ฮงมารุของ Ikusa

ลำดับตอนที่ #30 : Nagahama kyoudai -長浜兄弟-

{{:: APPLICATION ::}}

"หากสิ่งนั้นคือนำพามาซึ่งความพินาศ ฉันจะทำลายมันให้สิ้น" 

ชื่อ-สกุล:: นางาฮามะ รัน (Nagahama Ran) 

ชื่อเล่น:: รัน (Ran)

สัญชาติ:: ญี่ปุ่น 

เพศ:: ชาย

อายุ:: 18 ปี

ระดับชั้น:: ม.ปลายสาม

รูปร่างหน้าตา::ผมสีดำยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีดำสนิทดั่งราตรีกาล ผิวเหลืองแบบเอเชีย รูปร่างสูงโปร่ง ชอบทำหน้าหาเรื่องคนอื่นตลอดเวลา 

น้ำหนัก/ส่วนสูง:: 175 / 56 

สาย:: โจมตีระยะใกล้

โซล::  โซลดาบ

รูปแบบของโซล:: ดาบญี่ปุ่น ยาวห้าสิบเซนติเมตร ซึ่งความยาวรวมด้ามด้วยนะเออ 

ธาตุ & เวทย์มนตร์ที่ใช้:: -

อุปนิสัย:: รันเป็นคนชอบทำตัวเหมือนเข้มแต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนรักสัตว์ (นึกถึงโฆษณาขนมยี่ห้อหนึ่งเบย) รักน้องสาวมากแต่ไม่ถึงกับซิสค่อน ชอบทำหน้าเครียดใส่คนอื่นจนเป็นงานประจำ ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นและมีนิสัยชอบปลีกวิเวกนั่งทานข้าวคนเดียวใต้ต้นไม้ ทะนงตนแต่ใจเย็น หากเห็นว่าสถานการณ์ใดไม่จำเป็นต้องชักดาบเขาก็ไม่ทำ  รันไม่ชอบของน่ารักๆ ของพวกผู้หญิงเข้าไส้ เป็นมนุษย์พูดจริงทำจริง รักษาคำพูด  ซึนเดเระต่อหน้าคนอื่น แต่จะอ่อนโยนต่อน้องสาวของตนมาก เขาไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเท่าไรนักแต่หากใครอยากเป็นเพื่อนเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรหากยอมรับในอุปนิสัยของเขาได้ อีกอย่างหนึ่งที่ใครหลายคนอาจจะมองเขาเหมือนคนบ้า นั่นก็คือสามารถพูดคุยกับดาบได้ ชอบแต่งตัวไม่เรียบร้อยจึงมักจะถูกเตือนเรื่องการเเต่งกายบ่อยๆ เขาเคยได้ยินเรื่องอัญมณีปริศนาที่สามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งได้มาจากเจ้าของเก่าของดาบ (ซึ่งคือตัวตนอีกตัวตนหนึ่งของรัน) ว่าเป็นดาบสองคม เขาจึงบอกไปว่า หากมันอันตรายเขาก็จะทำลายทิ้ง เป็นคนที่ความมุ่งมั่นทำอะไรสูง

ประวัติ:: ตระกูลนางาฮามะ ตระกูลซามูไรที่หลงเหลือรอดจากเหตุการณ์ล้มล้างระบอบโชกุนและหันมาเปิดสำนักเคนโดเเทน รันและน้องสาวเกิดมาในสภาพแวดล้อมของครอบครัวที่เข้มงวดแต่อบอุ่น ซึ่งดูขัดแย้งกันมาก รันเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลนางาฮามะจึงรับความกดดันจากครอบครัวที่ต้องเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้านและเจ้าของสำนักเคนโดต่อไป ซึ่งใจจริงของรันไม่ได้อยากเป็นเเม้แต่น้อย ทำให้เขามีปัญหากับพ่อ แถมแม่ก็มาเสียชีวิตกะทันหัน ทำให้รันกลายเป็นคนเข้มงวดกับตัวเอง ซึ่งผิดกับนิสัยเดิมของตน จากที่อ่อนโยนและยิ้มแย้มก็กลายเป็นคนปากไม่ตรงกับใจ ครั้งหนึ่ง รันเคยออกตามหาดาบในตำนานที่ชื่อว่ารันคิริ (สะบั้นดอกกล้วยไม้) และรันใครก็ได้มันมาครอบครองหลังจากเดินทางไปเอายังใต้ทะเลสาบชิกะ ได้ต่อสู้กับเจ้าของเก่าของดาบ ซึ่งนั้นก็คือตัวตนของเขาที่สะท้อนในอีกรูปแบบหนึ่ง 

ความสามารถพิเศษ:: นอกจากใช้ดาบได้เก่งแล้ว การต่อสู้มือเปล่าเขาก็ถนัดอยู่ไม่ใช่น้อย

สิ่งที่ชอบ :: การปลีกวิเวก

สิ่งที่เกลียด/กลัว :: น้องสาวตัวเอง (นางน่ากลัว)

การแพ้ :: -

ลัษณะการพูดจา:: รันมักจะพูดด้วยนำ้เสียงเตรียมหาเรื่องชาวบ้าน เช่น

"...มีอะไร"

"อย่าได้คิดจุ้นจ้านกับน้องสาวฉัน"

"นางาฮามะ รัน ยินดีที่ได้รู้จัก" 

เพิ่มเติมสำหรับตัวละคร:: ชื่อของรันหมายถึงดอกกล้วยไม้ (蘭) ซึ่งซึบะ (ที่กั้นดาบ) ของรันก็เป็นลายดอกกล้วยไม้ และตอนที่ชักออกมาจะมีกลีบดอกกล้วยไม้ออกมาด้วย (เว่อร์ไปไหม)

บทสนทนาของรันกับ บุคคลปริศนา(#ไรท์คิดชื่อไม่ออกเองค่ะ) 

"กระแฮ่ม! เอาล่ะค่ะ คุณรันค่ะ คุณมาถึงบทสุดท้ายของการสมัครแล้วนะคะ" หญิงสาวตรงหน้ากระแอมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาหารันอย่างสนอกสนใจเป็นพิเศษ 

:: //ทำท่าจะชักดาบแต่เห็นว่าอีกฝ่ายดูไม่มีอันตรายเลยเก็บดาบ // เธอหมายถึงอะไร?  แล้วมีอะไร..//สีหน้าพร้อมหาเรื่อง

"คุณรันไม่ต้องถามอะไรดิฉันมากนะคะ ~ อา....จริงสิ! " หญิงสาวตรงหน้ายิ้มอ่อนให้ก่อนจะ ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้แล้วรีบพูดสวนทันทีก่อนที่ รันจะได้เอยปากถาม "คุณมาเข้าโรงเรียนนี้เพราะรู้เรื่องอัญมณีนั้นสินะคะ~?" 

:: ถ้าใช่แล้วจะทำไม

"หว่าๆ ว่าแล้วเชียว~" เธอตรงหน้าออกอาการกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษเมื่อ รันได้ตอบกลับเธอ "เธอเนี่ยอยู่สายอะไรงั้นเหรอ?" 

:: ฉันว่าเธอเองก็มองออกไม่ใช่หรือ

โห~ใช้ได้นิค่ะ น่าเสียดายที่ดิฉันพูดได้ไม่มากและไม่สามารถเอยนามของดิฉันได้อย่างเต็มตัว " เธอถอนหายใจนิดก่อนจะตั้งตัวแล้วถามใหม่ "นี้~เธอน่ะสนใจอยากมีคู่ในโรงเรียนไหม? นี่ๆถ่าไม่มีใครที่สนใจมาเป็นคู่ของฉันก็ได้นะ~(??)" 

:: เสียใจ ฉันชอบอยู่คนเดียว ไม่อยากมีคู่หูให้เกะกะหรอกนะ

"เห~" เธอคนนั้นพองแก้มแสดงอาการเสียดายเวลานิดๆ "เอาเถอะ พอคุยกันมาเยอะพอควร เธอรู้ดีใช่ไหมว่าถ้าเธอได้เป็นผู้ที่จะได้ขอพรจากอัญมณีนั้นแล้วอย่าลืมคำนี้....." 

:: //ทำหน้าสนใจและตั้งใจฟัง

" ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่ดีหรือไม่ คำสาปหรือแรงปรารถนา เพียงแค่เอยนามของเจ้าและคำปรารถนา เขาก็สามารถมอบสิ่งที่ขอให้ได้ " เธอเยียดยิ้มให้ก่อนจะตบบ่ารันเบาๆแล้วพาเดินมานอกห้อง ก่อนที่เธอจะกลับเข้าไป "See you ~" 

{{:: APPLICATION ::}}

"...พี่คะ หนูกลัวมันจังเลยค่ะพี่ โปรดอย่าห่างหนูไปไหนเลยนะคะ พี่..." 

ชื่อ-สกุล:: นางาฮามะ ยูยะ(Nagahama Yuuya) 

ชื่อเล่น:: ยูยะ หรือยู (มีเพียงรันเท่านั้นที่เรียกได้) (Yuuya , Yuu)

สัญชาติ:: ญี่ปุ่น

เพศ:: ผู้หญิง

อายุ:: 13 ปี

ระดับชั้น:: ม.ต้นปีหนึ่ง 

รูปร่างหน้าตา:: ผิวซีดเผือก ตัดผมยาวหน้าม้า (ฮิเมะคัต) สีดำ ดวงตาสีดำสนิท

น้ำหนัก/ส่วนสูง:: 156 / 39 

สาย:: สายเวทย์

โซล::   โซลเวท

รูปแบบของโซล:: ใช้ตุ๊กตาฟางพร้อมกับตะปูและค้อน 

ธาตุ & เวทย์มนตร์ที่ใช้:: ความมืด เรียกว่าการสาปแช่งยามฉลู (อุชิโนะโทกิไมริ) เวลาตอกตะปูหนึ่งดอกจะเท่ากับโดนพลังของยูยะหนึ่งดอก จะรุนแรงเมื่อต่อสู้ตอนตีสองหรือสาม หากไม่ถึงเวลาตามที่ระบุจะอ่อนพลังแต่ก็ร้ายแรงอยู่ หากแค่ทำให้บาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ ยามใดที่ตะปูปักตุ๊กตาฟางครบเก้าสิบสี่ตัว ก็จบครับ (เลขเก้าคือทรมาน เลขสี่คือความตาย)

อุปนิสัย:: ยูยะเป็นคนลึกลับ ชอบเก็บตัวเงียบและตามพี่ชาย (รัน) ต๋อยๆ รักรันมากและให้ความเคารพเขา เป็นบราค่อนที่อันตราย เพราะเวลาใครคิดแตะต้องพี่ชายเธอจะเจ็บใจแค้นมาก มีนิสัยแอบอันเดเระและซาดิสเล็กน้อย ซึ่งนี่คือเหตุผลที่รันกลัวยูยะมาก นิสัยเลื่อนลอยไม่ค่อยอยู่กับตัวเอง หัวเราะโรคจิตคนเดียวได้อย่างน่ากลัวมากๆๆ ชอบให้รันเรียกชื่อตนว่ายูมากกว่ายูยะ เป็นคนขี้กลัวสิ่งที่เรืองแสงได้ เช่นอัญมณี เป็นต้น แต่ตัวเองกลับน่ากลัวกว่าเยอะ 

ประวัติ:: น้องสาวของรัน อดีตเธอเคยถูกเพื่อนๆ ที่โรงเรียนแกล้งเพราะร่างกายเธอไม่แข็งแรงแต่เล็กๆ ทำให้เธอรู้สึกโกรธและเเค้นมาก จึงมักจะออกไปศาลเจ้าทุกตีสองตีสามเพื่อทำพิธีสาปแช่งคนที่แกล้งเธอ รักพี่ชายระดับที่คนอื่นเว้นเธอและคนในครอบครัวก็ห้ามแตะต้องตัวเขา ซึ่งรันต้องเคยสั่งสอนเรื่องนี้บ่อยๆ ให้ยูยะ หลังจากที่พี่ชายได้ครอบครองดาบรันคิริ เธอก็เริ่มจะแสดงความยันเดเระขึ้นมาเล็กๆ ซึ่งรันเองก็รู้ตัวจึงพยายามหาทางดัดนิสัยของน้องสาว จึงเดินทางมาสมัครเรียนที่นี้ 

ความสามารถพิเศษ:: ไม่มีฮะ มีแต่ความยันเดเระ

สิ่งที่ชอบ :: การสาปแช่งผู้อื่น 

สิ่งที่เกลียด/กลัว :: สิ่งที่เรืองเเสงได้ 

การแพ้ :: -

ลัษณะการพูดจา: ยืดยาน แฝงไปด้วยความน่ากลัว เรียกตัวเองว่าหนูกับรัน แต่คนอื่นจะพูดตามปกติ มีลงคะค่ะกับพวกรุ่นพี่ หากคนอื่นมาแตะต้องร่างกายพี่ชายจะเรียกว่าแก หรือไม่ก็เป็นคำหยาบเรียกแทนชื่อ เช่น พวกสัตว์ชั้นล่างหรือพวกหญิงบริการกาม (ส่วนมากคำนี้ยูจะด่าพวกผู้หญิงมากกว่า)

"พี่คะ หนูกลัวจังเลย..."

"คุณ...เหนื่อยมากไหมคะ..."

"พวกแกเป็นใครถึงกล้าแตะต้องพี่ชายของฉัน..."

เพิ่มเติมสำหรับตัวละคร:: ยูยะเคยป่วยเป็นโรคประหลาดทำให้ผมของเธอขาว แต่สุดท้ายก็เหมือนจะรับความช่วยเหลือจากสิ่งลึกลับจนผมของเธอกลับมาดำงดงามอีกครั้ง

ชื่อของยูยะแปลว่าความมั่งคั่งที่เป็นหนึ่ง (裕也)

บทสนทนาของยูยะกับ บุคคลปริศนา(#ไรท์คิดชื่อไม่ออกเองค่ะ) 

"กระแฮ่ม! เอาล่ะค่ะ คุณยูยะค่ะ คุณมาถึงบทสุดท้ายของการสมัครแล้วนะคะ" หญิงสาวตรงหน้ากระแอมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาหายูยะอย่างสนอกสนใจเป็นพิเศษ 

:: //เอียงคอมอง // สวัสดีคะ คุณเป็นใครหรือค...

"คุณยูยะไม่ต้องถามอะไรดิฉันมากนะคะ ~ อา....จริงสิ! " หญิงสาวตรงหน้ายิ้มอ่อนให้ก่อนจะ ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้แล้วรีบพูดสวนทันทีก่อนที่ยูยะจะได้เอยปากถาม "คุณมาเข้าโรงเรียนนี้เพราะรู้เรื่องอัญมณีนั้นสินะคะ~?" 

:: //ตกใจ// ค... คุณรู้ได้ไงกัน ทั้งที่จริงฉันกับพี่ชายน่าจะรู้กันสองคนนี่

"หว่าๆ ว่าแล้วเชียว~" เธอตรงหน้าออกอาการกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษเมื่อ ยูยะ ได้ตอบกลับเธอ "เธอเนี่ยอยู่สายอะไรงั้นเหรอ?" 

:: สายอะไรหรือค่ะ //ทำหน้าระลึกชาติ// สายเวทอะไรสักอย่างนี่ละคะ แต่ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ

โห~ใช้ได้นิค่ะ น่าเสียดายที่ดิฉันพูดได้ไม่มากและไม่สามารถเอยนามของดิฉันได้อย่างเต็มตัว " เธอถอนหายใจนิดก่อนจะตั้งตัวแล้วถามใหม่ "นี้~เธอน่ะสนใจอยากมีคู่ในโรงเรียนไหม? นี่ๆถ่าไม่มีใครที่สนใจมาเป็นคู่ของฉันก็ได้นะ~(??)" 

:: ฉันอยากอยู่กับพี่ชายคนเดียว...

"เห~" เธอคนนั้นพองแก้มแสดงอาการเสียดายเวลานิดๆ "เอาเถอะ พอคุยกันมาเยอะพอควร เธอรู้ดีใช่ไหมว่าถ้าเธอได้เป็นผู้ที่จะได้ขอพรจากอัญมณีนั้นแล้วอย่าลืมคำนี้....." 

:: อะไรหรือคะ? //ตั้งใจฟัง

" ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่ดีหรือไม่ คำสาปหรือแรงปรารถนา เพียงแค่เอยนามของเจ้าและคำปรารถนา เขาก็สามารถมอบสิ่งที่ขอให้ได้ " เธอเยียดยิ้มให้ก่อนจะตบบ่า ยูยะเบาๆแล้วพาเดินมานอกห้อง ก่อนที่เธอจะกลับเข้าไป "See you ~"