นักบุญหญิงศักดิ์สิทธิ์ย้อนเวลาหวนคืน

ลำดับตอนที่ #1 : หวนคืน

ในบ้านหลังหนึ่งในประเทศไทย ในจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคอีสาน 

เสียงไก่ได้ขันออกมาเป็นการประกาศยามเช้า 

หญิงสาวที่มีใบหน้าปกติไม่ได้สวยหรือขี้เหร่อะไรได้รูปไปทางหน้าตาสีรูปร่างที่ถือว่าสมบูรณ์แบบไม่อ้วนหรือผอมสมส่วนสำหรับหญิงสาวชาวไทย  

ฉับพลันเธอก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นขณะที่แสดงสายตาตกตะลึง

“เกิดอะไร ขึ้น หายนะละ !!!”หญิงสาวคนนี่มีชื่อว่าเมษาได้ลืมตาขึ้นมาแม้จะไม่มีพลังวิเศษอะไรแต่กลับสร้างแรงกดดันมหาศาลจนอากาศรอบๆสั่นสะเทือนแน่นอนว่ามันๆไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า  

“  เดี่ยวก่อน   ที่แห่งนี่มัน  ”ในฐานะของนักบวชขั้นสูงสุดในตำนานเธอมีการรับรู้ที่ชัดเจนอย่างมาก นั้นคือพลังมานาที่แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีเลยในอากาศ   

“ มานาในร่างกายทำไมมันน้อยนิดแบบนี่ มันไม่เพียงพอจะถึงขั้น1ด้วยซ้ำ  !!! ”ดวงตาของเมษาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นขณะที่ย้อนรอยความทรงจำกลับไป 

ภาพความทรงจำนับไม่ถ้วนได้ระเบิดออกมาในพริบตาขณะที่แสงสีฟ้าปรากฎออกมา

ติ่ง 

ระบบแห่งโชคชะตาได้ได้เปิดขึ้นมา 

ยินดีที่ได้ยินรู้จักโฮสต์   

เสียงของระบบที่เหมือนแฝงความรู้นับไม่ถ้วน 

“ นายเป็นใคร  เทพมาร   เทพสวรรค์   หรือตัวตนลึกลับในมิติสูง   ”ดวงตาของเมษาแสดงสายตาที่ใจเย็นขณะที่ไม่คิดจะพูดอะไรเธอที่มีความรู้มากมายจะไม่ระวังมากได้อย่างไร   

แต่เสียงที่เธอระแวงนั้นกลับพูดแทงใจดำของเธอไปโดยตรง

ติ่ง 

ท่านจะไม่พูดก็ไม่เป็นไร ระบบรู้ดีว่าโฮสต์คงพอเดาได้แล้วว่าตอนนี่ตนเองอยู่ที่ไหน   

“ หุบปาก !!! ”ดวงตาสีดำสนิทของเมษาปรากฎความสั่นคลอนขณะที่ตะโกนออกมาอย่างโกรธจัดและเต็มไปด้วยอารมณ์ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน บ้านเกิดของเธอ โลกที่ถูกทำลายโดยกองทัพมารเมื่อหลายพันปีก่อนนั้นเอง 

ใช่แล้ว หลานพันปีแม้จะไม่น่าเชื่อเท่าไร

“ ท่านยังจำไม่ได้หรอ   ว่าในตอนจบของสงครามนั้น ท่านได้เป็นผู้เหลือรอดเพียงคนเดียวนะ  ”เสียงของระบบนั้นสงบราวกับไม่ต้องการเย้ยหยัยหรือดูแคลนแต่กำลังพูดถึงความจริงที่เด่นชัดขณะที่แสดงหลักฐานที่ชัดเจนที่สุด  

ติ่ง  

ท่านคือผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวใน บทละคร สงครามครั้งสุดท้าย 

ท่านได้รับ รางวัล   

การ์ดวิวัฒนาการอาชีพ   

ท่านได้รับ แต้ม 1.2พันล้านหน่อย 

ท่านได้รับ  การ์ดสร้างอวตารที่สอง  

ท่านได้รับ รางวัลพิเศษจาก โชคชะตาผู้ลึกลับ  เส้นด้ายแห่งการหวนคืน (ใช้แล้ว  

เส้นด้ายแห่งการหวนคืน 

ความสามารถ นำผู้ใช้สู่อดีตที่ปรารถนา 

ไม่มีเงื่อนไขการใช้งาน   (⅓)  

“  เส้นทางแห่งการหวนคืน  มันคือสมบัติที่เกี่ยวข้องกับกาลเวลาหรือไม่   ”เธอแสดงท่าทางตกใจต้องรู้ก่อนหลังจากนี่อีก 10ปีโลกได้เผชิญหน้ากับหายนะนับไม่ถ้วนจนกระทั่งโลกทั้งใบได้ถูกทำลาย โชคดีด้วยความช่วยเหลือจากโลกอื่นมนุษย์โลกบางส่วนได้หนีออกมาจากโลกได้ทันก่อนจะล่มสลายไปและเธอก็คือหนึ่งในนั้น เธอมองโลกที่เธอเกิดมาถูกทำลายโดยทำได้แค่หลั่งน้ำตาเท่านั้น  

ชื่อของเธอคือ  เมษา  รานิดา    อายุ 25ปี  แพทย์นิติเวชจบใหม่ที่ตอนนี่กำลังหางานทำอยู่ นี่คือตัวตนของเธอในตอนนี่ 

“  ฮะๆ  โอกาสหรอก็เอาสิ  ไปทำให้ตายไปข้าง "เมษาเอ่ยกับตัวเองเงียบๆเธอจะพยายามให้มันถึงที่สุดมาลองดูกันว่าเธอจะทำได้หรือไม่  


 

“ แต่ว่าระบบ นายมีอะไรบ้างละ  ”เมษาเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัยเธอสงสัยในสิ่งที่เรียกว่าระบบนี่ในฐานะของคนมากประสบการณ์แนวคิดของระบบหรือนิยายแนวนี่ถูกเขียนขึ้นมากมายโดยหวังว่าจะมีผู้ถือครองระบบปรากฏออกมาและกอบกู้โลก  
มันเหมือนกับฝันที่เป็นภาพมายาที่คนคนหนึ่งพยายามให้ออกห่างจากความจริง 

ติ่ง 

โปรดทราบอย่างหนึ่งระบบมีหน้าที่เป็นตัวช่วยเสริมความแข็งแกร่งและออกภารกิจและรางวัลเท่านั้น ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็ก และโฮสต์ก็คือสัตว์ประหลาดเฒ่าอายุพันหลายพันปีที่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร ด้วยไอคิวของโฮสต์มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะคิดออกมาว่าอะไรคืออะไร 

“ ชิ  ทำไมพลังของฉันถึงลดเหลือแค่นี่กันละมันแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยนะ "ในฐานะของคนที่มากประสบการณ์เธอรู้ดีว่าภัยพิบัติที่จะทำลายโลกมันไม่ใช่สิ่งที่เธอจะโค่นได้แบบตบทีเดียวตายหากเธอมีพลังเหมือนในอนาคตก็ว่าไปอย่างแต่ตอนนี่เธออ่อนแอแบบโคตรเลยๆ 

“ นายก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าอาชีพของฉันคือนักบวช เท่านั้น แม้ฉันจะพยายามแค่ไหนก็เอาชนะ พวกที่มีพลังด้านโจมตีรุนแรงไม่ได้หรอก  ”ดวงตาของเมษาแสดงความเมินเฉยออกมาเธอราวกับกำลังดูถูกตัวเองทั้งที่ตนเองแข็งแกร่งมากขนาดไหนก็ไร้ค่าจริงๆ  

ติ่ง 

ดูหน้าต่างสถานะ 

ระบบได้เอ่ยออกมาขณะที่ไม่ทนต่อท่าทางแบบนั่นหากเป็นคนธรรมดาอาจจะสงสัยไม่เคลือบแคลงใดๆในระบบลึกลับที่ปรากฏตัวออกมาแต่นี่คือ คนที่มีอายุมากกว่าหลายพันปี ประสบการณ์ชีวิตมันสอนไม่ให้เชื่อใจอะไรง่ายๆ และที่สำคัญเมษาเป็นคนเดียวที่ในอนาคต 

ถูกเรียกว่า แมลงเทวะ

“ หึหึหึ ในฐานะของคนที่ถูกเรียกว่าแมลงเทวะ ฉันรักชีวิตของตัวเองเป็นอันดับหนึ่งที่สุดอยู่เสมออยู่แล้ว  ให้ฉันไปปกป้องโลกเนี่ยนะ  ฉันคิดว่าในตอนนั้นมีคนที่พร้อมทำหน้าที่นี่และดีกว่าฉันเยอะแยะเลยนะ ทำไมถึงเป็นฉันละ ปล่อยให้ตายไปและหาคนอื่นไม่ดีกว่าหรอ  ”ดวงตาของเมษาแสดงสายตาที่ลึกล้ำออกมาสำหรับเธอสิ่งที่จะพูดหรือสิ่งที่กระทำมันไม่สำคัญเลย คนที่พร้อมปกป้องโลกในอนาคตมีนับไม่ถ้วน และมากมายที่ไม่ลังเลที่จะสละชีวิตของตนเองด้วยซ้ำ

ทำไมเธอถึงถูกเลือกกันละ  คนอย่างเธอเนี่ยนะ  

ระบบเงียบมันไม่มีคำพูดราวกับโปรแกรมที่ตั้งมาที่ไม่ตอบสนอง

“  พระเจ้า ไม่สนใจ   ผู้ยิ่งใหญ่ไม่สนใจความคิดของสิ่งที่ต่ำกว่าดิ้นรนมากขนานไหน ทรมาณมากขนาดไหน กลับมองอย่างไม่ใส่ใจว่าจะเจออะไร  พวกน่ารังเกียจที่คิดว่าตัวเองสูงส่งไม่สนใจอะไรเลย  ทั้งที่สามารถลงมือได้ ฉันและคนอื่นต่างพยายามกันมาตลอด  พวกเราได้ผ่านอันตรายมานับไม่ถ้วน  ต่อสู้และเอาชนะ   ท้าทายและกอบกู้สิ่งสำคัญเอาไว้เสมอ ทำไม  มันน่าสนุกใช่ไหมที่มองพวกเราเป็นมด  ต่อสู้กับแบบนั้น   สงครามและความโหดร้าย  มันมีพวกงี่เง่าที่บอกว่าความโกลาหลดีกว่ากฎระเบียบที่กลายเป็นเงามืดที่แสนชั่วร้าย ที่ซ่อนความโสมมไว้ในเปลือก  แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าการไปเสียสละที่แทบจะสิ้นหวังแบบนั้น  หากเป็นแบบนี่แล้ว  ตัวตนของเราจะมความหมายอะไร      "เมษาได้หลั่งน้ำตาออกมาเป็นครั้งแรก 

“ คนที่ผิดไม่ใช่พวกเราสักหน่อย แต่เป็นพวกสวะที่มีอำนาจทุกอย่างแต่กลับไม่เข้าใจอะไรเลยไม่สนใจ และคิดว่าตนยิ่งใหญ่ค้ำ เอาตัวเองเป็นที่ตั้งและสนใจแต่ตนเองและคนของตัวเอง  ทิ้งทุกอย่างไปและก้าวสู่ต่อไปสูงขึ้น ใครทำอะไรไม่ได้จะฆ่าล้างจะทำลายคนอื่นและสรรพสิ่งโดยไม่สนใจผลที่ตามมา  อ่อนแอ  ปลาใหญ่กินปลาเล็ก  ? กล่าวอ้างวิถีของโลกและจักรวาลเป็นเช่นนี่ ในการแสดงการกระทำผิด ไม่เคยย้อนมองตัวเองและมองโลกให้กว้าง  พวกจิตใจคับแคบเหล่านั้น  เหล่าพวกเลวทรามจนถึงแก่น   ” 

“ ฉันจะล่าพวกมัน และกระชากต้นต่อของทุกอย่างออกมาซะ ไม่ใช่เพื่อปกป้องโลกหรืออะไร  แต่มันคือการแก้แค้นต่อทุกสิ่งที่ได้รับความเจ็บปวด การสูญเสียและการจากลาทั้งหมด    ไอ้พวกสูงส่งที่นั่งบนบัลลังก์และคิดว่ามันเป็นแค่เกมจะให้พวกมันได้ชดใช้ในราคาที่แสนสาสมเสีย   "ทุกคำพูดที่เธอเอ่ยออกมาล้วนแต่แฝงเจตจำนงเอาไว้ในส่วนลึกของจิตวิณญาณที่แท้จริงของเธอ ในช่วงชีวิตที่ผ่านของเธอเจอมามากเกินไป  พวกเห็นแก่ตัวที่กล่าวอ้างว่าผู้แข็งแกร่งมีอำนาจทุกอย่าง 

“ ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นเองว่า  หากไร้ซึ่งสิ่งใดเลย ไม่มีอะไรเลย มีแค่ความว่างเปล่า   คนแข็งแกร่งจะมีประโยชน์อะไร  อำนาจจะมีประโยชน์อะไร    ฮ่าๆๆ  ”เมษาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมน้ำตาของเธอที่ซ่อนความเจ็บปวดแสนสาหัสเอาไว้