คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -Love only THREE-
-Love only THREE-
ทางด้านแบมแบม
“ แบม นี่กี่โมงแล้วว่ะ นั่งกินไอติมเพลินเลยมึง “ มีนาพอพูดจบก็ตักไอติมคำสุดท้ายเข้าปาก
“ เห้ยยยยย ตายห่าาาา “ แบมแบมตะโกนเสียงดังจนโต๊ะข้างๆหันมามอง มีนาเองกสำลักน้ำทีพึ่งจะกิน
“ อะไรของมึงว่ะ มึงดูดิคนอื่นเค้ามองล่ะห่า “ มีนาว่าพลางหันไปมองรอบๆ
“ ไปเหอะ มึง 5 โมงล่ะห่า ป่านนี้ตานั้นคงเดินไปทั่วล่ะมึง “ แบมแบมพูดก็เรียกพนักงานมาเช็คบิลทันทีแล้วรีบวิ่งออกไปหา คนที่แม่ให้มารับทันที
Mark
มาร์คเดินหาสักพัก รู้สึกเมื่อยเลยนั่งพัก คิดว่าพอหายเหนื่อยล่ะค่อยเดินต่อ จนมีเด็กผู้ชายสองคนมานั่งข้างๆเค้า คนแรก ดูตัวบางๆหน้าออกไปทางสวยๆหน่อย อีกคนนึงตัวเล็ก หน้าคุ้นๆพอเห็น เด็กที่นั่งข้างๆเค้าก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปที่แม่เค้าส่งมาให้ ก็ใช่เด็กคนนี้ พอจะหันไปถามเป็นภาษาไทย คิดได้ไม่เอาดีกว่า แกล้งซ่ะหน่อย แต่ก่อนที่มาร์คจะถาม เค้าก็ได้ยินที่เด็กพูดก่อนซะอีก
“ โอ้ยยย เหนื่อยล่ะเว้ยย ไปอยู่ส่วนไหนของสนามบินว่ะ “ คนตัวเล็กได้แต่ทำปากยื่น ว่าพลางหงุดหงิดที่หาคนที่แม่ให้มารับไม่เจอ
“ เอาน่า มึงง เดียวก็เจอ มึงก็ลองถามพี่ข้างๆมึงดิว่าเค้าเคยเห็นคนที่มึงหาไหม “ มีนาว่าพลางสะกิดให้แบมแบม มองคนข้างๆตัวเอง
“ เออว่ะ ถ้าหาไม่เจอกุจะกลับล่ะ หงุดหงิด “
มาร์คได้แต่แอบขำในใจ ว่าคนตัวเล็กนี่หงุดหงิดหายสะจริงๆ ฮ่าๆๆ มาร์คนั่งตีหน้านิ่งอยู่อย่างงัน เค้าไม่คิดหรอกว่าคนตัวเล็กจะกล้าถามคนที่ไม่รู้จัก พอคนตัวเล็กสะกิด มาร์คจึงไปหน้านิ่ง แล้วพูดว่า “ What “ เอ่อ คนตัวเล็กนั่งเอามือเกาหัวอยู่นั้น จนเพื่อนของคนตัวเล็กเลย สะกิด
“ มึงจะเอ่อ อีกนานไหม อิแบม “
“ เดียวดิว่ะ มึงก็ กุไม่รู้จะถามว่าไรนี่หว่า “ สักพักคนตัวเล็กเลยหันมาถามเค้า
“ เอ่อ Excuse me , what is your name
“ หื้ม อิแบม มึงถามชื่อเค้าเลยอ่อว่ะ มึงนี้จะแรงแซงกุล่ะ “
“ แรงพ่องสิ กุไม่รู้จะถามเค้าว่าไร เลยถามชื่อก่อน เพื่อสวรรค์สงสารกู เค้าอาจเป็นคนที่กุมารับก็ได้ “
พอคนตัวเล็กพูดอย่างงัน มาร์คถึงกลับหลุดขำ ทำให้คนตัวเล็กกับหันไปมอง
“ ขำอะไรห้ะ “
“ ขำนายไง ฮ่าๆๆ “
คนตัวเล็กนั่งอ้าปากค้าง
“ นี่ นาย นายพูดไทยได้นิ ทำไมนายไม่บอกห้ะ “
“ ก็นายไม่ถาม “ ผมกวนคนตัวเล็กกลับทันที คนตัวเล็ก ถึงอารมณ์เสียจะลุกหนี ผมเลยเรียกคนตัวเล็กก่อน เดียวจะหลงกันอีกสะป่าวๆ ผมก็อยากกลับบ้านเร็วๆเหมือนกัน เหนียวตัวชะมัด หิวข้าวด้วย แถมอากาศแบบนี้ผมก็ไม่อยากจะอยู่ นานสักเท่าไหร่
“ เดียว “ คนตัวเล็กถึงกับกระแทกเสียงใส่ผมที่เดียว ฮ่าๆๆ แต่ก็น่ารักดีนะผมว่า
“ ฉันจะถามว่านายรู้จักคนนี้ไหม ฉันตามหาเค้าอยู่ “ พอคนตัวเล็กถึงกับอ้าปากค้าง
“ นาย นาย นายหลอกฉันอีกแล้ว นายรู้ว่าฉันตามหานาย แต่นายก็แกล้งฉัน โอ้ยยยย นี่มันอะไรว่ะ เจอแต่คนประสาท จะบ้าล่ะ “ พอคนตัวเล็กหงุดหงิดใส่ผม ก็พากันเดินออกไป ขึ้นรถทันที ฮ่าๆๆ
ผมว่าเค้าน่ารักดีนะ
End Mark
Bambam
ผมจะบ้าล่ะจริงๆนะ ผมหงุดหงิดมากอ่ะ ตอนนี้ พึ่งจะเจอหน้าครั้งแรกเค้าก็กวนประสาทผมล่ะ แล้วผมกับเค้าจะอยู่ร่วมบ้านกันได้ไหม หรือว่าผมจะไปอยู่กับพี่แบค คงไม่ได้แน่ๆอ่ะ แม่คงไม่ยอม ผมนั่งทำหน้าบึ้งตั้งแต่สนามบินมาเรื่อยๆจนตอนนี้ผมก็ยังมาหายหงุดหงิด แต่ดูไอ้คนที่ทำให้ผมหงุดหงิดสิ นั่งกระดิกนิ้วเท้า สบายใจเชียว นี้เค้าคิดว่าพวกผมเป็นคนขับรถหรือไง
“ นี่ แบม กุว่าพี่คนนี้เค้าหน้าคุ้นๆนะ แต่กุนึกไม่ออกว่ะ “
มีนาที่นั่งนิ่งอยู่นาน ผมก็คิดว่าเป็นอะไร นั่งคิดเรื่องไอ้ตัวปัญหานี้เอง ผมจึงหันไปมองไอ้ตัวปัญหาแล้วหันมาบอกเพื่อนตัวเองว่า
“ ก็แค่คนหน้าโหล่ “ คนที่นั่งข้างหลังได้ยินจึงแค่น ยิ้มออกมา “ หึ ” ผมล่ะหมั่นใส้เค้าจริงๆๆ หล่อมากมั้งทำแบบนี้อ่ะ แหวะ ก็แค่หล่อพอใช้ (?) เอาตรง เผลอๆผมหล่อกว่าเค้าอีกซ่ะด้วยซ้ำ อ่ะ จะถึงบ้านผมละนิ เฮ้ออ ผมจะได้ขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มๆสักที จะได้หลุดพ้นสะที พอมีนามาส่งผมเสร็จ ผมก็ชวนมันเข้าบ้าน ตอนแรกมันก็จะไม่เข้าพอแม่ผมบอกว่าทำของว่างไว้ มันเดินเข้าบ้านก่อนผมสะอีก เพื่อนผมมันเห็นแก่กินเหมือนใครว่ะ ไม่ใช่ผมแน่ ( ไรท์ : แต่ฉันว่าใช่ - - )
End Bambam
“ กลับมาแล้วคร้าบบบบ “
พอกลับมาถึงบ้าน แบมแบมก็วิ่งตรงไปกอดแม่ทันที
“ แบมเหนื่อยจัง ปวดขามากๆๆ ด้วยย หิวมากๆด้วย “ พอคนเป็นแม่ได้ยิน ก็หัวเราะขำกับความขี้อ้อนของลูกชายตัวดี
“ อ่ะ ตามาร์ค มากินข้าวกันลูก เราด้วยมีนา “ มีนาชักสงสัยกับคนตรงหน้า แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร พอมานั่งรวมกันที่โต๊ะกินข้าว มีนาสงสัยที่เค้าก็ไม่ยอมถอดหมวกสะที เลยกลั้นใจถาม
“ เอ่ออ พี่ชื่อ มาร์ค ใช่ไหมฮ่ะ “ มาร์คได้ยินเลยพยักหน้ารับ แบมแบมเห็นแบบนั้นเลยแบะปากใส่เพราะเห็นมาร์คทำท่านิ่งหยิ่งเหลือเกินพ่อคุณ
“ หล่อตายย “
“ หื้มม น้องแบมว่าไงนะ “ แบมเห็นแม่ถามไม่รู้จะแก้ตัวยังไง หันไปเห็นผัดผักที่แม่ทำเลยบอกว่า
“ อ่อ ผักมันขม แบมอยากคาย อ่ะแม่” คนเป็นแม่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร มาร์คกลั้นขำ กับความแสบของคนตัวเล็ก แล้วหันไปถามเพื่อนของคนตัวเล็กที่เรียกเค้าแต่ไม่พูดส่ะที
“ แล้วมีไรกับพี่ล่ะ “มาร์คหันไปถามเพื่อนคนตัวเล็กทันที ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้มองเค้าตั้งแต่สนามบินแล้ว แต่เค้าไม่พูดเอง
“ คือ มีนว่าพี่หน้าคุ้นๆนะ แต่มีนนึกไม่ออก แล้วทำไมพี่ต้องใส่แว่นตาดำ ผ้าปิดปากและหมวกไหมพรมล่ะ
“ แบมแบมเองก็สงสัย ตั้งแต่ที่สนามบินล่ะ คนบ้าอะไรใส่แว่นตากันแดดตอน 5 โมงประสาท และไอ้ผ้าปิดปากอีก อยากจะถามว่าหวัดแดกไงก็ไม่กล้า แค่คิดเฉยๆ
“ อ่า นั้นสิ ตอนนี้ อยู่บ้านล่ะนี่หน่าไม่ต้องกลัวไรล่ะ “ พอมาร์คพูดจบ แบมแบมนี่งงหนักเข้าไปอีก พูดบ้าอะไร ทำอย่างกะตัวเองเป็นนักร้องดังอย่างงันอ่ะ แบมแบมยังพูดไม่จบก็ได้ยินเสียงกรี๊ดจากเพื่อนชาย ( แน่ใจว่าชาย - -)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ใช่ ใช่ ใช่จริงๆๆ ด้วย ฉันเดาไม่ผิดจริงๆ แบม มึงดู แบม “ มันพูดพลางมาเขย่าตัวผมจนหัวสั่นดุกดิก ( ไม่ใช่หมาอิไรท์ )
“ อะไรของมึง กุก็เห็นอยู่เนี้ย ก็ไม่เห็นว่าจะ เอ่อ หล่อ ตรงไหน “ แต่ก็จริงๆอ่ะ ไม่ได้หล่อธรรมดาอ่ะดิ โครตๆๆ โคตะระ หล่อเลยต่างหากก พ่อแม่ช่างปั้นเค้าออกมาจริงๆ แบมแบมเห็นแล้วอิจฉา แต่จะทำให้รู้ว่าเราอิจฉาในความหล่อไม่ได้ นิ่งไว้แบม นิ่งไว้
“ พี่มาร์คจริงๆๆด้วยย โอ้ยยย ฉันอิจฉาแกจริงๆเลยย อยากจะย้ายมาอยู่บ้านนี้เลยยิ่งดี “ แบมแบมนั่งมองหน้าเพื่อนตัวเองนิ่ง จะแรดก็เก็บอาการบ้าง
“ มาร์คไหน ทำไมกุไม่เห็นจะรู้จัก “
“ โห้ยยย แบม มึงบ้านนอกมากก พี่มาร์คที่อยู่วง Got7 ไงแก อร้ายยย “
“ ไอ้วงที่มึงเอามาเปิดให้ดูบ่อยๆอ่ะนะ “
“ก็ใช่ไง พี่มาร์ค พี่เจบีเค้าเป็นคนยังไงหรอ ชอบคนแบบไหน แล้วเค้ามีแฟนหรือยังพี่เจบีนี้เมนมีนเลยนะ โห้ยย อยากเจอตัวจริงจัง เงิงจะใหญ่ไหม อร้ายยย “
พอมาร์คได้ยินถึงกับหัวเราะเค้าเชื่อแล้วว่า เด็กคนนี้ชอบเจบีจริง ว่างๆพาไปเจอจะดีไหมเนี้ย
“ ฮ่า ๆๆ ถามเยอะจังครับ พี่จะตอบหมดไหม “
“ ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบ ชิ “ นั้นไงเค้ากะผิดซ่ะทีไหนล่ะ ว่าคนตัวเล็กต้องกัดเค้า แล้วก็เป็นฝ่ายแม่แบมแบมเองที่ห้ามศึก
“ เอาล่ะ พอๆ ฮ่าๆๆ มีนา หนูกลับบ้านก่อนลูกดึกแล้วอันตรายนะ เดียวพ่อแม่เป็นห่วงป่าวๆ
“ แม่จะห่วงมันทำไม มันผู้ชายนะ เอะ หรือไม่ใช่ แรดสะ ผู้หญิงยังอาย
“ แล้วเราแบมพาพี่เค้าไปดูห้องได้แล้ว “
“ ให้พาไปห้องไหนอ่ะ แม่ ห้องรับรองแขกหรอ “
“ ป่าว ห้องข้างๆหนูอ่ะ “
“ อ่อๆๆได้ๆตามฉันมา เอะ แม่นั้นมันห้องเชื่อมผมนิ นั้นห้องเบบี้นะ “
“ น้องไม่อยู่ก็ให้พี่มาร์คอยู่ก่อนสิ มาร์คหนูไม่มีปัญหาใช่ไหม “
“ ไม่ครับ “
“ ดีมากจ๊ะ แบมถ้าลูกมีปัญหาแม่จะให้มมาร์คนอนกะลูกนะ จะเอาไง “
“ นอนห้องนั้นก็ได้แม่ “
“ ห้องเราอ่ะหรอ “ แบมแบมถึงกับกุมขยับ เค้าละเพลียกะมุกแม่เค้าจริงๆ
“ อ่ะจะไปไหม ยืนขำอยู่นั้น “ พอลงกะใครไม่ได้ขอพาลน่อยล่ะกัน
“ ก็นำไปสิ “ มาร์คก็ยังคงขำกับความน่ารักของสองแม่ลูก มาไทยก็มีเรื่องดีๆนะมาร์คได้แต่คิด
ตอนที่3แล้ววว เป็นยังไงกันบ้างค่ะ
เม้นบอกกันได้เลยนะ ติได้นะเรื่องแรกอาจจะยังไม่ค่อยดีเท่าไร
ยังไงก็ฝากติดตามกันจนจบน้ะ สัญญาจะให้จบ55555
มาทักมาคุยกันได้ @natnicha12_
แท็กกก #loveonlyMB
ความคิดเห็น