คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ยินดีต้อนรับ ((เหรอ?))
ณ โรงแรมในเครือแสงอุษา
"โคนันจ๋า ทำอะไรอยู่เอ่ย ห๊อม หอม!!"เพนเดินเข้ามากอดโคนันจากด้านหลังเล่นเอาหญิงสาวสะดุ้งตกใจ
"เพน เล่นอะไรก็ไม่รู้ ตกใจหมดเลย....ฉันกำลังทำผัดกระเพาของชอบเพนอยู่ไง อยากกินมั้ย"โคนันตอบชายหนุ่ม
"อืม แต่ฉันอยากกินธอมากกว่านะ ^-^ คงจะอร่อย"ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่มเล่นเอาโคนันน่าแดงขึ้นทันที
เพี๊ยะ!!
"เพนก็ พูดอะไรก็ไม่รู้ >////<"โคนันพูดแล้วตบที่แขนของเพนแก้เขิน ทำเอาชายหนุ่มถึงกับร้องซี๊ด
แล้วทั้งสองก็คุยกันหยอกล้อกันอย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้เลยว่าหายนะครั้งใหญ่กำลังจะมาเยือน
Patty say
โอ้ย ร้อนๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยมาปิดไฟดวงใหญ่ๆ ที่อยู่บนหัวของฉันทีสิค่ะ มันร้อนอะค่ะ หุหุ
จะว่าไปแล้วไอ่โรงแรมแสงจันทร์ มันตั้งอยู่ส่วนในของโลกกันเนี่ย!! ฉันเดินวนแถวนี้ 2-3 รอบแล้วนะ
ฉันหยิบแผ่นกระดาษที่เขียนแผนที่ที่ตั้งของโรงแรมแสงจันทร์ที่พี่ชายสุดหล่อของฉันเคยให้เมื่อหลายปีก่อน
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับคนสวย!!"เสียงหื่นๆ ของใครไม่รู้เอ่ยถามฉันขึ้น เอ่อ น่าตาดี ให้อภัย
"ขอโทษนะค่ะ คือฉันอยากรู้น่ะค่ะ ว่าโรงแรมแสงจันทร์นี้มันอยู่ตรงไหนเหรอค่ะ"
ฉันถามพี่ผู้ชายคนที่ทักฉัน เค้าก็บอกให้ฉันไปทางนั้น แล้วเลี้ยวซ้าย เจอป้ายใหญ่ๆ สีแดงก็เลี้ยวขวา แล้วก็ชนตึ้ง กับโรงแรมแสงจันทร์พอดี
ฉันเดินเขาไปในโรงแรมแล้วก็มีพนักงานชายน่าตาดี แต่สู้พี่ชายฉันไม่ได้สักคน ออกมาต้อนรับ
อยากถามหาห้องหน่อยค่ะ"ฉันพูดพร้อมยิ้มหวานให้พนักงานชายคนนั้น แล้วพนักงานคนนั้นก็พาฉันไปที่เคาร์เตอร์
"ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าค่ะ"พนักงานผู้หญิงที่อยู่ประจำเคาร์เตอร์เอ่ยถามเสียงหวาน
"ฉันอยากรู้ว่า พี่เพนของฉันเค้าพักอยู่ห้องไหนเหรอค่ะ"
"สักครู่นะค่ะ……คุณเพนเป็นเจ้าของที่นี่ อยู่ที่ชั้น 10 ค่ะ ห้อง 1006"พนันกงานสาวคนนั้นบอกฉันเสียงหวาน
"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มหวานละลายใจคืนถึงแม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกันก็เถอะ ฉันก็ต้องยิ้มข่มเพื่อให้รู้ว่าใครสวยกว่ากัน โฮะๆๆๆๆ
ว่าแล้วฉันก็ลากกระเป๋าเดินทางใบโตมาขึ้นลิฟท์แล้วกดไปยังชั้น 10 ของโรงแรม เป็นเจ้าของทั้งที ทำไมถึงอยู่แค่ชั้นสิบกันนะ
แล้วไม่นานฉันก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้อง 1006 แล้วกดกริ๊งตกหน้าประตู
กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง!
"...................."เงียบ
กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง!
"..................."เงียบ
กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง!
"..................."เงียบต่อไป
กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง! กริ๊ง ก๊อง!
"...................."เงียบ
หน่อยแนะ อย่าบอกนะว่าไม่อยู่ แต่ถ้าไม่อยู่พนักงานก็น่าจะบอกฉันนี่ว่าตอนนี้พี่เพนไม่อยุ่
ในเมื่อไม่มีใครมาเปิดให้ตู ตูเปิดเข้าไปเองก็ได้ฟะ!! นึกแล้วฉันก็จับลุกบิดหมุนเพื่อจะเปิดประตูเข้าไป
ลักกี้!! ประตุไม่ได้ล้อก
แอ้ด!! เสียงประตูเปิดออก แล้วฉันก็แทรกตัวเข้าไปในช่องนั้นและเห็นพี่เพนกับผู้หยิงคนหนึ่งกำลัง…
กำลัง…
กำลัง…((อย่าคิดๆ มันไม่ใช่อย่างนั้น))
กำลัง…เอาหมอนมาไล่ตีกันอย่างสนุกสนาน ((แต่ฉันว่าเหมือนเด็กนะ -O-'''))
"เฮ้ย!!!O[]O///*---"พี่เพนร้องขึ้นเมื่อฉันแหล่มหน้าสวยๆ เข้าไปในห้องเป็นที่เรียบร้อย
"^O^////"
"พี่เพนขา~!!!!!!!"พอรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นพี่เพนฉันก็กระโดดตัวลอยกอดพี่เพนทันที
ไม่รู้ว่าเพราะแรงกระโดด หรือน้ำหนักตัวของฉัน -_- ทำให้พี่เพนถึงกับเซถอยหลังเข้าไปในห้อง นั่นทำให้ฉันได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนมองมาที่เราสองคนด้วยท่าทางอึ้งๆ
"พี่เพนขาคิดถึงจังเลย >O
"อะ เอ่อ แพตเดี๋ยวก่…"
"เอะ แล้วผู้หญิงคนนั่นใครเหรอเหรอคะ"ฉันมองไปยังผู้หญิงผมสีม่วงสวยๆ ที่ยืนมองพวกเราอยู่
"เออ คือ โคนัน อย่าพึ่งเข้าใจผิดนะคือว่า…"
ผู้หญิงผมสีม่วงคนนั้นสะบัดหน้าหนีพี่เพนก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไปจากห้อง
"โคนัน!! โคนัน!! เดี๋ยว!!"พี่เพนทำท่าจะวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้นแต่ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าพี่เพนก่อนจะกระแทกประตูปิดอย่างแรง
ปัง!! //>.<\\ อ๊ายยย โหดจังเลย
"ผู้หญิงสวยๆ คนนั้นแฟนพี่เหรอ"ฉันถามขึ้น"
"ใช่ สวยใช่มั้ยหล่า เอ้ย เรื่องนั้นช่างมันก่อน แพต เธอจะมาที่นี่ทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อนเหอะ แล้วก็นิสัยชอบทะเล้อทะล่าเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าวอย่างนี้ด้วย เกิดพี่แก้ผ้าเล่นโยคะกางแขนกางขาอยู่จะทำยังไง!!"
"โอ้ย!! จะเป็นไร ตอนเด็กๆ เรายังเคยแก้ผ้าเล่นน้ำด้วยกันบ่อยๆ"ฉันตอบพลางลากกระเป๋าเข้ามาไว้ในห้อง
"นั้นมันตอนเด็กๆ นี่ไม่ได้เด็กแล้วนะ…"
"โว้ย คุณพี่ชายขา คุณพี่ชายเองก็ผิดนี่ค่ะที่ไม่ล้อกประตูไว้น่ะ ถ้าเกิดที่เข้ามามันไม่ใช่ฉันแต่เป็นโจร ป่านนี้พี่ชายหมดตูดไปแล้วหละค่ะ"
ฉันพูดทำเอาพี่เพนนิ่งไป
"มันก็ใช่ แต่ทำไมเธอไม่กดกริ๊งหน้าห้องหละ"
"กดแล้ว ไม่เชื่อถามคนอ่านดูเลยก็ได้ ใช่มั้ยค่ะคุณคนอ่านขา ฉันกดจนนิ้วสวยๆ ของฉันช้ำหมดแล้วฉันไม่เห็นไอ้หน้ารูมาเปิดให้เลย"
"เออ โอเคๆ แล้วที่มานี่มีธุระอะไรเหรอ"พี่เพนเปลี่ยนเรื่องทันทีที่เถียงฉันไม่ออก
"หุหุ ธุระน่ะฉันไม่มีหรอก แต่ฉันจะมาอยู่กับพี่น่ะ โฮะๆๆๆ"
"ว่าไงน้า~!!!!"
"ก็อย่างที่ได้ยินน่ะแหละ ฉันจะมาอยู่กับพี่ โอเคนะ เตรียมห้องไว้ให้ด้วย"
"ไม่ได้!!! เธอจะมาอยู่นี่ไม่ได้!!"
"ทำไมหละ!!"
"เดี๋ยวพี่ก็โดนแม่สวดน่ะสิ เธอน่ะ กลับบ้านไปเลย"
"แต่ฉันขอแม่แล้วนะ เเล้วแม่ก็อนุญาติแล้วด้วย ไม่รู้แหละ ถ้าพี่ไม่ให้ฉันอยู่ด้วยฉันก็จะไม่กลับบ้าน!!"ฉันประกาศิตไว้ก่อนจะนั่งกอดอกทำใจเเข็งอยู่ต่อไป
"โอเคๆ งั้นก็ได้"
"แล้วก็ ฉันอยากไปทำงานที่องค์กรพี่ด้วย"
"-_-^ โอเค ก็ได้…"
"เย้พี่ชายใจดีที่สุดเลย ม๊วฟ"ฉันกระโดดจุ๊ฟแก้มพี่เพนเบาๆ
"เเต่มีข้อแม้นะ…เธอห้ามมาจุ้นวุ่นวายเรื่องของพี่เด็ดขาด"
"โอเคโลด!!"
เย้ๆๆๆๆ ในที่สุดฉันก็ได้อยุ่ที่นี่สักที วะว้าว
ขอตัวเอาของไปเก็บก่อนนะจ๊ะ คนอ่านทุกคน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปตอนและ นี่คิดว่าแฟนๆ เพน-โคนัน คงเกลียด เเพตตี้ของเราเป็นที่เรียบร้อย ((มั้งนะ))
หากผิดพลาดประการใดก็ขอตังค์มา ณ ที่นี่ด้วยนะคร๊าฟฟฟ
ไปก่อนเดี๋ยวมาอัพใหม่ๆ ((ลูกเพ่ผมโดนใช้ให้ไปปีนต้นมะม่วงให้ผู้เป็นมารดาขอรับ : มาคุ))
ความคิดเห็น