คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHP.6
CHP.6
“นักเรียนปี 2 ห้อง ABC โปรดฟังครู ครูจะประกาศรูมเมทห้องของแต่ละคน......”
…DAEHYUN…
ผมได้อมยิ้มที่เจลโล่ให้มาอมได้แปบเดียว อาจารย์มาม่าแกเริ่มประกาศรูมเมทห้องผมแล้ว ระหว่างรอเลขที่ 29 ของผม ก็ขอเมาส์เรื่องโรงเรียนก่อนนะ กิกิ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนประจำแหละ หอจะแยกออกเป็น 2 หอ มีชายอยู่ทางทิศใต้ หอหญิงอยู่ทางทิศเหนือ จริงๆแล้วผมอยากอยู่เหนือมากกว่านะ... (คิดอะไร) แล้วก็จะแยกเป็นตึกด้วย มีทั้งหมด 3 ตึก ตึก 1 เป็นของปีหนึ่ง ตึก 2 ของปีสอง ตึก 3 ก็ปีสาม อ้อ มีดาดฟ้าด้วยแหละ ห้องนึงก็จะนอนได้ 2 คน มีของทุกอย่างครบหมด ดีตรงนี้ =.,= เนื่องด้วยโรงเรียนผมค่อนข้างรวยเพราะแมร่งให้นักเรียนบริจาคเป็นแสน จนตอนนี้ผมแดกแกรบแทนข้าวละ ไม่มีตังซื้อหนมกิน ถึงได้ไปแย่งไอยองแจมันบ่อยๆนั่นแหละ555555555 ผมเป็นเพื่อนที่ดี ผมก็รู้ตัวดี ไม่ต้องมาชมหรอกนะ >< ต่อๆ ตอนอยู่ปีหนึ่งผมโชคดีมาก ที่ได้นอนกับไอยองแจ แต่ปีนี้ไม่รู้จะโชคดีอีกมั้ย? - - ถ้าผมได้เป็นรูมเมทกับเจลโล่นะ ผมจะไปเซิ้งดีดไหที่หน้าเสาธงเลย โฮะๆ ต่อๆ(ชอบพานอกเรื่องอีกแล้ว) หอสมุดโรงเรียนผมใหญ่มากอ่ะ! (อวดๆ) แต่แมร่งโคตรไกลเลย.... อยู่หน้าแถวๆประตูทางเข้าโรงเรียนเลย แถวๆประตูทางเข้าของกินขายตรึม.... ชอบมากกกกกก คิคิ สงสัยวันนี้คงเล่าไม่จบโอกาสหน้าเดี๋ยวฉันมาเล่าใหม่ =____________= ฟังเจ๊แกประกาศก่อน เดี๋ยวหาว่าผมบ้าพูดคนเดียว
“เลขที่ 10 พยอนแบคฮยอน รูมเมท ปาร์คชานยอล”อ้าว เอ็กโซโผล่มาได้ไง ฟิคเรื่องนี้บีเอพีนะ =*=
“เลขที่ 15 อีซองยอล รูมเมท คิมมยองซู”อินฟินิทก็มา - -
“เลขที่ 19 โอเซฮุน รูมเมท คิมจงอิน”คู่นี้รูมเมทกัน สงสัยกัดกันตายยยย!! ไม่ค่อยจะกินเส้นกันเลย ผมลองหันหน้าไปมองอีสองตัวที่พึ่งประกาศว่าเป็นรูมเมทกัน หน้าไปจงอินแมร่งเหมือนอมขี้ไว้เลย กร๊ากกกกๆๆ ซะใจ ส่วนไอเซฮุนก็ดิ้นกริ๊สพลั่กๆตามภาษาตุ๊ดของมัน อิอิ มีความสุขที่ด้แอบด่าในใจ 55555555555555
“เลขที่ 28 ยูยองแจ รูมเมท มุนจงออบ”แหนะ สมใจมึงเลยซินะ ไอแจ้ หน้ามันนี่แบบบานเป็นกระด้งเลยอะ - - แอบอิจฉาเบาๆ
“เลขที่ 29 จองแดฮยอน รูมเมท….”เชี่ยยย!! อาจารย์หยุดพูดทำไมอ่ะ?!!
“เลขที่ 29 จองแดฮยอน รูมเมท ………”ได้โปรดประกาศซักทีเถอะ กูลุ้นขี้แทบเล็ดแหละ =__________=
“จารย์!!!! บอกเร็วววววๆๆๆ!!!!!!!!!”ทนไม่ไหว ตะโกนถามแมร่งเลย
“เลขที่ 29 จองแดฮยอน รูมเมทเธอที่จริงแล้วคือปาร์คยูชอน แต่ครูเห็นวาปีนี้เธอต้องดูแลเด้กใหม่ เลยเปลี่ยนรูมเมทเป็นเจลโล่แทน โอเคนะ”
“โอเคที่สุดอ่ะจารย์!!!”ตั้งแต่ผมรู้จักอาจารย์มาม่ามา ตอนนี้ผมโคตรรักอาจารย์ที่สุดเลยอ่ะ! กรี๊สสสสสสสส!!!! ดีใจที่รูมเมทผมไม่ใช่ไอปาร์ค แมร่งโคตรน่ากลัว มันเป็นตุ๊ดดดดดดด... ถ้านอนกับมัน มันคงลักหลับผมแน่ ผมไม่ยอมนะ จะเก็บไว้ให้น้องโล่คนเดียว กิกิ หันไปมองหน้าโล่ที่ยืนอยู่ข้างๆหน้าตาดูดีใจ(มั่วเอาเอง) =*=
“เจลโล่ ไปเอาของที่ล็อกเกอร์กัน”จงออบพูดกับเจลโล่ แต่บังเอิญผมได้ยิน ไม่ได้ตั้งใจฟังนะ (ร้อนตัว)
“ปะ ไปๆ”พูดเสร็จเจลโล่ก็จูงมือเดินไปกับจงออบ ทิ้งไว้อีก 2 ตัวที่ไม่มีใครสนใจ ฮือๆๆ
“ไปล็อกเกอร์ซิมึง ช้าอยู่ใย”ยองแจพูดขึ้นแล้วรีบเดินตามจงออบกัเจลโล่ไป
“รอด้วยดิมึงงงงงงง”คนแมร่งก็เยอะ ออๆกันนั่นแหละ เดี๋ยวผมก็เดินตามไอแจ้ไม่ทัน =_______=
ติ้งตึงติ้งตึง ติ้งตึงติ้งตึง ขณะนี้เวลา 18 นาฬิกา
เสียงเตือนบอกเวลา 6 โมงเย็นดังขึ้นแล้ว ชิบหายแล้ว! ยังไม่ได้กินข้าวเลยยยยยยย.... เย็นนี้ผมคงไม่ได้กินแล้ว TT โรงเรียนนี้มีกฎที่แปลกๆอยู่นะ คือ ห้ามให้เด็กนักเรียนกินข้าวหลัง 6 โมงเย็น ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม แต่อาจารย์ รุ่นพี่ เตือนไว้เยอะมาก ผมก็ปฏิบัติอย่างดีไม่เคยทำเลยยยยยย.... ถ้าหิวจริงต้องออกไปกินข้างนอกโรงเรียนนู้น อ้อๆ มีกฎอีกข้อคือ ห้ามออกมาจากหอหลังจากเที่ยงคืนเป็นต้นไป ข้อนี้สยองๆแอบกลัวเบาๆ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่จริงๆนะ ผมได้ยินพวกพี่ในมหาลัยซุบซิบกันเรื่องที่มีนักเรียนคนนึงหายตัวไป แบบไม่มีใครหาเจอเลย พอสืบหาสาเหตุ รูมเมทคนที่หายตัวไปบอกว่า คืนนั้นนักเรียนคนนั้นนึกได้ตอนประมาณเที่ยงคืนว่าลืมของไว้ในล็อกเกอร์เลยรีบไปเอา พอเช้านักเรียนคนนั้นก็ไม่อยู่ที่ห้อง ตามหาที่ไหนก็ไม่พบตัว พบตัวอีกทีตอนที่หายไป 3 วัน 3 คืน อยู่ๆรูมเมทของนักเรียนที่หายตัวไปก็ไปบอกอาจารย์ว่านักเรียนคนนั้นอยู่ห้องน้ำหลังโรงเรียน พออาจารย์ลองไปตามหาที่ที่นักเรียนคนนั้นบอกก็เจอศพนักเรียนคนนั้นนอนตายอืด หนอนขึ้นเต็มตัว กลิ่นศพเหม็นเน่า นอนตายตาค้าง สภาพเหมือนกำลังตกใจ หลังจากที่เหตุการณ์นี้จบก็มีอีกหลายเหตุการณ์เกินขึ้นมาก แต่เหมือนผอ.จะพยายามปิดเรื่องนี้ไม่ให้รั่วไหล แต่ผมก็ยังคงรู้ทุกเรื่องอยู่ดีนะ ยังมีอีกหลายเรื่องเล่าเลยนะ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีอายุประมาณราวๆ 200 กว่า จึงมีเรื่องเล่าอีกมากมายที่ไม่มีคนรู้ คนที่รู้เรื่องมากที่สุดเหมือนจะเป็นผอ. ที่ผมเล่าจะเชื่อกันรึป่าววะฮะ
อ่า... ตอนนี้ผมเดินตามมาทันเจลโล่ จงออบ และยองแจแหละ ล็อกเกอร์ผมอยู่ริมขวาสุดเลยเหมือนจะเป็นล็อกเกอร์ที่โทรมที่สุดด้วยนะ เพราะผมไม่เคยล็อกล็อกเกอร์เลย ส่วนมากจะมีพวกน้องๆพี่ๆแฟนคลับของผมจะชอบเอาขนมของกินมาให้เป็นประจำ ทั้งๆที่ผมบอกว่าไม่ต้องเอามาเยอะ แต่ก็ยังขยันเอามาให้ทุกวัน ผมเลยบอกให้เอามาให้มาไว้ที่ล็อกเกอร์ผมเองเลย ไว้ที่ตัวก็ไม่มีที่เก็บ เห็ฯผมเป็นแบบนี้ผมก็แอบฮอตเหมือนกันนะเวร้ยยยย! =.,= อิจฉาอ่ะดิ้ ก็คนมันหล่อ โฮะๆ พอผมเป็นล็อกเกอร์ขนมอะไรเยอะแยะก็ทะลักออกมาอย่างพร้อมเพรียงซะนี่กระไร สงสัยผมไม่ได้มาเปิดล็อกเกอร์นานแล้วละ
“โหวววว ทำไมล็อกเกอร์มึงขนมเยอะอย่างนั้นละ?”เจลโล่ถามอย่างสงสัยขึ้นหลังจากที่มองมาที่สภาพล็อกเกอร์ของผม ขนมตกกระจายเต็มพื้นไปหมดแล้ว ลาก่อน... ขนมที่รักกู กูรักมึงนะ แต่มึงจากกูไปอีกแล้ว TT
“ไม่รู้หรอว่า โรงเรียนนี้ไอแด้มันก็แอบฮอตเหมือนกัน”ยองแจชิงตอบก่อนที่ผมจะตอบ ดูมันใช้คำพูดเหอะ แอบฮอต ผมไม่ได้แอบฮอตเวร้ย ! แบบนี้เค้าเรียกว่าฮอตเลยย =___________=
“กูรู้ตัวดีว่ากูหล่อและหน้าตาดี จึงมีแต่คนชื่นชอบกู วะฮ่าๆ!”ผมพูดยอตัวเองได้นิดเดียว แมร่งกริบกันหมดเลย ยอมรับแล้วละซิว่าคนมันหล่อ ก็เข้าใจดีนะ ><
“กริบเลยมึง ทีหลังอย่าเล่นนะ ไม่ฮา555555555555”
“แล้วมึงหัวเราะอัลไลของมึง”ผมถามสงสัย
“กูฮาหน้าจงออบกะเจลโล่ ตอนที่มึงชมตัวเองว่าหล่อ แมร่งหน้าเหวอกันหมดเลย กรั่กกกๆๆๆ ฮาว่ะ5555555555555555555”นั่นซินะ ก็ผมหล่อจริงๆอะ ทำไมจะชมตัวเองไม่ได้ - -
“ทำไมแฟนกับเพื่อนแฟนถึงไม่ยอมรับว่ากูหล่อ”เริ่มน้อยใจตงิดๆ
“อะๆๆ มึงหล่อก็ได้กูยอมรับ”เจลโล่ตอบรับอย่างยอมแพ้ วะฮ่าๆ
“แด้หล่อในแบบของแด้ที่ไม่เหมือนใครนะ^^”นี่จงออบชมผมหรือหลอกด่ากันแน่ =*= แดแด้มิเข้าใจเลยกรรรร
“555555555555555555”ไอเสียงหัวเราะคงไม่ต้องบอกก็คงจะรู้กันนะว่าเป็นเสียงของใคร ไอแจ้กระต๊ากๆ(?)
“จะนับว่าเป็นคำชมจากใจจริงก็ได้ >< คิคิ แฟนชม เขิลง่ะ”
“จงออบ เราไปกันเถอะ ปล่อยคนบ้าไว้นี่แหละ”เจลโล่พูดจบก็ลากกระเป๋าไปหอทันทีพร้อมกับจงออบ
“อื้อๆ”
“เพราะมึงคนเดียวเลยไอดำ โดนด่าว่าบ้าเลย ชิชะ”ไอกระต๊ากๆพูดขึ้นหลังจากที่เจลโล่และจงออบเดินไป แอบเคืองนิดๆที่มันเรียกดำ ไม่เป็นไร เจ็บและชินไปเอง จนด้านแหละกู =____________=
“มึงเคยแคร์เรื่องนี้ด้วยหรอ?”
“วอนแล้วมึง.... ย๊าส์สสสสสส!”และแล้วประโยคสนทนาของเราก็จบด้วยวิ่งไล่เตะกันฉะนั้นแล(?)
ณ หอพักชาย ปี 2
“ไอดำหะยอน ทำไมออบโล่ไม่มาซักทีว่ะ?”ฉายาใหม่ของผมอีกละ ขยันตั้งจริงนะมึง =*=
“กูก็อยู่กับมึงตลอด เดินมาก็พร้อม กูจะตรัสรู้มั้ยครับ ไอคุณเพื่อน”ผมพูดจบมันก็หันมาค้อนขวับใหญ่เลย
“กูสงสัยจริงๆนะ นี่ก็จะ 3 แล้ว ยังไม่มากันซักที”ยองแจข้องใจจนผมเริ่มจะสงสัยตามที่มันพูดแล้ว กว่าผมจะเดินมาถึงหอก็เล่นกับไอแจ้ไปเยอะ ออบโล่ก็น่าจะถึงหอก่อนพวกผมนานแล้วนะ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววแม้แต่เงา ตอนนี้ก็ใกล้จะ 3 แล้ว นักเรียนก็ขึ้นหอกันหมด ดีนะที่วันนี้เปิดเทอมวันนี้อาจารย์เลยไม่มาตรวจหอ ปล่อยให้นักเรียนพักผ่อนตามสบาย
“2 คนนั้นจเดินมาหอถูกทางรึป่าว?”นี่คือข้อสันนิษฐานแรกของผม
“เออใช่! ไปตามหากันเร็ว! เดี๋ยวกูไปตามมาออบ มึงไปตามหาโล่ พามาให้ถึงหอก่อนเที่ยงคืนนะมึง เจอแล้วอย่าลืมโทรมาบอกกูด้วย”ยองแจพูดตัดบทเรียบร้อยก็รีบวิ่งไปตามหาจงออบ ผมว่าผมรู้สึกสังหรณ์แปลกละ... ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลยจริงๆ....
‘ เจลโล่ จะเป็นอะไรรึป่าว? ’
.............................................
รีดเดอร์อ่านกันสังเกตรึป่าวว่าไรท์จเปลี่ยนแนวการเขียนเป็นแนวสยองขวัญผีๆบ้างแล้วววว ไม่ค่อยน่ากลัวมากน้า ไรท์เพิ่งจะลองๆแต่งดู แต่จะพยายามแต่งสุดความสามารถเลยจ้า ^^ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ทุกๆกำลังใจ ของคุณนักอ่านเงาด้วยน้า ที่อย่างน้อยก็เข้ามาอ่านกัน ใครที่ไม่สะดวกเม้นก็ไม่เป็นไร ขอแค่มีคนรออ่านไรท์ก็ปริ่มแล้ว กิกิ ><
ระวังคืนนี้ให้ดี แล้วจะมีบางสิ่งบางอย่างไปหาคุณ
ความคิดเห็น