สื่อมวลชน คนแอดมิชชั่น

ลำดับตอนที่ #2 : เหตุที่ต้องก้าวสู่สนามแอดมิชชั่น

       "อยู่มหา'ลัย  เอนท์ติดไปแล้ว  จะไปสอบทำไมให้เหนื่อยวะ" นี่คือความรู้สึกของหลายๆ คนที่รู้จักกัน  เมื่อได้รับทราบว่าผมไปสมัครสอบแอดมิชชั่นกับน้องๆ ม.๖ ด้วย  ต่างก็ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจบ้าๆ ของผม

       "แกจะซิ่วเหรอ" , "เรียนจุฬาฯ ก็ดีอยู่แล้ว" , "จะไปเรียนนิเทศจริงอ่ะ"  หลากหลายคำพูดของหลายๆ คนที่รู้จักกัน  โดยที่หลายคนอาจจะไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง

       เหตุผลแรกที่ไปสอบ  เพราะมาทำงานที่ Dek-D.com เนี่ยล่ะ  ถ้าใครเคยเห็นเมื่อสมัยก่อนตอนที่ยังเป็นการสอบในระบบเอนทรานซ์  เวบมาสเตอร์ผู้สูงวัยในเวบ  ได้ทำการถ่ายรูปและนำวิธีการสมัครทุกขั้นตอนค่อนข้างดีเลย  เราเห็นแล้วก็เลยเกิดไอเดีย  ทำมั้งดีกว่า  โดยค่าสมัครสอบในการลงสนามสอบครั้งนี้ต้องขอขอบคุณ  เฮียโน้ต  เวบมาสเตอร์ผู้สูงวัยแห่ง Dek-D.com ที่ออกค่าสมัครให้

       เหตุผลที่สองที่ไปสอบ  เพราะทำรายการวิทยุที่สถานีวิทยุแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  ในรายการ"เปิดประตู สู่มหาวิทยาลัย"  ช่วง"นิสิตกับสังคม"  ชื่อของรายการก็บอกอยู่ล่ะว่าเนื้อหารายการเกี่ยวกับการเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา  แล้วระบบการสอบแอดมิชชั่นมันก็เป็นการสอบระบบใหม่  ทางที่ดีที่สุดที่เราจะได้ข้อมูลคือเราต้องไปถึงแหล่งข้อมูลเลย(เพราะพี่นัทและพี่เอ้ ผู้ดำเนินรายการหลักก็สูงวัยเกินที่จะไปสอบ)  และด้วยความที่เลือดรักจุฬาฯ เต็มที่  ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกได้ว่า"ในภาวะวิกฤตทางการศึกษา  นิสิตจุฬาฯ มีแต่อยู่บนหอคอยงาช้าง  ไม่ลงมาทำอะไรหรอก  เอาแต่ให้ตัวเองสบายไปวัน"  เลยตัดสินใจมาสอบเพื่อนำเสนอข้อมูลในฐานะตัวแทนของนิสิตจุฬาฯ (แอบภูมิใจ ถึงแม้ทั้งมหาวิทยาลัยจะไม่มีใครรู้)  อย่างน้อยเราก็ได้ทำตามคำกล่าวที่ว่า"เกียรติภูมิจุฬาฯ  คือเกียรติแห่งการรับใช้ประชาชน"

       เหตุผลที่สุดท้ายที่ไปสอบ  ก็คือเหตุผลที่เพื่อนๆ เข้าใจกันคือว่าจะซิ่ว  แต่เหตุนี้ก็ไม่ได้มีน้ำหนักมากพอที่ทำให้ไปสอบเท่าสองเหตุผลแรก  เหมือนเป็นเหตุผลที่เสริมเลยตามเลย(ขี้เกียจอธิบายสองเหตุผลแรกให้เพื่อนๆ ทราบ)  แต่ที่เรานึกอย่างซิ่วคงเป็นเพราะเหตุผลย่อยๆ อื่นด้วย เช่น ที่เรียนอยู่มันไม่ใช่เรา , งานทั้งที่เรียนและงานในสาขาค่อนข้างเยอะ , ไม่มีความรู้สึกผูกพันธ์กับเพื่อนในสาขาเลย , สายรหัสก็ไม่เทคแคร์เราเท่าที่ควร ฯ  เลยทำให้เราอยากไปจากที่สาขาที่เรียนอยู่