ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Fic : Super Man (Won x Yun) จบแล้วครับ
Fic : Super Man
Pairing : Won x Yun
Rate : ไม่มีตามเคย แหะๆๆๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ย!มองหน้าหาเรื่องเหรอไงวะ”เสียงหวานตะโกนอย่างห้าวหาญ เมื่อพบนักเรียนโรงเรียนคู่อริเดินมาคนเดียว
“เปล่า”เด็กหนุ่มผู้นั้น้เอ่ยเรียบๆ แล้วมองอย่างท้าทาย
“กล้ามากนะแก ที่มองท่านยุนโฮตรงๆอย่างนี้น่ะ”ร่างบางตะคอกใส่แล้วยิ้ม....อิโธ่ มาตัวคนเดียวทำซ่า ทำหน้าอย่างนั้นอย่าหวังรอดจากอ้อมเท้าชั้นไปได้เลย....
“กล้า...กล้ามากด้วย ยิ่งนายอยู่คนเดียวชั้นยิ่งกล้า”เด็กหนุ่มยังเอ่ยยียวนอย่างไม่ลดละ
“เหอะ....แกก็ตัวคนเดียว”ยุนโฮยิ้มเหยียดหยาม....รู้จักชองยุนโฮทายาทสุดที่รักของป๊ะป๋าตระกูลชองน้อยไปซะแล้ว....
“ใครว่า...ชั้นน่ะเอาคนมาเพียบ ไม่ใช่เด็กน้อยทายาทมาเฟียที่เพียงแค่ต่อยตีเป็น แต่ชอบทำตัวเป็นนักสู้ผู้กล้าหาญ สลัดบอดี้การ์ดไว้เบื้องหลัง ใช่มั้ย คุณหนูยุนโฮ”สิ้นเสียงเด็กหนุ่มผู้นั้น นักเรียนหลายคนในเครื่องแบบโรงเรียนคู่อริกว่ายี่สิบชีวิต มายืนล้อมยุนโฮไว้ ร่างบางก็ถึงกับหน้าซีด แต่ก็ยังรักษามาดไว้....ตายล่ะยุนเอ๊ย งานนี้ไม่ตายก็นอนง่อยล่ะวะ แหมไม้อันเบ้อเร่อ=[]=^....
“ชั้นไม่กลัวแกหรอก”ยุนโฮเอ่ยแล้วโดดเข้าตะลุมบอนกับพวกนั้น
แต่ระหว่างที่ร่างบางกำลังจะเสียท่าก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา ม้วนตัวเตะอริพวกนั้นแล้วยังซัดต่อไปเรื่อยๆปล่อยให้ยุนโฮอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม
ในเวลาต่อมาร่างสูงก็จัดการอริทั้งหมด จนพวกนั้นวิ่งจากไป แล้วจึงหันมาเอ่ยตักเตือนยุนโฮ “นี่นายน่ะ...วันหลังอย่าหาเรื่องคนอื่นก่อนอีกนะ นี่ชั้นเห็นว่านายมาตัวคนเดียวเลยช่วย เข้าใจมั้ย คุณหนูยุนโฮ- -“
ร่างบางได้แต่ยืนมองเคลิบเคลิ้ม....ผู้ชายที่ใฝ่ฝัน*W* เท่ห์สุดๆไปเลย แล้วนี่เค้ารู้จักชื่อเราด้วยเหรอ ว้าวๆๆ จะไปบอกป๊ะป๋าให้ไปสั่งอุ้มมาเลย....
“นี่...ฟังชั้นอยู่รึเปล่าน่ะ”ร่างสูงเอ่ยยิ้มๆ....ปกติเห็นแสบๆแฮะ แต่พอทำหน้าเอ๋อๆอย่างนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ....
“ฟังสิ....ฟังๆ ว่าแต่นายชื่ออะไรน่ะ”ยุนโฮเอ่ยถาม แต่ร่างสูงก็ได้แต่ยิ้ม ก่อนวางมือบนหัวทุยสวยเบาๆ แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ยุนโฮยืนค้างกับเทพบุตรผู้แสนใจดีคนนั้น....เหมือนSuper Manในหนังเลย....
วันถัดมา
“เฮ้ย...ไอ้ยุนเมิงเป็นอะรายยยย”หมีความนามคังอินเพื่อนซี้ปึ๊กของยุนโฮดังขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนร่างบางทำตาหวานเยิ้ม นั่งวาดรูปหัวใจเต็มกระดาษที่วางไว้
“เปล่า”ยุนโฮเอ่ยลอยๆแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ขณะนี้มีคำว่าSuper Manอยู่บนกระดาษซะแล้ว
“เฮ้ย!!!ไอ้ยูชอน มาดูยุนโฮดิ๊ มันเป็นอะไร”คังอินร้องเรียกเพื่อนหนุ่มสุดหล่อ สุดยอดเจ้าพ่อคาสโนว่าประจำโรงเรียนที่เพิ่งเดินเข้ามา
“.....(- - ).....”ยูชอนปรายตามองนิดนึงก่อนตอบด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่ยใจว่า
“อย่างเนี้ยอ่ะนะ.....ตกหลุมรักใครมาชัวร์- -++”
“ห๊า...แกตกหลุมรักพระเอกหนังSuper Manเรอะ แก่โคตรๆเลยนะนั่น รึแกอยากให้พวกป๋าๆแบบพ่อแกเลี้ยงต้อยน่ะ”คังอินโพล่งออกมาซึ่งมันก็ส่งผลให้เขาโดนยุนโฮถีบตกเก้าอี้
“แกจะบ้าเหรอ...อย่างชั้นน่ะนะจะไปชอบตาลุงกล้ามโต ชอบโชว์กางเกงลิงสีแดงน่ะห๊า!!!”ร่างบางแหวลั่น ยูชอนก็ส่ายหน้าไปมากับความโง่ของคังอิน
“แล้วแกไปชอบผู้ชายคนไหนมา”ยูชอนเอ่ยถาม
“ก็...เมื่อวานอ่ะชั้นไปมีเรื่องมา แล้วอยู่ๆเค้าก็มาช่วยชั้น*0*”ยุนโฮพูดพลางทำหน้าเพ้อฝัน....ใบหน้าคมหล่อสมบูรณ์แบบจมูกโด่งเป็นสัน นัยน์ตาคมกริบฉายแววมุ่งมั่น ริมฝีปากยกยิ้มยามมองเขา รูปร่างสูงกำยำสมชายชาตรี ชอบช่วยเหลือผู้คน ฝีมือการต่อสู้สุดยอดเยี่ยม อ๊า ยุนโฮไม่เคยชอบผู้ชายด้วยกันมาก่อน เพื่อนผู้ชายหล่อๆในกลุ่มอย่างยูชอนและคังอินก็ไม่เคยหลงใหลขนาดนี้...แต่ผู้ชายคนนี้..มัน..แบบว่า...รักนายโคดๆเลย^W^...
“ไอ้ยุนโฮ...แล้วแกรู้มั้ยว่าเค้าเป็นใคร -..-a”ยูชอนเอ่ยถามขณะเอาเท้าเหยียบคังอินไว้...กันไม่ให้มันขึ้นมาพล่ามไร้สาระ เดี๋ยวตรูไม่รู้เรื่อง...
“ไม่อ่ะ...เค้ายอมบอก แต่เค้าลูบหัวฉันแล้วเดินจากไปเหมือนSuper Man อ๊าย..เขินว่ะ”ยุนโฮพูดแล้วเอาตัวยูชอนมาฟัดเล่น
“นี่...ถ้าแกยังไม่ปล่อยชั้น อย่ามาหาว่าชั้นคิดไม่ซื่อกับแกนะโว้ย -..-ii”ยูชอนระล่ำระลักพูด...ขืนลืมตัวไปล่ะก็มองหน้ากันไม่ติดแน่ๆเลยกู...
“เอ่อ...- -^^^”ยุนโฮรีบปล่อยแล้วปัดอย่างรังเกียจ
แต่ระหว่างนั้นมีสายตาหนึ่งมองยุนโฮอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากนั้นยกยิ้มบางๆ...หึ น่ารักขนาดเนี้ย จะไม่ให้ชั้นช่วยได้ยังไง...
คฤหาสน์ตระกูลชอง
“ยุนโฮ...มาหาพ่อหน่อย”เสียงทรงอำนาจตะโกนเรียกผู้เป็นลูก ซึ่งมันส่งผลให้ยุนโฮรีบมาหาโดยเร็ว
“คร้าบ...ป๊ะป๋ามีอะไรป่ะ”ยุนโฮเอ่ยอย่างออดอ้อนแล้วเดินเข้าไปนั่งตักผู้เป็นนายใหญ่ของบ้าน
“พ่อเห็นเราแปลกๆไป...ไปทะเลาะกับใครมาแล้วบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าลูก พ่อเห็นลูกเหม่อๆ”นายใหญ่ลูบหัวลูกชายไปมา
“อ๋อ...ไม่อ่ะป๊ะป๋า แต่เรื่องเมื่อวานมันทำให้ยุนรู้สึกว่า...”ร่างบางเอ่ยแล้วบิดตัวไปมาทำให้ผู้เป็นพ่อทำหน้าฉงน
“ผมรู้สึกว่าอยากมีผัวน่ะป๊ะป๋า^///^”คำพูดของยุนโฮทำให้ผู้เป็นพ่อหัวเราะร่วน
“ฮ่าๆๆ...อยากมีผัว.....ห๊า...เฮือก”สุดท้ายนายใหญ่สะดุ้งก่อนเป็นลมไปในที่สุด..ลูกชายที่ชั้นอุตส่าห์ฟูมฟักเลี้ยงดูมาแต่อ้อนแต่ออด ใครคิดจะมาพรากลูกไปจากช้านนนT^T
“ป๊ะป๋า...ไปสั่งหาให้ยุนโฮหน่อย...นะนะน้า”ร่างบางพูดอ้อนแล้วเดินขึ้นไปข้างบน ปล่อยให้เหล่าบอดีการ์ดวุ่นวายกับการหายาดมยาหม่องมาดูแลนายใหญ่ที่นอนหมดสภาพหัวหน้าแก็งค์มาเฟียเพราะคำพูดของลูก.....ลูกกูอยากมีผัวววววว......
สองสัปดาห์ผ่านมา
“นี่แกจะเลิกทำหน้าหงอยได้ยังวะ...ไอ้ยุนโฮ”คังอินตะโกนกรอกรูหูเพื่อน ซึ่งมันก็ส่งผลให้ยุนโฮตะโกนใส่บ้าง
“แล้วแกจะเลิกตะโกนใส่หูชั้นได้รึยังห๊า”ร่างบางตะโกนใส่ ทำให้ยูชอนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆรำคาญแล้วลุกหนีไปนั่งข้างนักเรียนหญิงคนสวยประจำห้องแทน
“ก็ชั้นเบื่อนี่....นายSuper manคนนั้นก็หายเงียบไปเลย”เสียงหวานเอ่ยเซ็งๆ
“.........”ไร้คำตอบจากคังอิน ซึ่งก็เป็นปกติที่ยากจะหาสาระจากนายคนนี้
“ยูชอนนนนน......ชั้นรู้ว่าเจ้าพ่อคาสโนว่าอย่างแกต้องมีความคิดดีๆ”ร่างบางเอ่ยแล้วเดินมาผลักนักเรียนหญิงคนนั้นออกไป นั่นก็ทำให้ยูชอนเริ่มไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“แกเคยบอกว่าเค้าช่วยแกเพราะว่าแกไปคนเดียวใช่มั้ย”เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจขณะไล่สายตาในหนังสือ ยุนโฮก็พยักหน้าหงึกหงัก ร่างสูงจึงพูดต่อ
“แกก็ไปตีกับอริตัวคนเดียวสิ ชั้นคิดว่าเค้าต้องออกมาหาแก”
“จริงสิ....ทำไมชั้นนึกไม่ออกน้า ขอบใจนะไอ้ห้อย”ยุนโฮเอ่ยเสียงใส แล้ววิ่งไปหาใครอีกคน คนที่นั่งอ่านหนังสือเรียนเอาเป็นเอาตาย....
“ไอ้เด็กเอ๋อ!!!!ซีวอน”ร่างบางเอ่ยอย่างสนุกแล้วเดินมาตบหัวเรียบแปล้ซีวอน
“หะ..ห๋า...มีอะไรเหรอครับคุณยุนโฮ”เสียงที่สมควรจะห้าวกลับลีบเล็ก หลบเลี่ยงด้วยความหวาดระแวง
“ทำไม...ก็ชั้นจะแกล้งนาย..มีปัญหามั้ย”ยุนโฮหัวเราะอย่างนึกสนุก มือเรียวตบไปตบมาอยู่บนแก้มของร่างสูง
“มะ....ไม่มีครับ”
“แต่ว่า....คุณยุนโฮครับ”ซีวอนเอ่ยตะกุกตะกัก
“มีอะไร”เสียงหวานเอ่ยรับห้วนๆ
“ผมได้ยินมาว่า...คุณจะไปทะเลาะกับนักเรียนโรงเรียนอื่นน่ะครับ....ผมว่าคุณอย่าไปเลยนะ”ซีวอนเอ่ยเบาๆ ทำให้ยุนโฮตวาดใส่อย่างแรง
“มันเรื่องของชั้น....ไอ้เอ๋ออย่างนาย อย่ามายุ่ง!!!!”ร่างบางผลักซีวอนจนล้มลง
เย็นวันนั้น
ยุนโฮลงทุนเดินตัวคนเดียวในซอยเปลี่ยวแถวโรงเรียนคู่อริ....นี่ชั้นมารอครึ่งชั่วโมงแล้วนะเฟ้ยยย ทำไมพวกแกหายหัวไปหมดเลยล่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้น้า>o</....
“ไงคุณหนูยุนโฮ....วันนี้มาเหยียบถึงถิ่น มีธุระอะไรไม่ทราบ”อยู่ๆเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นที่เดินนำหน้ามาพร้อมกับลูกสมุน
“ก็....ชั้นอยากมีเรื่องน่ะสิ”เสียงใสเอ่ยยียวน....ความจริงคือชั้นอยากมีผัว- -a....
“อ้าว...นึกว่าคิดถึงพวกเราจัด อยากได้สามี เลยเสนอตัวมาหาถึงที่”หลายเสียงหัวเราะเยาะ....นี่โง่หรือบ้าวะเนี่ย มาเหยียบถิ่นพวกกู....
“หุบปากเน่าๆของพวกแกซะ”ร่างบางเอ่ยแล้วปล่อยหมัดใส่ชายหนุ่มข้างหน้าทันที....อยากมีสามีน่ะใช่ แต่ไม่ใช่พวกแกโว้ยยยย....
“เฮ้ย...งานเมิงอย่าหวังรอดเลยไอ้ยุนโฮ กูไม่สนแม่งแล้วว่าเมิงจะน่ารักหรือไม่น่ารัก”ชายหนุ่มหลายคนกรูกันเข้ามา
....นายSuper manรีบออกมาช่วยชั้นซะทีสิ....
“ชั้นเคยบอกว่าอย่าหาเรื่องใครก่อนไง”เสียงห้าวเอ่ยเรียบๆขณะเดินเข้ามาต่อยหน้าชายหนุ่มหลายคน ทำให้ยุนโฮยืนยิ้ม....สงสัยงานนี้ ชั้นต้องมาตีทุกวันซะแล้วสิ....
.
.
.
“นี่นายเป็นคนมาหาเรื่องเอง ทำไมถึงเอาแต่ยืนอยู่เฉยๆล่ะฮะ”เสียงห้าวเอ่ยหลังจากที่จูงมือร่างบางวิ่งหนีมาเพราะคนเยอะเกินที่จะสู้ ที่สำคัญเจ้าของมือเรียวในอุ้งมือเนี่ย ไม่ทำอะไรเลยนอกจากยืนยิ้มอยู่คนเดียว
“ชั้นอยากเจอนายนี่นา”ยุนโฮเอ่ยแล้วกอดแขนร่างสูงไว้แน่น
“.....คราวหลังชั้นจะไม่มาช่วยนายอีก”เสียงห้าวเอ่ยเรียบๆ
“ครั้งก่อนนายก็พูดแบบนี้...แต่นายก็ยังมาช่วยชั้น”เสียงใสของยุนโฮเอ่ยอย่างออดอ้อน
“แล้วทำไมนายไม่ฟังคำเตือนของเพื่อน”ร่างสูงเอ่ยถามเรียบๆ
“แล้วนายรู้ได้ไง ว่ามีคนเตือนชั้น นายอยู่โรงเรียนเดียวกับชั้น หรือนายอยู่ห้องเดียวกับชั้น แล้วทำไมชั้นไม่เคยเห็นหน้านายเลยล่ะ นายก็ยังไม่เคยบอกชื่อมาเลยนะ ทำไม...อุ๊บ”ยุนโฮเอ่ยถามไม่หยุด ซีวอนต้องปิดปาก โดยการประกบปากลงไป....นี่เค้าจูบชั้นเหรอ...อ๊า....แสดงว่าเค้าต้องชอบชั้นน่ะสิ...เย้ๆๆๆ\^0^/....
“หยุดถามได้แล้ว....นี่อีเมล์ชั้น...เบอร์โทรศัพท์ชั้น ถ้าจะไปมีเรื่องอย่าไปคนเดียว โทรมาบอกก่อน”ซีวอนเอ่ยยิ้มๆ เมื่อเห็นใบหน้าหวานแดงระเรื่อ....เมื่อกี้เผลอตัวไปจริงๆ แค่ได้เห็นริมฝีปากนั้นจ้อไม่หยุด ก็อดไม่ได้ที่จะทำอย่างนั้นลงไป....
“แล้วนายจะไม่บอกชื่อมั่งเลยเหรอ”ร่างบางถาม
“ไว้...ถ้านายทำให้ชั้นรักนายมากกว่านี้เมื่อไหร่ ชั้นจะบอกนาย”ร่างสูงเอ่ยแล้วเดินจากไป แต่คราวนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน เพราะมีลูกหมีที่น่ารักเดินกอดแขนไม่ยอมปล่อย
“นี่...นายจะไปไหน”ยุนโฮเอ่ย
“ไปเที่ยว....แล้วชั้นจะไปคนเดียว”ซีวอนเอ่ยขัดขณะที่เห็นว่ายุนโฮจะร้องขอตามไปด้วย
“ไม่เอาอ่ะ....ไปด้วยกันนะ ชั้นจะเลี้ยงนายเอง”ร่างบางพูดอย่างเอาแต่ใจ
“งั้นชั้นจะกลับบ้าน”ร่างสูงเอ่ยอย่างไม่รู้จะทำยังไง
“ชั้นก็จะตามนายไปด้วย”ยุนโฮพูดออกมาด้วยความใสซื่อ
“นายอยากเจอชั้นเป็นครั้งสุดท้ายเหรอ”สุดท้ายซีวอนจึงงัดไม้เด็ดออกมา
“ไม่อ่ะ....งั้นชั้นกลับบ้านก่อนนะ”ร่างบางรีบปล่อยแล้วตั้งท่าจะกลับบ้าน แต่ก็โดนซีวอนหอมแก้มทิ้งท้าย ยุนโฮจึงหันมายิ้มหวานแล้วรีบวิ่งจากไป
....เด็กจริงๆ เลยนะ คุณหนูยุนโฮ....
วันถัดมา
“นี่พวกแกหันมาฟังชั้น”มือเรียวยกขึ้นตบโต๊ะให้สองหนุ่มเพื่อนซี้หันมาฟัง
“แกมีอะไร”คังอินพูดขึ้นอย่างหวาดๆ....ช่วงนี้ลูกหมีมันยิ่งอารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ สงสัยอาการอยากมีสามีกำเริบ....
“พวกแกว่าชั้นน่ารักมั้ย”เสียงหวานเอ่ยถาม
“อืม”ทั้งสองคนก็พยักหน้า
“ชั้นหน้าตาดี น่ารักน่าเอ็นดูใช่มั้ย”ย้ำแล้วย้ำอีก- -
“อืมๆ”พยักหน้ากันอีกรอบ
“แกว่าชั้นนิสัยดีมั้ย”หวังฟังคำตอบ
“เลวโคตรๆ”ตอบไม่คิด
“นิสัยชั้นน่ารักมั้ย”เริ่มบูดตะหงิดๆ
“เลวมากกว่า”ตอบไม่ดูเวลาล่ำเวลา
“แกว่าชั้นเรียบร้อยสมเป็นอุเคะป่ะ”ถามครั้งสุดท้าย
“แกเอาอะไรมาคิด”จะตอบได้เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต...อาเมน
“พวกแกตายซะ!!!”ยุนโฮตะโกนใส่หน้า
“อืมๆ...ห๊า”นั่นแหละจุดจบ
....@$%gdpl***5%_0(#567....ร้องกันไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว
สองหนุ่มหล่อได้แต่แหกปากไม่เว้นหนุ่มขี้เก๊กอย่างยูชอน....ไอ้ทายาทมาเฟียตัวแสบเนี่ยมือหนักตีนหนักยังกะอะไร ใคร๊จะบ้าเอาไปทำเมีย เว้นแต่อยากเป็นกระสอบทรายเท่านั้นแหละ....
“โฮฮฮ....แงงงงง....พวกแกใจร้าย...มาว่าชั้นทำไมอ่ะ”ร่างบางนั่งร้องไห้บีบน้ำตา
“นี่แกถ้าอยากได้สามีน่ะนะ...หัดปรับปรุงตัวแกซะมั่งนะ ต่อยตีขนาดนี้อุเคะบ้านใครเค้าทำกันห๊า”ยูชอนตะคอกใส่หน้าร่างบาง....ต่อยมาได้ เจ็บชิบหายเลย....
“ก็ทำยังไงล่ะ ชั้นจะรู้มั้ย รีบบอกมาเซ่”ร่างบางกระชากคอเสื้อยูชอนขึ้นมา
“ชั้นพูดไปเมื่อกี้ แกฟังบ้างมั้ยเนี่ย”ยูชอนบ่นใส่....ให้ตายมดตดยังไม่ทันหายเหม็น มันก็เป็นอย่างนี้อีกและ....
“แกก็พูดมาสิ”ยุนโฮเอ่ยอ้อนๆแล้วมากระแซะข้างๆยูชอน
“เฮ้อ....แกก็ต้อง....”ขณะที่ร่างสูงกำลังจะพูดเสียงหมีอวบก็แทรกเข้ามา
“แกต้องไปเข้าโรงเรียนดัดสันดานซะ”
.....พลั๊ว....ปึ๊ก.....เสียงคังอินโดนหมัดน็อคเอาท์คาโต๊ะ
“แกน่าจะหัดทำอะไรที่มันดูน่ารัก สมเป็นอุเคะผู้น่าทะนุถนอมน่ะ”ยูชอนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง....ความจริงก็อยากพูดแบบไอ้หมีคังนั่นแหละ แต่กูกลัวตาย....
“แล้วชั้นต้องทำอะไรบ้าง”ยุนโฮเอ่ยแล้วเลื่อนมานั่งเล่นบนตักของร่างสูง....ก็เค้าคิดว่ายูชอนเป็นพี่ชายอยู่บ่อยๆ นี่นา....
“ก่อนอื่นแกต้องทำตัวอ่อนหวานน่ารัก น่าเอ็นดู เพราะท่าทางเซเมะของแกเนี่ย ชอบคนที่ดูบอบบางน่าปกป้อง”เสียงทุ้มเอ่ย....เฮ้ๆ นี่ชั้นไม่ใช่ป๊ะป๋าของแกนะเว้ย ....
“แบบไหนถึงน่ารัก”ยุนโฮเอ่ยเบาๆมองหน้ายูชอน....นี่นับถือเป็นพี่ชายหรอก ถึงโดนแค่นี้ ไม่งั้นล่ะก็เละไปแล้ว แบบไอ้หมีคังไง....
“เอ้า...คังอินทำท่าน่ารักให้ดูหน่อย”ร่างสูงสะกิดคังอิน ไอ้หมีอ้วนจึงลูกขึ้นมาทำท่าแอ๊บแบบแบบซีอา จุนซู ทงบังชินกิให้ดูเป็นขวัญตา
“ชั้นทำอย่างนั้นคงโดนเกลียดแน่ๆ”ยุนโฮเอ่ยกับยูชอน ทั้งสองคนจึงจัดการตบหัวมันให้กลับไปอยู่ที่เดิม
“นายลองพูดจาหวานๆสิ ไม่ทำตัวกระโชกโฮกฮาก น่าจะดูน่ารักขึ้นเยอะเลย”เสียงทุ้มเอ่ย ซึ่งยุนโฮก็ทำหน้างงอยู่ดี
“เอางี้....ชั้นจะพานายไปดูตัวอย่างเย็นนี้”ยูชอนเอ่ย แล้วดันตัวไอ้ลูกหมีออกจากตัก....นานกว่านี้เกรงว่าป๊ะป๋าของมันสั่งเก็บตรูแน่นอน....
ในตอนเย็น
“ไอ้ห้อย ไปกัน”ยุนโฮเอ่ยเรียกแล้วกระชากแขนร่างสูง....แรงหมีแรงควายจริงๆ....
แล้วร่างสูงก็พามาหน้าร้านเค้กหน้าโรงเรียน ยุนโฮก็พบว่ามีเด็กสาวคนนึงวิ่งมากอดแขนยูชอนไว้....นี่ๆ หวังว่าแกคงไม่ได้จะให้ชั้นมาเลี้ยงขนม แล้วนั่งดูพวกแกจีบกันล่ะนะ ไม่งั้นแกไม่ตายดีแน่ๆ - -+++....
“ยูชอน...ชั้นป้อนนายน้า”เสียงหวานของเด็กสาวเอ่ย ขณะบรรจงตักเค้กขนาดพอดีคำเข้าปากร่างสูง
“ครับ”มันก็ยังนั่งกินเค้กกันต่อไป
“ยูชอน....”
“จ๋า”
“ยูชอน....”
“คร้าบบบ”
“ยูชอน...รักน้า”
“คร้าบ...รักเช่นกัน”
“ยู....”เสียงหวานสุดท้ายที่กำลังจะเอ่ยกลับถูกขัดด้วยเสียงหวานเขย่าประสาท
“ไอ้ห้อยยูชอน...นี่แกพาชั้นมาทำไมห๊า...มานั่งดูพวกแกจีบกันรึไง”ยุนโฮเอาขาขึ้นเหยียบโต๊ะแล้วมองหน้าเพื่อนร่างสูง
“เออดิ....ไม่งั้นชั้นจะให้แกมาทำไม”เสียงทุ้มเอ่ยตอบเนือยๆ....ชั้นว่าชั้นพาแกไปพัฒนาไอคิว น่าจะดีกว่าเยอะเลย....
“ก็พวกแกนั่งจีบกัน....”ยุนโฮเอ่ยหงอยๆ....ทิ้งเพื่อนได้ลงคอ ไอ้ห้อย....
“แก...แกมัน....มัน....ไอ้โง่เอ้ย....ชั้นพาแกมาเนี่ย ชั้นจะให้แกดูว่าเวลาอ้อนแฟนเนี่ยต้องทำยังไง...แล้วนี่แกพังร้านเค้าทำไม”ร่างสูงตวาด....แล้วใครจะจ่าย....
“ก็...ชั้นไม่รู้นี่นา”ยุนโฮเอ่ยอ้อมแอ้ม แล้วยื่นมือไปจับมือยูชอนเบาๆ แล้วเอ่ยว่า
“ชั้นเข้าใจแล้วละ....ถ้างั้นชั้นก็ฝากนายจ่ายค่าเสียหายด้วยนะ....บ๋ายบาย”
ร่างบางวิ่งหนีไปทิ้งให้ร่างสูงของยูชอนยืนอ้าปากค้าง.....ไอ้เพื่อนเลวววว.....
คฤหาสน์ตระกูลชอง
“ยุนโฮ...ลงมาหาพ่อเดี๋ยวนี้”เสียงเข้มทรงอำนาจเอ่ยเรียกลูกชายตัวดี ที่วันนี้ไปพังร้านเค้กหน้าโรงเรียน แล้วปล่อยให้ยูชอนจ่ายเงิน
“ใช่ๆ....แกโผล่หัวของแกมาเดี๋ยวนี้ ไอ้หมี!!!”เสียงทุ้มของยูชอนโวยวายอยู่ข้างล่าง หลังจากที่จ่ายค่าเสียหายแล้วก็รีบวิ่งโร่มาฟ้องพ่อของยุนโฮทันที
“มีอะไร”เสียงหวานตะโกนใส่ขณะเดินลงมาด้วยชุดฮับกิโด้
“อึ๋ย....อะ...ไอ้...ยุน”ยูชอนเอ่ยตะกุกตะกัก....มันจะซ้อมกรูมั้ยเนี่ย....
“ยุนโฮ!!!”เสียงเข้มตวาด....ทำไมลูกชายชั้นขยันก่อเรื่องได้ทุกวันอย่างนี้วะ มันไม่เบื่อรึไง เมื่อก่อนชั้นยังเบื่อเลย.....
“ป๊ะป๋า....ยุนโฮไม่ได้ตั้งใจนี่นา ทำไมยูชอนต้องมาตะโกนใส่หน้ายุนด้วยล่ะ”เสียงหวานเอ่ยอย่างขัดใจ
“ชั้นแค่ต้องการให้แกมาขอโทษและจ่ายเงินคืนชั้น”ยูชอนเอ่ยเรียบๆ.....โกรธแล้วนะเว้ย.....
“ยุนโฮ...หนูต้องไปขอโทษยูชอนนะลูก”พ่อของยุนโฮเองเมื่อเห็นท่าทางออดอ้อนของลูก ที่เลี้ยงอย่างตามใจมาสิบกว่าปี ตามใจอีกซักทีคงจะไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง
“ก็ได้..ขอโทษ เงินเบิกกับป๊ะป๋า”ยุนโฮเอ่ยแล้วมองหน้ายูชอนที่เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ
“โกรธเหรอ...หายโกรธชั้นเถอะ นะนะน้า”ร่างบางอ้อนแล้วกอดยูชอน
“เออ...ปล่อยเลย ดูหน้าพ่อแกด้วย ถ้าชั้นเดินไม่พ้นประตูบ้านแกแล้วโดนยิงตาย ชั้นจะมาตามหลอกหลอนแก”เสียงทุ้มเอ่ยแล้วกลั้วหัวเราะเบาๆ แล้วเดินจากไป
“แล้วนี่ลูกอยากได้....ไอ้ผู้ชายคนนั้นจริงๆเหรอลูก”ผู้เป็นพ่อถามเบาๆ
“ใช่!!!”แต่รายนี้ตอบอย่างหนักแน่นแล้วเดินฮัมเพลงจากไป
“เฮือก...ก..”สุดท้ายนายใหญ่ก็เป็นลมไปอีกรอบ เหล่าบอดี้การ์ดก็วิ่งวุ่น....ก็ตั้งแต่คุณหนูยุนโฮ ลืมตาดูโลก นายใหญ่เป็นลมวันละกี่ครั้งล่ะเนี่ย.....
หลายวันถัดมา
“เอาละยุนโฮ.....ไหนแกลองทำตัวน่ารักตามที่ชั้นให้แกไปนั่งดูคนจีบกันมาหลายวัน ลองทำดูสิ”ยูชอนเอ่ยแล้วมองหน้าเพื่อนร่างบาง
“..ชั้นทำไม่ได้...”ยุนโฮตอบเรียบๆ
“ไอ้....”ยูชอนสบถเบาๆ
“ก็....ชั้นทำไม่ได้จริงๆนี่นา”ร่างบางว่าแล้วทำแก้มป่องพองลม กระเง้ากระงอดไม่พอใจ ทำเอาหนุ่มหลายคนแทบร่วงจากเก้าอี้
“ชั้นว่ามันอ้อนๆปกติอย่างนี้ก็น่ารักแล้วนะเว้ย”คังอินเอ่ยแล้วมองเพื่อนรอบๆห้อง....ทำไมพวกแกไม่คลานมาจีบไอ้ยุนมันซะเลยล่ะ....
“เออว่ะ......”ร่างสูงก็นึกขึ้นได้.....บ๊ะ เดี๋ยวนี้คังอินฉลาดขึ้นนะเนี่ย.....
“มองอะไร...หันกลับไปเดี๋ยวนี้”เสียงหวานตวาดใส่ทำเอาหนุ่มๆหลายคนหันกลับแทบไม่ทันทีเดียว
“.....”สองหนุ่มเพื่อนซี้ถึงขั้นก่ายหน้าผาก.....จะช่วยทำตัวดีๆเกินห้านาทีจะได้ม๊ายยยย.....
“แล้วชั้นต้องทำยังไงอีก”ยุนโฮเอ่ยถามแล้วทำหน้าตาบ๊อแบ๊วชวนสงสาร....อย่าไปเชื่อ ไอ้หมีมันเล่ห์ร้อยมารยา....
“วันนี้แกก็โทรนัดไอ้ซุปเปอร์แมนอะไรของนายนั่นได้เลย”ยูชอนเอ่ย
“อื้ม”
แต่แผนการทั้งหมดนั้นก็เข้าหูนายชเว ซีวอนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ถึงกับแอบหัวเราะ....แค่นี้ชั้นก็รักนายแล้วนะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้....
“นี่!!!แกขำอะไรห๊ะ”ยุนโฮเอ่ยแล้วมานั่งตรงข้ามซีวอน
“เปล่านี่”ซีวอนตอบเรียบๆแต่ก็กลั้นหัวเราะสุดความสามารถ
แต่ร่างบางก็ไม่ได้ต่อว่าอะไร แต่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ซีวอนก็จ้องหน้ากลับ
“ทำไมวันนี้นายไม่พูดติดๆขัดๆล่ะ”ร่างบางเอ่ยถาม....แถมเสียงเข้มทุ้ม เหมือนนายซุปเปอร์แมนเลย....
“อะ..อ๋อ....คือ.....ผม....คิด....คิดว่า...คุณยุนโฮน่ารักน่ะครับ”ซีวอนเอ่ย
“ว้าวๆ...ไอ้เอ๋อซีวอน...คิดจีบลูกหมีของเราเรอะเนี่ย”คังอินเอ่ยแล้วเดินมาตบไหล่ของซีวอน
“แกหวังสูงไปป่าววะ อย่างแกเนี่ย...ขอพูดตรงๆเถอะนะ....แกอย่าเอาชีวิตมาทิ้งกับไอ้ยุนมันเลย โดนอัดจนช้ำในตายก่อน ฮ่าๆๆๆๆ”คังอินกลั้วหัวเราะเลยโดนยุนโฮลากคอไปซ้อมหลังห้อง
ในตอนเย็น
//นี่...เย็นนี้นายว่างมั้ย ไปเที่ยวกันเถอะ น้า//ยุนโฮโทรศัพท์หาซีวอน
//ได้สิ จะให้ชั้นไปรอที่ไหนล่ะ//เสียงเข้มตอบกลับมา
//ห้างฮยอนได หน้าโรงหนังโอเคมั้ย//
//อืม แล้วนายตั้งใจทำอะไรเนี่ย//
//แค่อยากไปเที่ยว แค่นี้นะ//
“เฮ้อ....ยูชอนชั้นต้องทำยังไงต่อ”ร่างบางหันมาถามร่างสูงของปาร์ค ยูชอน
“นายก็แค่แต่งตัวดีๆ แบบที่นายชอบไปเที่ยวกับเค้า แล้วก็ทำตัวดีๆน่ารักน่าเอ็นดูแค่นั้นเอง”ยูชอนตอบกลับมา ก่อนจะรีบเอ่ยต่อว่า
“แต่งตัวที่ดูน่ารักสมเป็นอุเคะนะเว้ย ไม่ใช่แต่งแบบนักเลงที่แกชอบแต่งนะเว้ย”
“อ้าว...ไหนแกบอกว่าแบบที่ชั้นชอบไง”ร่างบางเอ่ยไม่ทันจบประโยคก็โดนยูชอนลากไปหาคนๆนึงซะก่อน
“เจ๊ชอล...ฝากไอ้หมอนี่หน่อย”ร่างสูงเอ่ยขณะโยนลูกหมีไปหาผู้ชายคนนึง
“พี่เป็นทอมเหรอ ทำไมใส่ชุดผู้ชายล่ะ พี่ออกจะสวย”ยุนโฮเอ่ยถาม ทำเอาฮีชอลถึงกับหัวเราะลั่น
“ต๊ายยย...เนี่ยเหรอชอง ยุนโฮมาเฟียประจำโรงเรียนนายน่ะ เพิ่งจะได้เห็นตัว น่ารักน่าเอ็นดูจัง”ฮีชอลเอ่ย
“แล้วนี่แกตั้งใจจะให้ชั้นทำอะไรฮึ พ่อคาสโนว่ารูปหล่อ”ร่างโปร่งไม่ว่าเปล่ายังเดินมาลูบไล้ใบหน้ายูชอนไปมา ทำเอายุนโฮถึงกับหน้าแดงรีบปิดตาทันที
“เจ๊...หยุดเลย ผมแค่อยากให้เจ๊ช่วยพาไอ้ลูกหมีนี่ไปหาเสิ้อผ้าดีๆ สมเป็นอุเคะให้มันใส่ แค่นั้นแหละ”เสียงทุ้มเอ่ยแล้วดันตัวฮีชอลออกไป
“อ้อ....ได้ๆ มาเร็วยุนโฮไปห้างกับชั้น”ฮีชอลกับร่างบางแล้วเดินจูงมือ พาไปขึ้นรถ
ห้างฮยอนได
“ไหนดูสิ...ไปร้านนี้เร็ว นัดแฟนไว้ไม่ใช่เหรอ รีบๆหน่อยสิ”ฮีชอลเอ่ยเร่ง
“ผม...ไม่ชินน้า ไม่เอาอ่ะ”ร่างบางโวยวาย ก่อนจะโดนฮีชอลส่งสายตาพิฆาตจึงจำยอมลองชุดแต่โดยดี
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“เอ้า....ให้ไอ้ยูชอนกับคังอินมันดูซิ”ใบหน้าสวยราวหญิงสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม แล้วดันตัวยุนโฮออกมา
“.....”ไร้เสียงตอบรับจากสองหนุ่ม ทั้งคู่เอาแต่ยืนจ้อง
“ถามมันสิว่า...ชั้นน่ารักมั้ย....”ฮีชอลเอ่ยซ้ำทำให้ยุนโฮต้องพูดออกมา
“ชั้นน่ารักมั้ย”ร่างบางเอ่ยเบาๆ ทำให้สองเพื่อนซี้รีบพยักหน้ารัวเร็วด้วยความจริงใจ
“งั้นจ่ายตังค์ ไปเร็วยุนโฮรีบไปหาแฟนได้แล้ว”ร่างโปร่งสั่งแล้วเดินจากไป
“....เค้ายังไม่ใช่แฟนผมซะหน่อย....”ยุนโฮพูดเสียงแผ่วเบา
.
.
.
“เฮ้อ...ตื่นเต้นจังเลย”ยุนโฮพูดขณะเดินเข้ามาที่ห้องน้ำหน้าโรงหนัง
“....เอ๋ นั่นมันไอ้เอ๋อซีวอนนี่ มันมาทำอะไรที่นี่วะ อย่างมันต้องกลับบ้านท่องตำราไม่ใช่เหรอ”เสียงหวานเอ่ยเบาๆแล้วแอบมอง ซีวอนที่เดินเข้าไปในห้องน้ำย่อยๆ
แต่ยุนโฮก็ถึงกับอึ้งเมื่อซีวอนเดินออกมากับเสื้อผ้าชุดใหม่ ใบหน้าคมเมื่อถอดแว่นช่างเหมือนกับผู้ชายที่ตนเองใฝ่ฝัน
ร่างสูงก็เก็บแว่นตากับชุดนักเรียนลงในกระเป๋า จากนั้นก็ยีผมเรียบแปล้ ให้เป็นทรงที่ดูทันสมัย เมื่อร่างสูงคิดว่าตนเองดูดีแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำแต่ก็ต้องพบกับยุนโฮ
“นายมานานรึยัง”เสียงห้าวเอ่ยถามแล้วมองหน้ายุนโฮ
“ซีวอน....นายคือไอ้ซีวอน ไอ้เอ๋อประจำห้องชั้น....ใช่มั้ย”ร่างบางเอ่ยทำให้ซีวอนถึงกับชะงัก แล้วยิ้มตอบเบาๆ
“ก็ใช่น่ะสิ....แปลกตรงไหน”ซีวอนเอ่ยแล้วจับมือยุนโฮจูงไปที่หน้าโรงหนัง
“นายอยากดูเรื่องอะไร”ร่างสูงถาม
“ตามใจนายเถอะ”ร่างบางตอบเบาๆ....งงไปหมดแล้วน้า ทำไมต้องทำตัวเอ๋อๆเวลาอยู่ที่โรงเรียนด้วยล่ะ แล้วชั้นแกล้งไปตั้งเยอะ โดนเกลียดแน่ๆเลย ทำยังไงดีT^T....
“ทำไมไม่ทุบชั้นแล้วล่ะ หืม...”ซีวอนเอ่ยแล้วมองหน้ายุนโฮ
“อ่า...นายโกรธชั้นมั้ย”ร่างบางถามเสียงแผ่ว
“ไม่มั้ง....ถ้าโกรธแล้วชั้นจะไปช่วยนายทำไม”ซีวอนตอบยิ้มๆแล้วโอบเอวร่างบางเข้าไปในโรงหนัง
.
.
.
“ทำไมนายต้องทำตัวเป็นเด็กเอ๋อเวลาอยู่ในโรงเรียนด้วยล่ะ”เสียงหวานเอ่ยถาม
“ถ้าไม่เอ๋อแล้วนายจะเข้ามาแกล้งชั้นมั้ยล่ะ”ร่างสูงย้อนถามขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่จอภาพ
“ก็...คงไม่”ยุนโฮเอ่ยตอบ
“ความจริงคือชั้นไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชั้นมากกว่า”ซีวอนพูดขึ้นลอยๆ
“หรอ....”ร่างบางได้แต่ก้มหน้า...แงงง...ที่นายพูดหมายความว่ายังไง รำคาญชั้นงั้นเหรอ จะไปฟ้องป๊ะป๋าT^T....
“ยกเว้นนายนะ”ร่างสูงหันมาเอ่ยยิ้มๆ แล้วลูบหัวยุนโฮอย่างเอ็นดู
“จริงเหรอ”ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“อืม...แล้วนายกล้ามากเลยนะ ที่บอก(แหกปาก)รักชั้นทุกวันน่ะ”ซีวอนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“ก็ชั้นรักนายมากๆเลยนี่นา”ยุนโฮตอบอ้อมแอ้ม....ระดับคุณหนูยุนโฮ อายเอยไม่มีอยู่แล้ว....
“นายรักหรือแค่ปลื้มชั้นกันแน่ยุนโฮ”ซีวอนเอ่ยถามเบาๆ
“หา.....”
“บางครั้งชั้นรู้สึกว่านายแค่ปลื้มชั้นในฐานะคนที่คอยช่วยเหลือนายแค่นั้นเอง”เสียงห้าวเอ่ยแล้วยิ้มกับยุนโฮ
“ไม่...ไม่นะ...ชั้นรักนายจริงๆเลยนะ ชั้นไม่เคยรู้สึกกับใครอย่างนายเลย”ร่างบางรีบปฏิเสธ
“แล้วกับยูชอนล่ะ พวกนายยิ่งกว่าแฟนกันอีกนะ”ซีวอนเอ่ยแล้วมองหน้ายุนโฮ
“ไม่นี่....ชั้นนับถือมันเป็นพี่ชายนะ เป็นพี่ชายใจดีที่โดนน้องอย่างชั้นอัดทุกวันไง”ร่างบางเอ่ยเสียงใส
“งั้น...นายอักชั้นทุกวัน ชั้นก็เป็นพี่ชายของนายล่ะสิ”ซีวอนเอ่ยยิ้มๆ....สนุกดีแฮะ....
“ไม่ใช่อย่างนั้นน้า...เชื่อชั้นสิ...น้า”ยุนโฮพูดแล้วน้ำตาเริ่มคลอ....ชั้นรักนายจริงๆน้า....
“....นายอาจจะยังไม่รู้ตัวก็ได้ว่านายไม่ได้รักชั้น”ซีวอนปั้นหน้าเข้ม
“ชั้นไม่เคยให้ใครจูบเลยนะ นายเป็นคนแรกเลยจริงๆน้า”ร่างบางเอ่ยแล้วกอดซีวอนไว้แน่น
“งั้นเหรอ”ร่างสูงพูดเบาๆ
“จริงๆนะ...นี่ไง”ยุนโฮพูดแล้วโน้มหน้าซีวอนลงมาจูบ
“เห็นมั้ย...เชื่อชั้นนะ...น้าๆๆ”ร่างบางเซ้าซี้ ขณะที่ร่างสูงทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อ
“ฮึก...นายไม่เชื่อชั้นเหรอ...ชั้นไม่ใช่สเป็คนายใช่ม้า...ฮึกๆๆ”สุดท้ายก็น้ำตาตก
“อ้าว....โอ๋ๆๆ...นายน่ะสเป็คชั้นเลย อย่าร้องไห้เลยนะ ชั้นแค่แกล้งนายเล่นๆ แค่นั้นเอง ชั้นรักนายมานานแล้ว รู้มั้ย”ซีวอนเอ่ยยิ้มๆแล้วรวบตัวยุนโฮเข้ามากอด....น่ารักชะมัด....
“จริงๆนะ...นายรักชั้นจริงๆนะ”ร่างบางถามย้ำๆ
“อืม..รักมากๆ รักที่สุดเลย เรามาคบกันนะ”ร่างสูงพูดแล้วมองหน้ายุนโฮ
“อื้ม”ร่างบางตอบรับอย่างดีใจ แล้วพูดต่อว่า
“ชั้นขออะไรนายอย่างสองอย่างได้มั้ยอ่ะ”
“ได้สิ นายอยากได้อะไร”ซีวอนตอบรับแล้วกอดร่างบางไว้หลวมๆ
“นายเลิกทำตัวเอ๋อๆ แล้วก็ไปหาป๊ะป๋าชั้นด้วยได้ป่ะ ป๊ะป๋าอยากเจอหน้า”ยุนโฮตอบเสียงหวาน
“ได้สิ แต่....ไปหาพ่อนายเหรอ”ซีวอนพูด....ให้กูไปหาตามาเฟียหวงลูกนั่นเหรอ ยุนโฮ นายกำลังผลักชั้นไปหายมบาลเลยรู้มั้ย....
.
.
.
คฤหาสน์ตระกูลชอง
“ป๊ะป๋า....ยุนโฮพาแฟนมาให้ป๊ะป๋าดูด้วยน้า”ร่างบางเอ่ยแล้วพยายามลากร่างสูงเข้ามาในบ้าน
“ไหน...ไอ้ตัวไหนคิดจะพรากลูกไปอกชั้น ห๊า”ผู้เป็นพ่อเมื่อได้ยินเสียงลูกก็รีบออกมาดู
“นี่ไงพ่อ”ไม่ว่าเปล่ายุนโฮยังผลักซีวอนออกมาข้างหน้าอีกด้วย
“อ้อ...ไอ้หน้าหล่อนี่เอง แก๊...”นายใหญ่พูดยังไม่ทันจบก็โดนลูกมองหน้าซะก่อนจึงพูดเสียงอ่อย
“ดูแลลูกชั้นดีๆละกัน”....มาเฟียเครียด....
.
.
.
วันถัดมา
“ซีวอนนายต้องย้ายมานั่งข้างชั้น”ยุนโฮเอ่ยแล้วเดินมาหาซีวอนที่โต๊ะ แล้วยกกระเป๋าร่างสูงไปวางไว้ที่นั่งข้างตัวเอง....หนอยแน่ มองกันใหญ่เลยนะ ซีวอนน่ะเป็นซุปเปอร์แมนของชั้นคนเดียวรู้ไว้ซะด้วย....
ร่างสูงก็ได้แต่ยิ้มแล้วโอบเอวร่างบางหลวมๆ ดึงให้มานั่งที่ซะที ทำเอาสองเพื่อนซี้ของยุนโฮงง....พระเจ้านั่นมันไอ้ซีวอนแน่เหรอ แม่งเอ้ยยย บังรัศมีความหล่อกูหมด....
“นี่พวกแกคบกกันแล้วเหรอ”ยูชอนถามงงๆมึนๆ
“ใช่....เค้าเป็นสามีชั้นแหละ”ยุนโฮเอ่ยแล้วกอดแขนซีวอนแน่นๆ เรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาคนในห้อง
“พวกแกเป็นเอ่อ...เป็นอย่างนั้นกันแล้วจริงๆเหรอ”คังอินเอ่ยถามตะกุกตะกัก....แปลกแฮะ ถ้าถึงขนาดนั้นทำไม ไอ้ซีวอนยังอยู่ครบสามสิบสองได้ไงวะ....
“ไม่ใช่หรอก...ยุนโฮเราเป็นแค่แฟนกันนะ ยังไม่ถึงขั้นนั้น”ซีวอนรีบแก้ต่าง
“อ้าว...เหรอ”ยุนโฮมองงงๆ แต่ก็แผดเสียงใส่ซีวอน
“แต่เมื่อกี้นายใช้คำว่าแค่งั้นเหรอ ห๊า!!! มันหมายความว่ายังไง”ร่างบางทุบร่างสูงเป็นพัลวัน
“ไม่ใช่อย่างนั้น ยุนโฮฟังก่อน”ซีวอนรวบมือของร่างบางไว้
“...ฮึก...”....แน่ะ ร้องไห้อีกแล้ว....
“อย่าดื้อสิ ที่บอกว่าแค่คือเรายังไม่ถึงขั้นที่จะเป็นอย่างนั้นกันได้ เข้าใจมั้ย”ร่างสูงเอาร่างบางมากอดไว้ แล้วลูบหัวไปมา
“งื้ม”
“คนอะไรวะ โคตรเจ๋งอ่ะ คุมไอ้ยุนอยู่ด้วย”ยูชอนกล่าวชมเชยอย่างจริงใจ
จากวันนั้นมาเหล่าโรงเรียนคู่อริได้แต่สงสัยว่าศัตรูตัวฉกาจของพวกเขาหายไปไหน ปกติมันต้องออกมาเดินเตร็ดเตร่ หาเรื่องแต่เดี๋ยวนี้ชองยุนโฮหายไปไหน??
“ซีวอน...วันนี้ไปดูหนัง”
“ซีวอน...วันนี้ไปกินเค้ก”
“ซีวอน...วันนี้ไปเที่ยวผับ”
“ซีวอน...ไปเที่ยวบ้านนายกัน”
“ซีวอน...ชั้นรักนาย^^”
“ซีวอน...มาเป็นสามีของชั้นเถอะ*0*”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฮ่าๆๆๆๆจบจนได้^^ ขอบคุณหลายๆคอมเม้นท์นะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น