ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fic : Dejavu won x yun x mic จบแล้วครับ(แก้ตอนจบแล้ว)
Fic : Dejavu
Pairing : Won x Yun x Mic
Rate : อ่านไปเหอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ซีวอน.....นาย...ออกมาหาชั้นหน่อยได้มั้ย”เสียงหวานเครือจากปลายสายทำให้ร่างสูงใจกระตุก แล้วรีบสอบถามคนในสายทันที
“นายเป็นอะไร..ใครทำอะไรบอกชั้นมาสิ...ยุนโฮเร็ว...บอกมา”
“ฮีกกก...ซีวอน....ออกมาก่อนได้มั้ย...ชั้นขอร้อง.....”
“ได้สิได้...นายอยู่ที่ไหน เดี๋ยวชั้นจะรีบไปหา”
“ร้านกาแฟที่เราไปด้วยกันบ่อยๆน่ะ....รีบมานะ”
“ได้...รอก่อนนะ”
ร่างสูงวางสายก่อนจะรีบออกจากบ้านไปเพื่อไปหาร่างบาง
ร้านกาแฟ
เมื่อซีวอนเดินเข้าก็พบกับร่างบางที่นั่งน้ำตาคลอเหม่อมองออกไปนอกกระจก ร่างสูงจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที
“ยุนโฮ......”ร่างสูงเรียกเบาๆ ยุนโฮจึงหันมาแล้วโผกอดซีวอนทันที
“ซีวอน...ฮึกกกก....”ยุนโฮเอ่ยเสียงเครือกอดร่างสูงไว้แน่น
“นายเป็นอะไร...บอกชั้นมาได้มั้ย...”ซีวอนถามเบาๆพลางลูบหลังร่างบาง
“เขา....เขานอกใจชั้น....ยูชอนไปมีคนอื่น”ยุนโฮเอ่ยด้วยความยากลำบาก
.....อีกแล้ว.....ในความรู้สึกของร่างสูง นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่ไอ้ยูชอนทำให้ยุนโฮเสียใจ หลายต่อหลายครั้งที่ร่างบางมานั่งสะอึกสะอื้นต่อหน้าเขา เพราะคนๆเดียวคนที่ร่างบางรักอย่างที่สุด
“......”ซีวอนไม่พูดอะไรนอกจากนั่งกอดร่างบางอยู่อย่างนั้นจนกว่าร่างบางจะรู้สึกดีขึ้น
ผ่านไปซักพัก
“ซีวอน...ชั้นขอโทษ....เรา...กลับมาคบกันใหม่ได้มั้ย...ชั้นรักนายนะ”ยุนโฮเอ่ยพลางมองหน้าร่างสูง ใบหน้าหวานพราวด้วยน้ำตา สายตาที่เว้าวอนชวนใจอ่อน ทำให้ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายของร่างสูงเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ซีวอนรู้สึกเหมือนเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์นี้เป็นครั้งแรก ทั้งๆที่มันไม่ใช่ครั้งแรก ร่างสูงได้แต่นิ่งงัน
“...อืม...”สุดท้ายก็ตอบตกลง นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาเชื่อร่างตรงหน้านี้
“ขอบคุณนะ.....ที่เชื่อชั้น”ยุนโฮเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะเลื่อนตัวไปแนบริมฝีปากกับร่างสูง ในความรู้สึกของซีวอนก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“นายพาชั้นไปเที่ยวหน่อยสิ...นะน้า”ยุนโฮเอ่ยออดอ้อนแล้วซุกกายเข้าหาร่างสูง
“ได้สิ...นายอยากไปไหนล่ะ...ชั้นจะพานายไปทุกที่เลย”ซีวอนตอบอย่างอารมณ์ดี
“ตามใจสิ...นายเลี้ยงนี่”ร่างบางยิ้มให้
“มั่วเอาเองอีกแล้วนะ..หืม”ซีวอนเอ่ย ก่อนที่จะเลื่อนใบหน้าคมไปหอมแก้มใสๆนั่น
“ขี้โกงนี่....มานี่เลย”ยุนโฮเอ่ยก่อนที่จะหยิกแก้มร่างสูงไปมา
“เจ็บนะเนี่ย...ซนนะเราน่ะ”
“แล้วจะทำไม”
“เปล่าคร้าบบบ....อยากหยิก.....หยิกเลยอ่ะ”
“ไม่เอาหรอก....เดี๋ยวนายหมดหล่อ แล้วจะมาโทษชั้น”
ทั้งสองก็นั่งหยอกกันอยู่ในร้านกาแฟอีกเนิ่นนาน ซึ่งการกระทำทั้งหมดอยู่ภายในสายตาของร่างสูงอีกคนหนึ่ง......หึ..ยุนโฮ นายตีโพยตีพายว่าชั้นนอกใจ.....แต่ตัวนายเองก็มาร่านใส่คนอื่นไม่ใช่รึไง.....
มหาวิทยาลัยกรุงโซล
“ซีวอน.....วันนี้ไปกินไอติมกันเถอะ”ยุนโฮเอ่ยอย่างออดอ้อน
“ไม่ทำงานให้เสร็จก่อนล่ะ”ร่างสูงตอบเรียบๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นอย่างแปลกใจที่จู่ๆร่างบางเงียบไป
ซีวอนถึงกับยิ้มเมื่อเห็นยุนโฮนั่งเกาะขอบโต๊ะ ทำแก้มป่องพองลม เหลือบตามอง ดวงตากลมมองอย่างออดอ้อน
“นายจะไม่ไปกับชั้นจริงๆเหรอ...เราทำงานไปกินไปก็ได้นี่....น้า...ชั้นอยากกินไอติมกับนายจริงๆ”ร่างบางเอ่ยแล้วเข้าไปกอดแขนร่างสูงแน่นๆ
“เอ้า....ไปก็ไป...ถ้างานชั้นไม่เสร็จน้า...ชั้นจะ.....”ซีวอนเอ่ยแล้วหยุดไปก่อนมองร่างบาง
“จะอะไร....นายจะทำอะไร???”ยุนโฮมองอย่างสงสัย
“ชั้นจะจับนายมากอดแน่นๆ แล้วหอมนายอย่างนี้ยังไงล่ะ”ซีวอนพูดแล้วดึงร่างบางเข้ามากอดแน่นๆ จากนั้นจึงกดปลายจมูกลงไปบนแก้มเนียน
“งั้นนายต้องทำงานให้เสร็จด้วย....ไม่งั้นชั้นงอน”
“ทำไม่เสร็จดีกว่า....จะได้กอดนายแน่นๆ”
“ไม่ต้องไปด้วยด้วยแล้ว....ทะลึ่ง >///< “
“ทะลึ่งตรงไหน.....แค่กอดเอง”
“นั่นแหละ....คนบ้า”ยุนโฮพูดใส่อย่างเขินอาย ซีวอนจึงลุกขึ้นแล้วจูงมือร่างบางเดินออกไป
ร้านไอศครีม
“ซีวอนนั่งโต๊ะนั้น”ยุนโฮชี้มือไปที่โต๊ะมุมในของร้าน
“แล้วทำไมต้องโต๊ะนั้นล่ะ”
“นาย...ไม่ชอบเหรอ”ยุนโฮเอ่ยแล้วมองหน้าร่างสูง
“เปล่านี่...แค่ถาม ทำไมต้องซึมขนาดนั้นล่ะครับ”ซีวอนโอบเอวร่างบางหลวมๆแล้วพาไปนั่ง
“ก็กลัวนายบอกว่าชั้นน่ารำคาญนี่”ยุนโฮเอ่ยหงอยๆ ในใจก็นึกถึงยูชอนที่เคยตวาดตัวเองก่อนหน้านี้
..........................................................
................................
...............
.........
.....
“ยูชอน.....นั่งตรงนู้นกันน้า”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ชั้นชอบนี่.....นะ”
“ตรงไหนก็เหมือนกัน”
“แต่.....ยูชอนอ่า”
“เลิกเซ้าซี้ซะสิ...นายมันน่ารำคาญจริงๆ”
“ขอโทษ......”
“อืม...แล้วนายก็นั่งไปนะ ชั้นจะไปข้างนอก แล้วนี่ก็เงิน ชั้นไปละ”
.
.
.
“ยุนโฮ...เป็นอะไรรึเปล่า”ซีวอนถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เปล่าๆ....สั่งเถอะๆ” ยุนโฮตอบปัดๆ ก่อนจะนั่งเบียดร่างสูงต่อ
“จะกินอะไรล่ะ...นายอยากกินนี่ สั่งเลยสิ”ซีวอนเอ่ย
“เอาอันนี้ครับ....ถ้วยเดียวครับ”ยุนโฮสั่ง
“เฮ้...สั่งไม่เผื่อชั้นเลยนี่”ซีวอนเอ่ยท้วง ยุนโฮจึงส่ายหัวแล้วบอกว่า
“ก็นายไม่อยากกินนี่.....ชั้นก็จะกินคนเดียว”
“เอ้า...แล้วใครจ่าย”
“นายไง”
“ไม่งั้นชั้นไปละ”
“......อย่าไปเลยนะ....ขอร้องละ”ยุนโฮก้มหน้าลงน้ำตาเริ่มไหลออกมา ภาพเก่าๆเริ่มฉายชัด ร่างสูงถึงกับทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งกอดปลอบ แล้วพูดว่า
“ชั้นไม่ได้ทิ้งนายซะหน่อย...แค่ล้อเล่นเอง....อย่าร้องไห้เลยนะ”ซีวอนกอดร่างบางไว้แนบอก ซึ่งตัวยุนโฮเองก็กำเสื้อร่างสูงเสียแน่นไม่ยอมปล่อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงประหลาดใจมากนัก เพราะทุกๆครั้งที่ยุนโฮทะเลาะกับยูชอนมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ
“งั้นเรามากินไอติมกันเถอะ^^”ยุนโฮเอ่ยเสียงใสแล้วตักไอศครีมสีหวานเข้าปากร่างสูง
“....^^....”ซีวอนยิ้มให้แล้วเริ่มนั่งทำงาน
“เหอะ...ท่าทางมีความสุขกันจังนะ”เสียงทุ้มแหบของใครบางคนดังขึ้นข้างตัว ทำให้ยุนโฮรีบเงยขึ้นมาทันที
“ยูชอน....”ยุนโฮอุทานเบาๆ แต่เมื่อซีวอนได้ยินจึงรีบเงยขึ้นมาทันที
“ไอ้ยูชอน!!!”
“ไง...สนุกมั้ยล่ะกับของเหลือจากชั้นน่ะ แกนี่มันตกต่ำว่ะ เอาไปทำไมกับคนที่โดนชั้นทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า น่าสมเพชจริงๆ”ยูชอนเอ่ยแล้วยิ้มเหยียดมองยุนโฮ
“ไอ้เลว!!!”ซีวอนตะคอกใส่แล้วซัดหมัดหนัก เข้าที่ใบหน้าหล่อทันที
“ซีวอน.....ไม่เอา....ไปกันเถอะ...นะ...อย่าทำยูชอนเลยนะ”ยุนโฮร้องขอซีวอน แล้วดึงร่างสูงออกนอกร้านไป
“นายจะห้ามชั้นทำไม!!!....มันว่านายนะ.....นาย....นายยังไม่เลิกชอบมันใช่มั้ย!!!!”ร่างสูงตะคอกใส่
“.......”ยุนโฮได้แต่ก้มหน้านิ่ง น้ำตาไหลออกมา
“แล้วนายทำอย่างนี้ทำไม....ถ้านายชอบมัน จะมาคบกับชั้นทำไม.....ยุนโฮ....นี่มันหลายครั้งแล้วนะ...”ซีวอนเอ่ยอย่างหัวเสีย ยุนโฮจึงเดินเข้ามากอดเอวร่างสูงไว้
“ชั้นแค่ไม่อยากให้นายมีเรื่อง......นะ....ซีวอนเชื่อชั้นเถอะ”
ร่างสูงจึงพยักหน้ารับเบาๆ แล้วกอดร่างบางไว้อย่างทะนุถนอม ไม่ว่ายังไงในใจของซีวอนคนนี้ ต่อให้คนตรงหน้าจะหลอกเค้าเป็นสิบครั้ง เค้าก็จะเชื่อทั้งสิบครั้ง จะเป็นร้อยเป็นพัน เขาก็จะเชื่อและพร้อมที่จะเป็นที่พักให้คนๆนี้เสมอ ต่อให้ใครจะทิ้งยุนโฮ เขาก็ไม่สน จะดูถูกยังไงก็ตาม ในตอนนี้หัวใจเขาก็ไม่สามารถรับใครได้อีก นอกจากยุนโฮคนเดียว
“ซีวอน...ไปส่งชั้นหน่อยนะ”ยุนโฮเอ่ยแล้วจูงร่างสูงไปที่รถ โดยมีสายตาอาฆาตของปาร์ค ยูชอนส่งทิ้งท้าย
ห้องของยุนโฮ
“ซีวอนเข้ามาก่อนสิ กินน้ำกินข้าวด้วยกันก่อนสิ”ยุนโฮเอ่ยเชิญชวนแล้วจูงร่างสูงเข้าไป
ซีวอนมองไปรอบๆห้องแล้วรับแก้วน้ำจากร่างบาง มาดื่มเล็กน้อยแล้วหันไปมองร่างบางที่ก้มๆเงยๆหอะไรบางอย่างอยู่
“นายหาอะไร??”ซีวอนถาม
“ชั้นหาอะไรให้นายกินน่ะสิ...มันหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”ยุนโฮเอ่ยงุ้งงิ้ง
“ไม่ต้องหรอก...ลำบากนายเปล่าๆ”ร่างสูงตอบก่อนดึงร่างบางมานั่งข้างๆ แล้วโอบเอวไว้
“งั้นชั้นขอไปอาบน้ำก่อนนะ นายนั่งเล่นไปก่อน แล้วอย่าเพิ่งกลับล่ะ”ยุนโฮเอ่ยแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ
เสียงน้ำดังออกมาเป็นระยะเสียงเปิดปิดน้ำทำให้ความคิดของร่างสูงเริ่มฟุ้งซ่าน อดคิดถึงร่างบางที่อาบน้ำอยู่ในนั้นไม่ได้ ไม่รู้ว่าร่างกายนั้นจะน่ามองขนาดไหน....
“ซีวอนคิดอะไรอยู่....”เสียงหวานๆของยุนโฮดังขึ้นข้างๆ ก่อนที่ร่างสูงจะพบว่าร่างบางหย่อนสะโพกลงบนตักเขาเสียแล้ว
“ยุน.....”ร่างสูงเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อมองผิวเนื้อที่โผล่พ้นเสื้อคลุมอาบน้ำของร่างบางออกมา
“นาย.....ไม่โกรธเรื่องวันนี้ใช่มั้ย หืม...ซีวอน”ร่างบางเอ่ยพลางลูบไล้อกแกร่งของคนที่ตนนั่งตักอยู่ไปมา
“ไม่...ไม่เคยโกรธซักครั้ง...ไม่เคยเลยจริงๆ”ซีวอนพูดแล้วมองหน้าร่างบาง ก่อนที่จะดึงร่างบางเข้ามาประกบริมฝีปาก แล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อคลุมนั้น
“อืม...ซีวอน...ชั้นรักนายจริงๆนะ”ยุนโฮเอ่ยขณะที่ใบหน้าเริ่มแดงมากขึ้นเรื่อยๆ
“ครับ..ยุนโฮ.....ผมเชื่อ...เชื่อทุกอย่างที่คุณพูด”ซีวอนเอ่ยขณะที่เริ่มซุกไซร้ที่คอขาว ก่อนที่จะดันร่างบางไปข้างใต้ แล้วเรื่มบทรักร้อนแรงขึ้น มากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ
“ซีวอน...อ๊ะ..แรง.......อื้มมมม”
“ยุน....”
....แม่ครับ วันนี้วอนขอไม่กลับบ้านนะครับ คงอยู่อีกยาว....
เช้าวันถัดมา
ร่างสูงตื่นแล้วมองร่างที่ซุกกายเขาอยู่แล้วประทับริมฝีปากบนหน้าผากเนียนนั่น ก่อนที่จะเอ่ยปลุกร่างบางให้ตื่นจากนิทรา
“ยุนครับ..ตื่นได้แล้วนะ...ไม่งั้นผมจะจูบคุณนะ”
“งืม...”ร่างครางในลำคอเบาๆหลับตาพริ้มแล้วซุกเข้าหาอกแกร่งต่อ
ซีวอนจึงโน้มใบหน้าคมเข้าหาร่างบางแล้ว กดริมฝีปากไปบนกลีบปากอิ่ม แล้วสอดลิ้นเข้าไปความหวาน มือหนาเริ่มซุกซนมากขึ้นเรื่อยๆ จนร่างบางลืมตาขึ้นมามองใบหน้าคมก่อนผลักหน้าร่างสูงออกเบา แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า
“อรุณสวัสดิ์ซีวอน....ขอบใจสำหรับการปลุกนะ.....”
“เหรอ...งั้นอีกทีดีมั้ย”ซีวอนเอ่ยทะเล้นๆ แล้วเอาตัวคร่อมร่างบางไว้
“ไม่ต้องเลย...ทะลึ่งจริงๆ....ปล่อยเดี๋ยวนี้....ไม่เอาน้า”ยุนโฮทุบเบาๆขณะที่ร่างสูงซุกไซร้ซอกคอขาว ที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยแดงๆ จากการกระทำเมื่อคืน
“เมื่อคืนไม่เห็นดื้ออย่างนี้เลยนี่...ออกจะว่าง่าย....แถม...”ซีวอนแล้วเว้นคำไว้
“แถมอะไร”ร่างบางถามด้วยความสงสัยปนระแวง
“แถม....เร่าร้อนสุดๆเลย....สงสัยต้องพาไปคลายร้อนแล้วล่ะมั้ง”ร่างสูงหัวเราะร่วนก่อนที่จะช้อนร่างบางขึ้นแล้วพาเข้าห้องน้ำไป
“คนบ้า...ได้คืบจะเอาศอกเรอะ...วันหลังจะไม่ยอมแล้ว...อุ๊บ”ยุนโฮโวยวายก่อนจะโดนร่างสูงปิดปาก ไม่นานเสียงครางหวานหูก็ดังออกมาแทน
มหาวิทยาลัยกรุงโซล
“ยุนโฮมามั้ย”เสียงทุ้มของยูชอนดังขึ้นข้างตัวดงแฮเพื่อนรักของร่างบาง
“ไม่มา...ถึงมายุนโฮก็ไม่อยากเจอนายหรอก...เขามีคนใหม่แล้ว..คนที่รักเขากว่านาย...คนที่เอาใจใส่เขากว่านาย....คนที่ดีกว่านาย....อย่าสำคัญตัวผิดว่านายดีขนาดที่เพื่อนชั้นต้องเอาชีวิตไปทิ้งไว้กับนาย!!!!”ดงแฮตวาดใส่ร่างหนา
“เหอะ....ไม่มีวัน..ยุนโฮน่ะ...ยังไงก็รักชั้น....ยังไงก็ต้องฟังชั้น....แค่ชั้นพูดคำเดียว...ยุนโฮก็จะกลับมา...มาอยู่กับชั้น”ยูชอนเอ่ยเหยียดๆกับดงแฮก่อนเดินออกไป
....หึ ถือว่าชั้นจะปล่อยนายให้มีความสุขกับมันไปก่อนละกัน...พรุ่งนี้นายก็ต้องกลับมาอยู่กับชั้น...ชอง ยุนโฮ....
“ครับ....คนสวยว่าไงครับ...ผมคิดถึงคุณนะ....”ยูชอนรับโทรศัพท์จากหญิงสาวคนหนึ่งแล้วเดินจากไป
.
.
.
“ซีวอนพรุ่งนี้เจอกันนะ”ยุนโฮเอ่ยลาร่างสูงแล้วจูบแก้มร่างสูงเบาๆ
“อืม....ครับ...ผมรักคุณนะ”ซีวอนหยอดคำหวานให้ร่างบางขวยเขินเล่นๆแล้วเดินจากไป
ในขณะที่ยุนโฮยืนยิ้มอยู่นั้น ร่างหนาของยูชอนก็เดินมาอยู่ข้างหน้า แล้วผลักร่างบางเข้าไปข้างใน
“ไง...มีความสุขดีมั้ยกับชู้รักน่ะฮึ”ยูชอนตวาดใส่
“ยูชอน....นายมาที่นี่ทำไม”ยุนโฮถามด้วยความระแวง ที่จู่ๆร่างหนาก็มาที่นี่ ทั้งๆที่ทิ้งเค้าไปแล้ว
“ทำไมจะมาไม่ได้...ชั้นเป็นตัวจริงของนายรู้ไว้ซะด้วย!!!”ร่างหนาตวาดแล้วจับคางร่างบางขึ้นมาก่อนที่จะกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง
“นายทำอย่างนี้เพื่ออะไร...ห๊ะ”ร่างบางตะโกนใส่ยูชอน ขณะที่พยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ก็โดนร่างหนากระชากข้อมือไว้
“คิดว่านายจะหนีชั้นพ้นเหรอ....ยุนโฮ....นายรักชั้นมาตลอด....เชื่อฟังชั้นมาตลอด....ยังไงก็อยู่เฉยๆซะดีกว่านะ”ยูชอนตะคอกใส่แล้วจับร่างบางนอนราบกับพื้น ก่อนที่จะซุกไซร้ซอกคอขาว
“อื้อ....”ร่างบางพยายามสะบัดหนี แต่ก็ถูกมือแกร่งจับไว้
“ถ้านายหนีหรือร้องล่ะก็...นายเจอดีแน่”ยูชอนตวาด ก่อนที่จะลงมือย่ำยีร่างบางโดยไม่สนใจว่าร่างข้างใต้นั้น น้ำตาไหลไม่หยุด....
.
.
.
“นายต้องเข้าใจนะ...ว่าชั้นก็รักนาย...ไม่แพ้ไอ้ซีวอนเลย”ร่างหนาพูดแล้วกดจมูกบนแก้มเนียนของยุนโฮที่นอนหลับอยู่ภายในอ้อมกอดของเขา
“เพียงแต่....ชั้นไม่รู้ว่าทำไมชั้นถึงหยุดความเจ้าชู้ของชั้นไม่ได้”
“เวลาเห็นนายอยู่กับซีวอน...ชั้นก็แทบบ้า”
“ชั้นอยากบอกรักนาย....แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง....ในเมื่อนายร้องไห้ต่อหน้าชั้น”
“ไม่รู้ว่าจะสื่อยังไงให้นายเข้าใจนะ...ยุนโฮ”
เพราะในความรู้สึกของร่างหนาเอง เขารักคนๆนี้มากเหลือเกิน แต่ไม่รู้จะทำยังไงไม่ให้ร่างบางต้องเสียใจ เพราะนิสัยแย่ๆของเขา คำพูดของดงแฮเมื่อกลางวันก็ยังฝังอยู่ในหัว ถึงปากจะปฏิเสธ แต่ในใจก็อดคิดลึกๆไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่ร่างบางคิดจากเขาไปจริงๆ...เขาจะทำยังไงดี
.
.
.
เปลือกตาบางค่อยๆกะพริบขึ้น แล้วเลื่อนสายตามายังมือหนาที่โอบรอบตนเองอยู่ จึงปัดมือนั้นออกอย่างแผ่วเบาแล้วชันตัวลุกขึ้นมองใบหน้าคมที่นอนหลับตาอยู่.....ทำไมเขาจะไม่ได้ยินประโยคที่ร่างหนาพูด เขาได้ยินทุกคำ แล้วเขา...จะเชื่อใจคนๆนี้ได้อีกเหรอ คนๆนี้ที่ทำร้ายเขามาตลอด แต่คำบอกรักหวานซึ้ง เมื่อกี้ มันทำให้ใจที่เขาคิดว่า เขารักซีวอนแล้ว กลับปันมาครึ่งหนึ่งให้ยูชอน....แล้วเขาจะเลือกใครดี.....
“ตื่นแล้วเหรอ..คนสวย”คำพูดหวานจากปากคนกะล่อนเอ่ยทักปลุกให้ร่างบางออกจากภวังค์
“อืม”ยุนโฮทำแค่เพียงพยักหน้ารับ แล้วหันหน้าหนี
“ยังโกรธอีกเหรอ.....ชั้นหายโกรธนายแล้วน่า”ปากหนาเอ่ยยิ้มๆแล้วดึงร่างบางเข้ามากอด
“เปล่า.....แต่นายอย่ามายุ่งกับชั้นอีก”ยุนโฮเอ่ยช้าๆแล้วมองหน้ายูชอน ในขณะนั้นร่างสูงถึงกับทำอะไรไม่ถูก ทำไมสิ่งที่เค้าคิดถึงมาหาเค้าไวอย่างนี้
“ครั้งนี้...จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นยอมนาย และชั้นจะไม่ทำให้ซีวอนต้องเจ็บอีก”
“คนหลอกลวงอย่างนาย ก็ไม่มีค่าสำหรับชั้นอีกแล้ว รู้ไว้ซะ”ร่างบางเอ่ยเสียงแข็ง
“ยุนโฮ......ขอร้องล่ะ ชั้นรักนายจริงๆนะ”ยูชอนเอ่ยแล้วยึดข้อมือบางไว้แน่น
สายตาเว้นวอนของร่างหนาทำเอายุนโฮใจอ่อน จึงตอบยูชอนว่า“ขอชั้นคิดดูก่อนละกัน”
คำตอบนั้นสร้างความดีใจแก่ยูชอนมากมาย จึงกอดร่างบางไว้แน่น....
......ชั้นหวังว่าชั้นจะเชื่อใจนายได้อีกครั้งนะ......
วันถัดมา
“เฮ้...ดูโน่นสิ นั่นยุนโฮไม่ใช่เหรอ ได้ข่าวว่าเลิกกับยูชอนแล้วนี่ ไหงมาด้วยกันล่ะ”เสียงหลายคนซุบซิบกันแล้วมองมือของยูชอนที่กุมมือของยุนโฮอยู่
แต่สายตาร่างบางกลับหยุดมองชายหนุ่มร่างสูงที่มองหน้าเขากลับ สายตาบ่งบอกแววผิดหวังซึ่งร่างบางได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา จนซีวอนต้องเป็นฝ่ายเดินจากไป
“ไปเถอะยุนโฮ...เดี๋ยวชั้นไปส่ง”มือหนาโอบเอวแล้วดึงร่างบางออกมา ยุนโฮจึงสะบัดออกแล้ววิ่งไปหาซีวอนทันที ปล่อยให้ยูชอนยืนนิ่ง มองตามร่างบางไป....นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างบางทำแบบนี้กับเขา ปกติให้ร่างบางโกรธเขาให้ตายยังไง ร่างบางไม่เคยทิ้งเขาไปหาซีวอนก่อนเลย หรือว่าเค้าจะไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ.....
“ซีวอน...ซีวอน...รอก่อน”เสียงร่างบางเอ่ยขณะที่วิ่งมากอดร่างสูงไว้
“นายกลับไปหาเขาเถอะ...แล้ววันหลังถ้ามีปัญหากันอีกอย่ากลับมาหาชั้น...ถ้านายยังตัดขาดจากเขาไม่ได้...ขอตัว”ซีวอนเอ่ยแล้วดันแขนร่างบางออกเบาๆ แต่ยุนโฮกลับยึดแขนร่างสูงไว้แน่น
“นายต้องฟังชั้นก่อน....ชั้นไม่ได้กลับไปรักเขา...เพียงแต่ว่าเมื่อวานหลังจากที่นายไปแล้ว...”เสียงหวานแผ่วเบาบ่งบอกว่าเหตุการณ์เมื่อวานร่างบางไม่อยากจะจดจำมัน....ความสัมพันธ์ที่เขาไม่ได้เต็มใจ.....
“มันเกิดอะไรขึ้นกับนาย...บอกชั้นมา!!!”ร่างสูงตวาดใส่ เมื่อเขาฟังประโยคนี้ ในใจก็คิดว่าเมื่อวานต้องเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางแน่ๆ
“หลังจากที่นายไปแล้ว....ยูชอนก็เข้ามา..แล้ว...เขา....เขาก็....ฮึก”เสียงสั่นเครือ ยุนโฮได้แต่เอามือปิดปาก
“มันทำอะไรนาย...บอกชั้นมา”น้ำเสียงของซีวอนอ่อนลง แขนแกร่งก็โอบร่างบางเข้าหาตัว แล้วลูบหลังเบาๆ
“เขา..เขาทำอย่างที่นายทำกับชั้นก่อนหน้านี้...แต่มันเป็นการบังคับนะ...ชั้นไม่ได้เต็มใจเลย”ยุนโฮตอบตามจริง โดยที่ยูชอนยังยืนอยู่ข้างหลัง ตัวร่างหนาเองก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย
“แล้วสุดท้ายเขาจะมาขอคืนดีกับนายใช่มั้ย....แล้วนายจะทำยังไง”ซีวอนเอ่ยถาม
“ชั้นไม่รู้อะไรทั้งนั้นแล้ว...ซีวอน...ชั้นเคยรักเขามาก่อน...แล้วชั้นก็ยังรักเขาอยู่”เพียงประโยคเดียวของร่างบางทำให้ซีวอนแทบร่วงไปกับพื้น
“แต่ชั้นก็รักนาย...ถ้าขาดนาย..ชั้นก็จะอยู่ไม่ได้”ประโยคถัดมาร่างหนาของยูชอนถึงกับสั่นสะท้าน
“แล้วนายจะเลือกใคร”ทั้งสองเสียงเปล่งออกมา ส่งผลให้ร่างบางต้องหันกลับมามองข้างหลัง
“ตกลงนายจะเลือกใคร...ในเมื่อนายรักชั้นมาตลอด ทำไมนายเลือกไม่เลือกชั้นเพียงคนเดียว”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก ส่วนซีวอนนั้นไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาเคารพการตัดสินใจของยุนโฮเสมอ...ในเมื่อยุนโฮไม่ใช่ของๆเขา เขาก็จะไม่ยื้อแย่งให้คนๆนี้ต้องบอบช้ำ
“ชั้นจะไม่เลือกใคร...ชั้นคิดดีแล้ว”ในที่สุดยุนโฮก็ตอบกลับมา แล้วเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“จะเป็นอะไรมั้ยถ้าชั้นจะให้นายทั้งสองคนเป็นตัวจริงของชั้น...”ร่างบางตอบอ้อมแอ้ม...ก็เขาเลือกไม่ได้ว่าจะเลือกใคร...แต่ก็กลัว....กลัวว่าจะจากเขาไปทั้งสองคน
“อืม....ก็ดี...”ทั้งสองตอบพร้อมกัน
....สำหรับซีวอนแล้ว เพียงแค่ยุนโฮมีความสุข เขาก็ดีใจ แถมร่างบางยังรักเค้า ให้เค้าได้ดูแลจริงๆ ถือเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว.....
....สำหรับยูชอน เขาทำไม่ดีกับยุนโฮมาตลอด ร่างบางไม่ทิ้งเขาไปก็นับว่าดีมากแล้ว ถึงยุนโฮจะรักซีวอนอีกคนก็คงไม่ได้หมายความว่าร่างบางรักเค้าน้อยลงใช่มั้ย.....
“ถ้างั้น..นายสองคน..ควรจะปรองดองกันซะ...อย่ากัดกันให้ชั้นเห็นอีก”ยุนโฮเอ่ยแล้วมองหน้าทั้งสองคน ซึ่งทั้งสองก็ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินตามยุนโฮไป
หลายอาทิตย์ถัดมา
“ยุนโฮกินข้าวยังครับ”เสียงทุ้มของยูชอนดังขึ้น ขณะเดินเข้ามาหาร่างบาง
“กินแล้ว”เสียงเข้มของซีวอนดังขึ้นขณะนั่งโอบเอวร่างบางอยู่แล้วป้อนข้าวให้ยุนโฮ
“ไอ้......”ยูชอนสบถด่าแต่ก็ต้องโดนตาเขียวปั๊ดของยุนโฮมองค้อน
“ยุนโฮวันนี้ชั้นจะไปค้างบ้านนาย”ยูชอนยังคงไม่ยอมแพ้
“เสียใจวันนี้ชั้นไปแล้ว ส่วนแกจะไปหลีสาวที่ไหนก็ไป ยุนโฮอนุญาต”เสียงห้าวของซีวอนตอบกลับมา
“ยุนโฮ~~~”ยูชอนได้แต่โอดครวญ นี่มันหลายวันแล้วนะที่เขาไม่ได้ไปอยู่กับร่างบาง เสร็จไอ้สิงโตนี่ตลอด
“ก็ช่วงนี้เห็นนายติดสาวคนหนึ่งอยู่ไม่ใช่เหรอ ก็ไปจีบไปทำอะะไรก็ไปสิ เพราะช่วงนี้ซีวอนจะไปค้างบ้านชั้นหนึ่งอาทิตย์”ร่างบางตอบอย่างไม่ใส่ใจแล้วลูบแก้มสากของซีวอนไปมา
“ชั้นไม่หมานะยุนโฮ ติดสาวอะไรกัน ชั้นอยากอยู่กับนายนะ”ยูชอนพูดแล้วนั่งกุมมือยุนโฮ
“ชั้นไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ชั้นถือว่าความใส่ใจในตัวชั้นของพวกนายมันไม่เท่ากัน เพราะฉะนั้นการที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับชั้นมันจะต่างกัน”ร่างบางพูดแล้วยิ้มก่อนเอ่ยต่อว่า
“ไม่ใช่ชั้นไม่รักนายนะ แต่ถ้าชั้นไม่ทำอย่างนี้มันก็ไม่ยุติธรรมกับซีวอนน่ะสิ”พูดจบยุนโฮก็หอมแก้มยูชอนแล้วหันไปกินข้าวกับซีวอนต่อ
“แต่ถ้านายอยากไปก็ไปนะ”ยุนโฮเอ่ยทิ้งท้าย ทำให้ยูชอนมีสีหน้าสดใสขึ้นมาทันที
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้ววววววว
จริงๆกะจะให้มิค แต่สงสารวอน เครดิต ต้องยกให้เพลงDejavu K-oticครับ
เรื่องนี้แอบมีด๊อง โผล่ฉากเดียว ให้ห้าบาทเล่นห้าร้อย5555
อยากสารภาพว่าฟิคมินยุนก่อนหน้านี้ ตัน!!!!!
แต่เดี๋ยวจะเอาแจโฮมาลงให้
เคยได้ยินเพลงของจรัล มโนเพ็ชรมั้ยครับ ทำนองนั้นแหละ
...อ้ายแจจนจำต้องทนปั่นรถถีบ....จะไปจีบน้องหมีคนงาม...
...อ้ายคนจนมันบ่มีวาสนา....จะไปขี่ฮอนด้าหรือยามาฮ่าไปได้จะได...
ทำนองเนี้ยแหละครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น