ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 8018 (20%)
ได้ฤกษ์มาอัพแล้วคร้าบบบ ไปสอบมา ยากมากเลยล่ะครับ พอสอบเสร็จก็ช่วยแม่ขายบัวลอยน่ะครับ เลยไม่ได้มาอัพ แถมมาอัพทั้งทียังแค่ 20% ไม่ไหวเลยนะครับ ผมเนี่ย....พูดมากแล้ว ไปอ่านกันเลยดีกว่าครับ!!!
***************************************************************************
***************************************************************************
...ในช่วงพักกลางวัน...
“เฮ้! ยามาโมโตะ! เย็นนี้อย่าลืมนะ พวกเรามีแข่งกับโรงเรียนคาอิโนะ อย่าสายเด็ดขาดเลย”
เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดเสียงดัง ร่างสูงผมสีดำสนิท ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม เจ้าของชื่อยามาโมโตะ ทาเคชิ พยักหน้าแล้วตอบกลับไป
“เออ ไม่ลืมหรอก ไว้ใจได้”
เพื่อนร่วมทีมเบสบอลของเด็กหนุ่มพยักหน้าแล้วเดินออกไปจากดาดฟ้า ร่างบางดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสีน้ำตาลเข้ม เจ้าของชื่อซาวาดะ สึนะโยชิหันไปพูดกับยามาโมโตะอย่างร่าเริง
“เย็นนี้ยามาโมโตะมีแข่งหรอ เดี๋ยวฉันไปเชียร์นะ!”
“ฮะฮะ ดีสิ...มาเชียร์กันเยอะๆเลย แล้วโกคุเดระล่ะ”
ยามาโมโตะหันไปถามร่างโปร่งผมสีเงิน ดวงตาสีเขียวมรกต เจ้าของชื่อโกคุเดระ ฮายาโตะ
“ชิ...ถ้ารุ่นที่สิบไป มือขวาอย่างฉันก็ต้องตามไปปกป้องท่านอยู่แล้ว”
“สรุปแล้วไปสินะ”
ร่างสูงยิ้มกว้าง
“อื้ม”
สึนะพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ในขณะที่โกคุเดระนั่งกินข้าวต่อ แต่ดวงตาก็มองบุคคลที่ตนเคารพและบุคคลที่ตนหมั่นไส้สลับไปมา
...ตกเย็น...
“ไปทางนั้นแล้วๆ”
“อ๊ะ! ยามาโมโตะสู้เค้านะ”
เสียงเชียร์ดังลั่นสนาม ยามาโมโตะหันมองเหล่าบุคคลที่มาเชียร์พร้อมรอยยิ้ม ซึ่งก็มีสึนะ โกคุเดระ เคียวโกะ เรียวเฮ คุโรคาว่า และเหล่าสาวๆแฟนคลับ...หากแต่ไม่มีบุคคลที่ตนต้องการให้มามากที่สุด...
...นั่นสินะ...นายจะมาได้ไงกัน...หวังมากแล้วสิเรา...
ร่างสูงถอนหายใจ ก่อนจะกลับไปมีสติกับเกมที่กำลังดำเนินอยู่...
“ฮึ...พวกสัตว์กินพืชชอบสุมหัวน่ารำคาญ...”
ร่างบางผมสีดำสนิท ดวงตาสีเดียวกันพึมพำเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองนักเรียนที่กำลังส่งเสียงเชียร์การแข่งเบสบอลอยู่อย่างรำคาญ...หากนี่ไม่ใช่การแข่งเพื่อโรงเรียนล่ะก็...เขาคงเข้าไปขย้ำพวกสัตว์กินพืชนั่นเละแล้ว...โทษฐานส่งเสียงดังน่ารำคาญ หนำซ้ำยังสุมหัวกันอีก...
“คุณเคียวครับ...”
เสียงเรียกของรองหัวหน้าคณะกรรมการคุมกฎทำให้ร่างบางหันไปมอง ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงเรียบ
“คุซะ...นายไปตรวจบริเวณหลังโรงเรียน...”
“ครับ...”
คุซาคาเบะ เท็ตสึยะโค้งตัวทำความเคารพ ก่อนจะเดินไปยังบริเวณที่ผู้เป็นนายสั่งให้ไป ฮิบาริ เคียวยะ หัวหน้าคณะกรรมการคุมกฎหันไปมองสนามเบสบอลอีกครั้ง ที่ตอนนี้โรงเรียนนามิโมริชนะไปด้วยคะแนน 10-0 ดวงตาเรียวมองร่างสูงผมสีดำ ดาวเด่นที่ถูกล้อมรอบไปด้วยเหล่าแฟนคลับ (ทั้งสาวแท้และสาวเทียม) ก่อนจะหันหลังกลับไปเดินตรวจบริเวณอื่นอย่างไม่ใยดีกับความรู้สึกแปลกที่กำลังเริ่มก่อนตัวอยู่ในใจ...
“ยามาโมโตะเก่งจังเลย”
สึนะพูดขึ้นระหว่างเดินกลับบ้าน ยามาโมโตะหัวเราะน้อยๆ
“ฮะฮะ...ก็เบสบอลเป็นสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดเลยนี่นา”
“ชิ...น่ารำคาญชะมัด...อะไรก็เบสบอลๆอยู่นั่นแหละ”
โกคุเดระบ่นพึมพำ ยามาโมโตะหัวเราะน้อยๆอีกครั้ง ส่วนสึนะก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
...เมื่อถึงทางแยก...
“บาย เจอกันพรุ่งนี้นะ”
ยามาโมโตะโบกมือลาเพื่อนทั้งสอง สึนะโบกมือกลับ ส่วนโกคุเดระทำท่าไม่ใส่ใจแล้วหันไปหาสึนะ
“รุ่นที่ 10 เดินทางปลอดภัยนะครับ”
“อืม”
ยามาโมโตะยิ้มบางๆ แล้วเดินกลับบ้านไป...
...ที่บ้าน...
“กลับมาแล้วครับ”
ร่างสูงร้องบอกผู้เป็นพ่อ ที่ยื่นทำซูชิอยู่ที่เคาท์เตอร์
“อ้าว กลับมาแล้วหรอ ทาเคชิ มาช่วยพ่อทำซูชิหน่อยสิ”
คนเป็นพ่อพูดพร้อมยิ้มกว้าง ยามาโมโตะพยักหน้าแล้วไปเก็บกระเป๋า เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออกมาช่วยพ่อของตน...
***************************************************************************
อืม...อีก 80% เดี๋ยวมาอัพให้เมื่อมีเวลา+คิดเรื่องได้แล้วนะครับ เพราะผมไม่เคยแต่ง 8018 มาก่อน (สารภาพตามตรง) เพราะงั้นเลยอาจไม่สนุกนะครับ ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะครับ ><
***************************************************************************
อืม...อีก 80% เดี๋ยวมาอัพให้เมื่อมีเวลา+คิดเรื่องได้แล้วนะครับ เพราะผมไม่เคยแต่ง 8018 มาก่อน (สารภาพตามตรง) เพราะงั้นเลยอาจไม่สนุกนะครับ ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยนะครับ ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น