ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro....There is no Love...?[ปัจุบัน] แก้ไขนิดนึงนะตัว
เมื่อตอนที่ทุกอย่างเริ่มขึ้นจริงๆ
เขาเชื่อว่าฉันเป็นคนสุดท้าย และมันคือความรัก
ถึงแม้มันจะไร้ประโยชน์ แต่เขาก้ไม่สามารถลบมันได้
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น...มีเพียงคนเดียวที่กังวลกับมัน
และไม่ใช่เขา...มันไม่ใช่เขา
มันไม่มีความรักอยู่...ไม่มีที่ไหนเลย
คำว่า'รัก'ที่พูดออกมา...อย่าไปเชื่อมัน
.............................................................................................
-ตุบ-
ร่างเล็กของใครคนหนึ่งทรุดลงกับพื้น
ความเจ็บช้ำภายในจิตใจถูกกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาจำนวนมาก
ฝ่ามือที่ฟกช้ำถูกยกขึ้นมาปิดที่ใบหน้า ทว่าเสียงสะอึ้นยังคงเล็ดลอดออกไป
"ฮึก..."
เหตุการณ์ที่ไม่อยากจะจดจำถูกฉายซ้ำไปซ้ำมาในจิตใจ...ใช่....เหตุการณ์ที่ไม่อยากจำ
ก้ใครบ้างล่ะ...จะอยากจำตอนตัวเองถูกข่มขืน...หึ...
ก้เพราะชั้นโชคร้ายมาก...สินะ...ถึงต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้?
สายน้ำไหลอุ่นๆไหลผ่านบาดแผลจำนวนมาก
ความรู้สึก 'ปวด' แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย...ปวดมากแบบไม่เคยมาก่อน
มันปวด...จนอยากจะตายๆไปซะ
อ๊ะ!! ตาย...อย่างนั้นหรอ?
ร่างเล็กของใครคนหนึ่งทรุดลงกับพื้น
ความเจ็บช้ำภายในจิตใจถูกกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาจำนวนมาก
ฝ่ามือที่ฟกช้ำถูกยกขึ้นมาปิดที่ใบหน้า ทว่าเสียงสะอึ้นยังคงเล็ดลอดออกไป
"ฮึก..."
เหตุการณ์ที่ไม่อยากจะจดจำถูกฉายซ้ำไปซ้ำมาในจิตใจ...ใช่....เหตุการณ์ที่ไม่อยากจำ
ก้ใครบ้างล่ะ...จะอยากจำตอนตัวเองถูกข่มขืน...หึ...
ก้เพราะชั้นโชคร้ายมาก...สินะ...ถึงต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้?
สายน้ำไหลอุ่นๆไหลผ่านบาดแผลจำนวนมาก
ความรู้สึก 'ปวด' แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย...ปวดมากแบบไม่เคยมาก่อน
มันปวด...จนอยากจะตายๆไปซะ
อ๊ะ!! ตาย...อย่างนั้นหรอ?
เหอะ ถ้ามันตายง่ายขนาดนั้นน่ะ...ชั้นคงทำมันไปแต่แรกแล้วล่ะ
ไม่ปล่อยให้ตัวเองมาเจ็บปวดอยู่กับไอ้สารเลวนั่นหรอก!!!
ทว่า...ยังไม่ทันจบความคิด เสียงๆหนึ่งก้ดังขึ้น
"นี่!! อาบน้ำนานขนาดนั้นน่ะไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอ?"
เสียงของเขา...ทำไมฉัน..ถึงจำมันได้ดีนักล่ะ
"ถ้ายังไม่ออกมาล่ะก็ฉันจะ..."
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้พูดจบประโยค ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
เผยให้เห็นคนข้างหลังประตู...ที่ยืนอยู่กับคราบน้ำตา
"นี่นายร้องไห้...งั้นหรอ?"
ร่างเล็กไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเดินหนี
"นี่"
ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นมือมาสัมผัสใบหน้าน่ารักๆ อย่างเอาใจ
"ชั้นจะพาไปกินข้าว...เอามั๊ย?"
หึ...กินข้าวงั้นหรอ?
พยายามเอาใจฉันใช่มั้ย? ได้สิ
เพี๊ย
ใบหน้าของชายหนุ่มหันไปตามแรงที่กระแทกาจากฝ่ามือ
เลือดไหลออกมาจากมุมปากนิดหน่อย...แต่มันไม่ใช่ประเด็น...
"อย่ามาแตะ!!!ไม่ว่านายจะเคยแตะมันแล้วก็ช่างแต่ไม่ต้องมาแตะตัวฉันอีก!"
ใบหน้าของร่างเล็กบูดเบี้ยวและแดงซ่าน....เหมือนกับทรมานมาก...จนแทบทนไม่ไหว
ใช่...ร่างสูงรู้ดี...ว่าคนตรงหน้าเขานั้นอ่อนแอและเจ็บปวดเพียงใด
"อย่ามาพูดกับชั้นโดยหวังว่าชั้นจะชอบนาย..."
ผมสะบัดมือของเขาออกและหลบตา...ไม่ใช่ความรู้สึกกลัวเหมือนที่เคยเป็นมา...
แต่มันคือความรู้สึก...ขยะแขยงต่างหาก
"อย่ามามองตาชั้น..โดยหวังว่าชั้นจะรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้..."
ผมเว้นจังหวะนิดนึงเพื่อสบสายตาที่เปลี่ยนไปของเขา...
"เพราะชั้นรับมันไม่ได้หรอก...ชั้นไม่มีทางรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้...ฮึก"
มันมาอีกแล้ว...ไอ้หยดน้ำตาแห่งความเสียใจนี่...ผมเกลียดมันที่สุด!!
"ชั้นไม่รู้หรอกนะ...ว่านายซื้อชั้นมาด้วยเหตุผลอะไร"
ใช่...ผมมันก็เป็นสิ่งของนั้นแหละนะ...
"แต่...ตอนนี้...อย่ามาใกล้ชั้นอีกเลย..."
นี่เป็นสิ่งเดียว...ที่จะขอ...ได้โปรดอย่ามาอยู่ใกล้ชั้นอีกเลย...
"นาย...ไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้หรอ? ทั้งๆที่ฉันเปลี่ยนไปเพื่อนายนะ?"
เขาถามผมด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด...
"จาง อูยอง...นายอยากจะไปจริงๆงั้นหรอ?"
"...ถ้านายอยู่กับฉันนายน่ะ...จะได้ทุกอย่างเลยนะ...นายจะมีทุกอย่างนะ..."
ทุกอย่างงั้นหรอ....
"นายจะไปจริงๆหรอ?"
"ไม่หรอก...นิชคุณนายไม่ได้มีทุกอย่างหรอก...รู้มั๊ย?"
"นายน่ะ...ไม่มีสิ่งนี้ไง...ความรักน่ะ...นายไม่....มีมันเลย"
ใช่นายไม่มีมัน...ซื้อชั้นมาด้วยเงิน...แบบที่ชั้นไม่ได้ต้องการ
ทำร้ายชั้นด้วยคำพูดและร่างกาย...
แค่นี้...นายก้ไม่มีในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว...นิชคุณ
...............................................................................................................................
ตอนนี้มันดูอึนๆป่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ขอโทษจริงๆน้า ~
อ่านแล้วช่วยเม้นหน่อยไรเตอร์ขอร้อง><
อ่านแล้วช่วยเม้นหน่อยไรเตอร์ขอร้อง><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น