คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : -Love only SIX-
-Love only SIX-
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ แบมมมม น้องแบมมมมม ตื่นนนนน “
ปึ้งๆๆๆ ปึ้งๆๆๆ แม่ของแบมต้องขึ้นมาปลุกลูกชายตัวดี ที่นอนตื่นสายเป็นประจำ
“ แบมมมม ตื่นลูก สายแล้วเดียวไปโรงเรียนสายนะ “
“ อื้อออ อีก 10 นาทีนะครับบ “ คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนที่นอนเอ่ยขอคนเป็นก่อนที่จะเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง
“ 7 โมง ครึ่งละนะแบม วันนี้คาบแรกเรียนกับครูบุษบานิลูก จะนอนก็นอนนะแม่ไปเตรียมอาหารเช้าให้ก่อน “
พอพูดถึงครูบุษบาปุบแบมก็ลุกปับ
“ ซวยแล้วไอ้แบม เจอเจ้โหดอีกแน่มึง “ พอแบมคิดได้ดังนั้นจึงรีบลุกจากที่นอนแล้วแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
อีกด้านของคนที่อยู่ห้องข้างๆ
-Mark-
เฮ้ออออ ทั้งๆที่เป็นช่วงพักของผม แต่ผมต้องกับมานั่งเรียนใหม่ โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ ประเทศใหม่แล้วทุกอย่างก็ใหม่ หึ ตลกดีนะ ยิ่งคิดผมก็ไม่เข้าใจแม่ตัวเองสะจริงๆ ว่าทำไมอยากให้ผมเรียนจริงๆภาษาไทยเนี่ย แต่ช่างเหอะ ผมคิดไปก็เท่านั้น ไม่เคยขัดอะไรแม่ผมได้หรอก แม้แต่พ่อของผมเอง ผมลงไปทานข้าวฝีมือแม่คนตัวเล็กของผมดีกว่า
มาร์คคิดดังนั้นจึงเดินลงมา แต่สายตาดันไปเห็นคนตัวเล็กที่นั่งกินข้าวหันหลังให้เค้าอยู่ แต่แม่คนตัวเล็กหันมาเห็นผมพอดีเลยเรียกผมไปนั่งกินข้าวด้วย มีหรือคนอย่างผมจะปฏิเสธ ผมเลยเดินไปนั่งตรงข้ามคนตัวเล็ก พอคนตัวเล็กเห็นเท่านั้นแหละถึงกับสำลักข้าวที่กำลังกินอยู่ทันที ผมเลยหยิบแก้วน้ำส่งให้ ตอนแรกคนตัวเล็กจะไม่ยอมรับ แต่ผมว่าเค้าคงไม่ไหว ดูจากท่าทางล่ะหน้าที่หน้าแดง จมูกแดงขนาดนั้น ผมเลยแกล้งแซวสะหน่อย
“ ไง หล่อล่ะสิ “ คนตัวเล็กเอามือชี้หน้าผมทันทีครับ ฮ่าๆๆ ดูหน้าสิ น่ารักชะมัด
“ นาย นาย ทำไมนายใส่ชุดนักเรียนแบบเดียวกับฉัน นี่นาย อย่าบอกนะว่า “ ยังไม่ทันที่ตัวเล็กจะพูดจบ ผมเลยพูดแทรกเค้าไปก่อนเพราะผมรู้ว่าคนตรงหน้าผมหมายถึงอะไร
“ ใช่ ฉันจะไปเรียนที่เดียวกับนาย ในช่วงที่ฉันอยู่ที่นี้ ฝากตัวด้วยนะ “ ผมยิ่งขำเข้าไปใหญ่ ไม่ให้ขำได้ไง หน้าคนตรงหน้าผมตอนนี้ตกใจยิ่งกว่าเห็นผีอีกต่างหาก ฮ่าๆๆๆ
พอเรากินข้าวเสร็จ ผมเลยขอตัวไปโรงเรียนก่อน เพราะตอนนี้ใกล้จะ 8 โมงแล้ว เดียวไปช้าประตูโรงเรียนจะปิดล่ะผมก็จะไปสายในวันแรก มันจะดูไม่ดีสำหรับตัวผม
แต่แม่ของตัวเล็กก็เป็นกลัวเราไปโรงเรียนสายเลยเอารถ มอไซ มาให้ผมขับไปโรงเรียนในวันนี้ พอผมเห็นผมถึงกับดีใจสุดๆ จะไม่ให้ผมดีใจได้ไงล่ะ รุ่นนี้ผมอยากได้มากก แต่ติดตรงภาพลักษณ์ของผมเนี่ยเลยทำให้ผมไม่สามารถมีรถแบบนี้ได้ แถมราคานี้ก็แพงสุดๆเฉียดล้านอีกต่างหาก ถ้าผมซื้อโดนแม่ผมบ่นไปเป็นเดือน เค้าบอกมันอันตราย แต่ผมมาอยู่ที่นี้ผมก็ได้ขี่ได้เป็นเจ้าของด้วย ถึงแหมมันจะช่วงคราวเท่านั้นเอง เอาล่ะ ผมออกนอกเรื่องมานานเดียวจะไปสายจริงๆก็ตรงที่ผมบรรยายเนี่ยแหละ แม่คนตัวเล็กยืนกุญแจรถมาให้ผมแล้วหันไปบอกคนตัวเล็กว่า
“ น้องแบม วันนี้ไปกะพี่เค้านะ จะได้ไม่สาย “
คนตัวเล็กกำลังจะปฏิเสธก็โดนแม่ตัวเองตัดบทมาสะก่อน
“ เอ่อ “
“ นี่คือคำสั่ง “
“ ครับ “ คนตัวเล็กได้แต่เดินหน้าบึ้งออกมาจากบ้านทันที
“ อ่ะ เอาไป “ ผมยื่นหมวกกันน้อคให้เค้า เพราะมันมีใบเดียว ทำไงได้ ผมเป็นสุภาพบุรุษที่หล่อและใจดี ต้องอ่อนโยน ต่อเด็กและสตรี ฮ่าๆๆ ไม่เกี่ยวหรอกครับ ผมแค่เป็นห่วงคนตัวเล็กเฉยๆ เท่านั้นเอง เผื่อผมขับพลาดยังไงก็กันไว้ก่อน ตัวผมอ่ะช่างมัน ตัวเล็กสำคัญกว่าสิ
“ เอามาทำไมไม่ใส่ “ แต่ดูคนตัวเล็กของผมสิครับ พูดได้รักษาน้ำใจผมมากเลย
“ เอาไปเหอะหน่า หรือว่าจะให้ใส่ให้ ทำไมไม่บอกล่ะ มาสิ “ ฮ่าๆๆ ผมก็แหย่เค้าไปงัน โดนคนตัวเล็กค้อนมาทันทีที่ผมพูดจบ
“ ไม่จำเป็น ฉันใส่ได้ “ ตัวเล็กหันหน้าหนีผมทันที เอาล่ะ นี้ก็ผ่านไป 5 นาทีล่ะ ตัวเล็กก็ไม่หันมาสะที
“ โอ้ยย ไม่ใส่ล่ะ นายเอาไปเหอะ “ ตัวเล็กโยนหมวกกันน้อคกลับมาให้ผม ดูท่าทางจะหงุดหงิดนะ ผมเลยเรียกให้เค้าเดินมาหา
“ นี่ ตัวเล็กเดินมานี่หน่อย “ ผมเรียกให้เค้ามาแต่เจ้าตัวยังคงนิ่ง
“ นี่จะเดินมาเองหรือให้ลุกไปลาก “ ผมเลยแกล้งขู่เค้าไปงันแหละครับ แต่ทุกคนก็รู้ ตัวเล็กของผมดื้อขนาดไหน ผมเลยทำท่าจะลงจากรถเพื่อไปลากเค้ามาอย่างที่พูด จนตัวเล็กต้องร้องห้ามออกมา
“ เห้ยๆๆ ไม่ต้อง เดียวฉันเดินไปเอง “ ตั้งแต่แรกก็จบไปล่ะครับ
“ อ่ะ มีไร “
“ เขยิบมาอีก ไกลขนาดนั้นจะทำให้ได้ไหมล่ะ “ ผมก็ยังคงเรียกให้ตัวเล็กเขยิบมาใกล้ผมอีก ยืนห่างเป็นเมตรขนาดนั้น
“ โฮ้ย จะอะไรหนักหนา ไปสายกันพอดี “ ตัวเล็กบ่นครับ
“ ก็เขยิบมาอีกดิ ถ้ามาตั้งนานก็ได้ไปล่ะ ช้าเพราะใครล่ะ อ่ะ มานี้ “ พอผมบ่นเค้าเสร็จผมเลยดึงแขนเค้าเข้ามาใกล้ผมเองเลยครับ ผมดึงแรงไปนิด คนตัวเล็กเลยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผมอย่างง่ายได้ หื้มม ตัวเล็กนี่ตัวบางจริงๆนะ บางกว่าผู้หญิงบางคนอีก ได้กินอะไรมั่งไหมเนี้ย แต่ที่เห็นเค้ากินจุมากเลยนะ
“ อ่ะ นาย ปล่อยดิว่ะ “ พอคนตัวเล็กได้สติ เค้าก็ผลักผมออกทันที
“ อยู่นิ่งๆนะ “ ผมบอกให้เค้าอยู่นิ่งๆเพื่อง่ายต่อการสวมใส่ อ่ะ ใส่หมวกกันน้อคนะครับ อย่าคิดลึก
“ อ่ะ นาย จะทำอะไรอ่ะ “ คนตัวเล็กจะอาหัวหนีผมเลยจับหน้าเค้าไว้
“ แค่นี้แหละ ลีลาอยู่ได้ อ่ะ จะไปไหม ยืนบื้ออยู่ได้ “ ได้ที ผมรีบ เหน็บคนตัวเล็กทันที
-End Mrak-
เมื่อกี้ไอ้หัวติ่มซำมันใส่หมวกกันน้อคให้ผมครับ ถ้ามันบอกแต่แรกผมก็ยอมให้มันใส่ดีๆล่ะ ไม่ดิ้นหรอก อ่ะ ใส่หมวกกันน้อคนะครับ ฮ่าๆๆ พอผมใส่หมวกเสร็จ ผมเลยขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายเค้าทันที หื้มมม ผมว่าผมก็ไม่ได้เตี้ยนะ แต่รถมันสูงเกินไปต่างหาก พอผมขึ้นเสร็จยังไม่ได้จัดทีจัดทางเลยไอ้คนขับก็รีบเหลือเกิน รีบขับไปทันที ผมก็หน้าหงายสินะ เลยต้องกอดเอวคนข้างหน้าเอาไง
“ นี่ นาย ขับให้มันช้าๆหน่อยก็ได้นะ จะรีบไปไหน “ ผมตะโกนแข่งกลับลมคุยกับเค้า
“ รีบ ไปโรงเรียนไง ถามได้ “ ดูมันตอบครับ อยากจะเอามือตบกระบาลมันให้หัวทิ่ม แต่ผมกลัวตก เลยไม่เอาดีกว่า พอขับไปสักพักผมก็เริ่มนึกได้วาคนตรงหน้าแม่งไม่เคยอยู่เมืองไทยนี้หว่าแล้วรู้ทางไปโรงเรียนได้ไง
“ นี่ นาย นายรู้จักทางไปโรงเรียนไงห้ะ “ แบมแบมเลยตะโกนแข่งกับลมอีกครั้งเพื่อจะถามคนขับที่ตัวเองนั่งซ้อนอยู่
“ หึ ไม่รู้อ่ะ “
“ เอ้า แล้วจะหลงไหมวะเนี้ย “ แบมแบมถึงกับเอามือตบหน้าผากตัวเองทันทีที่มาร์คพูดจบ
“ แต่ฉันถามแม่นายมาแล้ว ฮ่า “
หื้มมมม ผม อยากจะฆ่ามันจริงๆครับ เรื่องกวนตีนนี้ยกให้ที่หนึ่งของมันเลย
“ ไอ้หัวติ๋มซำ “ ผมแอบพูดด่ามัน
“ อะไรนะ อะไรขำๆซำๆ “
และมันก็ยังได้ยิน - -
“ ป่าวๆ ฉันจะบอกว่าอยากไปชะอำนะ แหะๆ “ ผมขี้เกียดเถียงกับเค้า รำคาน เดียวมันจะยาวสะป่าวๆ
พอผ่านมาสักพักก็ถึงโรงเรียนล้ะครับ แต่ผมยังงงๆว่าทำไมนักเรียนยังไม่ไปเข้าห้องเรียนกันอีกนะ มายืนทำอะไรกัน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่มาร์คคคคคคคค อร้ายยยยยยยยยยยยยยยย
โอ้ย หูผมจะแตก จะกรี๊ดอะไรหนักหนา กะอีแค่คนๆเดียว
กรี๊ดดดดดด แก พี่มาร์คมากับใคร อร้ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด
น่ารำคานจริงๆ พวกนี้เนี้ย ทั้งเก้งกวางชะนีหลงฝูงมายืนออ อยู่ที่รถ แล้วผมจะออกได้ไหม ว่าแล้วผมก็ถอดหมวกกันน้อค ก่อนจะเดินฝ่าวงล้อมออกไป แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน คนที่เป็นสารถีขับรถมากับเค้าก็จับข้อมือผมก่อน
“ อะไรอีก จะจับทำไม ฉันยังไม่อยากโดนคนพวกนี้รุมหรอกนะ รู้แล้วก็กรุณาปล่อยนะ “ แบมว่าพลางสะบัดมือที่โดนคนตรงหน้าจับ นี้มือหรือกาว แน่นยิ่งกว่า
“มาเป็นเพื่อนฉันก่อน “ มาร์คพูดจบก่อนดึงมือแบมออกฝ่าวงล้อมไปทันที
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด พี่มาร์คคคคคคคค
กว่าจะฝ่าแฟนคลับออกมาหมด ก็เล่นทำให้คนทั้งคู่เหนื่อยกันเลยทีเดียว ก่อนที่แบมจะเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำรอเพื่อนรักที่ตอนนี้ยังไม่เห็น ว่าเค้ามาสายละนะ เพื่อนรักเค้านี่ยิ่งกว่า
“ อ่ะ นาย จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องตามฉันมาล่ะ “ แบมพูดไล่ก่อน เพราะเห็นมาร์คจะเดินมาอยู่กับตน
“ ก็นี้ไง มานั่งตรงนี้ จะทำไม “ มาร์คก็กวนแบมกลับทันที จะไล่เค้าไปไหนล่ะ เค้ายังไม่มีเพื่อนเลยนี่หว่า
“ โอ้ะ เรื่องของนายล่ะกัน ฉันขี้เกียดเถียงด้วยล่ะ “พอแบมพูดจบก็ฟุปลงโต๊ะ ไปทันที ทำให้มาร์คถึงกลับงง ทุกทีจะเถียงเอาๆ วันนี้ยอมง่ายๆเลย
“ เฮ้ ตัวเล็กเป็นไรอ่ะ “ มาร์คสะกิดแบม แต่คนตัวเล็กตรงหน้าเค้าก็ไม่ตอบ หลับไปแล้วมั้ง หลับเร็วจังนะ ฮ่าๆๆ มาร์คคิด มาร์คนั่งเล่นโทรศัพท์สักพักก็เริ่มง่วง เลยเผลอหลับไป
“ อิแบมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม “ เสียงเพื่อนรักตะโกนมาแต่ไกล นั้นทำให้ทั้งมาร์คและแบมสะดุ้งตื่น พอมีนเห็นมาร์คอยู่ด้วยเลยรีบขอโทษใหญ่ ใครจะรู้ว่าพี่สุดหล่อจะมานอน เป็นเพื่อนเพื่อนเค้า
“ เอ่อ พี่มาร์คก็อยู่หรอกฮ่ะ มีนขอโทดนะฮ่ะ “มีนก้มหัวให้มาร์คไปอีกที
“ อ่า ไม่เป็นอะไร ฮ่าๆๆ แล้วทำไมเราพึ่งมาล่ะ “ มาร์คเลยหันไปถามมีน เพราะตอนนี้ก็สายมากแล้วแถมไม่มีขึ้นเรียนหรือไง โรงเรียนนี้
“ ฮ่าๆๆ วันนี้เค้าเรียกประชุมครูทุกคนตอนเช้าอ่ะครับเลยเริ่มเรียนตอน 10 โมง “ พอมีนพูดจบคนที่นั่งเงียบอยู่นานถึงกลับโอดครวนก็ให้เค้ารีบตื่นมาทำไม ถ้ารู้ว่ามีเรียนตอน 10 โมง เค้ามา 9 โมงก็ทัน
“ ทำไมมึงไม่บอกกูว่ะมีน มึง เค้าโพส์ตกันเต็มเฟส คุณมึงไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ครับ “ มีนหันไปว่าเพื่อนทันทีที่แบมแบมพูดจบ
“ อ่าวหรอ กูไม่ได้เข้าไปเล่นเลยว่ะเดียวนี้ “ แบมยกมือมาเกาหัวตัวเองแก้เก้อ แต่ก่อนที่แบมจะพูดอีก ก็ได้ยินเสียงประกาศเรียกพบคนที่นั่งเป็นติ่มซำตรงนี้ทันที่
ขอเชิญ นาย มาร์ค ต้วน ที่ห้องอาจารย์บุษบาด้วยค่ะ อีกครั้งนะค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้น้าา
อยากจะขอบคุณจริง คนเม้นด้วยขอบคุณนะ
ฝากติดตามให้จบด้วยนะ ไครติดตามจนจบ จะมาบอกว่าเราจะเเจกของรางวัลอ่ะไรอิอิ
ใครอยากได้เม้นไว้น้า ><
ความคิดเห็น