่าแม่อเธอเป็นอมเวทย์ที่่อนัวอยู่ัน?
วามิที่ราวมาวและมโนอาเรียไ้พุ่ทะยานะที่่อนที่เ็สาวะไ้ิอะไรมานัอามุน์็เอ่ยเบาๆ
“ระูลอเราเป็นหนึ่ในระูลผู้วิเศษโบราอย่ามาพวเรามีพลัในารใ้เวทย์และพลัลึลับมามาย พวเราถูเรียผู้เย้ยเทพ ”อามุน์เอ่ยออมาอย่ารวบรัไม่สำัว่าเธอะเ้าใหรือไม่็ามอามุน์นั้นไม่ิะเปิเผยอะไรมานั อย่าแรเธอไม่ใ่นอบพูวามริับใร่ายๆ นิสัยนี้ยัแ้ไม่ไ้ะเียวันารไ้หลอลวลูอนเอและแล้็ทำให้เธอรู้สึมีวามสุอย่าอธิบายไม่ไ้อย่าไม่ไ้
อามุน์พบว่าสิ่ที่น่าสนใำลัะเริ่มแล้วโลที่แ่ามันน่าสนใหวัว่าะไม่ทำให้มันน่าเบื่อเินไปไม่เ่นนั้น…. อามุน์ยิ้มในใอเธออย่าื่นเ้นินนาารำลัวุ่นวายมาแน่นอนว่าทั้หมเิึ้นในไม่ี่วินาที ะที่าเรียเอ่ยถามออมาอย่าสสัย
“ แม่ะให้หนู เรียนเวทย์หรอะ? ”าเรียเอ่ยถามอย่าสับสนและไม่เ้าใในสิ่ที่แม่อนเอ้อารมานัแ่เธอ็ย่อมรู้ีว่านเอไม่สามารถปิเสธไ้เธอแม้ะอ่อน้อยประสบาร์หรืออาะไม่ลามานัแ่เธอ็มีวามลาทาอารม์สูมาๆ เธอสามารถสัมผัสไ้ริๆ ว่าหาเธอปิเสธมันบไม่สวยเท่าไรนั เธอัวสั่นแน่นอน
“ ่อนอื่น มาทสอบุสมบัิอเ้า่อน ”อามุน์เอ่ยออมาอย่ารีบ่ายเธอรู้ีว่าอมเวทย์ในามวามทรำที่ไ้มาเหมือนะมาาัรวาลที่มีื่อว่า Tyep moon อมเวทย์ในโลนั้นแบ่ออมาสอยุหลัๆ ือยุแห่ทวยเทพ และยุสมัยใหม่ อามุน์ไม่แยแสยุแห่ทวยเทพมานั แ่สิ่ที่ วามรู้อโโลมอน มันมีวามรู้อยุสมัยใหม่พอสมวรโยเพาะ สิ่ที่เรียว่า ธาุประำัว และ ุสมบัิเพาะน หรือ้นำเนิ อามุน์ไ้หยิบน้ำยาสร้าวรเวทย์ออมาะที่มอบมันให้ับลูสาวอเธอเอะที่แสรอยยิ้มเหมือนนัุ้มุ๋นมืออาีพ
“นี้ือ น้ำยาที่สร้ามาเพื่อให้เ้าสามารถปลุสิ่ที่เรียว่าวรเวทย์ในัวไ้ มันเป็นหลัพื้นานในารเรียนศาสร์เวทย์ื่มสิ ” รอยยิ้มออามุน์นั้นยัสบมาะที่เธอไ้นั่ละที่เริ่มหยิบระาษออมาแผ่นหนึ่่อนะใ้วิาารบาอย่าในาริในใ
มันือเรื่อมือในารทสอบุสมบัิธาุหรือนที่้นำเนิอนเอ
อามุน์่อน้้าอยารู้อยาเห็นพอสมวร้นะไ้รับอะไรันแน่ ุสมบัิอนเอ
อามุน์ไ้หยิบเรื่อทสอบและเริ่มเทพลัอนเอไปเียบๆ ะที่ารอบสนอภาพสัลัษ์เส้นทา้อผิพลาไ้ปราออมาะที่ประูมามายไ้ร้อยเรียันราวับวาวอที่สว่าไปั่วนิรันร์
้นำเนิอนเอ ้อผิพลาและประู
“ น่าสนใ ้าปราศาธาุทั้5เลยสินะแ่ไม่เป็นไร หลอธรรมาิเอา็ไ้ ”อามุน์ไม่แยแสมานัลับหัวเราะในใอนเอศาสร์เวทย์นี้่อน้าน่าสนใอามุน์สัมผัสไ้ว่าภายใ้พลัอนัถอรหัสนสามารถอนุมาศัยภาพอศาสร์เวทย์ไ้มันเพียพอะสู้ับลำับ0ไ้แน่นอน หาพันาไปสูุ่สูสุริๆ ถามว่าวรเวทย์ละ อามุน์อล่าวในใารสร้าวรเวทย์สำหรับราาเทวทูที่เป็นม้าโทรันทร์อโะา มันไม่ยาเลยสันิ
ไม่้อล่าวว่า หลอธรรมาิ่ายว่าหลอนเอ
วาามายาที่แ็แร่ที่สุในเส้นทาอนเอไม่ใ่เรื่อละเียวันอามุน์็ยัสนใเ็นนี้วระมี้นำเนิอันหายาหรือไม่ หรือะเป็นธาุแบบปิ ไม่ว่าแบบไหนอามุน์็รับไ้ทั้ พลัผู้วิเศษยอเยี่ยมว่าศาสร์เวทย์แน่นอนอยู่แล้ว อามุน์ไ้แ่ิในใว่านะให้ะอนลำับ2เมื่อถึเวลานะไ้ไม่้ออยปป้อเ็นนี้และไปหาเรื่อน่าสนใและน่าื่นเ้นทำมาว่า
าเรียรู้สึเื่อมั่นในัวอแม่อเธอมาึ้นูเหมือนว่าแม่อเธอะอบเธอมาึ้นหรอไม่ว่าแบบไหนเ็สาว็ไ้ร่ำราในใอเธอแ่แม่ไม่ทิ้เธอ็พอแล้ว
เธอระน้ำยาสร้าวรเวทย์ไปเียบๆะนั้นเอวามรู้สึราวับร่าายะถูีเป็นิ้นๆไ้ปราออมาในเสี้ยวพริบาเียว่อนที่เธอะไ้รีร้อเธอพบว่าวามิอเธอว่าเปล่า
โมยวามิ
โมยวามเ็บปว
อามุน์มอูลูสาวผู้โ่เลาอนเออย่าเียบๆ
“ เื่อริๆ หรอว่ามันีแบบนั้น เื่อใหรอ ? ”อามุน์หรี่าลวามรินไม่้อ่วย็ไ้แ่วามรู้สึอเธอไม่สามารถทนไ้ที่ะเห็นเ็นนี้เ็บปวมันราวับมีใรเอามีมารีที่หัวใอนเอ
อามุน์ไ้หลับาลอารม์น่ายะแยนี้วรเป็นวามเป็นมนุษย์หรือไม่ มันน่าประทับใที่สามารถส่ผล่อวามิอนเอไ้
อามุน์ไ้มอร่าายอาเรียปราวรเวทย์มามายั้แน า ลำัว นมาถึศรีษะ วรเวทย์มามายไ้ปราออมา แสถึศัยภาพอันมามายอย่าถึที่สุ แ่มาว่า สอร้อยวร็มาพอะเรียอัริยะแล้วแ่ว่า าเรียลับปราวรเวทย์ทั่วร่าาย ทำไมถึเป็นเ่นนั้น
ในวินาที่อมา ร่าายเริ่มเิารบิเบี้ยว หนอนาลเวลา8ปล้อไ้ปราออมาราวับารเริระบำมันไ้แสภาพสามมิิที่ลึลับและไร้อบเและม่านนาฬิาที่ไม่สมรอย่ามา บิเบือนและพยายามะโมยทุสิ่
โมยพลัวิเศษ
โมยวามิ
โมยอายุัย
!!!!
อามุน์ไ้หรี่าลแน่นอนสภาพไร้สิแ่ร่าสัว์ในำนานที่ไม่สมบูร์็ปราออมาอามุน์ไ้ยื่นมือและว้าวามว่าเปล่าเียบๆ แว่นา้าเียวรอบริสันไ้ปราออมาะที่ไ้พลัุสูสุอเส้นทาไ้ปราบปรามัวนเส้นทาเียวันและยับยั้วามบ้าลั่ะที่ใ้พลัอประูในารผนึและสะมันเอาไว้
ร่าหนอนาลเวลาไ้่อยๆหลับไปะที่ระบวนารเปลี่ยนไปบลแล้ว
อามุน์ไ้บ่นในใอนเออย่าประหลาใ
“ไม่แปลเลยที่ทำไมร่าสัว์ในำนานเผยออมา มันเหมือนับารสลัพลัที่แ่าันลไปในร่าายแ่ไม่ใ่ววิา็ริแ่็มีวามเสี่ยที่ะเสียสิไ้ อืมๆ … ”อามุน์แสวามเมินเยออมาแน่นอนว่าเธอมั่นใมาว่านเอสามารถแ้ไปัหาใไ้เธอึไม่ไ้ระมัระวัอะไรมาเินไป ลำับ4็แ่ลำับ4 ไม่สามารถเทียบไ้ันไ้ไม่้อพูว่าโลใบนี้ไม่ม่ีพื้นานอวามบ้าลั่เ่นเียวันัรวาลเิมอนเอ ารเผยร่าสัว์ในำนานราบใที่เปิแ่ไม่ี่วินาทีมันสามารถยับยั้ไ้่ายๆสำหรับน ไม่้อพูว่า อามุน์ือเพานอเส้นทาเียวัน
“แม่่ะ เหนื่อยั ”าเรียแสสีหน้าเหนื่อยล้าราวับเธอถูับถ่วน้ำออมาเธอมอไปที่วาที่ปราศาวามเป็นมนุษย์โยสิ้นเิมันเป็นเหมือนารมอ้ามและเยเมย ธรรมาิอันศัิ์สิทธิ์ที่แผ่ออมาทำให้เ็สาวหวาลัวเธอมอเห็นราวับภาพลวา นาฬิาที่บิเบือนไ้ปรา้านล่าแม่อเธอมันูน่าลัวและั่วร้ายมาๆ เ็สาวที่ประอบับวามเหนื่อยล้าทาร่าายและใ ทำให้เธอเล้มลแ่ว่าร่าอเธอปราในอ้อมแนออามุน์เียบๆ
“อย่าล้มลแบบนี้สิ ลูสาวอ้า เ้าทำไ้ีไม่เลวเลย ”อามุ์แสรอยยิ้มอันเป็นธรรมาิอนเอะที่อามุน์ไ้ิับนเอเียบๆะีแไหนหานมีะอน้ารับใ้วามลึลับ้วย เาะไ้ใ้พลัอปราโบรามันะ่ายว่านี้ในารทำสิ่่าๆ แ่อามุ์ไม่ิอะไรมานัะที่ไ้วาร่าอเ็สาวไว้ที่โฟาพลา
ยืนมอเวลาเียบๆะเียวันร่าอหิสาว็่อยๆเปลี่ยนไปลายเป็นายหนุ่มผมำหยิหน้าผาว้า ใบหน้าที่หล่อเหลาสวมุลุมอมเวทย์โบราสีำแว่นาาเียวและหมวอมเวทย์เหมือนพ่อมในสมัยโบรา สวมแว่นา้าเียวรอบริสันมอไปที่เวลาำลัเ้ามา
“ใหู้หน่อยเถอะ โลใันะทำให้้าสนใไ้ หึหึหึ ”อามุน์ไ้เผยรอยยิ้มออมาอย่าื่นเ้นสิ่ที่เาามหามัน็แบบนี้นั้นละ (อย่าสสัยว่าอามุน์เป็นผู้ายไ้ยัไ ะเอาอะไรับเทวทูที่ะเป็นอะไร็ไ้ ารปรับเปลี่ยนร่าายมันทำไ้แน่นอนโยธรรมาิ สำหรับสัว์ในำนาน โยเพาะเส้นทาเร้นลับ )
ความคิดเห็น