นิยายกามิกาเซ่

  บทที่1
                                                             โทโมะ
   สวัสดีค่า ชั้นชื่อขนมจีนค่า ชั้นเป็น1ในนักร้องกามิกาเซ่ค่ะ เอ๊ะ มีงานอีกแล้วหรอ อ๋อๆต้องไปร้องเพลงเป็นเพื่อนเธอไม่ได้จริงๆนี่เอง ชั้นชอบการร้องเพลงมากเลยละค่ะ
   "ขนมจีน"ว้าย นึกว่าใคร ยัยมีล่า เพื่อนซี้ฉันนี่เอง
   "คุณบ้า!ตกใจหมด มีอะไรหรอ"
   "อ๋อ ชั้นได้ข่าวมาว่าวงชั้นกับเธอต้องไปถ่ายแบบกับกลุ่มK-OTICอ่ะ"
   เออ ใช่ ฉันไม่ได้เห็นหน้ากลุ่มK-OTICเลยตั้งแต่เข้ามานี่นา
   "ขอบจัยจ้ายัยมีล่า"
   "โน พรอพแบรมจ้า"แหม กระแดะพูดอังกฤษนะยะ

   ~อย่าบังคับให้ชั้นรู้สึกดี ยิ่งเทอทำแบบี้เราไม่ยิ่งเจ็บ เหลือเกิน ความรู้สึกมันเปลี่ยนกันไม่ได้ ไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีกนะ ก็แค่เธอไม่รักมันเจ็บอยู่แล้ว เข้าใจมั้ย ก็ฉันเป็นเพื่อนกับเธอไม่ได้จิงๆ~
   อร๊าย ร้องเสร็จแล้ว อ้อ ลืมบอกค่ะ เพลงนี้มันเป็นเพลงที่ต่อจากเพลง'เลิกกับฉันได้ไหม'ค่ะ ใครไม่ได้ฟังก็ไปซื้อกันนะคะ
เอ้อ ต่อไปนี่ก็ต้องไปถ่ายแบบกับวงK-OTICสินะ ยังไม่เคยเห็นหน้าเลย อยากเห็นๆ

   อ๊าย เรามาถึงห้องรวมแล้ว ตื่นเต้นๆ ชั้นเพิ่งมาอยู่น่ะ อยากเห็น รู้จักแต่ยัยมีล่าที่อยู่วงเซเว่นเดย์อ่ะ
   ผ่าง!
   เอ่อ...ขอย้ำว่านี่คือเสียงเปิดประตูนะคะ
   "อ้าว มาแล้วหรอ พี่ไม่รีบทำความรู้จักกันไปก่อนนะ"
   ฉันเงยหน้าขึ้นไปหาวงK-OTICเฮ้ย!
   "เฮ้ย!ยัยขนมลาว!"เฮ่ย ชั้นชื่อขนมจีนย่ะ
   "คุณปอบกินขี้(ป๊อบปี้)คุณลิงกัง(เคนตะ)คุณแว่นเชย(จองเบ)คุณที่กั้นน้ำ(เขื่อน)และ..."
   เสียงสุดท้ายชั้นเงียบไป จะทำไมซะอีก ไม่ต้องงงนะคะ คุณพวกนี้มันคือเพื่อนสมัยประถมชั้นเองค่ะ เฮอะ แสบมาก และคนสุดท้ายแสบสุดยอด และมันคือ
   ...คุณเจแปนหน้าลาว!(เขียนเองเจ็บเอง )
                              เอาล่ะค่ะ พอแค่นี้ก่อน ทุกคนไม่ต้องโกรธนุ่นนะคะ นุ่นชอบโทโมะและK-OTICมากๆ ดังนั้น ดีไม่ดียังไงแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ