ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ปากพาซวย!!
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคร๊าบบบบ ดีใจสุดซึ้ง ตื้นตันดัง เอ๊ย!! ตื้นตันใจ T^T ไงก็ช่วยเม้นต่อไปนะคร๊บบบบบ >/\< >>^3^
----------------------------------------------------------------------------------------------------
เพนนำเรื่อง
ผมวิ่งแจ้นออกมาจากบ้านทันทีที่ประกาศว่าจะเจาะทั่วร่างโชว์ยัยพี่ชาวแสนโหด
กรรม งานนี้มีแต่ซวย ซวย ค_วย <<((มาจากไหน : มิซาเนะ)) ((จากปากฉันนี่แหละ
เฟ้ย!! : เพน))
"ปากไม่น่าพาซวยเล้ย แล้วตูจะไปเจาะไหนดีวะ หรือจะเอาแม่เหล็กมาติดดีเนี่ย เออวะ
ใช่ต้องใช้เเม่เหล็กแทน งี้ก็ไม่ต้องเจาะให้เจ็บ โฮะๆ หล่อแล้วยังฉลาดอีกนะตู" ((ฉันว่าฉันหลงตัวเองแล้วนะ เฮียเพนยิ่งกว่าฉันอีก : มิซาเนะ))
ผมว่าแล้วก็วิ่งควบจักยาน…((อ่านไม่ผิดหรอก จักยานจริงๆ : มิซาเนะ)) ((เอาดีๆ หน่อย
เด่!! : เพน))
ไม่ใช่ละ เปอร์เช่แดงแรงส์ล่อลิงต่างหากหละ พอขึ้นรถได้รถก็ออกตัวไปหน้าปากซอย
แถวบ้านทันที
((แค่ปากซอยทำไมต้องขับรถไปให้เปลืองน้ำมันอะช่วยชาติหน่อยเดะ -_- : มิซาเนะ))
พอถึงร้านค้าที่มีพวกของประดับตกแต่งหนังหน้า ((ของกิ๊ฟช็อป)) ผมก็ใช้สายตามองหาพวกต่างหูที่เป็นแม่แหล็ก
"หาอะไรเหรอพ่อหนุ่ม"ลุงแก่ๆ เจ้าของร้านเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มร่า นี่ลุงแกถูกหวยมา
เหรอ?
"นี่ลุง ผมอย่างได้แบบเนี่ย…"ผมยื่นต่างหูแบบติดแม่เหล็กให้ลุงคนขายดู
"ผมอยากได้เยอะๆ อะ มันมีทั้งหมดกี่อัน"ผมถาม แล้วลุงแกก็ก้มหน้านับนิ้วมือของตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ
"แล้วลุงไปดูในร้านให้"ลุงแกพูดแล้วเดินเข้าไปในร้าน
อิโธ่เอ้ย!!! แล้วมาทำเป็นนับผ่านไป 2 นาที ((ขี้เกียจรออะ ผิดมั้ย? : มิซาเนะ))
"มีแค่นี้แหละ"ลุงแกยื่นถุงใส่ต่างหูแม่เหล็กมาให้ผม
"งั้นเราหมดนี่แหละ เอานี่ ไม่ต้องถอน ผมรวยยย"ผมยัดแบงค์พันใส่มือเหี่ยวๆ ของลุงนั้น
แล้วขับรถออกมา.............................แต่ก่อนที่ผมจะได้เลี้ยวรถกลับ โทรศัพท์ของผมก็
ดังขึ้น
Call Itachi
"ว่าไงอิทาจิ"ผมกรอกเสียงไปตามสาย
"เพน นายรีบๆ มาที่บ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ...........แล้วก็ไม่ต้องถามอะไร แค่มาก็พอ ติ๊ดๆ"
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรอิทาจิก็ตัดสายเสียก่อน พึ่งรู้นะนี่ว่าอิทาจิก็เป็นพวกเผด็จการ
-_- ((ได้ข่าวว่าเค้ารู้กันทั่วฟ้าเมืองไทยกันแล้วไม่ใช่เหรอ : มิซาเนะ))
หลังจากนั้น ผมก็เหยียบเปอร์เช่เต็มตรีนมายังบ้านของอิทาจิใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ถึงอย่าง
รวดเร็ว
ผมเดินเข้าไปในบ้านอุจิวะก็เจอกับพวกคนในกลุ่มที่นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน
"มีเรื่องอะไรกันเหรอทำไมถึงได้มาหมกหัวอยู่บ้านอิทาจิกัน"ผมเอ่ยถามขึ้นแล้วโยนถุงต่างหูแม่เหล็กลงบนโต๊ะโทบิที่กำลังเล่นเกมส์อย่างบ้าครั้ง
"ไม่มีอะไรหรอก พวกฉันแค่ไม่มีที่ไป ลูกเทวดา ((หมาไม่แด๊กกก))"ฮิดันที่นั่งเล่นเกมส์
กับโทบิเอ่ยขึ้น
"แต่ช่วงนี้พวกเราก็ว่างเว่อร์เลยนะครับ เซ็งชะมัด น่าจะมีงานอะไรที่พวกเราทำได้ อืมท์"
เดอิดาระที่นั่งเล่นหมากฮอตกับซาโซริอยู่ที่โต๊ะข้างๆ ที่อิทาจิยืนเอ่ยขึ้น
จะว่าไปงั้นก็เหมาะเหม่งเลย
"ฉันมีงานให้พวกนายทำ"ผมกล่าวออกมาให้คนทั้งห้องรนั่งเล่นได้ยิน ได้ผล ทั้งห้องหัน
มามองผมเป็นตาเดียว
"งานอะไร"อิทาจิ
"............."ซาโซริ
งานงั้นเหรอ อืมท์"เดอิดาระ
"ต้องทำอะไรอะ เหนื่อยมากไหม"ฮิดัน
"เงินดีมั้ย"คาคุซึ
"มีของกินเยอะมั้ย"เซ็ทซึ
"มีปลาให้กินหรือเปล่าครับ"คิซาเมะ
"ผมทำด้วยยยย>O<"แล้วผมก็เล่าให้พวกนั้นฟังว่าผมตั้งใจจะทำอะไร และกำลังจะทำ
อะไร
"นายคิดว่าจะหลอกเจ๊โคนันได้เหรอ"อิทาจิ ((ไม่ได้หลอกเฟร๊ยแค่หลวงตา : เพน)
"มุกมันตื้นเกินไปนะ"ซาโซริ ((แล้วมันมีแผนอื่นมั้ย -[]-|||))
"เดี๋ยวก็ถูกเจ๊โคนันจับได้หรอก อืมท์"เดอิดาระ
"ทำไมไม่เจาะไปเลยหละกลัวอะไร เดี๋ยวฉันเจาะให้เอง"ฮิดัน
อึ๊ย พูดแล้วทำไมต้องหยิบเหล็กแหล่มที่ชอบเอามาแทงตัวเองขึ้นมาด้วยสายตาอย่างนั้นวะ........ตูหยอง!!! O-o
"................."คาคุซึ/เซ็ทซึ
"นั้นสิทำไมไม่เจาะไปเลยหละครับ"คิซาเมะ
"ไม่เอาเว้ย ฉันไม่เจาะเด็ดขาด เรื่องอะไรจะเจาะตัวจริงๆหละ!!"ผมตะคอกใส่คิซาเมะที่นั่งเล่นป๊อกเด้งกับอิทาจิ
"หณือว่าลูกพี่ใหญ่กลัวเข็มเหรอครับ!!"อยู่ๆ โทบิก็ตะโกนแหกปากขึ้น
จึ๊ย!! มันรู้ได้ไงฟร่ะไอ่เวรนี่
"ฮั่นแน่ ใช่จริงๆด้วย ไม่น่าเชื่อนะนี่ว่าลูกพี่ใหญ่จะกลัวเข็ม กร๊ากกกกก"แล้วโทบิก็ตะเบ็ง
เสียงหัวเราะออกมาดังลั่นทำเอาปรอทความอดทนของผมแตกดังเพล้งงง!!
"ฉันอยากเตือนนายนะโทบิ…"ผมพูดทั้งที่พยายามทำใจให้เย็นสุดๆ
"อะ…อะไรเหรอครับลูกพี่ใหญ่"โทบิรู้สึกถึงรังสีหิด เอ้ย!! รังสีอัมหิตที่ผมแผ่ออร่ามาน่า
ซี๊ดไปทันที
"แกหัวเราะผิดคนซะแล้วไอ้น้องเอ๊ย!!"จบประโยค ผมก็กระโดเตะก้านคอโทบิให้มันลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นก่อนจะกระทื้บซ้ำ
"ตุ๊บ!!…อ๊ากส์!!ผลั๊ว!!…อ๊อก!! พลั๊ก!!อ๊อย ชะช่วยผมด้วยครับรุ่นพี่เดอิดาระ"โทบิคลาน
ไปหาเดอิดาระซึ่งตอนนี้หมอนั้นกำลัง...
"พุทธโธ ทัมโม สังโฆ อย่าได้ตามหลอกตามหลอนลูกเลย เดี่ยวจะกรวดน้ำไปให้"สวด
แพร่กุศลอยู่
"ไอ่โทบิ แกจะไปไหน เคลียร์ยังไม่จบ!!"ว่าแล้วผมก้ตามไปกระทื้บโทบิต่อ
หลังจากที่ผมกระทื้บโทบิหน่ำใจ ผมก็มานั่งให้พวกที่เหลือช่วยเอาต่างหูเเม่เหล็กมา
ติดตามตัวให้
"ติดทั้งตัวเลยเหรอครับ"คิซาเมะถามขึ้นพลางเอามาติดหูด้านซ้ายของผม
"งั้นส่วยตามตัวก็เอากาวติดเอาแล้วกัน เพาะแรงแม่เหล็กมันคงไม่ถึง"ซาโซริพูดแล้ว
เอากาวมาทาแล้วติดตามตัวผม ((ที่ถอดเสื้อออกแล้ว))
"เสร็จแล้วหละ"เสียงอิทาจิพูดขึ้นหลังจากพากันบรระเลงศิลปะประติดบนตัวผมโดยการ
เสร็จ
"ซาโซริ นายเอากาวอะไรติดวะ ทำไมมันร้อนๆ คงไม่ใช่กาวร้อนหรอกนะ!!"ผมท้วงขึ้นเพราะรู้สึกว่าผิวหนังบริเวณที่ติดมันตึงๆ ร้อนๆ แปลกๆ
"เปล่า ฉันเอานี่ต่างหาก"แล้วซาโซริก็โยนหลอดกาวมาให้ผม
"เฮ้ย!! นี่มันกาวตราช้างนี้หวาซาโซรินี่แกเอากาวตราช้างมาติดให้ฉันเหรอ!!"ผมโวยใส่
ซาโซริโดยมีคิซาเมะดึงไว้
"ที่จริงฉันกะจะเอากาวร้อนแหละแต่กลัวมันเอาไม่ออกเลยเปลี่ยนมาเป็นกาวตราช้าง
แทน มีปัญหาอะไรเหรอ"ซาโซริตอบหน้าตาย นี่มันรู้สึกรู้สาอะไรกับเค้ามั้งมั้ยเนี่ย!!-C-
"ปัญหาอะมีเยอะแยะ แล้วมันจะออกให้ฉันมั้ย!!"
"เอาน่า เดี๋ยวมันก็ออก แต่ถ้าขืนเอากาวลาเท็คติดมันก็หลุดสิวะ นี่แหละ เวลาใส่เสื้อก็
ไม่หลุดเชื่อฉัน"อิทาจิพูดแล้วตบไหล่ผมเชิงปลอบใจเบาๆ
"เออๆ ขอบใจวะ งั้นฉันขอกลับก่อนแล้วกัน จะได้รีบๆ ทำสัญญาให้มันเสร๊จๆ กันสักที"
"เออ โชคดี"อิทาจิ
"อย่าให้โดนจับได้หละ"ซาโซริ
"ระวังอย่าให้เจ๊โคนันจับไอ่ที่เจาะนะ อืมท์"เดอิดาระ
พอจะเข้าถึงบ้าน ผมก็ทำท่าเดินออดๆ แอดๆ คล้ายๆ กับเจ็บตามตัวทำให้เจ๊โคนันหัน
มาถาม
ผมกลับมาบ้านเป็นเวลา 19.58 น.
"กลับมาแล้วเหรอ^-^"ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไงฟร๊ะ -_-
"อืม กลับมาแล้ว มาพร้อมรอยเจาะ"
"ไหน?"เจ๊โคนันพูดแล้วเดินมาดูที่หน้าของผม
"เจาะจริงๆ ด้วยโห!!O.O"
"ผมทำตามสัญญาแล้ว เจ๊ก็ต้องทำตามสัญญานะ ปั้มตราประทับอนุญาตให้ผมเปิดคลับ
น่ะ"
"งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เอาใบสัญญาเปิดร้านมา ฉันจะปั้มตราให้"
"ยะฮู้ววววววว สำเร็จจจ!!!"ผมกระโดดโลดเต้นยังกับลิงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องแกล้งเจ็บ
"อะ…โอ้ยยย ไม่น่ากระโดดเลยตู เจ็บไปหมดเลย…"
"อย่าลืมกินยาแก้อักเสบนะ เดี๋ยวแผลมันอักเสบ งั้นฉันไปดูงานก่อนนะ ไม่ต้องรอทาน
ข้าวเย็นเพราะวันนี้ฉันกลับดึก"เจ๊แกพูดแล้วเดินเก๊กสวยออกไปขึ้นรถที่มารออยูหน้า
ประตู
จากนั้นผมรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องทันที สำเร็จแล้วว้อยยย เอาหละ สัญญาๆๆ อะนี่ไง ผมเอา
สัญญาเปิดร้านขึ้นมากอดแนบอกอย่างคนบ้า แต่ก็เริ่มขันยิบๆ ตรงที่ติดกาวตราช้างไว้
เอาวะ ทนหน่อยๆ พรุ่งนี้แผนทั้งหมดก็จะสำเร็จ ส่วนวันนี้ นอนเลยแล้วกัน น้ำไม่อาบเเมร่งหรอก เดี๋ยวกาวหลุด คร่อก!!!!Zzzzzzzzzzzz ((เน่าวะ น้ำไม่อาบ : มิซาเนะ))
--------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนละนะ ช่วยกันเม้นๆ หน่อยแล้วกัน
จะขอบพระคุรเป็นอย่างมาก ถึงมากที่สุด ตอนต่อไปมาดูกันว่าเพนจะถูกเจ๊โคนันจับได้
หรือป่าว ติดตามด้วยนะ ไปแล้ว เดี๋ยวมาอัพต่อ
----------------------------------------------------------------------------------------------------
เพนนำเรื่อง
ผมวิ่งแจ้นออกมาจากบ้านทันทีที่ประกาศว่าจะเจาะทั่วร่างโชว์ยัยพี่ชาวแสนโหด
กรรม งานนี้มีแต่ซวย ซวย ค_วย <<((มาจากไหน : มิซาเนะ)) ((จากปากฉันนี่แหละ
เฟ้ย!! : เพน))
"ปากไม่น่าพาซวยเล้ย แล้วตูจะไปเจาะไหนดีวะ หรือจะเอาแม่เหล็กมาติดดีเนี่ย เออวะ
ใช่ต้องใช้เเม่เหล็กแทน งี้ก็ไม่ต้องเจาะให้เจ็บ โฮะๆ หล่อแล้วยังฉลาดอีกนะตู" ((ฉันว่าฉันหลงตัวเองแล้วนะ เฮียเพนยิ่งกว่าฉันอีก : มิซาเนะ))
ผมว่าแล้วก็วิ่งควบจักยาน…((อ่านไม่ผิดหรอก จักยานจริงๆ : มิซาเนะ)) ((เอาดีๆ หน่อย
เด่!! : เพน))
ไม่ใช่ละ เปอร์เช่แดงแรงส์ล่อลิงต่างหากหละ พอขึ้นรถได้รถก็ออกตัวไปหน้าปากซอย
แถวบ้านทันที
((แค่ปากซอยทำไมต้องขับรถไปให้เปลืองน้ำมันอะช่วยชาติหน่อยเดะ -_- : มิซาเนะ))
พอถึงร้านค้าที่มีพวกของประดับตกแต่งหนังหน้า ((ของกิ๊ฟช็อป)) ผมก็ใช้สายตามองหาพวกต่างหูที่เป็นแม่แหล็ก
"หาอะไรเหรอพ่อหนุ่ม"ลุงแก่ๆ เจ้าของร้านเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มร่า นี่ลุงแกถูกหวยมา
เหรอ?
"นี่ลุง ผมอย่างได้แบบเนี่ย…"ผมยื่นต่างหูแบบติดแม่เหล็กให้ลุงคนขายดู
"ผมอยากได้เยอะๆ อะ มันมีทั้งหมดกี่อัน"ผมถาม แล้วลุงแกก็ก้มหน้านับนิ้วมือของตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ
"แล้วลุงไปดูในร้านให้"ลุงแกพูดแล้วเดินเข้าไปในร้าน
อิโธ่เอ้ย!!! แล้วมาทำเป็นนับผ่านไป 2 นาที ((ขี้เกียจรออะ ผิดมั้ย? : มิซาเนะ))
"มีแค่นี้แหละ"ลุงแกยื่นถุงใส่ต่างหูแม่เหล็กมาให้ผม
"งั้นเราหมดนี่แหละ เอานี่ ไม่ต้องถอน ผมรวยยย"ผมยัดแบงค์พันใส่มือเหี่ยวๆ ของลุงนั้น
แล้วขับรถออกมา.............................แต่ก่อนที่ผมจะได้เลี้ยวรถกลับ โทรศัพท์ของผมก็
ดังขึ้น
Call Itachi
"ว่าไงอิทาจิ"ผมกรอกเสียงไปตามสาย
"เพน นายรีบๆ มาที่บ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ...........แล้วก็ไม่ต้องถามอะไร แค่มาก็พอ ติ๊ดๆ"
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรอิทาจิก็ตัดสายเสียก่อน พึ่งรู้นะนี่ว่าอิทาจิก็เป็นพวกเผด็จการ
-_- ((ได้ข่าวว่าเค้ารู้กันทั่วฟ้าเมืองไทยกันแล้วไม่ใช่เหรอ : มิซาเนะ))
หลังจากนั้น ผมก็เหยียบเปอร์เช่เต็มตรีนมายังบ้านของอิทาจิใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ถึงอย่าง
รวดเร็ว
ผมเดินเข้าไปในบ้านอุจิวะก็เจอกับพวกคนในกลุ่มที่นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน
"มีเรื่องอะไรกันเหรอทำไมถึงได้มาหมกหัวอยู่บ้านอิทาจิกัน"ผมเอ่ยถามขึ้นแล้วโยนถุงต่างหูแม่เหล็กลงบนโต๊ะโทบิที่กำลังเล่นเกมส์อย่างบ้าครั้ง
"ไม่มีอะไรหรอก พวกฉันแค่ไม่มีที่ไป ลูกเทวดา ((หมาไม่แด๊กกก))"ฮิดันที่นั่งเล่นเกมส์
กับโทบิเอ่ยขึ้น
"แต่ช่วงนี้พวกเราก็ว่างเว่อร์เลยนะครับ เซ็งชะมัด น่าจะมีงานอะไรที่พวกเราทำได้ อืมท์"
เดอิดาระที่นั่งเล่นหมากฮอตกับซาโซริอยู่ที่โต๊ะข้างๆ ที่อิทาจิยืนเอ่ยขึ้น
จะว่าไปงั้นก็เหมาะเหม่งเลย
"ฉันมีงานให้พวกนายทำ"ผมกล่าวออกมาให้คนทั้งห้องรนั่งเล่นได้ยิน ได้ผล ทั้งห้องหัน
มามองผมเป็นตาเดียว
"งานอะไร"อิทาจิ
"............."ซาโซริ
งานงั้นเหรอ อืมท์"เดอิดาระ
"ต้องทำอะไรอะ เหนื่อยมากไหม"ฮิดัน
"เงินดีมั้ย"คาคุซึ
"มีของกินเยอะมั้ย"เซ็ทซึ
"มีปลาให้กินหรือเปล่าครับ"คิซาเมะ
"ผมทำด้วยยยย>O<"แล้วผมก็เล่าให้พวกนั้นฟังว่าผมตั้งใจจะทำอะไร และกำลังจะทำ
อะไร
"นายคิดว่าจะหลอกเจ๊โคนันได้เหรอ"อิทาจิ ((ไม่ได้หลอกเฟร๊ยแค่หลวงตา : เพน)
"มุกมันตื้นเกินไปนะ"ซาโซริ ((แล้วมันมีแผนอื่นมั้ย -[]-|||))
"เดี๋ยวก็ถูกเจ๊โคนันจับได้หรอก อืมท์"เดอิดาระ
"ทำไมไม่เจาะไปเลยหละกลัวอะไร เดี๋ยวฉันเจาะให้เอง"ฮิดัน
อึ๊ย พูดแล้วทำไมต้องหยิบเหล็กแหล่มที่ชอบเอามาแทงตัวเองขึ้นมาด้วยสายตาอย่างนั้นวะ........ตูหยอง!!! O-o
"................."คาคุซึ/เซ็ทซึ
"นั้นสิทำไมไม่เจาะไปเลยหละครับ"คิซาเมะ
"ไม่เอาเว้ย ฉันไม่เจาะเด็ดขาด เรื่องอะไรจะเจาะตัวจริงๆหละ!!"ผมตะคอกใส่คิซาเมะที่นั่งเล่นป๊อกเด้งกับอิทาจิ
"หณือว่าลูกพี่ใหญ่กลัวเข็มเหรอครับ!!"อยู่ๆ โทบิก็ตะโกนแหกปากขึ้น
จึ๊ย!! มันรู้ได้ไงฟร่ะไอ่เวรนี่
"ฮั่นแน่ ใช่จริงๆด้วย ไม่น่าเชื่อนะนี่ว่าลูกพี่ใหญ่จะกลัวเข็ม กร๊ากกกกก"แล้วโทบิก็ตะเบ็ง
เสียงหัวเราะออกมาดังลั่นทำเอาปรอทความอดทนของผมแตกดังเพล้งงง!!
"ฉันอยากเตือนนายนะโทบิ…"ผมพูดทั้งที่พยายามทำใจให้เย็นสุดๆ
"อะ…อะไรเหรอครับลูกพี่ใหญ่"โทบิรู้สึกถึงรังสีหิด เอ้ย!! รังสีอัมหิตที่ผมแผ่ออร่ามาน่า
ซี๊ดไปทันที
"แกหัวเราะผิดคนซะแล้วไอ้น้องเอ๊ย!!"จบประโยค ผมก็กระโดเตะก้านคอโทบิให้มันลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นก่อนจะกระทื้บซ้ำ
"ตุ๊บ!!…อ๊ากส์!!ผลั๊ว!!…อ๊อก!! พลั๊ก!!อ๊อย ชะช่วยผมด้วยครับรุ่นพี่เดอิดาระ"โทบิคลาน
ไปหาเดอิดาระซึ่งตอนนี้หมอนั้นกำลัง...
"พุทธโธ ทัมโม สังโฆ อย่าได้ตามหลอกตามหลอนลูกเลย เดี่ยวจะกรวดน้ำไปให้"สวด
แพร่กุศลอยู่
"ไอ่โทบิ แกจะไปไหน เคลียร์ยังไม่จบ!!"ว่าแล้วผมก้ตามไปกระทื้บโทบิต่อ
หลังจากที่ผมกระทื้บโทบิหน่ำใจ ผมก็มานั่งให้พวกที่เหลือช่วยเอาต่างหูเเม่เหล็กมา
ติดตามตัวให้
"ติดทั้งตัวเลยเหรอครับ"คิซาเมะถามขึ้นพลางเอามาติดหูด้านซ้ายของผม
"งั้นส่วยตามตัวก็เอากาวติดเอาแล้วกัน เพาะแรงแม่เหล็กมันคงไม่ถึง"ซาโซริพูดแล้ว
เอากาวมาทาแล้วติดตามตัวผม ((ที่ถอดเสื้อออกแล้ว))
"เสร็จแล้วหละ"เสียงอิทาจิพูดขึ้นหลังจากพากันบรระเลงศิลปะประติดบนตัวผมโดยการ
เสร็จ
"ซาโซริ นายเอากาวอะไรติดวะ ทำไมมันร้อนๆ คงไม่ใช่กาวร้อนหรอกนะ!!"ผมท้วงขึ้นเพราะรู้สึกว่าผิวหนังบริเวณที่ติดมันตึงๆ ร้อนๆ แปลกๆ
"เปล่า ฉันเอานี่ต่างหาก"แล้วซาโซริก็โยนหลอดกาวมาให้ผม
"เฮ้ย!! นี่มันกาวตราช้างนี้หวาซาโซรินี่แกเอากาวตราช้างมาติดให้ฉันเหรอ!!"ผมโวยใส่
ซาโซริโดยมีคิซาเมะดึงไว้
"ที่จริงฉันกะจะเอากาวร้อนแหละแต่กลัวมันเอาไม่ออกเลยเปลี่ยนมาเป็นกาวตราช้าง
แทน มีปัญหาอะไรเหรอ"ซาโซริตอบหน้าตาย นี่มันรู้สึกรู้สาอะไรกับเค้ามั้งมั้ยเนี่ย!!-C-
"ปัญหาอะมีเยอะแยะ แล้วมันจะออกให้ฉันมั้ย!!"
"เอาน่า เดี๋ยวมันก็ออก แต่ถ้าขืนเอากาวลาเท็คติดมันก็หลุดสิวะ นี่แหละ เวลาใส่เสื้อก็
ไม่หลุดเชื่อฉัน"อิทาจิพูดแล้วตบไหล่ผมเชิงปลอบใจเบาๆ
"เออๆ ขอบใจวะ งั้นฉันขอกลับก่อนแล้วกัน จะได้รีบๆ ทำสัญญาให้มันเสร๊จๆ กันสักที"
"เออ โชคดี"อิทาจิ
"อย่าให้โดนจับได้หละ"ซาโซริ
"ระวังอย่าให้เจ๊โคนันจับไอ่ที่เจาะนะ อืมท์"เดอิดาระ
พอจะเข้าถึงบ้าน ผมก็ทำท่าเดินออดๆ แอดๆ คล้ายๆ กับเจ็บตามตัวทำให้เจ๊โคนันหัน
มาถาม
ผมกลับมาบ้านเป็นเวลา 19.58 น.
"กลับมาแล้วเหรอ^-^"ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไงฟร๊ะ -_-
"อืม กลับมาแล้ว มาพร้อมรอยเจาะ"
"ไหน?"เจ๊โคนันพูดแล้วเดินมาดูที่หน้าของผม
"เจาะจริงๆ ด้วยโห!!O.O"
"ผมทำตามสัญญาแล้ว เจ๊ก็ต้องทำตามสัญญานะ ปั้มตราประทับอนุญาตให้ผมเปิดคลับ
น่ะ"
"งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เอาใบสัญญาเปิดร้านมา ฉันจะปั้มตราให้"
"ยะฮู้ววววววว สำเร็จจจ!!!"ผมกระโดดโลดเต้นยังกับลิงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องแกล้งเจ็บ
"อะ…โอ้ยยย ไม่น่ากระโดดเลยตู เจ็บไปหมดเลย…"
"อย่าลืมกินยาแก้อักเสบนะ เดี๋ยวแผลมันอักเสบ งั้นฉันไปดูงานก่อนนะ ไม่ต้องรอทาน
ข้าวเย็นเพราะวันนี้ฉันกลับดึก"เจ๊แกพูดแล้วเดินเก๊กสวยออกไปขึ้นรถที่มารออยูหน้า
ประตู
จากนั้นผมรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องทันที สำเร็จแล้วว้อยยย เอาหละ สัญญาๆๆ อะนี่ไง ผมเอา
สัญญาเปิดร้านขึ้นมากอดแนบอกอย่างคนบ้า แต่ก็เริ่มขันยิบๆ ตรงที่ติดกาวตราช้างไว้
เอาวะ ทนหน่อยๆ พรุ่งนี้แผนทั้งหมดก็จะสำเร็จ ส่วนวันนี้ นอนเลยแล้วกัน น้ำไม่อาบเเมร่งหรอก เดี๋ยวกาวหลุด คร่อก!!!!Zzzzzzzzzzzz ((เน่าวะ น้ำไม่อาบ : มิซาเนะ))
--------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนละนะ ช่วยกันเม้นๆ หน่อยแล้วกัน
จะขอบพระคุรเป็นอย่างมาก ถึงมากที่สุด ตอนต่อไปมาดูกันว่าเพนจะถูกเจ๊โคนันจับได้
หรือป่าว ติดตามด้วยนะ ไปแล้ว เดี๋ยวมาอัพต่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น