คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3: MOVING ON
CHAPTER 3
MOVING ON
03:00
A.M.
ยัไม่ไ้นอน~
รับ ผมยัไม่ไ้นอนและยันอนลืมานิ่ๆอยู่บนเียิไส์ โยมีเ้าอห้อนอน้าๆ และห่มผ้าห่มผืนเียวัน โยอีฝ่ายให้เหุผลว่า
‘ผืนอื่นไม่มี ันเอาไปส่ั’
รับ...
และอนนี้ผม็ำลันอนนึว่าัวเอเป็นใรและมาทำอะไรที่เนนน้!!? แ่็เอาเถอะ เรื่อานผมเ้าใ (ถ้าเ้าใ่ายแบบนั้น แล้วแะนอนนึทำไม = = - typing_)
และะที่ผมำลันอนลืมาิอะไรไปเรื่อยเปื่อย เ่น พรุ่นี้ะินอะไรี อยาินเ้ั บลาๆ าผม็่อยๆปรือและหลับลไปในที่สุ
.
.
.
ะเียวัน ร่าสู้าๆ็ยันอนหัน้าแล้วลืมาโพลนิ่ๆเ่นัน (แอบหลอนเบาๆ) เาไม่เ้าใัวเอสัเท่าไหร่ าที่เมื่อ่อนเยิว่า น้าๆหน้าาี เลยแอบสนใเยๆ แ่พอมาอยู่ใล้ๆันริๆ หัวใที่้านาอเาลับ่อยๆเ้นแรึ้น
เมื่อวานหลัาที่เห็นอีฝ่ายโนลู้าผมส่สายาพร้อมับทำท่าสนใร่าบา ผมถุับหัวร้อนและอยารีบๆพาร่าบาลับทันที แ่็้อนับหนึ่ถึสิบฝืนุยาน่อ และหลัานั้นผมึิวิธีประนีประนอม(?) ให้อีฝ่ายมาอยู่้วยเลย ะไ้ทำอะไรๆให้มัน่ายึ้น ...ผมหมายถึทำานริๆนะ หึหึ
ผม่อยๆหันไปหาอีฝ่ายเมื่อไ้ยินเสียลมหายใที่เ้าอออย่าสม่ำเสมอ บ่บอว่าอีฝ่ายนอนแล้ว ผมนอน้ออีฝ่ายนิ่ๆ แ่็้อใเมื่ออีฝ่ายพลิัวะแหันมาหาผมแล้วอ่ายผมไว้แน่น!
“อื้ออออ ึมๆๆ”
“...”
ิบ… พอร่าบานิ่มๆมาสัมผัสผมเ็มๆแบบนี้ แถมลิ่นสบู่อ่อนๆาร่าบายัโยมาให้ไ้ลิ่นเบาๆแบบนี้ มันทำให้อะไรบาอย่าผมเริ่มื่นัว
ผม่อยๆยับัวะลุไปทำธุระในห้อน้ำ แ่ร่าบา็ยัอผมไว้แน่นราวับผมเป็นุ๊า
“อื้ออ อาร์เ…”
อาร์เ? ใรัน?!!!
ผมมออีฝ่ายเม็ และ่อยๆยับัวออาอีฝ่ายทันที
พรึบ!!!
“อื้ออออ” อีฝ่ายส่เสียร้อในลำอเบาๆ แล้วพลิัวไปอีฝั่ ผมึเินไปที่โฟา แล้วนั่ิไม่ว่านที่ร่าบาเรียมันเป็นใร แฟนเหรอ? ผู้หิที่ไหนะื่ออาร์เ แล้วถ้าเป็นผู้าย ไอ่หมอนั่นมันเป็นใรัน!! ผมิวนไปอย่านั้น้ำๆ นแสเริ่มลอเ้ามาาทาหน้า่าเบาๆ บ่บอเวลาว่าเ้าแล้ว..
“อื้ออ ห๊าววววว” ผมบิี้เียแล้ว่อยๆลืมา ่อนะนึไ้ว่านี่ไม่ใ่ห้อัวเอ!
ผมรีบเ้ัวึ้นมานั่อย่ารวเร็ว่อนะวาสายามอหาท่านประธานเ้าอห้อ แ่เ้าัวลับไม่อยู่ ผมึลุเินออไป้านอห้อ
“เห้ยยยยยยยย 0.0!!?” ภาพที่ผมเห็นรหน้าือท่านประธานที่นั่อยู่ที่โฟาเอามือประสานไว้ใ้า วาเียบมนั้นมอไป้าหน้านิ่ๆ ใ้วาเริ่มึ้นสีล้ำราวับนไม่ไ้นอน
“...”
“ทะ ท่านประธานมานั่อะไรรนี้รับ!!” ผมถามึ้นเมื่อท่านประธานหันมามอผมนิ่ๆ
“อาร์เ... หมอนั่นเป็นใร” เาไม่อบำถามผม แ่ลับยิำถามผมลับ
“ห๊ะ?” ผมทำหน้าอย่าไม่เ้าใเรื่อราว
“อาร์-เ-เป็น-ใร” เาถามผมเน้นๆทีละำเมื่อเห็นผมไม่อบ แล้วเาไปเอาื่อนี้มาาไหนละเนี่ย
“อาร์เื่อุ๊าอผมรับ ท่านประธานถามผมทำไม แล้วไปเอาื่อุ๊าผมมาาไหน” ผมยิำถามลับรัว ในะที่ท่านประธาน็ยันั่นิ่ แ่สายาเบิโพลึ้นนิๆ
ื่อ... ุ๊า?
นี่เานอนไม่หลับ... เพราะื่อุ๊า...?
ร่าหนาแอบิในใ ส่วนร่าบา็เอียอทำหน้าเมื่อไม่เห็นอีฝ่ายอบอะไร
“แล้วสรุปุมานั่อะไรรนี้รับ นอนไม่หลับเหรอ” ผมถามอย่าห่วๆเพราะสภาพเาอนนีู้เพลียๆ
“อืม พอีเรียเรื่อานนิหน่อย นี่ี่โมแล้ว”
“6 โมแล้วรับ” ผมหันไปมอนาฬิาแล้วอบลับไป
“อืม นายไปอาบน้ำเรียมัวเถอะ”
“ท่านประธานอาบ่อนเลยรับ เี๋ยวผมทำมื้อเ้าให้ทาน”
“โอเ” ท่านประธานพยัหน้าเบาๆ แล้วเินรไปยัห้อน้ำ ผมึเินไปทาห้อรัวแล้วลมือทำมื้อเ้าเป็นอเมริันเบรฟาส์่ายๆ
ผ่านไปสัพัท่านประธาน็เินออมา ร่าหนาเินมาประิ้านหลัผมพลาะโหน้ามามอว่าผมทำอะไร
“หอมั” ท่านประธานพูึ้น ลมหายใอเาเียแ้มผมเบาๆ
“...”
ผมทำอะไรไม่ถูไ้แ่ยืนัวเร็อยู่อย่านั้น และเาไ้ว่าป่านนี้เาเห็นหูอผมที่ึ้นสีแล้วแน่ๆ
“หึ ันะไปรอที่โ๊ะ”
ผมถอนหายใอย่าโล่อทันทีที่เาเินออไป ผมยมือมาทาบบริเวหน้าอ หัวใผมะเ้นรัวทำไมเนี่ย เาไม่ไ้ยินใ่ไหมนะ...
แล้วผมะใเ้นทำไมวะเนี่ย ผมสลัวามิบ้าๆออาหัวแล้วั้หน้าั้าทำอาหาร่อ
หลัาที่เราทานอาหารเ้าเสร็ ผม็รีบไปอาบน้ำแล้วออมาที่บริษัทับท่านประธาน
วันนี้ท่านประธานมีประุมที่ออฟฟิั้แ่เ้า นอนนี้เือบๆเที่ย ารประุม็ยัไม่บ นี่นาผมนอนมาแล้วนะ ผมยัแอบ่วเลยแ่็้อั้ใฟัประุม ผมลอบมอท่านประธานนิๆอย่าห่วๆ เาไม่ไ้นอนเลยแ่ร่าหนา็ยัทำหน้าที่ไ้อย่าี
“เอาหล่ะ บารประุมเพียเท่านี้่อน พวุไปหา้อมูลมาเพิ่ม แล้วเราะนัประุมใหม่อีที” ท่านประธานพูึ้น ผมที่ไ้สิหลัาแอบมอเา็รีบเ็บอทันที
“ท่านประธานะทานอะไรเป็นมื้อเที่ยีรับ” ผมถามึ้นเมื่อนึไ้ว่าอนนี้เที่ยแล้ว
“ผมอาแฟแล้วัน ผมมีาน้อเลียร์่อ เี๋ยวุเอาาแฟไปให้ผมแล้วพัเที่ยไ้เลย” ผมัริมฝีปาเบาๆ และมอหน้าท่านประธานอย่าห่วๆ แ่็ไม่ไ้เถียอะไรลับไป
“รับ” ผมลุเินลไปื้อาแฟที่ร้านาเฟ่้านอบริษัทพร้อมับื้อแนวิิมือมา้วยสอุ ะมาออาหารไ้ยัไันหล่ะ...
ผมบ่นอย่าห่วๆอยู่ในใ พอึ้นมา้าบนผม็เห็นท่านประธานำลัั้ใอ่านเอสารอยู่ ผมึ่อยๆเินไป้าๆ แล้วเาะโ๊ะอเาเบาๆ
๊อๆๆ
ท่านประธานเยหน้ามามอผม ผมึูถุแนวิให้เาู
“เบรสัหน่อยเถอะรับ เรื่อานเี๋ยวผม่วย” เามอหน้าผมนิ่ๆ ่อนะพยัหน้าเบาๆแล้วเินามผมมานั่ที่โฟา
ผมและท่านประธานนั่ทานแนวิันอย่าเียบๆ พอทานเสร็ท่านประธาน็ล้มัวลมานอนหนุนัผม
“เห้ยยย ท่านประธานรับ มานอนัผมทำไม” ผมับไหล่อเาทันที
“อพัาแปป หนัท้อึแล้วหนัามันหย่อน” ไม่ว่าเปล่าเา็หลับาล ผมเห็นันั้นึถอนหายใแล้วนั่เยๆ
“ถ้ารไหลย้อนผมไม่รู้้วยนะรับ” ผมบ่นอุบ ท่านประธาน็ไม่อบอะไรแล้วพลิัวะแเ้ามาทาหน้าท้อผม
“...”
ผมนั่ัวเร็ทันที แ่็ไม่ไ้พลัเาออ เพราะเ้าใว่าเาเพลียาารอนอนเมื่อืน ผมนั่้มมอหน้าเา พลายมือมาลูบหัวเาอย่าเห็นใ
พรึบ
ท่านประธานยับัวทันทีพร้อมับเอื้อมมือมาอเอวผมไว้ ้วยวามสะุ้ผมึัมือลับทันที
“อย่าหยุ” ท่านประธานพูึ้นมาเบาๆ
“รับ?”
“ลูบ่อ”
ผมไ้ยินันั้นึเอื้อมมือมาลูบหัวเา่อ ส่วนมืออเา็ยัอเอวผมไว้แน่น ใบหน้าอท่านประธานแทบะฝัลบนหน้าท้อนิ่มๆอผม ลมหายใอเาสัมผัสับหน้าท้อผมเบาๆ ทำให้ผมหน้าร้อนนิหน่อย
ปิผมะรู้สึแปลๆที่มีผู้ายมาทำแบบนี้ แ่ับนๆนี้ผมลับยอมเา่ายๆ
.
.
.
เวลาผ่านไปสัพัท่านประธาน็่อยๆยับัวลืมา แล้วปล่อยแนที่อผม พลาพลิัวมานอนปิ
“เมื่อยไหม” ท่านประธานถามอู้อี้
“ไม่รับ ุนอนไปแปปเียวเอ”
“อโทษนะ” เาเอ่ยอโทษ แล้ว็นอนมอหน้าผมนิ่ๆ ผมที่โนสินิพไปหมาๆ็หน้าเห่อร้อนึ้นมาอีรั้
“ริสิ ท่านประธานยัไม่ไ้บอาราานุับผมเลยนะ” ผมเอ่ยึ้นอย่านึไ้
“อืม เี๋ยวันบอให้ แล้วอยารู้ทุเรื่อเลยรึเปล่า” เาถามผมลับ ผมนึในใว่านเป็นเลา็้อรู้ทุเรื่อ ทุาราานสิ ึอบลับไป
“รับ”
ท่านประธานมอหน้าผมนิ่ๆ แ่าลับเป็นประายบาอย่า
“ั้น่วยอะไรันหน่อย แล้วันะบอ... ทุเรื่อ”
“่วยอะไรรับ” ผมถามลับไปทันที
.
.
.
“่วยมาบับันที”
เราเว้นบรรทัแบบนี้โอเยัเอ่ย?
แนะนำเราไ้นะะ น้อมรับำิม เราะไ้ปรับปรุ เย่~
เม้นท์ไวมาไวนะบอเลย อิอิ
ิน: ผมิถึอาร์เเยๆเอ
ความคิดเห็น