คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro Love only
ซุปเปอร์สตาร์หน้าใสป่วนใจนายตัวแสบ Intro
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดด โอปป้า กรี๊ดดดดดดด
เสียงกรีดร้องของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าอากาเซดังกึกก้องไปทั่วฮอลคอนเสิตร์ที่สามารถจุคนได้หลายพันคน บรรดาสาวเล็กสาวใหญ่ที่ต่างก็ถือป้ายเชียร์เมนใครเมนมัน บ้างก็ชิปเป็นคู่กันเลยทีเดียว
“แล้วพบกันใหม่ในคอนเสิตร์ครั้งต่อไปนะครับบ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกันก่อนจะโค้งตัวให้แฟนคลับที่อุตส่าห์มายืนรอตั้งนานเพื่อดูเขาและแล้วงานทัวร์คอนเสิตร์ของ Got7 ได้จบลงที่ประเทศเกาหลีอย่างเรียบร้อย
“yessss จะได้พักยาวว สักที” เสียงของแจ็คสัน หนุ่มอารมณ์ดีที่สุดในกลุ่มที่บ่นตั้งแต่เดินลงมาจากเวทีมาที่ห้องพักก็ยังคงไม่เลิกพูดซะทีจนทำให้ยองแจอดที่จะจิกกัดไม่ได้
“น้อยๆหน่อย ไอ้สั้น ดูแกจะมีความสุขเหลือเกินนะ”
“โห้ยย นี่แกเรียกฉันอย่างงี้อีกแล้วนะ”
แจ็คสันได้แต่ทำหน้าเซ็งๆเพราะเค้าไม่ชอบให้มาเรียกเค้าว่าสั้นส่วนสูงเค้าหล่อมาตรฐานหรอก จริงไหม
“ฮ่าๆๆ ทำไมจะเรียกไม่ได้ก็แกเตี้ยว่าฉันจริงๆนิว่ะ’’ ยองแจขำกับท่าทางของแจ็คสันที่โดนเค้าเรียกว่าไอ้สั้นก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแจ็คสันที่นั่งทำหน้าบึ้งไปเรียบร้อย
“เออ ว่าแต่นาย มาร์ค นายต้องไปอยู่ไทย ช่วงพักยาว ครั้งนี้นิ” เจบีหลีดของวงที่นั่งเงียบอยู่นานอดเอ่ยขึ้นมาถามคนที่แก่สุดในวงไม่ได้เพราะทุกทีเวลาหยุดพักยาวๆพวกเค้าทั้งหมดจะมีการไปพักผ่อนหรือไปเยี่ยมบ้านของเมมเบอร์ในวงเป็นครั้งคราว
" อืมม คงงัน”
มาร์ค ต้วนหนุ่มหล่อที่สุดในวงได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่าย เพราะเค้าไม่อยากไปไหนไกลๆเวลาพักของเค้าต้องไปทำเรื่องอ่ะไรก็ไม่รู้ ให้ไปเรียนภาษาไทยทำไม เพราะเค้าก็พอจะรู้เรื่องของภาษาไทยบ้างถึงจะไม่คล่องแต่ก็เข้าใจ ตัวเค้าเองก็ไม่เข้าใจแม่เค้าเหมือนกัน
“ฮ่าๆๆ งันวันนี้เราไปฉลองกันดีกว่า ฉลองเนื่องจากเสร็จงานคอนเสิตร์ แล้วเลี้ยงส่งมาร์คฮยองไปในตัวด้วยเลย
“มักเน่หนุ่มได้แต่ตื่นเต้นกับงานฉลองคืนนี้แล้วกระโดดเต้นอยู่คนเดียวกลางห้องพัก
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะ ไอ้ยูค “ จูเนียร์ออมม่าของวงได้แต่ขำอยู่ข้างๆเจบีกับการดีใจจนเกินตัวของมักเน่ที่ไม่เหมือนมักเน่(?)
“โห้ ฮยองง ผมก็ขอนิดนึง นานๆผมจะได้สังสรรค์” ยูคยอมมักเน่หนุ่มได้แต่ทำหน้าวิงค์ส่งให้จูเนียร์ฮยองที่ชอบดุเค้าตลอดเวลา เค้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจูเนียร์ฮยองชอบว่าเค้าทั้งๆที่เค้าก็โตกว่า(?)แถมไม่ดื้อ(?)ไม่ซน(?)แล้วนะ’
“พอ หยุด อย่าทำหน้ายังงี้ ฮยองจะอ้วก “ จูเนียร์เองก็พูดแกล้งไปงันแหละ ใครจะรู้ว่าเค้าเขินมักเน่น้อยคนนี้เสียเมื่อไร
“โห้ ฮยองง แร๊งงงง “
อ่ะ มัวแต่ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ จะไปไหม”
“ไปปป!! “
ทั้ง 4 คน ได้พูดออกมาพร้อมกันในทันที มีแต่ มาร์คที่ทำหน้านิ่งยังคงคิดถึงเรื่องที่คนเป็นแม่บอก เพราะเวลาที่พักยาวในช่วงนี้เค้าต้องไปไทยไปเรียนภาษาไทย ที่แม่ของเค้าอยากให้เรียนนักหนาตัวเค้าก็อยากจะถามว่าทำไมถึงอยากให้เรียนภาษาไทยนักหนา เพราะตัวเค้าก็พูดได้ทั้งเกาหลี ทั้งอังกฤษและจีนแล้วทำไมต้องไปเรียนภาษาไทยเพิ่ม แต่อย่างว่าตัวเค้าก็ทำใด้แต่คิดแม่บอกอ่ะไรเค้าก็ทำให้ทั้งนั้นแหละ
“ฮยองง ฮยองจะไปไหมเนี้ย คนอื่นเค้าเดินไปหมดแล้วนะ “มักเน่หนุ่มเรียกสติมาร์คฮยองกลับมาทันที
นั่นสิ พรุ่งนี้จะไปไหนก็ช่างแต่ตอนนี้เค้าควรไปฉลองกับความสำเร็จในวันนี้สักที พอมาร์คเลิกคิดเรื่องการไปไทย เค้าจึงเดินไปกอดคอมักเน่ทันที
“ไปเหอะ ไอ้ยูค “ แล้วทั้งสองก็เดินกอดคอตามกันออกไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
ฮาจีมา ฮาจี ฮาจี ฮาจี ฮาจีมา นีกา คือรอล แตมาดา มีชิล กอท กัททา
“สวัสดีคร้าบบ “
มาร์คพูดเสียงยานครางออกมาเพราะเค้ายังไม่ตื่นดี จะตื่นเต็มตาได้ไงล่ะ เพราะเมื่อคืนกว่าจะฉลองกันเสร็จก็เกือบๆเช้า เค้าพึ่งได้นอนไป 2 ชั่วโมงเอง
“มาร์คลูกก ยังไม่ตื่นอีกอ่อ สายป่านนี้แล้วนะ “ ผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกลูกชายด้วยน้ำเสียงสดใส
“โห้ ม๊า นานๆทีผมจะได้หยุด “
แม่ของมาร์คได้แต่ถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินลูกชายบอกแบบนี้
“เฮ้อออ ม๊าจะโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้บ่ายโมง แกเตรียมตัวขึ้นเครื่องเลยนะ”
“ห้ะ ม๊า ผมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะ “ มาร์คได้แต่ตะโกนออกมาเสียงดังจากที่ยังมึนๆถึงสร่างเลยทีเดียวใครจะไปคิดว่าจะไปเร็วขนาดนี้ละตัวเค้ายังคิดว่าอีกอาทิตย์สองอาทิตย์สักอีก
“ม๊าเตรียมให้หมดแล้ว แกแค่เก็บเสื้อผ้า แล้วเตรียมขึ้นเครื่องตอน 3 โมงนะ ทางที่ดีแกออกมาตอนบ่ายโมงเลยก็ดีจะได้ไม่ตกเครื่อง
“ม๊าอ่า ม๊าให้ผมไปเร็วไปหรือเปล่าเนี้ย “ มาร์คได้แต่โอดควรให้กับผู้เป็นแม่
“จะช้าหรือเร็วแกก็ต้องไปอยู่ดี งันรับไปเถอะ แกจะได้ปรับตัวกะน้องได้ไง โอเคนะ ม๊ารักเรานะ”
“อ่ะไรนะม๊า มีเด็กด้วยอ่อ โห้ ม๊า ม๊าคิดอ่ะไรอยู่ “ มาร์คหัวเสียทันทีที่ได้ยินแม่บอกว่าต้องไปปรับตัวกับน้อง(?)แม่ก็รู้ว่าไม่ชอบเด็กเท่าไร และแม่เค้าคิดอ่ะไรของเค้า มาร์คยังไม่พูดไม่ทันจบแม่ก็วางสายไปโดยไม่ฟังอะไรเลย ทำให้มาร์คถึงกับตะโกนออกมาด้วยความที่ทำอ่ะไรไม่ได้ อยากจะขัดใจแม่ตัวเองก็ไม่กล้า
“โอ้ยยย ม๊านะม๊า ให้ผมไปอยู่กะใครเนี่ยยยยย โอ้ยยยย
“สนามบิน”
“ฮืออออ เฮียยย รีบๆกลับมานะ ฮืออออ”
“เวอร์ไปละ ไอ้สั้น ฮยองไปอยู่ที่นั่นก็ดูแลตัวเองดีๆละ “ ยองแจถึงกับต้องส่ายหน้าให้กับความความโอเวอร์แอ็กชั่นของแจ็คสันซะจริงๆ ทำยังมาร์คฮยองจะไปแล้วไม่กลับ”
“มีไรก็โทรมาได้นะ “ หลีดของวงพูดขึ้นมา เมื่อเห็นคน 2 คนได้แต่จิกกัดกัน เค้าหวังว่าไม่นานสองคนนี้จะอาจจะดีกันเอง กัดกันมากๆ
“แล้วยูคกะเนียร์ไม่มาส่งฉันหรอ “ มาร์คหันไปถามเจบีเพราะตั้งแต่เค้ามาสนามบินสองคนนี้ยังไม่มาส่งเค้าเลย
“ไม่รู้สิ เห็นเงียบหายไปทั้งสองคนตั้งแต่วันที่เราไปฉลองกัน “ เจบีเองก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพราะเค้าเองก็ไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปไหน
“อืมๆ ยังไงฉันฝากลาพวกมันด้วยนะ บี “ มาร์คเอามือจับไหล่เจบีเอาไว้เพื่อจะบอกให้เค้าดูน้องๆดีๆ
“อืมม ฮยองไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ถึงนู่นแล้วก็บอกกันด้วยละ” ถึงเจบีจะเป็นคนเงียบๆ(?) แต่เค้าก็รักพวก Got 7 มากๆเหมือนคนในครอบครัว
“อืมม ฮยองไปละ “
แจ็คสันได้แต่ยืนร้องไห้(?) โบกมือลามาร์คฮยองจนยองแจอดไม่ได้ที่จะตบหัวเค้าไปทีนึงทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันยาว จนเสียงดังทำให้คนในสนามบินหันมามองแล้วขำคนทั้งคู่ที่เล่นกันเป็นเด็กๆจนเจบีส่ายหน้าให้กับความน่ารำคานของทั้งสองคน จนมาร์คอดที่จะขำให้กับคนทั้งสามไม่ได้ ชีวิตเค้าตั้งแต่เป็นเด็กฝึกมาก็มีแต่เสียงหัวเราะของพวกเมมเบอร์ เสียงน่ารำคานของแจ็คสันมาตลอด แล้วนี่เค้าต้องปอยู่ที่อื่นแถมคนละประเทศด้วย เค้าจะมีความสุขไหมเนี้ยย
เริ่มเรื่องกันเเล้สวนะค่ะ จะเป็นยังไงต่อไปฝากติดตามด้วยนะ
เม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะ เเค่เม้นก้มีแรงแต่งต่อแล้ว ^^
มาคุยกันได้ค่าา @natnicha
เเท็ก #loveonlyMB
ความคิดเห็น